Συμφωνώ

Και μετά, ένας - ένας, οι άνθρωποι βγήκαν και στάθηκαν στο σημείο όπου είχε από πριν οριστεί ότι του αναλογεί. Και όταν στάθηκε κι ο τελευταίος, χωρίς να τους δοθεί καν κάποιο κεντρικό παράγγελμα, άρχισαν να φωνάζουν με όση περισσότερη δύναμη είχαν: «Συμφωνώ!», «Ναι, συμφωνώ!», «Συμφωνώ!». Και οι φωνές τους σιγά σιγά συντονίστηκαν σε μία, μέχρι που κάποιοι άρχισαν να διακόπτουν την ομοιοφωνία φωνάζοντας: «Εγώ συμφωνώ πιο πολύ!», «Εγώ συμφωνώ πιο πολύ!». Και σταδιακά αυτή η νέα φωνή αντικατέστησε την πρώτη, μέχρι που δεν υπήρχε λόγος πια να αντικατασταθεί από άλλη, αφού ο καθένας και η καθεμία που φώναζε πως συμφωνεί πιο πολύ, δεν εννοούσε πως συμφωνεί το ίδιο με τους ανθρώπους στα ορισμένα από πριν σημεία δεξιά του κι αριστερά του, μπρος του και πίσω του, αλλά ακριβώς πως συμφωνεί ακόμα περισσότερο από εκείνους, πως η δική του συμφωνία ήταν ακόμη πιο θεμελιώδης, ακόμη πιο δομική, ακόμη πιο απόλυτη. Και ώρα πολλή αργότερα, ενώ εξακολουθούσαν να δηλώνουν ότι συμφωνούν πιο πολύ, άρχισαν να χορεύουν, παραμένοντας στο ορισμένο από πριν σημείο που τους αναλογούσε, άρχισαν να χορεύουν σηκώνοντας και τινάζοντας τα χέρια προς τα πάνω, σαν να υμνούν αυτούς που είναι από πάνω και αυτό το από πάνω που εκπροσωπούν, μέχρι που τα κατέβαζαν αγκαλιάζοντας με ηδονή και ανακούφιση το σώμα τους το υγιές, το σώμα που τους επέτρεπε να ζουν, το μόνο σώμα που είχαν ποτέ ανάγκη. Και ο χορός δεν σταμάτησε ούτε όταν άρχισαν να περνούν από πάνω τους οδοστρωτήρες, συνέχισαν να χορεύουν, συνέχισαν να παραμένουν στα ορισμένα από πριν σημεία που τους αναλογούσαν, συνέχισαν να φωνάζουν: «Εγώ συμφωνώ πιο πολύ!» την ώρα που έβλεπαν τον οδοστρωτήρα να έρχεται στη σειρά που είχαν σταθεί οι ίδιοι, συνέχισαν να φωνάζουν: «Εγώ συμφωνώ πιο πολύ!» την ώρα που ο οδοστρωτήρας άρχιζε να τους ισοπεδώνει, ελπίζοντας να προλάβουν να το πουν ολοκληρωμένα μια τελευταία φορά, ελπίζοντας να μην μείνει η δήλωση της συμφωνίας τους στην μέση.