Δεν θα κόψετε την αλυσίδα
Ένας Ισπανός πυροσβέστης στη Λα Κορούνια αποφάσισε να αρνηθεί να εκτελέσει εντολή της δικαστικής επιτροπής και να κόψει την αλυσίδα από την πόρτα της ηλικιωμένης Aurelia King. Η 85χρονη Aurelia ζούσε επί 30 χρόνια σε ένα παλιό και μικρό διαμέρισμα της οδού Padre Feijoo της Λα Κορούνια, ενδεικτικό του διαμερίσματος είναι το ενοίκιο των 126 ευρώ που πλήρωνε. Αρκετά χρήματα αφού παρόλαυτα το μοναδικό εισόδημα της είναι η μηνιαία σύνταξη των 356 ευρώ. Aπό νωρίς έξω από το σπίτι της ηλικιωμένης συγκεντρώθηκαν 200 ακτιβιστές της οργάνωσης ''Άτομα που πάσχουν από υποθήκες'', μέλη του κινήματος ''Σταματήστε Τις Εξώσεις'' αλλά και οι γείτονες τοποθετώντας αλυσίδα ασφαλείας στην πόρτα της προκειμένου να μην μπορέσουν να μπούνε οι δικαστικοί. Όταν οι δικαστικοί έφτασαν στο σπίτι και αντίκρισαν το συγκεντρωμένο κόσμο έφυγαν αναφέροντας ότι η έξωση αναβάλλεται. Μία ώρα μετά η δικαστική επιτροπή επιστρέφει όμως αυτή τη φορά με αστυνομικές δυνάμεις. Στη δεύτερη προσπάθεια τους βρίσκονται αντιμέτωποι με την αλυσίδα ασφαλείας στην πόρτα. Έτσι κάλεσαν την πυροσβεστική να την κόψει με αλυσοπρίονο. Όταν οι πυροσβέστες λοιπόν φτάνουν στο σημείο και ενημερώνονται γιατί ακριβώς πρόκειται ο ένας εξ'αυτών αρνείται και φεύγει. Σε ηχητικό ακούγεται η δικαστική επιτροπή που τον διατάζει να γυρίσει, ενώ ο πυροσβέστης τους αποκρίνεται ''Δεν ασχολούμαι με αυτό, δεν θα κόψετε την αλυσίδα''! Ο κόσμος που ήταν παρών έκπληκτος μόλις αντιλήφθηκε τι είχε συμβεί, άρχισε να ζητωκραυγάζει για τον πυροσβέστη. Ο πυροσβέστης παίρνει στα χέρια του ένα φυλλάδιο των διαδηλωτών και το σηκώνει κουνώντας το, εμψυχώνοντας ακόμη περισσότερο τους διαδηλωτές.
O πυροσβέστης κινδυνεύει τώρα να απολυθεί και στην Ισπανία μαζεύονται χιλιάδες υπογραφές για να μην υποστεί κυρώσεις τόσο ο ίδιος όσο και ένας συνάδελφός του που αντέδρασε με παρόμοιο τρόπο.
O πυροσβέστης κινδυνεύει τώρα να απολυθεί και στην Ισπανία μαζεύονται χιλιάδες υπογραφές για να μην υποστεί κυρώσεις τόσο ο ίδιος όσο και ένας συνάδελφός του που αντέδρασε με παρόμοιο τρόπο.
Έτσι αλλάζει ο κόσμος.
Έτσι και μόνο.
Ο κόσμος αλλάζει τη στιγμή που ακούς τ΄αρχίδια σου και μόνο,
κι αν αυτό ακούγεται σεξιστικό,
εννοώ τη στιγμή που ακούς την καρδιά σου και μόνο.
Τη στιγμή που παύεις να σκέφτεσαι συνέπειες και κυρώσεις.
Τη στιγμή που παύεις να σκέφτεσαι τι θα σου συμβεί αύριο.
Τη στιγμή που παύεις να σκέφτεσαι οτιδήποτε άλλο εκτός από το τώρα.
Τη στιγμή που υπάρχει ενώπιον σου μόνο ένα αίσθημα δικαίου,
που αν δεν το υπακούσεις θα νιώσεις ανθρωπάκι.
Τη στιγμή που αψηφάς το νόμο για χάρη της δικαιοσύνης.
Τη στιγμή που δεν γίνεσαι συνεργός τους στην εξαχρείωση.
Τη στιγμή που λες ως εδώ και όχι παραπέρα.
Τη στιγμή που τους δίνεις να καταλάβουν πως τους έχεις
και δεν σ' έχουν.
Πως δεν μπορούν ποτέ να σ΄ έχουν.
Πως μερικές οριακές φορές
υπάρχει μόνο το σωστό και το λάθος
και καμία διαβάθμιση ανάμεσα.
Τη στιγμή που τους δείχνεις ότι είσαι άνθρωπος
που σκέφτεται ελεύθερα και όχι φοβισμένα,
που δρα γενναία και όχι υποταγμένα.
Τη στιγμή που υψώνεις την αξιοπρέπειά σου
απέναντι στην αναλγησία τους,
τότε αρχίζει να κερδίζεται κάτι,
που αποκλείεται στο τέλος να νικηθεί.
Δεν κερδίζει η κτηνωδία ιστορικά.
Η ανθρωπότητα μπροστά πήγαινε
και μπροστά θα συνεχίσει να πάει.
Δεν θα νικήσουν.
Θα νικήσουμε.
posted by Old Boy @ 2:09 π.μ.
20 comments
20 Comments:
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
κι εσείς απόφοιτος των ΙΕΚ Μπογδάνος; συγκλονιστική στιγουργία
Καλημέρα, πολύ ωραίο κείμενο.
Όμως,
σαν χθες, πριν σαράντα χρόνια, τέσσερεις χιλιάδες φοιτητές,
ανέβηκαν στην ταράτσα της Νομικής. Ηγετικά μέλη του συντονιστικού,
ήταν η Όλγα Τρέμη , ο Νίκος Μπίστης και ο Στέφανος Τζουμάκας.
Νομίζω
όμως , πως αν η γιαγιούλα, οι ακτιβιστές και ο πυροσβέστης,
τα προηγούμενα τριάντα χρόνια, συμμετείχαν ενεργά σε οργανωμένο
μαζικό λαϊκό κίνημα, ίσως, σήμερα, τα πράγματα γι αυτούς να ήταν
διαφορετικά.
Μήπως όμως αυτή είναι η στιγμή που παύεις να σκέφτεσαι γενικώς ; Η γιαγιάκα ήταν προφανώς αντιμέτωπη με απόφαση έξωσης που εκδόθηκε σε βάρος της , κατόπιν δικαστικής διαδικασίας που κίνησε ο επί τριάντα έτη εκμισθωτής της , ο οποίος προφανώς είχε εξαντλήσει κάθε περιθώριο εξωδικαστικής διευθέτησης της διαφοράς . Από την επαναστατική σου λογική και από το λινκ απουσιάζει εντελώς το ενδιαφέρον για τον εκμισθωτή αυτόν. Νοιάζεται κανείς πόση υπομονή έκανε ,πόσες παρατάσεις πληρωμής στη γιαγιάκα έδωσε, πόσα νοικια έχει λαμβάνειν , ποιο το ποσό των βιοτικών αναγκών του ίδιου και της οικογένειάς του που πρέπει να καλύψει με τα ψαλιδισμένα του εισοδήματα , πόσα δάνεια έχει στο όνομά του , κ.ο.κ ; Όλα αυτά τα ζητήματα προφανώς ελήφθησαν υπόψη από το δικαστήριο που έβγαλε την εξωστική απόφαση , και , πάντως , η γιαγιάκα είχε κάθε δικαίωμα να υποστηρίξει τη θέση της ενώπιον του δικαστηρίου. Βέβαια , όλα αυτά συμφωνώ ότι δεν θα έδεναν αρμονικά με το ωραίο σου μανιφέστο . Εκτός κι αν η αποσιώπηση αυτής της πλευράς του θέματος υπολαμβάνει ότι θεωρείς ότι ο συγκεκριμένος εκμισθωτής θα όφειλε να συνεχίσει να ανέχεται από αλληλεγγύη την παραμονή της γιαγιάκας στο μίσθιο ακίνητο και για τα επόμενα τριάντα χρόνια, χωρίς να εισπράττει κανένα μίσθωμα Επομένως , ποιο το κατόρθωμα του πυροσβέστη ; Να μεροληπτήσει, σε μια ιδιωτική διαφορά που έχει ήδη κριθεί τελεσιδίκως από το αρμόδιο δικαστηριο , υπέρ της μιας πλευράς. Με τα δεδομένα αυτά , ο πυροσβέστης είναι παράδειγμα προς μίμηση στο δρόμο για τη Συρία και τις παραλλαγές της .
Πάντως, αν ο καθένας άκουγε μόνο αυτό που του λένε τα αρχίδια του, είναι βέβαιο πως η ανθρωπότητα θα ήταν ακόμη στα σπήλαια κι εσύ θα έβγαινες για να κυνηγήσεις κανένα τάρανδο αντί να παραληρείς στο ίντερνετ!
Έλεος πια με την αμπελοφιλοσοφία!
Εξαιρετικό. Μου θύμισε το "αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος".
Όλα καλά
Αλλά νομίζω
Ότι το επικολυρικό
Και τη στιχοπλοκή
Τα έχουμε όλοι
Έμείς Οι Έλληνες
Από Κουράκη Σε Πολύδωρα
Από Μπογδάνο Σε Ολμπόι
Στο αίμα.
Ίσως μας κάνει να νιώθουμε
Ότι αυτά που έχουμε να πούμε
Έχουν νόημα.
Ίσως ότι εμείς οι ίδιοι
Έχουμε νόημα
Είμαστε κάτι άλλο
Από αυτό που είμαστε
Και πράττουμε.
Ίσως.
uctl68
Άπιαστε Λέιζερ, ακριβώς όπως τα λες. Μαθαίνω πως η πληροφορία που μετέφερα από το λινκ δεν είναι ακριβής (δεν έχει απολυθεί ακόμη) και για αυτό το διόρθωσα και στο ποστ. Ωστόσο δε νομίζω πως αλλάζει την ουσία του θέματος, που είναι βασικά η στάση του πυροσβέστη (και του κάθε ανθρώπου, όπως η στάση αυτής που δεν πρόδωσε) και όχι η έκταση και το είδος της κύρωσης.
Σωτήρη, δεν διαφωνώ. Για την ακρίβεια κάπου είχα γράψει πως αγανακτισμένοι - ξεαγανακτισμένοι, τον Ραχόι έβγαλαν στην Ισπανία.
Ωστόσο η Ιστορία γράφεται όπως γράφεται και πέραν από το τι έγινε ως τώρα, εξίσου μεγάλη -και μεγαλύτερη- σημασία έχει το τι γίνεται από εδώ και πέρα.
Συμεών, έχω την αίσθηση πως μέχρι πριν τρία χρόνια θα βρίσκαμε πολύ περισσότερα πράγματα που μας ενώνουν σε επίπεδο ιδεών και αρχών από όσα μας χωρίζουν. Τώρα όμως -και το λέω αυτό, μην γνωρίζοντάς σε προσωπικά, αλλά μέσω των σχολίων που κάνεις- νομίζω πως απομακρυνόμαστε διαρκώς. Ενώ πάντα σχολιάζεις με τρόπο στον οποίο αξίζει απάντηση και αντίλογος, ενώ πιθανόν να ήταν και γόνιμος ένας τέτοιος διάλογος, ολοένα και συχνότερα νιώθω αδυναμία να απαντήσω, νιώθω πως μου λείπει το κουράγιο να απαντήσω.
Για τους υπόλοιπους, δηλώνω ένοχος αμπελοφιλοσοφικών μπογδανικών στιχοπλοκοκών παραληρημάτων. Συνιστώ λοιπόν να διαβάζετε αξιόλογους γραφιάδες και να μη σπαταλάτε το χρόνο σας με γραφικές περιπτώσεις σαν τη δική μου.
Πέρα απο την πράξη του πυροσβέστη, την οποία βρίσκω πολύ ανθρώπινη, διαφωνώ πολυ με τα λεγόμενα σου. Αυτή η ρομαντική αντίληψη για το πως θα αλλάξει ο κόσμος φοριέται τα τελευταία 50 χρόνια και δες που φτάσαμε. Μάλλον ο κόσμος θα πρέπει να αρχίσει να χρησιμοποιεί το μυαλό του και να σκέφτεται πριν πράξει αν θέλει κατι να αλλάξει προς το καλύτερο. Μπορεί ο πυροσβέστης να κέρδισε μια μικρή μάχη στα μάτια 1000 ρομαντικών αλλα το γεγονός ειναι οτι δυστυχώς η γιαγιά θα το χάσει το σπίτι τις οπως και εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι. Καιρός να αφήσουμε τα αρχίδια μας να κάνουν την δουλεία τους και να βάλουμε το μυαλό μας να δουλεψει μπας και δούμε καμια άσπρη μέρα.
ΥΓ.1. Οι κακοί όλου του κόσμου χρησιμοποιούν το μυαλό τους για αυτό και κερδίζουν συνήθως τους καλούς με τις καρδιές και τα αρχίδια (άνιση μάχη).
ΥΓ. 2. Αυτό που λέμε «ακουο την καρδιά μου» ουσιαστικά σημαίνει «ακουω το τεμπέλικο κομμάτι του μυαλού μου γιατί βαριέμαι, η δεν έχω την δυνατότητα, να σκευτω»
Φιλικά
Α.
Το πνευματικό ρεύμα του Διαφωτισμού που θεμελίωσε τη σύγχρονη δυτική σκέψη και προετοίμασε τη μεγαλειώδη Γαλλική Επανάσταση δεν βγήκε από τα αρχίδια των ανθρωπιστών εκείνων φιλοσόφων. Προέκυψε από τη σκέψη και τη διανοητική τους προσπάθεια -με στόχο την απελευθέρωση του ατόμου -στάση υπέρτατης αγάπης προς τον άνθρωπο.
Ο διαχωρισμός μεταξύ καλών που αισθάνονται και κακών που σκέφτονται οδηγεί σε χάλια σαν αυτά που βιώνουμε. Κρίμα!
ΥΓ1: Τι δουλειά έχει ο ΔΣΕ;
ΥΓ2: Η κατάληψη της Νομικής δεν ήταν οργανωμένο μαζικό κίνημα. Μπορούμε να τιμούμε ένα γεγονός χωρίς να του αποδίδουμε χαρακτηριστικά που δεν είχε.
Δεν λέω αυτό Ολντ, λέω πως και η Όλγα είχε τότε αρχίδια και όλοι όσοι ανέβηκαν στην ταράτσα. Ακριβώς όμως επειδή όλο αυτό δεν ήταν ως ενέργεια ενταγμένο μέσα στα πλαίσια ενός οργανωμένου συνειδητού μαζικού λαϊκού κινήματος, υπήρξε αυτή η εξέλιξη. Όσον αφορά “το τι γίνεται από εδώ και πέρα” νομίζω πως ο Στάθης στο πρόσφατο άρθρο του τα λέει μια χαρά.
Α.Ν, νομίζω πως σου απάντησα. Νομίζω όμως πως η σκέψη και η διανοητική προσπάθεια του Ρήγα και του συγγραφέα της Ελληνικής Νομαρχίας, χρειαζόταν
κι αρχίδια για να γίνει πράξη.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
"Ενώ πάντα σχολιάζεις με τρόπο στον οποίο αξίζει απάντηση και αντίλογος, ενώ πιθανόν να ήταν και γόνιμος ένας τέτοιος διάλογος, ολοένα και συχνότερα νιώθω αδυναμία να απαντήσω, νιώθω πως μου λείπει το κουράγιο να απαντήσω."
IOW δεν έχεις επιχείρημα.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Πάντα
Δείχνεις πιο διανοούμενος
Αν πατάς έντερ
Ενδιάμεσα
"IOW δεν έχεις επιχείρημα."
Επειδή ο Old Boy δεν έχει το κουράγιο και επειδή εγώ έχω ακόμη λίγο, J95 -πόσο σε εκτιμούσα αλήθεια κάποτε, τι έγινε, σε έχασα, με έχασα, σε έχασες, πάντα χαμένοι, ποιος ξέρει- ας προσπαθήσω να εξηγήσω τι αισθάνεται, μια και το αίσθημα γίνεται ολοένα και πιο κοινό: Όταν αισθάνεσαι πως κάθε λέξη σου και του έχει χάσει εντελώς το όποιο κοινό σημαινόμενο, κι έχει μείνει εκεί ανάμεσα, κουφάρι που μπερδεύει δίνοντας την ψευδαίσθηση δυνατότητας επικοινωνίας, όταν αυτό σημαίνει πως ο κόσμος σας έχει μείνει κι αυτός εντελώς μα εντελώς ένα δοχείο νοήματος που πια γεμίζει ή από τη μια ή από την άλλη κάνουλα, χωρίς καμία δυνατότητα ανάμειξης, όπως τον παλιό καλό καιρό, όταν τέλος πάντων για να εξηγήσεις θα πρέπει ο άλλος ή εσύ να αλλάξει paradigm ή εαυτό, τότε δεν μπορείς πια. Ή κάπως έτσι. Old boy, κουράγιο, δε θα μας τρελάνουν οι ρινόκεροι. Not yet.
Για τους υπόλοιπους, δηλώνω ένοχος αμπελοφιλοσοφικών μπογδανικών στιχοπλοκοκών παραληρημάτων. Συνιστώ λοιπόν να διαβάζετε αξιόλογους γραφιάδες και να μη σπαταλάτε το χρόνο σας με γραφικές περιπτώσεις σαν τη δική μου.
Προσπαθείς να μας φιμώσεις; Περνιέσαι για υπεράνω κριτικής; Θα τα ακούσεις κι εσύ, όπως τα "ψέλνεις" στους άλλους. Και ο κόσμος, ολντ, αλλάζει τη στιγμή που σταματάς να γράφεις μ@λ@κιες ατο ιντερνετ και αρχίζεις να πράτεις FYI.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home