Unfollow #6 - Πιο κόκκινο κι από τον Ντάνι

Διαβάζοντας πριν από λίγο για τα οπίσθια της μαϊμούς, μου ήρθε στο νου μια εν μέρει παρόμοια ιστορία από το μακρινό 2006, με τη διαφορά πως ό,τι λεγόταν τότε περισσότερο από ιδρυματισμό και λιγότερο από κυνικότητα, τώρα συνιστά απόλυτα ενδεικτική της νοοτροπίας των κατεστημένων ΜΜΕ ομολογία. Σύμφωνα με αυτήν, οι καναλάρχες κάνουν την παραχώρηση να καλούν στα δικά τους κανάλια εκπροσώπους ενός κόμματος που έχει μετατραπεί σε πρωταγωνιστή των πολιτικών εξελίξεων. Δικές τους οι δημόσιες συχνότητες, δικά τους τα καταχρεωμένα κανάλια, δική τους και η απόλυτη διακριτική ευχέρεια αναφορικά με το σε ποιόν θα δώσουν λόγο και σε ποιόν όχι. Κι αντί οι άλλοι να το αναγνωρίσουν και να φιλήσουν με σεβασμό το παντρόνικο χέρι των καναλαρχών, σηκώνουν τον μαϊμουδένιο σοσιαλφασιστικό τους κώλο.
Γι' αυτό, ψηφοφόρε και ψηφοφόρισσα, όπως τώρα μυρίζεις το νέο νικητή του πολιτικού παιχνιδιού και πας και προσκολλάσαι δίπλα του σαν αριστερός από καιρό σαν θαρραλέος, μαζί με τα παλιά κόμματα εγκατάλειψε οριστικά έναν ακόμα παλιό νικητή, εγκατάλειψε τα παλιά ΜΜΕ και προσκολλήσου στα σοσιαλφασιστικά εναλλακτικά (Unfollow, Mono και λοιπά), καβάλησε το ρεύμα των καιρών όχι μόνο κομματικά αλλά και μιντιακά, έλα και κάνε εμάς νικητές, εκτόξευσε τις πωλήσεις μας, γέμισε τους τραπεζικούς λογαριασμούς μας, δώσε τα 5 ευρώ που τόσο σε χαλούσαν, μπορεί και να 'ναι τα τελευταία που θα δώσεις, δώσε τα λίγο προτού αρχίσεις να αγοράζεις το περιοδικό σε πληθωριστικές δραχμούλες.