Θα ήθελα να υπήρχε η εξής ζωή μετά θάνατον:
να συγκεντρωνόμασταν όλοι σε μια μεγάλη όσο να 'ναι αίθουσα 

και κάθε βράδυ να παιζόταν σε μια μεγάλη όσο να 'ναι οθόνη,
η ζωή του καθενός μας ως ταινία.
Και η ταινία να ήταν ταυτόχρονα και η εξήγησή μας.
Και η ταινία να ήταν ταυτόχρονα και η συγχώρεσή μας.
Και η ταινία να ήταν ταυτόχρονα και η δικαίωσή μας.
Και στο τέλος του φεστιβάλ αυτών των προβολών,
καμιά ανθρώπινη ζωή να μην είχε μείνει ανερμήνευτη,
καμιά ανθρώπινη ζωή να μην είχε μείνει ασυγχώρητη,
καμιά ανθρώπινη ζωή να μην είχε μείνει αδικαίωτη.