Τετάρτη, Φεβρουαρίου 23, 2011

Και τι ζωή χωρίς εμάς θα κάμεις

Κάνω μπάνιο χθες βράδυ και μυρίζω το αφρόλουτρο. Μοσχοβολάει. Σκέφτομαι πως μέσα σε αυτή τη συσκευασία απολαμβάνω ένα μικρό αριστούργημα του καπιταλισμού. Ακόμη και οι αντιδραστικότεροι εξ ημών αυτά αγαπήσαμε, αυτές οι μυρωδιές μας έκλεψαν τη ψυχή, και ίσως πέραν της καταπίεσης, της έλλειψης ελευθερίας και δημοκρατίας, είναι αυτές οι μυρωδιές που δεν σκλαβώνουν τους βορειοαφρικάνους, επιτρέποντάς τους να εξεγείρονται: εν αντιθέσει δηλαδή με μας, αυτοί δεν έχουν και τόσα να χάσουν.
Για πόσο καιρό ακόμη θα μπορώ να παίρνω αφρόλουτρο πριν γυρίσω στο απλό σαπούνι; Μήπως είναι ήδη πρόκληση που μιλάω για αυτό; Μήπως η παγίδα είναι πως φοβούμενοι ότι θα χάσουμε όσα αγαπήσαμε, οδηγούμαστε στο να τα χάνουμε λίγο λίγο; Είναι δεν είναι αυτή η παγίδα, καιρός είναι να γίνουμε λίγο πιο ειλικρινείς με τον εαυτό μας και να προσπαθήσουμε να δούμε τι ακριβώς αγαπάμε. Υπήρξε μια εξελικτική πορεία που οδήγησε από τις πλάκες σαπουνιού με τις οποίες πλένονταν παλιότερα (ή δεν ξέρω καν με τι πλένονταν) σε αυτό το αφρόλουτρο. Μόνο τη συσκευασία να δεις, πρέπει να έχει επενδυθεί τόσο χρήμα, τόση μελέτη, τόση διαφήμιση, τόση τέχνη, τόσες λεπτομέρειες πάνω της, που σταματάει το μυαλό. Ή θα έπρεπε ίσως να σταματήσει. Για να το σκεφτεί απ΄ την αρχή. Και αν η συσκευασία είναι τελικά δευτερεύουσας σημασίας, το υγρό εκεί μέσα -το επαναλαμβάνω- μυρίζει υπέροχα. Σε άλλα μέρη λοιπόν δεν έχουν νερό τρεχούμενο κι εμείς είχαμε ως τώρα τέτοια αφρόλουτρα. Όχι αυτονόητο, πράγματι. Σε ευχαριστούμε, καπιταλισμέ. Αλήθεια. Ζώντας τελικά εις βάρος άλλων -και ας μου συγχωρεθεί η αριστερίζουσα οπτική, αλλά δεν εννοώ τους δανειστές μας- είχαμε τη δυνατότητα τέτοιων πολυτελειών. Που από την άλλη ένας βασικός αριστερίζων μύθος -αλλά όχι μόνο αριστερίζων, αφού σε μεγάλο βαθμό πήγαζε και από την νόσο της νοσταλγίτιδας, της ωραιοποίησης του παρελθόντος, της κλαψομούνικης θέασης του παρόντος ως έκπτωσης από τον παράδεισο του χθες- είναι πως πρόκειται για πολυτέλειες αχρείαστες, αλλοτριωτικές, πολυτέλειες που πέρασαν και δεν μας άγγιξαν.
Μα μας άγγιξαν. Και μας έχουν ακόμη πολύ γερά γραπωμένους. Και δεν ξέρω αν είναι και κακό να μας έχουν γραπωμένους. Δεν ξέρω που σταματάει η αξιοπρεπής διαβίωση και που ξεκινάει η ευμάρεια. Και δεν ξέρω αν είναι κακό πράγμα η ίδια η ευμάρεια.
Σε αυτό το υπέροχο ποστ του Βυτίου που μιλά πολιτικά και ποιητικά για το θέμα της αξιοποίησης των παραλιών, που μιλά με έναν τρόπο που δείχνει πως ποίηση και πολιτική κακώς θεωρούνται αλληλοαναιρούμενες έννοιες και πως αν κάτι έχουμε επειγόντως ανάγκη είναι έναν πολιτικό λόγο που θα μας αντιμετωπίζει και σαν ποιητικά υποκείμενα, σαν ανθρώπους δηλαδή που το όραμά τους δεν εξαντλείται στο πόσα λεφτά έχουν στην τσέπη τους αλλά και στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν συνολικά την εμπειρία της ζωής, ο ad1951 αντιπαραθέτει ειρωνικά μερικές στεγνές λυρισμού αλήθειες. Λέει πως παλιότερες γενιές, δεν είχαν τις πολυτέλειες που οι δικές μας γνώρισαν χάρη στην καπιταλιστική ανάπτυξη, σε βαθμό να μας φαίνονται αναπόσπαστο τμήμα της ζωής μας, με αποτέλεσμα οι Βυτίοι αυτού του κόσμου να «θεωρούν φυσιολογικό να κατέχουν ταυτόχρονα ΙΧ και πρόσβαση σε παρθένες παραλίες». Κατορθώνει κι εντοπίζει δηλαδή μέσα στην ποιητικοπολιτική συγκίνηση του Βυτίου το σημείο εκείνο από το οποίο μπορεί να τον πιάσει και εν τέλει να του πει: στην ανάπτυξη χρωστάς και τον αντιαναπτυξιακό σου οίστρο, αφού έχουμε πλαισιώσει το φαντασιακό σου με όλα τα προϊόντα άνευ των οποίων αδυνατείς να τραγουδήσεις τις παραλίες, τα πόδια και τα μαλλιά των γυναικών.
Μας χρωστάς το αυτοκίνητο. Μας χρωστάς ευγνωμοσύνη. Χάρη σε μας τελικά ονειρεύεσαι, έτσι άνετος, τη φύση. Μέσα σε αυτά που σου προσφέρουμε ονειρεύεσαι τις γυναίκες. Και τι ζωή χωρίς εμάς θα κάμεις.
«Παρατήρησε τα μαλλιά των γυναικών μετά τη θάλασσα, πως φαίνονται δίπλα στο κατεβασμένο παράθυρο της επιστροφής» (λέει το μοιραίο απόσπασμα του Βυτίου, όπου πιάστηκε να «αντιφάσκει»).
Τα παρατηρώ. Στην επιστροφή τις αφήνω με το αλάτι στα μαλλιά. Το σώμα τους το πλένω με το αφρόλουτρο. Καυλώνω και με τις δύο μυρωδιές εξίσου. Καυλώνω με το συνδυασμό αλμύρας και αφρόλουτρου, φύσης και καπιταλισμού. Καυλώνω με το παρόν. Δεν σας το χρωστάω. Σιχάθηκα τις ενοχές. Σιχάθηκα τις οφειλές. Να μας τα πάρετε όλα πίσω. Και τα αφρόλουτρα και τα αυτοκίνητα. Να επιστρέψουμε στα λεωφορεία και τις πλάκες σαπούνι. Μετά να κοπεί και το νερό. Να δούμε τη γλύκα που τα βάλαμε με το χέρι που μας τάιζε. Κι αν εμείς προλάβαμε και ταϊστήκαμε επαρκώς, να δουν τη γλύκα τα παιδιά μας. Να μας σιχαθούν αυτά για την αφροσύνη μας. Να μας σιχαθούν αυτά που δεν σταματήσαμε να επικαλούμαστε το συναίσθημα εις βάρος της λογικής.
Ως τότε, και για όσο ακόμα, θα μυρίζουμε μαλλιά και δέρμα ως τους πόρους, παραμένοντας συναισθηματίες, παραμένοντας θυμικοί, παραμένοντας τυφλοί στον τρόπο που είναι δομημένος ο κόσμος, μέχρι να ιδιωτικοποιηθεί ολοκληρωτικά το νερό της βροχής, το νερό της θάλασσας, τα αρμυρίκια, τα βότσαλα, τα βρεγμένα μαλλιά, τα βρεγμένα σώματα, τα απλωμένα πόδια,
μέχρι να ιδιωτικοποιηθεί ολοκληρωτικά ο τρόπος που σκεφτόμαστε,
μέχρι να ιδιωτικοποιηθεί ολοκληρωτικά ο τρόπος που αισθανόμαστε.

41 Comments:

At 2/23/2011 08:15:00 μ.μ., Blogger costinho said...

Γιατί να είμαστε κι οι δύο αισθηματίες, γιατί να μπλέκουμε σε παλιοϊστορίες...

 
At 2/23/2011 08:23:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος Πολίτης said...

Εμένα μου ρθε στο μυαλό η άλλη αντίφαση.

Το ΚΚΕ αξιώνει κατώτατο μισθό 1400 Ευρώ. Χαλάει το κόσμο, κλείνει την Ακρόπολη, καταλαμβάνει υπουργεία, κλείνει λιμάνια κοκ. Για να ζει λέει ο εργαζόμενος αξιοπρεπώς. Και ξέρουν ότι αξιοπρεπής διαβίωση σημαίνει κατανάλωση, καλύτερο κινητό καλύτερο αυτοκίνητο, weekends ότι δηλαδή είναι απαραίτητο για να πλουτίζουν οι ιδιωτικές εταιρείες, να τα κονομάνε οι μέτοχοι να τα κάνουν βίλες, σκάφη αναψυχής. Και να έρχεται μετά ξανά το ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ κτλ, για να τους λοιδωρεί για τα πλούτη τους, να τα δείχνει στους εργαζόμενους για να αφυπνιστεί η ταξική συνείδηση τους, για να τους κάνει να διεκδικούν 1600 ευρώ κατώτατο μισθό, να χαλάει το κόσμο, να κλείνει την Ακρόπολη, να καταλαμβάνει υπουργεία, να κλείνει λιμάνια. Για να ζούνε οι εργαζόμενοι με περισσότερη αξιοπρέπεια, που σημαίνει περισσότερη κατανάλ...
και πάει λέγοντας.

Φαύλος κύκλος και ομαδική σχιζοφρένεια.

 
At 2/23/2011 08:41:00 μ.μ., Blogger ΑΦ said...

Ok, είσαι πολύ κοντά να απενοχοποιηθείς τελείως από τις απολαύσεις του καπιταλισμού. Κανένα δεν εκμεταλλεύτηκες ούτε εσύ ούτε οι προηγούμενες γεννέες, ούτε σε κανένα χρωστάτε τίποτα. Βεβαίως η Δύση σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό εγκλημάτισε κατά του υπόλοιπου κόσμου, και βεβαίως η Ελλάδα (ως μέσος όρος) κατανάλωνε τα τελευταία χρόνια περισσότερα από όσα παρήγαγε. Εν τέλει όμως, το βιωτικό επίπεδο και στη Δύση και στην Ελλάδα οφείλεται κατά ΚΥΡΙΟ λόγο, στον ανταγωνισμό, στην αξία, στην εργασία, στην προσπάθεια και την βελτίωση. Και σε κάθε περίπτωση στον καπιταλισμό, ζητούμενο για τον καθένα είναι η ελευθερία και η ποιότητα ζωής, όχι κατάναγκην ένα εισοδηματικό μέγεθος. Οπότε έχουμε το δικαίωμα και παραλίες να ονειρευόμαστε και αφρόλουτρα, και ταξίδια, και ταινίες, και συναυλίες, και βιβλία, και κινητά, και ποτά, και ακρυλικά χρώματα και ότι ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ.

Γιατί ο κίνδυνος δεν είναι να ιδιωτικοποιηθούν ο τρόπος σκέψης και τα αισθήματα. Απλούστατα γιατί είναι ήδη ... ιδιωτικά. Ο κίνδυνός είναι να αποτελέσουν όργανα εκτέλεσης συλλογικών υπερ-στόχων, και οικοδόμησης κοινωνιών προδιαγεγραμμένων χαρακτηριστικών και επιδιώξεων. Ο κίνδυνος είναι, πανέξυπνοι άνθρωποι, να πέφτουν στην παγίδα και να πιστεύουν ότι αυτό το τελευταίο έχει κάποιου είδους ηθικό πλεονέκτημα.

Relax. Δεν είναι ο καπιταλισμός ο πειρασμός που μας έστειλε ο Σατανάς για να καταστρέψει τις ψυχές μας. Είναι ότι καλύτερο έχει βρει ο άνθρωπος για να διαχειριστεί τις δυνάμεις του, τους πόρους του, τη ζωή του.

 
At 2/23/2011 10:03:00 μ.μ., Anonymous Μαρία said...

Μπράβο, μπράβο. Εξαιρετικός. Είσαι πολύ κύριος.

 
At 2/23/2011 10:10:00 μ.μ., Blogger Aristos said...

Ρησπέκτ!

 
At 2/23/2011 11:26:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

ε, ναι ρε Old-boy!
ετσι ακριβως.

 
At 2/24/2011 03:13:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

«Ο κίνδυνός είναι να αποτελέσουν όργανα εκτέλεσης συλλογικών υπερ-στόχων, και οικοδόμησης κοινωνιών προδιαγεγραμμένων χαρακτηριστικών και επιδιώξεων».
Σαν τις κοινωνίες που εκτελούν τις συνταγές του ΔΝΤ δηλαδή;

 
At 2/24/2011 08:14:00 π.μ., Blogger ΑΦ said...

Όχι ακριβώς, αλλά πολύ καλό στο βαθμό που ισχύει :)

 
At 2/24/2011 09:59:00 π.μ., Blogger philos said...

όμορφα ποιητικά γραμμένα τα κείμενα του βυτίου και τα δικά σου, old boy.
Με έντονη μυρωδιά ουτοπίας και νοσταλγίας σε αυτούς που έχουν ξεχάσει πως ο έρωτας σε κάθε εποχή της ιστορίας, σου δημιουργεί ανάλογα αφαιρετικά συναισθήματα.
Δραπετεύσαμε για λίγο μέσα στην αυλή της φυλακής μας.
Μήπως όμως τελικά η φυλακή πάντα θα υπάρχει και το θέμα είναι ότι επιλέγουμε εμείς αν νιώθουμε φυλακισμένοι ή ελεύθεροι?
Με εχθρό ή σύμμαχο αντίστοιχα ένα αφρόλουτρο, ένα λάπτοπ, ένα ΙΧ, ή με την μυρωδιά της αλμύρας?

 
At 2/24/2011 10:47:00 π.μ., Blogger ο δείμος του πολίτη said...

Για τις απολαύσεις δε θα ενοχοποιήσουμε κανέναν. Ένοχοι είναι μόνο εκείνοι που μας κλέβουν τη δυνατότητα να ζήσουμε με φτηνές απολαύσεις.

 
At 2/24/2011 11:09:00 π.μ., Blogger apologia pro sua vita said...

Διαβάζω τα σχόλια και αμέσως κάνω κόπι αυτό για να το σχολιάσω :"Ο κίνδυνός είναι να αποτελέσουν όργανα εκτέλεσης συλλογικών υπερ-στόχων, και οικοδόμησης κοινωνιών προδιαγεγραμμένων χαρακτηριστικών και επιδιώξεων. "
Αλλά ο όλντ πρόλαβε.

Νομίζω πάντως ότι μπερδέυουμε την παγκόσμια γνώση και τα αγαθά που ανήκουν σε όλους με τον καπιταλισμό και αυτό δεν μου φαίνεται λογικό.

Το πώς φτιάχνεται ο τροχός, ένα αρωματικό σαπούνι, ένα αυτοκίνητο είναι κάτι που έχει κατακτηθεί. Ακόμα κι αν η φτώχεια στο στερήσει μπορείς δυνητικά να το φτιάξεις εσύ. Το ότι δεν έχουμε μάθει να χρησιμοποιούμε την παγκόσμια γνώση αυτό είναι ένα από τα κακά της μεταβιομηχανικής κοινωνίας. Εξειδικευμένη γνώση. Αν όμως μαθαίναμε όλοι πώς να παράγουμε ηλεκτρισμό, δεν θα πλήρωναμε κανέναν ιδιώτη πούστη κερατιάτικα. Κι ο ολντ θα έφτιαχνε το αγαπημένο του αφρόλουτρο μόνος του. Οδηγίες υπάρχουν και στην γουίκι. Που κι αυτή είναι κοινωνικό αγαθό.
Και μια που ήρθαμε ως εδώ, νομίζω ότι το ίντερνετ είναι η απόδειξη των παραπάνω.

 
At 2/24/2011 12:18:00 μ.μ., Anonymous radio_sociale said...

"πως αν κάτι έχουμε επειγόντως ανάγκη είναι έναν πολιτικό λόγο που θα μας αντιμετωπίζει και σαν ποιητικά υποκείμενα, σαν ανθρώπους δηλαδή που το όραμά τους δεν εξαντλείται στο πόσα λεφτά έχουν στην τσέπη τους αλλά και στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν συνολικά την εμπειρία της ζωής"

...ένας πολιτικός λόγος βέβαια που όλο και περισσότερο σταμπάρεται ως άγονος, ανούσιος και γραφικός.

 
At 2/24/2011 12:28:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

''Μόνο τη συσκευασία να δεις, πρέπει να έχει επενδυθεί τόσο χρήμα, τόση μελέτη, τόση διαφήμιση, τόση τέχνη, τόσες λεπτομέρειες πάνω της, που σταματάει το μυαλό.''
Μη μασάς, δεν σταματάει και το μυαλό, δε λύσανε και μη γραμμικές διαφορικές εξισώσεις ούτε ζωγραφίσαν την Γκούερνικα! Δεν είναι τόσο έξυπνο το marketing, εμείς είμαστε προβλέψιμοι ως μ.ο!

gasireu

 
At 2/24/2011 05:02:00 μ.μ., Anonymous roubinakim said...

Επιμένω ότι best things in life are (still) free. Και κάποιες απολαύσεις που χωρίς ενοχές αγοράσαμε μέσα στο καταναλωτικό φρενήρη ρυθμό της τελευταίας δεκαετίας ως αντιστάθμισμα για ώρες δουλείας/δουλειάς εύκολα ανταλλάσονται από χαρές που η ίδια η φύση μας απλόχερα ευτυχώς συνεχίζει να μας χαρίζει, όσο ακόμα (μας) αντέχει.

 
At 2/24/2011 05:34:00 μ.μ., Blogger celin said...

old boy,καποτε το Καθεστως σε εκανε να νιωθεις ενοχος για το προπατορικο αμαρτημα,σου λεγαν "εφαγες το μηλο,αρα πρεπει να μισεις τον ευατο σου που ειναι ενα αμαρτωλο σκουπιδι"

Σημερα που ο Θεος ειναι ημιθανης,ο μηχανισμος παραγωγης ενοχων λειτουργει αλλιως.Εισαι ενοχος που οι γαμημ@ενες πολυεθνικες ξεσκιζουν τον Τριτο κοσμο,εισαι ενοχος για το παιδι της Αιθιοπιας που πειναει ενω εσυ δε πεινας,εισαι ενοχος για τον μεταναστη που σου χτυπαει το τζαμι
εισαι ενοχος γιατι ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΤΕ,

θα στο εξηγουσα αλα Χαρντ-Νεγκρι,αλλα θα μακρυγορησω και θα μπερδεψω.Να το πω οσο πιο απλα μπορω,εγινε μεταβαση απο το πειθαρχικο στο ελεγκτικο ,
οι εντολες του Καθεστωτος πια εσωτερικευονται,
γινονται κτημα σου,μεσα σου αναπαραγεται πια η καθεστωτικη προπαγανδα,δε χρειαζεται να σου επιβαλλει τιποτα ο Παπας η ο Βασιλιας η ο παλαι ποτε Φεουδαρχης.

Ειναι αναγκαιο οσο ποτε να φωναξουμε οτι δε φταιμε ρε κουφαλες,δε φταιμε και ερχομαστε για να σας................................αποδειξουμε οτι εσεις φταιτε.

Ποιες ειναι οι κουφαλες;
Η Τοκογλυφικη Διεθνης.Η τραπεζοκινητη ολιγαρχια.Ο νεος ολοκληρωτισμος.Η νεα γραφειοκρατια.
Και οι περιφερειακοι βραχιονες της Τοκογλυφικης Διεθνους,δηλαδη οι πολιτικες εξουσιες.

ΥΓ Ο θανατος μιας χωρας και των πολιτων της ειναι οι ιδιωτικοποιησεις των δημοσιων υπηεσιων και αγαθων.Για αυτο αλλωστε και βομβαρδιζομαστε για τα κοπροσκυλα δημοσιους υπαλληλους,για να απαξιωθει πχ η ΔΕΗ και να πουληθει.Και να πληρωνουμε τη ΔΕΗ συντομα ακομα περισσοτερο,ολοενα και περισσοτερο.
Και για την απαξιωση αυτη,δυστυχως εχει βοηθησει πολυ η συμπεριφορα των γαλαζοπρασινων συνδικαλιστων,οι οποιοι μισιουνται απο ολους,και δε μπορω να πω 100% αδικως

 
At 2/24/2011 06:51:00 μ.μ., Blogger ΑΦ said...

Apologia, δεν λέω ότι η πρόοδος και η γνώση είναι ταυτόσημα του καπιταλισμού. Λέω πως είτε με τη λογική, είτε με την ιστορική εμπειρία, προσωπικά, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως είναι ο καλύτερος τρόπος να προωθηθούν αυτά τα δύο. Ξέρεις τώρα προσφορά και ζήτηση, επιθυμία κάλυψης προσωπικών αναγκών, καινοτομίες μέσω των καταναλωτικών αγαθών, κατεύθυνση προόδου προς την κατεύθυνση που επιθυμούν οι πολλοί και κάτι τέτοια περίεργα.

Και φυσικά το internet είναι ένα από τα καλύτερα παραδείγματα καπιταλιστικής ανάπτυξης. Γιατί εκτός του ότι είναι συλλογικό προϊόν ιδιωτικών εταιριών παραγωγής υπολογιστών και λογισμικού, παράλληλα αφήνει απόλυτη ελευθερία ανάπτυξης αφιλοκερδών και εθελοντικών προσπαθειών τύπου wiki και linux. Από την άλλη ακόμα και ο Μπρεχτ συνεργαζόταν με ιδιώτη εκδότη.

Είναι καλό να παρουσιάζονται απόψεις του τύπου ότι θα μπορούσε να φτιάχνει ο καθένας μόνος του (ή με την παρέα του βρε αδερφέ, σαν να είναι γιορτή), το αφρόλουτρό του, το ρεύμα του, και -φαντάζομαι- τον υπολογιστή του, το αυτοκίνητό του, τη μουσική του, το ρούμι του, τις γραβάτες του, να εκτρέφει τα δικά του ζώα, να μαζεύει τους δικούς του ανανάδες, να χτίζει το δικό του σπίτι, να κάνει τις δικές του χειρουργικές επεμβάσεις. Μας θυμίζουν με ευχάριστο τρόπο, σε τι ΑΠΟΛΥΤΟ αδιέξοδο έχει καταλήξει ένα τμήμα της αριστερής σκέψης, και σε ποιο βαθμό έχει χάσει την επαφή με τον ομολογουμένως σύνθετο και άδικο κόσμο μας.

Να προσθέσω στη λίστα του πρώτου μου σχολίου, τις μπριζόλες, τα παϊδάκια, τις μπύρες, τα μαχαίρια-μπαλτάδες και τα έτοιμα κάρβουνα.

 
At 2/25/2011 04:08:00 π.μ., Anonymous Apologia pro sua vita said...

Ε βρε ΑΦ, το ήθελες το κόπι πέιστ σου,


"Και φυσικά το internet είναι ένα από τα καλύτερα παραδείγματα καπιταλιστικής ανάπτυξης. Γιατί εκτός του ότι είναι συλλογικό προϊόν ιδιωτικών εταιριών παραγωγής υπολογιστών και λογισμικού, παράλληλα αφήνει απόλυτη ελευθερία ανάπτυξης αφιλοκερδών και εθελοντικών προσπαθειών τύπου wiki και linux."




Κάνεις λάθος. Το ίντερνετ είναι προιόν του αντιθέτου. Είναι προιόν ανθρώπων που ήθελαν να απελευθερωθούν από την υποταγη της γνώσης. Γι' αυτό και οι εταιρείες/ κυβερνησεις, στην καλύτερη περίπτωση δεν ξερουν πώς να το αντιμετωπίσουν και το φοβούνται, στη χειρότερη περίπτωση το χρεώνουν/καταργούν/λογοκρίνουν.


Αγαπητέ ΑΦ, θα ήθελα να σου πω ότι δεν είμαι και δεν ήμουν ποτέ ένα οργανωμένο μέλος της όποιας αριστεράς. Δεν συμμετείχα ποτέ σε πορείες μετά την ενηλικίωσή μου γιατί έχω αγοραφοβία, και δεν συμμετέχω σε συγκεντρώσεις γιατί έχω κλειστοφοβία.
Κατάγομαι από οικογένεια αριστερών πεποιθήσεων, με αίμα κι ιδρώτα, χωρίς κουλρτουρο-βίλλες και κουλτουρο-γνωριμίες.


Επέτρεψέ μου, ο κόσμος των βιβλίων, του θεάτρου, του σινεμά και της ζωής, να μου έχει εμπνέυσει την ιδέα ότι η κατοχή της γνώσης έγινε αντικείμενο χειραγώγησης των μαζών.


Επέτρεψέ μου να πιστεύω σαν άνθρωπος, ούτε αριστερός ούτε δεξιός, ότι θα ήθελα πολύ να είχα μάθει στο σχολείο πώς να παράγω ηλεκτρική ενέργεια, πώς να φτιάχνω πενικιλλίνη, πώς να κατασκευάζω ένα κινούμενο όχημα, πώς να παράγω ψύξη, ενέργεια κτλ
Για τα μικρά και τα ασημαντα ψάξε τη λεξη allotment στην γουίκι.
Θα εκπλαγείς. Μια ιδέα που εφαρμόζεται στην Ευρώπη και σε άλλες καπιταλιστικές χωρες από τον 19ο αιώνα.

 
At 2/25/2011 09:34:00 π.μ., Blogger ΑΦ said...

Apologia, ούτε προθέσεις κρίνω, ούτε ζωές, σχολιάζω αυτά που διαβάζω.

Το internet δεν είναι προϊόν κανενός συγκεκριμένα. Μπορεί μάλιστα να απογοητευτείς μαθαίνοντας ότι την πρωταρχική ανάγκη ύπαρξης την επέβαλε ο ανταγωνισμός του Ψυχρού Πολέμου. Από εκεί και πέρα η ανάπτυξή του οφείλεται σε ένα συλλογικό χτίσιμό του από πολλούς παράγοντες όπως, πανεπιστήμια, ιδιώτες, εταιρίες. Δεν είναι δυνατό να μην προσμετράς στην κοσμογονία του internet την συμβολή εταιριών όπως της Microsoft, της Sun, της Intel, της (μακαρίτισας) Netscape, της Google, της Amazon. Όλοι και όλα συμμετείχαν σε μια φρενήρη ανάπτυξη, καπιταλιστικής λογικής, σε τέτοιο έντονο βαθμό, που στο τέλος οδηγήθηκαν στη δημιουργία μια χρημαστιστηριακής φούσκας. Κάποιοι χάσαν τα λεφτά τους και τις δουλειές του, το internet όμως έμεινε και κυριάρχησε στις ζωές μας.

Το θέμα της "υποταγής" της γνώσης είναι αρκετά σύνθετο και θέλει πολύ κουβέντα. Σκέψου μόνο αυτό: Μόλις έχεις τελειώσει την μετάφραση ενός βιβλίου, που σκοπεύεις να παραδώσεις την επόμενη μέρα. Χακάρω το υπολογιστή σου, την κατεβάζω και τη χαρίζω στους επίδοξους αναγνώστες σου. Τι έκανα μόλις, απελευθέρωσα γνώση στον κόσμο ή σε έκλεψα; Όπως και νάχει μπορεί κάποιες εταιρίες να βγαίνουν χαμένες από την απελευθέρωση γνώσης, οι περισσότερες όμως βγαίνουν κερδισμένες από τη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ καινούριας που το ίντερνετ προκαλεί. Σκέψου πόσο απογείωσε την λειτουργία εταιριών όπως πωλήσεων, επιβατικών μετακινήσεων, των τραπεζών κτλ.

Αν το τελευταίο που παρέθεσες έχει να κάνει με τις Αυτοοργανωμένες Κοινότητες να πω τα εξής: Δεν υπάρχει κάποιος περιορισμός στο παρόν σύστημα να οργανώσουν κάποιοι τέτοιες ΑΚ. Και όμως είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Γιατί; Μήπως επειδή είναι αντιπαραγωγικές; Εξέτασε τώρα το ανάποδο. Πες ότι ΜΟΝΟ οι ΑΚ επιτρέπονται και καμία άλλη οικονομική δομή. Σε πληροφορώ ότι μόλις δημιουργήσαμε την κόλαση επί της γης. Στον σύνθετο σύγχρονο κόσμο, με τις αυξημένες απαιτήσεις από όλους μας, θα έπεφτε πείνα και ανέχεια εντός μερικών ωρών.

 
At 2/25/2011 03:37:00 μ.μ., Blogger Jason said...

Ο παππούς μου πίστευε πάντα ότι κακώς ενδώσαμε στον καπιταλισμό, μάλλον δεν ενδώσαμε, αλλά αυτόν μας στείλανε τέλος πάντων, όταν μοίρασαν τον κόσμο μετά τους δύο παγκόσμιους, στη Γιάλτα ή οπουδήποτε αλλού, που έκατσαν οι μεγάλες δυνάμεις στο τραπέζι και χώρισαν τον κόσμο και όρισαν τις σφαίρες επιρροής, και εμάς μας έβαλαν στους δυτικούς, ενώ κανείς άλλος τόσο ανατολικά δεν εξαιρέθηκε από τη ζώνη της ρώσικης επιρροής, ότι αυτό ήταν πλήγμα, ότι εκεί μας ρίξανε, ότι εκεί χάθηκε ο παράδεισος.
Κι ύστερα γύρισε ο κουμπάρος του, αυτοεξόριστος στη Ρωσία για χρόνια. Και όταν πρωτομπήκε σε σούπερ μάρκετ, έβαλε τα κλάματα, κι έμειναν να τον κοιτάνε οι καθαρίστριες με τις μπλε φόρμες. Εκεί στη Ρωσία έπαιρναν 1 πατάτα, 1 ντομάτα και μια χούφτα φακές. Και γύρισε εδώ, και είχαν στα σούπερ μάρκετ χιλιάδες ντομάτες και χιλιάδες πατάτες και χιλάδες αφρόλουτρα και χτένες για μουνιά, που λέει ο λόγος, και πήγαινε ο κόσμος με εκείνα τα τεράστια καρότσια και πέταγε μέσα ό,τι του γυάλιζε, 10 ντομάτες, 20 πατάτες και 2 αφρόλουτρα και άλλα 50 πράγματα και πήγαινε στο ταμείο και πλήρωνε και τα έπαιρνε σπίτι. Αυτός ήταν ο καπιταλισμός που τόσο πολέμησε, υπηρετώντας κάποτε τα ιδανικά του στα βουνά και ύστερα στη Ρωσία περίπου αυτοεξόριστος, αφού στην Ελλάδα η κατάσταση δεν τον σήκωνε πια.
Τα λεφτά μπορεί να μη φέρνουν την ευτυχία, αλλά σίγουρα μπορούν να αγοράσουν πολλά πράγματα που να βοηθούν προς αυτήν την κατεύθυνση, ακόμα και με έναν τρόπο ημιψεύτικο. Νομίζω αυτό ισχύει γενικότερα για τον καπιταλισμό και την ψεύτικη ευημερία του.

 
At 2/26/2011 11:41:00 π.μ., Anonymous Σωτήρης said...

Περίεργο προϊόν που ήτανε βρε Άγγελε αυτό το “blog”. Αλλά ωραίο, μου άρεσε.
Διάβαζες ένα κείμενο, σου άρεσε το θέμα που έβαζε , το νόημα του και έλεγες όπα εδώ είμαστε κάτσαμε. Και πάνω που άρχιζες να το σκέφτεσαι, να ψάχνεις στοιχεία , να το αναλύσεις , να το ζυμώσεις μέσα σου ,τσαφ καπάκι, ερχόταν άλλο κείμενο κι αυτό με ωραίο θέμα κι αυτό με ωραίο νόημα. Άσε που αν πατούσες το κουμπάκι την ώρα που το βελάκι γινότανε χεράκι ,σε έπαιρνε μαζί του και βρισκόσουν ξαφνικά σε άλλο κείμενο που είχε πάλι ωραίο θέμα και νόημα
Έξυπνοι άνθρωποι βρε παιδί μου αυτοί οι μπλοκεράδες. Και εύστροφοι , που να τους
προλάβαινες. Έγραφαν δικά τους κείμενα συνέχεια , απαντούσαν στα σχόλια , έγραφαν σχόλια οι ίδιοι σε άλλους μπλοκάδες και άμα ανέβαινε κανα βιντεάκι στο ιντερνετ πρώτα το ξέραν αυτοί και μετά το ιντερνετ. Διαόλου κάλτσα σου λέω. Έγραφαν ωραία όμως ,ήξεραν πολλά γράμματα, φχαριστιόσουνα να τους διαβάζεις. Κι έλεγαν και χρησμούς σαν τις Πυθίες. Έκλειναν τα μάτια ανέβαιναν στο ιντερνετ κι άρχιζαν να μιλούν με τους θεούς , κι ύστερα έγραφαν έγραφαν έγραφαν και έτσι και αλλιώς και ήξεις και αφίξεις ,όλα τα έγραφαν σαν τους ποιητές ,είχαν έμπνευση.
Το ένοιωθα όμως, το καταλάβαινα πως αν τολμούσα να μπω στον κόσμο τους
και να ακολουθούσα τους ρυθμούς τους γρήγορα θα γινόμουν καταναλωτής κειμένων. Χαμπάρι δε θα πέρνα τι λένε μεταξύ τους απλά θα καμωνόμουνα πως καταλάβαινα. Θα κανα βέβαια και κάνα σχόλιο για νάμαι στη παρέα , να ανήκω κάπου. Μ αρέσει αυτό , να ανήκω κάπου, να μην είμαι μόνος. Κι αυτοί το ήξεραν.
Γι αυτό και δε σε πρόγκαγαν άμα έγραφες καμιά μαλακία. Ήταν καλοί άνθρωποι.
Όχι που τους ένοιαζε δηλαδή τι έγραφες εσύ, για τους άλλους καιγόντουσαν ,τους άλλους μπλοκεράδες. Πω πω σφαζόντουσαν μεταξύ τους μερόνυχτα ολόκληρα.
Που τους θυμηθήκαμε τώρα μετά από τόσα χρόνια. Ρε συ ,έντεκα πήγε η ώρα, άντε
σβήσε τη λάμπα κούρδισε και το ξυπνητήρι έχουμε να σηκωθούμε νωρίς. Κι εγώ μετά το ψάρεμα έχω να πάω και στο χρηματιστήριο να αγοράσω λίγες μετοχές της Εθνικής. Διάβασα στην εφημερίδα πως άνοιξε μαγαζί και στα Γιάννενα, θ ανέβει.
Α μη το ξεχάσω πες στη Μαίρη να πει στην Κατίνα πως το μεσημέρι θα αργήσω λίγο, να μην ανησυχεί.

 
At 2/27/2011 08:59:00 π.μ., Anonymous Γράκχος Μπαμπέφ said...

Ο καπιταλισμός ήταν εκείνο το οικονομικό σύστημα που απελευθέρωσε -από τον 16ο αιώνα ακόμη- τις παραγωγικές δυνάμεις της εργασίας και σε συνδυασμό με την απότοκη αυτού βιομηχανική επανάσταση έβαλε όντως την ανθρωπότητα σε μια τροχιά 'προόδου', ένα ευχάριστο αποτέλεσμα της οποίας είναι και το αφρόλουτρο του Old Boy. Ταυτόχρονα -και εδώ κάπου σταματάει η προοδευτική 'φύση' του- όμως περιχαράκωσε αυτές τις παραγωγικές δυνάμεις στα στενά δεσμά της ατομικής ιδιοκτησίας. Αυτή η περιχαράκωση είναι και η αιτία του διαχρονικά κρισιακού χαρακτήρα του ως συστήματος. Γιατί όταν απελευθερώνεις απ'τη μια δυνατότητες παραγωγικές τεράστιες και απ'την άλλη επιμένεις να τις ιδιοποιήσαι αυτάρεσκα εσύ και μόνον ε τότε θάβεις τόνους πορτοκαλιών ενώ τα πλήθη λιμοκτονούν. Η επιστημοτεχνική επανάσταση και ειδικά το internet είναι ένα σαφές παράδειγμα της εγγενούς τάσης κοινωνικοποίησης που φέρει μέσα της η καπιταλιστική ανάπτυξη και ο θείος Κάρολος -ορθά- επισήμαινε ότι δημιουργεί τους ίδιους τους νεκροθάφτες της.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος για ενοχές. Ο παραγόμενος πλούτος είναι ο πλούτος της ανθρώπινης εργασίας. Κι αν μάλιστα δεν λάβαινε χώρα στον καπιταλισμό, δεν θα συμπεριλάμβανε και καλάζνικοφ,στελθ,ηρωίνη,μεταλλαγμένα, i-pod,τηλεοράσεις,ξαπλώστρες,εμφυτεύματα σιλικόνης, ψυχοφάρμακα και άλλα σκατά.
Τελικά -όπως νομίζω καταλήγεις και συ στις τελευταίες γραμμές- είτε το καίριο ζήτημα είναι ο έλεγχος και οι σχέσεις ιδιοκτησίας πάνω στον παγκόσμιο πλούτο· είτε το καίριο ζήτημα είναι η αδιάλλακτη αναγνώριση του κοινωνικού χαρακτήρα της ανθρώπινης δημιουργικότητας. Bαρβαρότητα ή κομμουνισμός;

(συγνώμη για την έκταση)

 
At 2/28/2011 02:47:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Jason, η ιστορία που περιγράφεις εξηγεί γιατί παρόλα όσα έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, δεν έχει αναδυθεί κάποιο παγκόσμιο αίτημα για κομμουνισμό. Από εκεί και πέρα, όπως έχουν πει πολλοί, ίσως η ήττα του κομμουνισμού και η έλλειψη αντίπαλου δέοντος στέρησε από τον καπιταλισμό ένα κοινωνικό χαλινάρι που είχε και τον οδηγεί σε λύσεις που ως πρόσφατα θα φάνταζαν ακραίες.

 
At 2/28/2011 02:48:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Σωτήρη, μας την λες, έτσι; Έχεις και τα δίκια σου, δεν λέω :)

 
At 2/28/2011 12:03:00 μ.μ., Blogger ΑΦ said...

Γράκχε, θα σου ζητούσα να αναλογιστείς την πιθανότητα η ατομική ιδιοκτησία να είναι απελευθερωτική για τις παραγωγικές δυνάμεις και όχι περιοριστική. Λες ότι ότι είναι στη φύση του καπιταλισμού οι κρίσεις του, και γενικά θα συμφωνήσω. Ανατριχιάζω στην ιδέα επιβολής ενός συστήματος που δεν θα έχει κρίσεις και αντιφάσεις, και θα έχει λύσει όλα τα προβλήματα εκ των προτέρων και βάσει μιας αποτυχημένης οικονομικο-κοινωνικής θεωρίας του 19ου αιώνα. Πως θα διαχειριστεί ένα τέτοιο σύστημα τις αντιφάσεις του και τις κρίσεις του, αφού ... είναι αδύνατο να τις έχει; Μάλλον με εξολόθρευση των πρώτων διαφωνούντων.

Η κοινή παράθεση ηρωΐνης, i-pod, και τηλεοράσεων ως σκατοπροϊόντων αναδεικνύει την προβληματική οπτική που έχεις για αυτό που λέμε ελεύθερη προσωπική βούληση. Φαντάζομαι εσύ δεν έχεις τηλεόραση, για να απαιτείς το ίδιο για όλους. Και μπορεί σε κάποιους και σε κάποιες να αρέσουν τα σιλικονούχα βυζιά. Επίσης βλέπω ότι η σοσιαλιστική επανάσταση θα εξαφανίσει τα ψυχοφάρμακα· μάλλον επειδή μοναδική αιτία των ψυχικών νόσων είναι ο καπιταλισμός. Για τα μεταλλεγμένα, μη είσαι εντελώς σίγουρος ότι ο Μαρξ, που ήταν 100% υπέρ της επιστημονικής εξέλιξης και της χρήσης της από τους ανθρώπους, και ων αντι-μαλθουσιανός, θα συμφωνούσε ότι είναι σκατοπροϊόντα, άχρηστα για την ανθρώπινη πρόοδο.

Oldboy, συμπληρωματικά, η "προβληματική" έλλειψη αντιπάλου δέοντος τυχαίνει να σημαίνει και ελευθερία για εκατομύρια ανθρώπους. Ο κομμουνισμός δεν ήταν μόνο ένα εναλλακτικό οικονομικό σύστημα που απέτυχε· ήταν μια απάνθρωπη χούντα που επιβλήθηκε στο μισό πλανήτη. Να σημειωσω όμως ότι η άνοδος του νεοφιλελευθερισμού δεν έγινε με τη πτώση του κομμουνισμού, αλλά πολύ νωρίτερα με την πτώση και την αποτυχία του κρατισμού στις δεσπόζουσες δυνάμεις της Δύσης. Ίσα-ίσα η κούρσα των εξοπλισμών που επέβαλε ο νεοφιλελεύθερος Ρέηγκαν (με το δικαίωμα που του έδωσε η οικονομική ευρωστία) έδωσε το χαριστικό χτύπημα την ΕΣΣΔ. Άρα μάλλον η σχέση αιτίας-αποτελέσματος είναι ανάποδη.
Δεν έφερε η πτώση του κομμουνισμού το νεοφιλελευθερισμό αλλά vice versa.

 
At 2/28/2011 06:35:00 μ.μ., Blogger Auslaender said...

Γράκχο, η παράθεση του Καλάζνικοφ πρώτου πρώτου στη λίστα των προϊόντων του καπιταλισμού κερδίζει το βραβείο Λένιν της αυτοϋπονόμευσης της εβδομάδας

 
At 2/28/2011 08:03:00 μ.μ., Anonymous Γράκχος Μπαμπέφ said...

AΦ, έθεσα συνοπτικά μια συλλογιστική για την ατομική ιδιοκτησία και τον ρόλο της στην παραγωγική διαδικασία με 2 παραδείγματα. Εσύ χωρίς να επιχειρηματολογήσεις με οποιοδήποτε τρόπο επ'αυτού μου ζητάς να το ξανασκεφτώ. Επίκλιση στο συναίσθημα? Χαρούμενος αγνωστικισμός? -Και, επιπλέον, αμέσως μετά αποδέχεσαι 'γενικά' την κρισιακή φύση του καπιταλισμού(που ακριβώς εγώ ισχυρίζομαι ότι οφείλεται στην ατομική ιδιοκτησία) Τί να πω..
Έπειτα, συνεχίζεις με μία μαζοχιστικού τύπου υπεράσπιση των κρισιακών καταστάσεων της αναρχίας της ελεύθερης αγοράς και ειρωνεύεσαι την -σήμερα πιο υπαρκτη από ποτέ- δυνατότητα της ανθρωπότητας να διαχειρίστεί κοινωνική και πνευματική της αναπαραγωγή με αρμονία και ελευθερία. Ανατριχιάζεις(!) μπροστά στο ζητούμενο όλων των φιλοσοφικών και κοινωνικών θεωριών από τον καιρό του Αριστοτέλη μέχρι σήμερα: την ευδαιμονία. Ήξερα ότι αυτή η ρημάδα η μετανεωτερικότητα τάχει πολτοποιήσει όλα, αλλά όπως φαίνεται το βαρέλι δεν έχει πάτο..

Η μεταμοντέρνα πολτοποίηση συνεχίζεται και αίφνης ξεθάβεις την βαθιά ξεχασμένη στον 18ο αιώνα 'ελεύθερη βούληση' και μας την σερβίρεις την εποχή της κοινωνίας του θεάματος και της διαφήμισης. Ο πολτός περιλαμβάνει και τον θείο Κάρολο, ο οποίος θα ενέκρινε τρόφιμα επικύνδυνα για την υγεία του ανθρώπου..

Τέλος, δεν θα σχολιάσω καθόλου τις βρισιές καφενείου για την σοβιετία. Είναι σαφές πως δεν έχεις την παραμικρή ιδέα της φύσης αυτών των καθεστώτων, αλλά ο λαϊκισμός πουλάει πάντα (αν -λέμε τώρα..- θέλεις μια επιστημονική άποψη ξεκίνα από την παρακολούθηση αυτής της εκδήλωσης http://www.omilos.tuc.gr/forum/viewtopic/120, έπειτα ίσως μπορέσουμε να συζητήσουμε με ένα κάποιο επίπεδο). Τί εννοείς όμως 'ελευθερία' για εκατομμύρια ανθρώπους? Ελευθερία να γίνουνε σκλάβοι μετανάστες/ πάμθηνοι εργάτες για τους δυτικούς? Ελευθερία από βιολοντσελίστες να γίνουν χαμάληδες στα ολυμπιακά κάτεργα? Ελευθερία από χορέυτριες κλασσικού μπαλέτου να γίνουν πόρνες? Ελευθερία από ιστορικοί να γίνουν καθαρίστριες, όπως η Κούνεβα? Γνωρίζεις άραγε ότι σε πρόσφατες έρευνες η πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων νοσταλγεί την κοινωνική κατάσταση πριν την κατάρευση? Αυτό πώς το δικαιολογείς?

@ΑUSLAINDER
δεκτή η παρατήρηση..

 
At 3/01/2011 09:31:00 π.μ., Blogger ΑΦ said...

Γράκχε, συνοπτικά, λόγω καπιταλιστικής πίεσης:

1) Ναι, φαντάστηκα ότι κάποια πράγματα δεν θέλουν πολύ ανάλυση. Το κεντρικό επιχείρημα για την ατομική ιδιοκτησία είναι ότι είναι ένας σημαντικός παράγοντας αυτού που λέμε ιδιωτική σφαίρα. Ότι ο καθένας μπορεί με αυτό τον τρόπο να χειριστεί καλύτερα τον μικρόκοσμό του και τις δικές του υποθέσεις. Ότι είναι σημαντικό για την παραγωγικότητα και τον προγραμματισμό του καθενός να έχει μια σταθερή βάση, και να μπορεί να θέσει προσωπικούς (συν τοις άλλοις) υλικούς στόχους.

2) Το αιώνιο σφάλμα, η πεποίθηση ότι ο άνθρωπος μπορεί να σχεδιάσει την κοινωνία στην οποία ζει. Ουσιαστικά δηλαδή να προγραμματίσει κάθε επιθυμία, κάθε καινοτομία, κάθε κοινωνική μεταβολή εκ των προτέρων. Ακόμα και ο Μαρξ κατάλαβε τις μαλακίες που έλεγε και ανακάλυψε τον κομμουνιστή άνθρωπο. Αν νομίζεις ότι η αντίθεση στον υπερορθολογισμό είναι ταυτισμένη με τον γελοίο μεταμοντερνισμό (οι περισσότεροι δεν είναι αριστεροί από αυτούς;), σε καλώ να αναλογιστείς τις θεωρίες του Χάους ή την κβαντομηχανική. Βέβαια τα πάντα είναι και θέμα ορισμού. Τι εννοούμε έλλειψη κρίσεων, και τι αρμονία, ελευθερία και ευδαιμονία. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι η Β. Κορέα τα έχει εξασφαλίσει όλα αυτά. Τέλος, μπορείς να μας τα αναλύσεις επί του πρακτέου. Πως το σύστημα θα διαχειρίζεται τις αστοχίες του; Ποιοι θα παίρνουν τις αποφάσεις και με ποια κριτήρια;

3) Ναι, ΥΠΑΡΧΕΙ ελεύθερη βούληση δεν είμαστε αυτόματα. Οκ, τώρα συζητούμε το πιο κεντρικό φιλοσοφικό ζήτημα της ανθρωπότητας, αλλά είναι τόσο σύνθετο πράγμα η προσωπικότητα και η φύση των ερεθισμάτων που δέχεται, που δεν γίνεται να θεωρήσεις τους ανθρώπους ντετερμινιστικά μηχανάκια. Αν θεωρείς ότι έχεις τηλεόραση, επειδή στην επιβάλλουν ΕΚΕΙΝΟΙ, και θες να γκρεμίσεις τους ΕΚΕΙΝΟΥΣ, για να μην έχεις τηλεόραση, μάλλον δεν δικαιούσαι να μιλάς για αντιφάσεις.
Ωραία να το θέσω διαφορετικά. Αν αποδειχθούν ότι τα μεταλλαγμένα (ή κάποια) δεν είναι βλαβερά για τον άνθρωπο, πιστεύεις ότι ο Μαρξ θα ήταν κατά;

4) Πουτάνες δεν είχε στη Σοβιετία; Πόσες εκατοντάδες άγνωστες αντικαθεστωτικές Κούνεβες; Η Δύση φταίει που άνοιξαν τα σύνορα μιας ξεχαρβαλωμένης φυλακής, και ο κοσμάκης έκανε τα πάντα για ένα δολλάριο; Μήπως ένας πάμφθηνος εργάτης για την Δύση είχε μεγαλύτερο πραγματικό εισόδημα από έναν καθηγητή στην ΕΣΣΔ (δες το σχόλιο του Jason); Αντί να προβληματίζει εσένα αυτό πρέπει να προβληματίζει εμένα; Για ελευθερία εννοώ κυρίως και πάνω από όλα την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ. Είναι φυσικά και η οικονομική ελευθερία, κάτι που όμως δεν μπορείς να εκτιμήσεις.

Για το τι θέλουν οι άνθρωποι στην Ανατολική Ευρώπη δεν έχεις παρά να ανατρέξεις στα ποσοστά των κομμουνιστικών κομμάτων στις εκλογές (ξέρεις, εκείνη την αντιδραστική διαδικασία των αστικών καθεστώτων). Επίσης το λινκ που παρέθεσες είναι για την ώρα πιο νεκρό από τον κομμουνισμό (που θα είναι για πάντα, το λινκ έχει και μια ελπίδα).

Και για να τελειώσω, με επίπεδο, δεν υπάρχει περίπτωση να δεις να πετάνε σε χωματερή i-pod.

 
At 3/01/2011 06:18:00 μ.μ., Anonymous Γράκχος Μπαμπέφ said...

AΦ,
1)Λάθος φαντάστηκες και λάθος και αντιεπιστημονικό ορισμό έχεις στο μυαλό σου για την ατομική ιδιοκτησία. Όλα αυτά που αναφέρεις ισχύουν αλλά μόνο γι'αυτούς που την έχουν(την ατομική ιδιοκτησία). Η ατομική ιδιοκτήσια των μέσων για την παραγωγή και αναπαραγωγή του υλικού και πνευματικού πλούτου από κάποιους λίγους οδηγεί ακριβώς στον μη-προγραμματισμό, στην αλλοτροίωση και στο προσωπικό χάος, την κατάθλιψη κτλ αυτούς που δεν την έχουν, αλλά εργάζονται πουλώντας την εργατική τους δύναμη σ'αυτούς που την έχουν(την ατομική ιδιοκτησία). Και επειδή ακριβώς αυτοί είναι η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, οδηγεί και στο κοινωνικό χάος το οποίο βλέπουμε καθημερινά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο -καπιταλιστικός- καταμερισμός εργασίας που προκύπτει από την ατομική ιδιοκτησία στα βασικά μέσα παραγωγής θέτει κάθε μεμονωμένο άνθρωπο σε κατάσταση πολέμου με τον διπλανό του και πόρρω απέχει από την ατομική 'αυτοεκπλήρωση' της κάθε μοναδικής προσωπικότητας. Το ότι αυτή η τελευταία διαφημίστηκε ως το χρυσό μήλο του νεοφιλελευθερισμού δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από μια εκδοχή του οργουελικού newspeak, στις χαρούμενες για τον καπιταλισμό συνθήκες κατάρρευσης των απελευθερωτικών ανθρώπινων οραμάτων, στις αρχές του '90. Θεμιτό (για το νεοφιλελευθερισμό...)
2)Καμμία σχέση. Ο κομμουνιστική κοινωνία είναι η κοινωνία της ελεύθερης ανθρώπινης δραστηριότητας. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι ο ελεύθερος χρόνος και η σταδιακή εξαφάνιση της καταναγκαστικής εργασίας, η 'επιστροφή' της εργασιακής δραστηριότητας στην ανθρωπολογική της ρίζα: την εργασία ως αυτοσκοπό -την τέχνη. Αυτό που θα προγραμματιστεί, αρχικά, θα είναι η οικονομία (ως την οριστική κατάργησή της ως έννοια και διαδικασία -στον κομμουνισμό), έτσι ώστε να διασφαλιστούν απόλυτα οι απαραίτητες προυποθέσεις -υγεία, παιδεία, βιολογικές ανάγκες- που θα επιτρέψουν την απεριόριστη ανάπτυξη των ικανοτήτων και των κλίσεων του κάθε ατόμου. Η βασική διαφορά της κομμουνιστικής οργάνωσης της κοινωνίας από οποιαδήποτε άλλη είναι ότι ο μοναδικός σκοπός σε αυτήν γίνεται ο ίδιος ο άνθρωπος -όλα τα υπόλοιπα μετατρέπονται σε 'μέσα' και από μόνα τους δεν έχουν καμία αξία. Όπως καταλαβαίνεις, λοιπόν, το i-pod θα λάβει επάξια τη θέση του στη χωματερή της ιστορίας, όταν οι άνθρωποι θα αρχίσουν να επικοινωνούν με τις καρδιές και τα κορμιά τους και όχι φετιχοποιώντας τη φωνή και την εικόνα τους.
Η Β.Κορέα δεν έχει καμμία σχέση με την κομμουνιστική οργάνωση της ανθρώπινης κοινωνίας.
Επί του πρακτέου θα πράξουν οι εργαζόμενοι με τις δικές τους δομές που κάθε φορά(1871Παρίσι, 1917Πετρουπολη,1943Οροπέδια Ρούμελης,2001Αργεντινη,2003Βενεζουελα)είναι ιστορικά ανέκδοτες -και ας ελπίσουμε και ανένδοτες- αλλά η άμεση δημοκρατία είναι βασικό χαρ/κο.
3)Υπάρχει και δεν υπάρχει. Είναι διαρκές διακύβευμα. Και η τηλεόραση και όλη -σχεδόν..- η τεχνολογική ανάπτυξη μπορούν να συνεισφέρουν στην ελευθερία. Το ζήτημα είναι ποιός,ποιόν, πώς και, το σημαντικότερο, για ποιόν. Οι πληρωμένες από τις πολυεθνικές έρευνες για τα μεταλλαγμένα είναι ένα παράδειγμα...
4)Η άρση του διαχωρισμού πνευματικής και χειρωνακτικής εργασίας μέσω της συγχώνευσής τους σε ένα ανώτερο -και όχι βέβαια μισθολογικό- επίπεδο είναι απ'τα μεγαλύτερα ζητούμενα. Θα πρέπει να σκεφτείς ότι ο καθηγητής στην ΕΣΣΔ είχε απολύτως λυμμένα τα ζητήματα της στέγης, της υγείας, των μεταφορών, της σίτισης και πολλα άλλα δωρεάν. Με τον ίδιο μισθό ο εργάτης της Δύσης δεν είχε λυμμένο τίποτα.
Γι' αυτό το ζήτημα όμως αρνούμαι να μιλήσω με τους προπαγανδιστικούς όρους του Βήματος και της Καθημερινής. Αν όντως έχεις ειλικρινή διάθεση αντιπαράθεσης (δεν με πειράζει καθόλου η προκλητικότητα) δες τη συζήτηση που σου είπα και τα ξαναλέμε.

-είχε πρόβλημα το λινκ. μπορείς να τη βρεις όλη εδώ:
http://www.politikokafeneio.com/neo/modules.php?name=News&file=print&sid=8994

 
At 3/01/2011 08:06:00 μ.μ., Blogger ΑΦ said...

Γράκχε, προκλητικός έγινα, γιατί η πρώτη σου απάντηση ήταν προκλητική. Κατά περίεργο, και μη υλιστικό τρόπο, όταν συμπεριφέρεσαι στον άλλον, με τον τρόπο που το κάνει αυτός, σε σέβεται περισσότερο.

1) Οπότε πριν προχωρήσω στα μέσα παραγωγής, είσαι υπέρ της ατομικής ιδιοκτησίας στα άλλα αγαθά; Αν ναι, μήπως δεν υπάρχει σαφής διαχωρισμός ανάμεσά τους; Ένα μολύβι, ένας υπολογιστής, ένα αυτοκίνητο σε ποια από τις δύο κατηγορίες ανήκουν; Όσων αφορά τα ΜΜΠ, δεν καταλαβαίνω γιατί το να δουλεύεις σε μια ιδιωτική φάμπρικα είναι περισσότερο αλλοτριωτικό από το να δουλεύεις σε μια κοινωνικοποιημένη. Επειδή το αφεντικό έχει ένα 5% κέρδος; Η διαφορά μεταξύ ελευθερίας και σκλαβιάς είναι τελικά αυτό το 5%; Το ρίσκο, ο προσωπικός χρόνος, οι ικανότητες μάνατζμεντ του αφεντικού πως και πόσο θα κοστολογόντουσαν στον σοσιαλισμό;

Μήπως επειδή λόγω έλλειψης ανταγωνισμού οι συνθήκες δουλειάς θα ήταν πιο άνετες και πιο ενδιαφέρουσες; Μα δεν θα υπήρχε πίεση για παραγωγικότητα στο σοσιαλισμό; Δεν θα έπρεπε κάποιος να διατάξει; Δεν θα υπήρχε προσωπική ευθύνη για το αποτέλεσμα και άγχος; Αν ο πύχης των απαιτήσεων ήταν χαμηλα το αποτέλεσμα δεν θα ήταν ελλειπές για τις ανάγκες της κοινωνίας; Μήπως αυτά που λέω έχουν δικαιωθεί ιστορικά; Φυσικά μπορεί να βλέπω και άγχος και επιχειρηματικές αποτυχίες και κοινωνικές συγκρούσεις στον καπιταλισμό αλλά δεν βλέπω χάος. Και ξέρεις, αυτά τα 3 που ανέφερα συνήθως είναι και οι αιτίες των καινοτομιών.

2) Μιλάς για βασική κάλυψη υγείας, παιδείας και βιολογικών αναγκών. Νομίζω ότι αυτό γίνεται σε μεγάλο βαθμό στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες. Θα μου πεις υπάρχει ανισότητα, αλλά εδώ μιλαμέ για τις βασικές. Και το βασικό είναι δυναμικό και έχει να κάνει με την ισχύ της οικονομίας. Με βάση ποιο κριτήριο χωρίζεις τα προϊόντα σε μέσα και σε εξυπηρετικά των ανθρώπων; Πως θα κρίνουμε αν χρειαζόμαστε 10000 είδη τυριών ή ένα; Αν χρειαζόμαστε σαντιγύ; Ο υπολογιστής δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί και φετιχιστικά; Να φανταστώ ότι οι γόβες θα εξαφανιστούν από προσώπου γης; Μήπως το καλύτερο κριτήριο που έχουμε είναι ο καθένας να καταναλώνει ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ; Για την ΑΔ θα πούμε αν τραβήξει η κουβέντα.

Την Β. Κορέα δεν την χρησιμοποίησα ως παράδειγμα κομμουνισμού, αλλά ως αντιπαράδειγμα αντικαπιταλισμού, μιας κοινωνίας με πλήρη ισότητα (εκτός της απειροελάχιστης ηγεμονικής ελίτ), με απόλυτη τάξη, και χωρίς την παραμικρή αντίφαση.

 
At 3/01/2011 08:06:00 μ.μ., Blogger ΑΦ said...

3) Γράκχε, και οι πολυεθνικές μπορούν να βγάλουν κάτι αξιόλογο. Προσωπικά καταναλώνω άπειρες ποσότητες ντοκυμαντέρ. Για μένα είναι προσωπική ευθύνη του καθενός το τι θα καταναλώσει και το κριτήριο δεν είναι αν παράγεται από πολυεθνικές ή όχι. Αν με ρωτήσεις το προϊόν που θεωρώ πιο άχρηστο στο σύμπαν είναι οι εφημερίδες στοιχημάτων. Προφανώς είναι χάσιμο χρόνου, καλλιεργούν ψεύτικες ελπίδες, μπορεί να οδηγήσουν σε προσωπικά αδιέξοδα και μόνο ψυχαγωγία δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Αλλά αν ο άλλος έχει την κάβλα του, πως είναι δυνατό να του το απαγορεύσω ΕΓΩ; Μπορεί έτσι να ηρεμεί και να γίνεται εντέλει πιο χρήσιμος κοινωνικά. Μέχρι και κομμουνιστές έχω δει να τις χρησιμοποιούν, και να βρίζουν και τον ΟΠΑΠ για τις χαμηλές αποδόσεις σε σχέση με τις ιδιωτικές εταιρίες.

4) Ναι, και μαζί με αυτά ο εργάτης στη Δύση περνούσε καλύτερα (με τα δικά μου κριτήρια). Αυτό που με ενδιαφέρει σε σχέση με την ΕΣΣΔ, είναι να σχολιάσεις αυτά που είπα για την ελευθερία. Το βίντεο δεν μπορώ να το δω, το ξέρω ότι έτσι πουλάω την συζήτηση και το χρόνο που επένδυσες (εύστοχη λέξη έτσι :) ) σε αυτήν αλλά μου είναι αδύνατο. Παρόλα αυτά βρίσκω το θράσος να σου προτείνω να αναζητήσεις τη συλλογιστική του Χάγιεκ, για το πως η οικονομική ανισότητα είναι απαραίτητη για την πρόοδο μιας κοινωνίας.

 
At 3/02/2011 10:05:00 π.μ., Anonymous Γράκχος Μπαμπέφ said...

Φιλαράκο, δεν ξέρεις βασικά πράγματα που απαιτούνται αν έχεις την απαίτηση να κάνεις μια τέτοια δύσκολη συζήτηση και επιπλέον είσαι και προκλητικός, οπότε δεν θα χάσω χρόνο. Πάνε πέστα στο γαλάζιο μήλο(!) αυτά, εδώ έχεις να κάνεις με έναν μαρξιστή, νόμιμο κληρονόμο του επιστημονικού πνέυματος του Διαφωτισμού. Παρ'όλα αυτά επειδή έγραψες μεγάλες πατάτες, συνοπτικά:

1)Στα αγαθά υπάρχει ΑΞΙΑ ΧΡΗΣΗΣ. Δεν υπάρχει ατομική ιδιοκτησία. Όταν χρησιμοποιείς ένα μολύβι, όταν τρως ένα μήλο, όταν μετακινείσαι απολαμβάνεις ένα αγαθό. Όταν ιδιοποιήσαι αυτά τα αγαθά, έχοντας κάνει μια πρωταρχική συσσώρευση -η οποία όπως απέδειξε επιστημονικά ο Μαρξ στον πρώτο τόμο του κεφαλαίου είναι πάντοτε ληστρική- κεφαλαίου και μετά μετατρέπεις την αξία χρήσης σε ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΑΞΙΑ τότε εκμεταλλεύεσαι την εργατικη δύναμη των άλλων. Αυτό λέγεται κλεψιά. Η ιδιοκτησία είναι κλοπή.

Προφανώς και ο κεφαλαιοκράτης δεν έχει 5% κέρδος(!). Πας καλά? Αυτή τη στιγμή στον πλανήτη 20 οικογένειες σφετερίζονται το 70% του παγκόσμιου ΑΕΠ.
Σου ξαναέγραψα και πάνω αλλά δεν κατάλαβες τίποτα. Ο πύχης των απαιτήσεων στον κομμουνισμό είναι πολύ ψηλά. Πιο ψηλά δεν πάει. Είναι η ολόπλευρη ανάπτυξη των ικανοτήτων και των κλίσεων του κάθε Ανθρώπου. Το ότι αδυνατείς να διαννοηθείς καν μια τέτοια διαδικασία είναι αποτέλεσμα της μίζερης προσκόλλησής σου στο υπάρχον, το οποίο είναι το ακριβώς αντίθετο: η ολόπλευρη καταστροφή των ικανοτήτων και των κλίσεων του κάθε Ανθρώπου, που άμα δεν ήσουν τυφλός θα την έβλεπες παντού γύρω σου.
Στον κομμουνισμό η εργάσιμη μέρα θα είναι 3 ώρες. Με σημερινές έρευνες έχει αποδειχθεί ότι μπορούμε να δουλεύουμε τόσο λίγο και η παραγωγή του πλούτου στον πλανήτη να μείνει ως έχει. Μικρή διαφορά: μηδενικό κέρδος για τους κλέφτες της ανθρώπινης δημιουργικότητας..

2)" Μιλάς για βασική κάλυψη υγείας, παιδείας και βιολογικών αναγκών. Νομίζω ότι αυτό γίνεται σε μεγάλο βαθμό στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες." Που ζεις εσύ ρε φίλε? Στη γυάλα σου? Αρνούμαι να επιχειρηματολογήσω επ'αυτού, έχουμε κι ένα επίπεδο. Όλη η παράγραφος δείχνει ότι απέφυγες να διαβάσεις αυτά που έγραψα στο δικό μου 2) οπότε σε παραπέμπω εκεί.

Για την ΕΣΣΔ σου είπα πως δεν μπορούμε να μιλήσουμε. Θα καταλάβεις γιατί αν δεις τα πρώτα 15 λεπτά του βιντεο που μπαίνουν κάποιες προυποθέσεις..
Ισχύει αυτό που λέει ο Χάγιεκ. Με τον ίδιο τρόπο που ισχύει ότι η ολοκληρωτική εξόντωση των Εβραίων είναι απαραίτητη για την πρόοδο του γερμανικού έθνους. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Καληνύχτα και καλή τύχη..

 
At 3/02/2011 06:21:00 μ.μ., Blogger ΑΦ said...

Έχασες την μπάλα, την ψυχραιμία σου, τα αυγά και τα πασχάλια. Ναι, φορέα του επιστημονικού πνεύματος, που μας λες "επιστημονικά" παραπάνω ότι "η 'επιστροφή' της εργασιακής δραστηριότητας στην ανθρωπολογική της ρίζα: την εργασία ως αυτοσκοπό -την τέχνη" Πότε την είχε, όταν ο άνθρωπος μάζευε ρίζες;

1) Οκ, η ιδιοκτησία, ακόμα και η αυστηρά προσωπική είναι κλεψιά. Γιατί δεν το λες από την αρχή και περνάς μέσα από τα μέσα παραγωγής; Το τυράκι δεν το είδες που μόλις παραδέχθηκες σε όσους μας διαβάζουν, ότι υπό συνθήκες καθαρού κομμουνισμού, ακόμα και το σώβρακο που φοράς δεν είναι δικό σου, αλλά σου παρέχεται(;) το δικαίωμα να το χρησιμοποιείς;

2) Να χαίρεσαι την "επιστημονικότητα" σου. Το στατιστικό που μόλις παρέθεσες είναι η μεγαλύτερη παπάτζα που έχω διαβάσει ποτέ. Υποστηρίζεις (μέσω σημερινών ερευνών) ότι ο άνθρωπος, με μαγικά αυξημένες τις δυνατότητες του, επειδή θα ζούμε σε μια μη αντιφατική κοινωνία, θα δουλεύει 3 ώρες με την ίδια παραγωγικότητα! Και μιλάς για τυφλότητα! Στα πρακτικά ερωτήματα που σε έθεσα δεν απάντησες σχεδόν σε τίποτα, και μας τα ζαλίζεις με εντελώς αυθαίρετες προβλέψεις χωρίς καμία όχι αποδεικτική ούτε διαισθητική βάση (οι άνθρωποι θα επικοινωνούν με τις καρδιές τους - Θεέ μου τι κενότητα). Η πρόβλεψή σου για τον κομμουνιστικό κόσμο, δεν ξεπερνά σε επιστημονική αξία ούτε το wishful thinking ενός μάντη της αρχαιότητας που διάβαζε άντερα.

Ναι, δεν έχει περισσότερο νόημα, απλά από την δυσανεξία σου στην άλλη άποψη αποδεικνύεται ότι όταν ένας άνθρωπος εγκλωβιστεί σε μια περίκλειστη, δογματική, αυτοαποδεικνυόμενη θεωρία για πολύ καιρό, νομοτελειακά ο φασισμός θα εισχωρήσει σε κάθε του κύτταρο.

Επίσης, καληνύχτα. Τα όνειρα που θα δεις δεν είναι δικά σου. Στα υπαγορεύουν οι πολυεθνικές.

 
At 3/02/2011 09:26:00 μ.μ., Blogger ΑΦ said...

Συμπληρωματικά, Μαρξ και αντισημιτισμός.

http://www.worldsocialism.org/canada/marx.and.antisemitism.1960.v27n214.htm

Επίσης αξίζει να διαβάσει κανείς το βιβλίο του Καρλ Λεβιτ "Το νόημα της ιστορίας", όπου αποδεικνύεται, ότι η το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, κάτω από την ψευδεοεπιστημονική του επίφαση, και παρά την αντιθρησκευτική του διάσταση, δεν είναι τίποτα άλλο από "ένα προφητικό ντοκουμέντο, μια κρίση και μια πρόσκληση και κατά κανένα τρόπο μια καθαρά επιστημονική έκθεση στηριγμένη στην εμπειρική μαρτυρία απτών γεγονότων". Προσομοιάζει δηλαδή με την οικονομιά και τη δομή ενός προφητικού και μεσσιανικού θρησκευτικού κειμένου.

Το σχήμα είναι σαφές

Αμαρτία -> Εκμετάλλευση και καπιταλιστική αλλοτρίωση

Χριστός και Πιστοί, Αντίχριστος -> Προλετάριοι (και ως φορέας και ως αποδέκτης της λύτρωσης), Αστοί

Σταύρωση και Ανάσταση -> Ταπείνωση της Προλεταριακής Τάξης και Λύτρωσή της

Προκαθορισμός της Ιστορίας και του τέλους της μέσω της Θείας Πρόνοιας -> Προκαθορισμός της Ιστορίας και του τέλους της μέσω του Ιστορικού Υλισμού

Τελική μάχη Αντίχριστου, Χριστού -> Τελική μάχη Αστών, Προλετάριων

Εσχατολογία (Ο Παράδεισος) -> Εσχατολογία (Ο Κομμουνιστικός Παράδεισος)

Να επισημάνω εκ των προτέρων όμως ότι το βιβλίο είναι εξαιρετικά δύσκολο. Αμήν.

 
At 3/03/2011 11:18:00 π.μ., Anonymous Γράκχος Μπαμπέφ said...

Πλάκα έχεις.
Θα μπορούσες να γίνεις ένας από τους πρωτεργάτες του υπό διαμόρφωση ελληνικού Τea Party.

Aπλοποίηση, αμορφωσιά, λαϊκισμός, θεωρίες συνομωσίας. Ο επιθανάτιος ρόγχος του νεοφιλελευθερισμού..

-Παρ'όλα αυτά, όποιος ενδιαφέρεται για τις σχέσεις μαρξισμού/μεσσιανικού, αλλά και τις πολυπλοκες και ενδιαφέρουσες της πολιτικής με τη θρησκεία, το ομώνυμο ντοσιέ του radical desire είναι εξαιρετικό.
για το μεσσιανικό εδώ
http://radicaldesire.blogspot.com/2010/02/blog-post.html

 
At 3/03/2011 11:35:00 π.μ., Anonymous Γράκχος Μπαμπέφ said...

Άντε,
διάβασε κι αυτό

http://radicaldesire.blogspot.com/2011/02/pierre-dardot-christian-laval.html

αφιερωμένο εξαιρετικά

 
At 3/03/2011 02:31:00 μ.μ., Blogger ΑΦ said...

Εξαιρετικά ενδιαφέροντα τα λινκ (σοβαρά). Θα τα μελετήσω το ΣΚ.

Με το Tea Party, έχω τεράστιες διαφορές. Δεν έχει μόνο η αριστερά τις σέκτες της.

Η απλοποίηση κάποιες στιγμές είναι μοιραία. Δεν είναι δυνατόν κάθε φορά και για όλα τα θέματα να κατεβάζεις ιδεολογική πλατφόρμα και να είσαι πλήρως διεξοδικός, ούτε είμαι ειδικός στην πολιτική φιλοσοφία. Εδώ εσύ, που προφανώς έχεις σπαταλήσει τη ζωή σου, μελετώντας σε βάθος τον Μαρξισμό και τον υπαρκτό Σοσιαλισμό, και δεν απέφυγες αρκετές υπεραπλουστεύσεις, αυθαίρετες διαπιστώσεις, υπεκφυγές, και ψεύτικα στοιχεία:

ΣΥΝΟΛΙΚΗ περιουσία των 15 πλουσιοτέρων ανθρώπων του πλανήτη:

451.8 bil $

http://en.wikipedia.org/wiki/Forbes_list_of_billionaires

ΑΕΠ του πλανήτη:

61,900 bil $

http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_GDP_(nominal)

Άρα το 70% που λες παραπάνω, είναι στην πραγματικότητα 0,73% (οκ μίλησες για τους 20 πρώτους, οπότε άντε να πάμε το 1%). Και μιλάμε για συνολική περιουσία, όχι για κέρδη ενός έτους. Το λέω γιατί το "σφετερίζονται" είναι ασαφές, όπως πολλές φορές συμβαίνει με μεγέθη που αναφέρονται σε οικονομικούς αστικούς μύθους.

Πάντως, ξεπερνώντας τους χαρακτηρισμούς και τις ειρωνείες της κακιάς ώρας, ήταν θετικό που μίλησα με ιδεολογικό αντίπαλο με σαφέστατο στίγμα, και όχι τη συνήθη ιδεολογική ασάφεια.

 
At 3/03/2011 05:00:00 μ.μ., Anonymous Γράκχος Μπαμπέφ said...

H wikipedia είναι πολύ πίσω. Καμμία σχέση με την πραγματικότητα. Αναμενόμενο.

Το παγκόσμιο ΑΕΠ ήταν το 2009 περίπου 55 τρισεκατομμύρια σολάρια.
Την ίδια χρονιά, τα χρηματοπιστωτικά παράγωγα (ασφάλειες, ομόλογα, cds, hedge funds και γενικότερα αυτό που ο Μάρξ ονόμασε μια φορά κι έναν καιρό 'πλασματικό κεφάλαιο') ανέρχονταν σε 900 τρισεκατομμύρια δολλάρια.

Η πηγή από εδώ:
http://www2.euromemorandum.eu/uploads/wg2_tolios_crisis_in_euro_zone_and_macro_economic_policy_on_national_and_european_level.pdf


Mίλησε κανείς για ανορθολογισμό? Μίλησε κανείς για αναρχία της αγοράς? Μίλησε κανείς για κλέφτες που υποθηκεύουν το μέλλον του πλανήτη?

 
At 3/03/2011 05:25:00 μ.μ., Blogger ΑΦ said...

Αναμενόμενο για την "υλιστική" ηθική σου. Δεν έχεις το θάρρος να παραδεχθείς το εξώφθαλμο λάθος σου, και πετάς για αντιπερισπασμό κάτι άλλο. Μάθε καπιταλιστική μπαλίτσα, οι αξίες που υπολογίζεις είναι αλληλοκαλυπτόμενες.

http://www.slate.com/id/2202263/

Καλά δεν υπάρχει περίπτωση να επεκταθώ σε ανάλυση της καπιταλιστικής λειτουργίας με κάποιον που πιστεύει ότι δεν πρέπει να υπάρχει χρήμα (ούτε καν ανταλλαγές! Τουλάχιστον εσύ πας στα βασικά, οι ρεβιζιονιστές λένε ότι δεν πρέπει να υπάρχει επιτόκιο). Αν μη τι άλλο, ο χρόνος μου είναι χρήμα.

 
At 3/03/2011 10:09:00 μ.μ., Anonymous Γράκχος Μπαμπέφ said...

Πρέπει να παραδετώ ότι το τελευταίο λογοπαίγνιο ήταν καλό..

 
At 3/04/2011 08:38:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

AΦ αφου ο χρονος σου ειναι χρημα γιατι καθεσαι και ασχολεισαι με τοση μανια σε ενα μπλογκ αντιθετων πεποιθεσεων απο τις δικες σου.
Οχι τιποτα αλλο ,αλλα ξοδεψα τζαμπα ενα σωρο εγκεφαλικα κυτταρα για να διαβασω τις μπουρδες που εγραψες.

 
At 3/04/2011 10:59:00 μ.μ., Blogger ΑΦ said...

Συγγνώμη, για τη ζημιά που σου έκανα. Αν κρίνω από την ηλιθιότητα της ερώτησης, είναι σοβαρή. Πάντως, ακόμα και σε αυτή την κατάσταση, αν προσπαθήσεις αρκετά, μπορείς να μάθεις να χρησιμοποιείς ερωτηματικό (;) στο τέλος κάθε ερώτησης. Για τους τόνους δεν το συζητώ· η χρήση τους είναι πολύ απαιτητική.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home