Το δικό μας ιερό
Όταν το Σαρλί έχει σκίτσα που
προσβάλλουν τα ιερά και τα όσια του Ισλάμ (ή έστω μιας εκδοχής του),
είναι όλα στο δυτικό μυαλό μας άσπρο - μαύρο.
Όταν το Σαρλί βάζει σε σκίτσο ένα από τα τελευταία εναπομείναντα ιερά και όσια της Δύσης (την εικόνα και το όνομα ενός πνιγμένου παιδιού), τότε στο δυτικό μυαλό μας αρχίζουν και μπαίνουν όλων των ειδών οι αποχρώσεις, ακόμη κι αν το σκίτσο αν κάτι κάνει για το συγκεκριμένο πνιγμένο παιδί (και όλα τα σαν αυτό πνιγμένα παιδιά) είναι τελικά να το υπερασπίζεται.
Όταν το Σαρλί βάζει σε σκίτσο ένα από τα τελευταία εναπομείναντα ιερά και όσια της Δύσης (την εικόνα και το όνομα ενός πνιγμένου παιδιού), τότε στο δυτικό μυαλό μας αρχίζουν και μπαίνουν όλων των ειδών οι αποχρώσεις, ακόμη κι αν το σκίτσο αν κάτι κάνει για το συγκεκριμένο πνιγμένο παιδί (και όλα τα σαν αυτό πνιγμένα παιδιά) είναι τελικά να το υπερασπίζεται.
Ένα πνιγμένο παιδί είναι ο δικός μας
Προφήτης: είναι ιερόσυλο να το απεικονίζουμε και να χρησιμοποιούμε την
εικόνα του, παρά μόνο αν η χρήση της εικόνας είναι αδιαπραγμάτευτα
μονοσήμαντη.
Δείξε μας ένα νεκρό παιδί, δωσ' του κι
ένα όνομα, και αυτόματα παραδινόμαστε στην πιο απόλυτη συμπόνια, και
αυτόματα βρισκόμαστε στην επικράτεια της απόλυτης τραγωδίας, του
απόλυτου κακού.
Όλα αυτά ισχύουν όσο το βλέπουμε. Ιερή
και όσια δεν είναι η ζωή των παιδιών προσφύγων. Κάθε άλλο. Για την
ακρίβεια το δικό τους δικαίωμα υποχωρεί μπροστά στη φύλαξη των
εξωτερικών συνόρων της Ένωσής μας, στο δεν χωράμε όλοι εδώ, σε υπέρτερα
ιερά και όσια.
Ιερή και όσια είναι εν τέλει αν όχι η
υποκρισία μας, πάντως η ελευθερία μας να τέμνουμε την πραγματικότητα σε
χωριστά κουτάκια τα οποία απαγορεύεται να αναμινγύονται: το κουτάκι της
ειλικρινούς συγκίνησης για το συγκεκριμένο νεκρό παιδί και το κουτάκι
της γενικής πολιτικής θέσης μας για το προσφυγικό - μεταναστευτικό,
τμήμα της οποίας είναι η αγανάκτησή μας για τους εφαψίες της Γερμανίας.
Με άλλα λόγια, διατηρώ το δικαίωμα και
να σπαράζω για τον Αϊλάν και πολιτικά να επικροτώ όλα όσα μπορούν να
γίνουν προκειμένου να μην έρθει ποτέ ο Αϊλάν κοντά μου,
συμπεριλαμβανομένου και του αυξημένου κινδύνου να πνιγεί.
Κι ένα από αυτά που μπορεί να γίνει
και αρχίζει να γίνεται είναι η ποινικοποίηση όσων σώζουν Αϊλάν. Ήρθε η
Φρόντεξ να φυλάξει σύνορα. Τα κεφάλια πρέπει να μπουν μέσα. Ενίοτε και
μέσα στο νερό. Μέχρι να μην μπορούν να πάρουν ανάσα. Το μήνυμα πρέπει να
περάσει. Ότι το αμπέλι πρέπει να περιφραχθεί. Ότι να έρχεσαι στην
Ελλάδα για να σώζεις παιδιά είναι κακούργημα. Σταμάτα να έρχεσαι. Μήπως
και σταματήσουν και έρχονται κι αυτά. Αποτροπή λέγεται. Τι δεν
καταλαβαίνεις; Μείνε στην πατρίδα σου και γίνε μέρος της συζήτησης για
το αμφιλεγόμενο σκίτσο του Σαρλί. Αυτό είναι η μεγάλη κατάκτηση του
πολιτισμού μας: η ελεύθερη ανταλλαγή απόψεων. Μείνε στην πατρίδα σου
και ψήφισε να δοθεί το νόμπελ ειρήνης στους νησιώτες μας. Μην έρθεις
κατά δω να βοηθήσεις. Υπάρχουν για αυτό άνθρωποι με στολή. Μείνε στα
αυγά σου. Και δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Παρά μόνο τα προσφυγικά και
μεταναστατευτικά κύματα. Τα οποία αν δεν αναχαιτιστούν τελείωσε και η
ήπειρος σου και ο πολιτισμός της και τα ιερά της και τα όσια.