Στη σκηνή

1) Στη σκηνή μια γυναίκα που καπνίζει.

Κάπνιζα απ’ το γυμνάσιο μέχρι που τον γνώρισα. Καμιά δεκαπενταριά χρόνια δηλαδή. Δεν ξέρω τι λένε οι άλλοι, εγώ ποτέ δεν ένιωσα άσχημα που καπνίζω, ποτέ δεν βρήκα στο τσιγάρο κάτι που να με ενοχλεί. Όλα μου αρέσαν, και η μυρωδιά του μου άρεσε, ήταν άλλωστε τόσο μέρος μου πια, που δεν μπορούσα να την ξεχωρίσω από μένα.
Κι εκείνος κάπνιζε. Όχι τόσο όσο εγώ, αλλά κάπνιζε. Αλλά δεν έπαιξε κανένα ρόλο αυτό. Αποφάσισα να το κόψω όταν τον γνώρισα, όχι γιατί μου το ζήτησε (και με ποιά ιδιότητα δηλαδή να μου το ζητούσε τότε;), αλλά γιατί συνειδητοποίησα πως έπρεπε να κάνω κάτι άμεσο και ριζικό, κάτι που να τον διαφοροποιεί από όλους τους άλλους. Κόβοντας το, έκοβα κάτι από μένα, κάτι δικό μου, κάτι που απολάμβανα, κι έτσι σημάδευε τη ζωή μου με τρόπο ανεξάρτητο της θέλησής του. Αυτή ήταν και η μοναδική εξουσία που θα μπορούσα να έχω πάνω του. Γιατί ήξερα πως αν προχωρούσαμε σε σχέση, εξουσία εγώ πάνω του δεν θα μπορούσα να είχα. Γι αυτό και ποτέ δεν του είπα πως το έκοψα για εκείνον. Η μοναδική μου εξουσία θα ήταν και το μοναδικό μου μυστικό.
Τώρα με βλέπεις να καπνίζω και θα σκέφτεσαι πως έχουμε χωρίσει. Ίσως να σκέφτεσαι πως μόλις τώρα χώρισα και επιστρέφω στον παλιό μου εαυτό. Κι όμως. Καθόλου δεν χωρίσαμε. Μαζί είμαστε. Χρόνια Πολλά. Ούτε θυμάμαι πόσο καιρό το ξανάρχισα. Ασυναίσθητα έγινε. Τίποτα το προγραμματισμένο. Στο περίπτερο, μαζί με τα άλλα, είπα και την μάρκα μου. Το ξανάρχισα σαν να μην είχε σημασία γιατί το ΄κοψα, το ξανάρχισα σαν να μην είχε σημασία που το ξαναρχίζω.

---

2) Στη σκηνή ένας άντρας σε ένα γραφείο.

Ανοικτός μπροστά του ένας υπολογιστής. Δίπλα κάτι βιβλία. Πιο δίπλα ένα τηλέφωνο σταθερό. Κάτι γράφει στον υπολογιστή. Συμβουλεύεται τα βιβλία. Συνεννοείται στο τηλέφωνο. Σηκώνεται για καφέ. Στο διάδρομο κάτι του λένε για την κρίση. Απαντάει κάτι απροσδιόριστο. Επιστρέφει στο γραφείο. Υπολογιστής, βιβλία, τηλέφωνο. Ώρα μετά σηκώνεται να πάει στην τουαλέτα. Στο διάδρομο κάτι του λένε για το ποδόσφαιρο. Απαντάει κάτι απροσδιόριστο. Επιστρέφει στο γραφείο. Υπολογιστής, βιβλία, τηλέφωνο. Πείνασε. Θα σηκωνόταν να πάρει κάτι να τσιμπήσει, αλλά στο διάδρομο καραδοκούν συζητήσεις. Συνεχίζει τη δουλειά του. Υπολογιστής, βιβλία, τηλέφωνο. Πατάει τα πλήκτρα χαζεύοντας, διαβάζει τις γραμμές χαζεύοντας, απαντάει στο τηλέφωνο μηχανικά. Η ώρα πέρασε. Ο διάδρομος άδειασε. Κλείνει τον υπολογιστή και τα βιβλία. Το τηλέφωνο είναι από ώρα κλειστό. Βάζει το παλτό του. Φεύγει. Οι συγκοινωνίες απεργούν. Θα περπατήσει. Είναι μια ώρα με το πόδι. Αλλά θα του κάνει καλό.

---

3) Στη σκηνή δεν είναι κανείς.

Η υπομονή του θεατή εξαντλείται. Άκουσε το τρίτο κουδούνι καθαρά. Κι έχει περάσει έκτοτε μισή ώρα. Φωνάζει να διαμαρτυρηθεί. Στην άδεια αίθουσα η φωνή του κάνει αντίλαλο. Θα πάει να ζητήσει τα λεφτά του πίσω. Είναι μια απάτη. Μια ακόμα καλοστημένη απάτη. Τόσες υποσχέσεις, τόσες προσδοκίες για την παράσταση και στη σκηνή δεν είναι κανείς. Ενθαρρυμένος από τη μοναξιά του αρχίζει να χτυπά βροντερά την παλάμη του πάνω στο πάτωμα της σκηνής. «Απαράδεκτοι. Είστε απαράδεκτοι». Η παλάμη του κοκκίνισε και πονά, αλλά άξιζε τον κόπο. Προχωρά προς την πόρτα. Ακούει από πίσω του κάτι σαν γελάκι. Έτσι νομίζει τουλάχιστον. Γυρνά έξαλλος να δει ποιός τον κοροϊδεύει. Δεν βλέπει κανέναν. Ανεβαίνει στη σκηνή. Στρέφεται προς όλες τις κατευθύνσεις. «Βγες έξω. Βγες έξω, αν τολμάς. Να γελάσεις μπροστά μου». Κανείς δεν βγαίνει. Έχει πια πειστεί. Οι τύποι είναι θρασύδειλοι. Αρχίζει να περπατά στη σκηνή με μεγάλα βήματα και να γελά αυτός. Ακούγεται κάτι σαν μουσική υπόκρουση. Τα βήματα μετατρέπονται σε χορό. Ο χορός σε τραγούδι. Η μουσική δυναμώνει, τα φώτα σβήνουν εκτός από έναν προβολέα που τον φωτίζει. Τελειώνει το τραγούδι του. Τα φώτα ανάβουν ξανά. Δεν υπάρχει θεατής σε ολόκληρη την κατάμεστη αίθουσα που να μη σηκωθεί όρθιος και να μην τον αποθεώσει. Υποκλίνεται. Αποσύρεται πίσω από τις κουρτίνες. Τα χειροκροτήματα συνεχίζονται. Βγαίνει κι υποκλίνεται ξανά. Τα χειροκροτήματα σταματούν απότομα. Κατεβαίνει απ' τη σκηνή και χώνεται μες το πλήθος που αποχωρεί. Αποφασίζει να μη ζητήσει τα λεφτά του πίσω.