Στο ακατάρατο

Υπάρχουν πράγματι και εκείνες οι περιπτώσεις όπου η φύση «μας εκδικείται» για όσα της έχουμε κάνει. Πάρα πολλές φορές όμως η φύση μας εξοντώνει σε γιγάντιους αριθμούς απλά επειδή μας έχει γραμμένους στα παπάρια της, απλά επειδή δεν είναι το αγαθοποιό οικολογικό υποκείμενο, που αν εμείς του φερθούμε με διαθέσεις στοργικές και αειφόρες, θα μας φερθεί κι αυτό με τη σειρά του κιμπάρικα. Έχω ξαναγράψει παρόμοια ποστ, απλά θέλω να προσθέσω πως ενώ διαχρονικά με τους διάφορους Θεούς πολλοί τα έχουν βάλει και πολλοί τον έχουν καταραστεί, η φύση εξακολουθεί να παραμένει στο απυρόβλητο, στο ακατάρατο. Ενώ για περιπτώσεις σαν τη σημερινή ας πούμε, της πρέπουν όλες οι διαθέσιμες κατάρες. Ή εν πάση περιπτώσει της πρέπει έκπτωση από το μονοδιάστατο θρόνο του παράδεισου που μολύνουμε και καταστρέφουμε. Κι εκείνη μας καταστρέφει plenty.