Ιmagine
Στον γυρισμό ανοίγω το ραδιόφωνο. Κάνω να το συντονίσω στους αθλητικούς σταθμούς, αλλά με προλαβαίνει το «Imagine». Και σκέφτομαι ότι ώρες - ώρες (ώρες κάθε άλλο παρά συχνές, ώρες ιδιαίτερα σπάνιες) το ποδόσφαιρο κατορθώνει να σου προσφέρει ακριβώς αυτό: την ουτοπία εκπληρωμένη. Δεν έχεις να φανταστείς τίποτα· oύτε παραδείσους, ούτε κολάσεις μπιλόου ας, ούτε need for greed (greed is good) ούτε need fοr hunger (hunger is bad, αλλά πρέπει να πέσει και το έλλειμμα).Α brotherhood of man· δεν χρειάζεται να το φανταστείς, γιατί το έζησες για λίγο, για πολύ λίγο, στο 3-2, στο «Οε - οε - οε - οέ, Τζιμπρίλ Σισέ». Μα δεν θέλει να πει αυτό ο ποιητής. Μα δεν σε νοιάζει. Μακάρι να έρθει η ουσιαστική αδελφοσύνη των ανθρώπων, αλλά μέχρι τότε πολύτιμη είναι κι η αδελφοσύνη της έκρηξης χαράς. Δεν θα την σνομπάρεις. Θα τη ζήσεις. Θα τη νιώσεις. Κι ας μην κέρδισε κάποιο τρόπαιο η ομάδα σου σήμερα, κι ας μην πήρε κάποια πρόκριση, κι ας μην έκανε την Ευρώπη να παραμιλάει, όπως έλεγαν τα κλισέ όταν ήσουν μικρός. Έκανε όμως εσένα να παραμιλάς και να παρατραγουδάς το οε - οε - οε - οέ, γιατί τη λέξη Σισέ την ξέρει πια κι ο γιος σου, είναι μια από τις πρώτες του, και σε αντίθεση με τη λέξη Τρισέ είναι μια ωραία λέξη, ακριβώς γιατί μ΄όλα του τα άσχημα το ποδόσφαιρο μπορεί να σου προσφέρει ιστορίες σαν την αποψινή, ανατροπές σαν την αποψινή, ανατροπές που θα μείνουν στη μνήμη ανεξάρτητα από προκρίσεις, ανεξάρτητα από το αν την Κυριακή όλοι οι Παναθηναϊκοί θα ξαναπάθουν κατάθλιψη, ανεξάρτητα από την ποδοσφαιρική καθημερινότητα.
Γιατί πάει κάπως έτσι: η ποδοσφαιρική καθημερινότητα είναι αναγκαία προκειμένου να σου δείχνει τι συμβαίνει συνήθως, τι είναι αναμενόμενο και φυσιολογικό να συμβαίνει σε ένα παιχνίδι, ώστε όταν μία στις τόσες (μία στις πολλές τόσες) συμβεί το αναπάντεχο, να μπορείς να το αναγνωρίσεις αμέσως, αγκαλιά με τον διπλανό σου, που δεν είναι ο φίλος σου που απογοητευμένος έχει μόλις φύγει, αλλά κάποιος που δεν ξέρεις, κάποιος όμως που ξέρει σαν εσένα ότι κάτι συνέβη απόψε, κάτι που θα θυμάσαι και θα θυμάται, φουσκώνοντας τις διαστάσεις του και τροποποιώντας τις λεπτομέρειες του όπως αρμόζει σε κάθε λογής μύθους, διατηρώντας όμως στο μυαλό τα βασικά: πως ώρες - ώρες, ώρες σπάνιες, ένας αγώνας μετατρέπεται σε εκπληρωμένη ουτοπία.
You may say I am a football fan
But I am not the only one.
posted by Old Boy @ 2:48 π.μ.
26 comments
26 Comments:
παοκ οφη 3 2 με χιονι(πρωταθλημα 2002 νομιζω- καπου εκει).εκει να δεις .δυομιση χιλιαδες ανθρωποι καναμε σα μωρα παιδια.Ψαξ'το.
κι εχει και κατι ερασιτεχνικα...εκει ειναι το χρυσαφι.
(βαζελος εισαι ρε μαλακα? η κουλτουρα και το επιπεδο θα σας φαει.Οπιο των λαων ειναι η μπαλα κι οχι κοκα)Να' σαι καλα και να δεις απειρα τετοια παιχνιδια
Ορθώς ο Σισέ (τραβηχτικός
όπως οι τράπεζες έλκουνε
τις εκρήξεις) σας συγκινεί.
Κι εμένα, το Μπαόκι,
με εξιτάρει.Μόνο που
θα μείνετε Πανάθας και αργότερα
κι εκεί, είναι το πρόβλημα.
Στα κότερα...
Πρόσεχε μόνο γιατί ο αθλητισμός και δη το ποδόσφαιρο είναι και μέσο χειραγώγησης κι αποπροσανατολισμού.
Να χάνεις 2-1 στο 83' και να τελειώνεις με νίκη 3-2 στο 89' απέναντι στην πιο φορμαρισμένη ομάδα της Ευρώπης αυτή την εποχή, είναι μια συγκίνηση που μόνο η ΠΑΝΑΘΑ μπορεί να προσφέρει στην Ελλάδα!
Όσο για το αν το ποδόσφαιρο είναι μέσο χειραγώγησης και αποπροσανατολισμού, ας σημειώσουμε ότι
"Προσφέρει αληθινές συγκινήσεις, όμοιες μ' αυτές που προσφέρει η ζωή. Η διαφορά όμως, που κάνει το ποδόσφαιρο μεγαλειώδες, είναι ότι τις μεν αρνητικές συγκινήσεις τις περιορίζει μέσα στην περιοδικότητα των ποδοσφαιρικών συγκρούσεων — ελαχιστοποιώντας το κόστος τους —, τις δε θετικές τις κάνει προσιτές σε ανθρώπους που δεν θα είχαν ποτέ τη δυνατότητα να τις γευθούν μ' άλλο τρόπο. Εκατομμύρια άνθρωποι γεύτηκαν εξαιτίας του ποδοσφαίρου συναισθήματα που η ζωή προσφέρει σε ελάχιστους. Εκατομμύρια άνθρωποι, που βιώνουν κάθε μέρα την κόλαση και την ανυποληψία —θύματα της εκμετάλλευσης μιας άδικης κοινωνίας—, βρίσκουν την ευκαιρία, εξαιτίας του ποδοσφαίρου, να γευθούν για ελάχιστο χρόνο τη χαρά της νίκης. Άνθρωποι, που η κοινωνία φροντίζει να είναι χαμένοι πριν ακόμη γεννηθούν. Άνθρωποι, που ταπεινώνονται κάθε μέρα και κάθε ώρα, βρίσκουν την ευκαιρία να ξεχάσουν την κατάσταση που βιώνουν. Βρίσκουν την ευκαιρία να υποδυθούν για ελάχιστο χρόνο τους νικητές και να μεθύσουν με τα συναισθήματα της νίκης.
Αυτή η απόλυτη ταύτιση είναι που δίνει τη μοναδικότητα στο ποδόσφαιρο και το διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα ομαδικά αθλήματα. Η απόλυτη ταύτιση είναι δυνατή μόνον εάν αυτός που κάθεται στην εξέδρα έχει βιώσει εμπειρία ανάλογη με τα όσα συμβαίνουν στον αγωνιστικό χώρο. Η εμπειρία αυτή δεν περιορίζεται μόνο στη γνώση της ποδοσφαιρικής τέχνης, αλλά και στη γνώση τής φύσης ενός πολυδιάστατου αγώνα μεταξύ ανθρώπων, που έχει ως στόχο τη νίκη που οδηγεί στην τελική επικράτηση.Τι ακριβώς συμβαίνει στην εξέδρα, που είναι όμοιο μ' αυτά που συμβαίνουν στον αγωνιστικό χώρο; Η εξέδρα παρασύρει στο πάθος την ομάδα ή το αντίστροφο; Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η σύγκρουση στον αγωνιστικό χώρο δεν είναι η πρωτογενής. Η πρωτογενής σύγκρουση ξεκινά στην εξέδρα. Πλήθη εχθρικά συγκεντρώνονται στην εξέδρα για να συγκρουστούν μέχρις εσχάτων. Επειδή όμως αυτή η σύγκρουση δεν είναι δυνατή —εφόσον είναι όμοια με πόλεμο—, επιλέγεται η δευτερογενής σύγκρουση του αγωνιστικού χώρου. Όπως ακριβώς στην αρχαιότητα, όπου υπήρχε το φαινόμενο να κρίνεται το αποτέλεσμα μιας μάχης από την έκβαση μιας μονομαχίας. Ποιος όμως θα μονομαχήσει; Ο τυχαίος πολεμιστής ή ο καλύτερος των πολεμιστών; Σ' αυτό το σημείο επιβεβαιώνονται αυτά που θεωρήσαμε ως "απαραίτητη προϋπόθεση", που είναι η ποδοσφαιρική εμπειρία του οπαδού, αλλά και η κοινή αντίληψη περί "εχθρού". Όλοι μέσα στο στάδιο είναι "πολεμιστές" εξαιτίας της κοινής θέλησης και της κοινής γνώσης. Όλοι έχουν έναν στόχο και όλοι μπορούν θεωρητικά να λάβουν μέρος στη σύγκρουση. Η θέληση όμως για τη νίκη περιορίζει τον οπαδό στην εξέδρα και δίνει την ισχύ στον ποδοσφαιριστή. Όπως οι πολεμιστές του Μεσαίωνα τιθάσευαν τα πάθη και τα μίση τους και περιορίζονταν στην άκρη του πεδίου της μάχης, εναποθέτοντας την ελπίδα τους στον μονομάχο-ιππότη. Όλοι ταυτίζονται με τον μονομάχο από τη στιγμή που τους ενώνει ο κοινός στόχος, που είναι η εξόντωση, ο εξευτελισμός και η μέχρις εσχάτων ταπείνωση του αντιπάλου. Τα χέρια του μονομάχου αναλαμβάνουν να φέρουν εις πέρας την αποστολή που θα είχαν τα χέρια των χιλιάδων πολεμιστών. Τα χέρια του πλήθους για τον συγκεκριμένο χρόνο γίνονται τα χέρια του μονομάχου...
ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΙΚΤΗ
ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΒΑΖΕΛΟΥ ΧΤΕΣ
ΕΝΑ ΑΠ ΤΑ ΛΙΓΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΟΥ ΚΑΝΑΝΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΕΡΗΦΑΝΗ(αν αυτό έχει κάποια αξία)
ΕΝΑΣ ΑΕΚΤΖΗΣ
Που καταντήσαμε. Να αντλούμε εθνική υπερηφάνια από το γκολ που έβαλε ένας γάλλος αντιπρόσωπος.
To podosfairo xorizei, den enonei. Mporei esu me tous filous sou na niosete kala pou h omada sas nikise, alla apo thn alli skepsou pos niothei o filathlos apo tin antipali omada.
Ωραίος ο Σισέ. Με το σασί να δω τι θα κάνω. Σιχτίρι πια :(
Δείμε του Πολίτη, ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί κανείς δεν μπορεί να είναι προσανατολισμένος και στο ποδόσφαιρο και στα «σοβαρά». Όπως επίσης μια απορία που πάντα είχα με αυτό το επιχείρημα περί αποπροσανατολισμού είναι η εξής: στην ιδανική, την τέλεια, την σούπερ κοινωνία που θα χτιζόταν κάποτε, όταν όλα θα πήγαιναν ρολόι, όταν θα έπαυε πια να υπάρχει η ανάγκη αποπροσανατολισμού, τότε θα είχε θέση και ύπαρξη το ποδόσφαιρο ή και πάλι δεν θα είχε;
Χαμένε μες το πλήθος, ο φίλαθλος της αντίπαλης ομάδας ένιωθε καλά χθες που δεν ένιωθα εγώ. Και θα ξανανιώθει αύριο που δεν θα νιώθω εγώ. Αν υπήρχε μονοπώλιο της χαράς δεν θα υπήρχε και αθλητισμός, δεν θα υπήρχε και αθλητική συγκίνηση.
Αλουμινάτε, από που είναι το απόσπασμα;
Πετεφρή, δεν μπορούσα να σας φανταστώ ως Μπαόκι, αλλά τώρα που το λέτε, ναι, σας πάει :) Κι αφού και το πρώτο σχόλιο Μπαοκιού είναι, ελπίζω το 2-0 να μείνει μόνο σε επίπεδο σχολίων και να μην έρθει και ως αποτέλεσμα την Κυριακή.
Φωνητικώς, πάντως, το Trichet μοιάζει πολύ με το tricher (=εξαπατώ, κάνω ζαβολιές). Είναι μια από τις περιπτώσεις που ο έχων το όνομα έχει και τη χάρη.
Και, βέβαια, χίλιες φορές οι ζαβολιές στη μπάλα, παρά οι ζαβολιές εκεί που παίζει μπάλα ο τρισέ κι οι φίλοι του.
Χρήστος
Old Boy μπορεί να υποστηρίζω διαφορετική ομάδα, αλλά καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοείς. Το ποδόσφαιρο έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο να εξυψώνει τα συναισθήματα άσχετα με το μορφωτικό επίπεδο, την τάξη, τον χαρακτήρα, την οικονομική κατάσταση κτλ του κάθε ανθρώπου. Μπορεί για κάποιους να είναι "το όποιο των λαών", αλλά για μένα είναι μία από τις λίγες περιπτώσεις κοινωνικότητας και ομαδικότητας που παρουσιάζουν οι σημερινές κοινωνίες. Συνήθως αυτή η κοινωνικότητα χρησιμοποιείται για κακό σκοπό, αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει. Απλά παραδείγματα είναι η δράση της Sankt Pauli στην Γερμανία, αλλά και της δικιάς μου αγάπημένης Προοδευτικής με τον μορφωτικό της σύλλογο, δυστυχώς πολλά χρόνια πριν (ο οποίος επανενεργοποιήθηκε πρόσφατα).
Και γενικά όσες εμπειρίες και αν έχω από τη ζωή μου, όσες και αν αποκτήσω στο μέλλον, δεν γίνεται να ξεχαστούν οι στιγμές που έχω ζήσει στα γήπεδα. Το δευτερόλεπτο της επίτευξης του απρόσμενου γκολ, είναι από τις πιο έντονες στιγμές της ζωής οποιουδήποτε ποδοσφαιρόφιλου. Κρατά λίγο, δεν συγκρίνεται με την ευτυχία που δίνουν οι σχέσεις, τα προσωπικά επιτεύγματα κτλ, αλλά σαν στιγμή είναι μοναδική.
Ε OLD BOY!!!
Επιδρομη παοκτζηδων στο blogg??!!Δε μπορω να καταλαβω πως την επιτρεπεις!!!!
Κ βεβαια το ποδοσφαιρο ειναι μεσο χειραγωγησης κ αποπροσανατολισμου.Υπαρχουν ομαδες που ο προεδρος χρησιμοποιει τις αλαλαζοντες ορδες προς οφελος του,προς ασπιδα του,μεσω αυτων ελεγχει αλλα πραγματα,εκβιαζει κυβερνησεις,κλεινει δουλειες με το δημοσιο
Αλλα κ το ιδιο το κρατος,πιστο στη μεθοδο του διαιρει κ βασιλευε,εκμεταλλευεται τη μπαλα ως μεσο εκτονωσης της κοινωνικης οργης,αν τα πληθη των ανεργων,φτωχων κ φανατισμενων συνειδητοποιουσαν οτι ο πραγματικος αντιπαλος τους ειναι το ταξικο κρατος κ οχι τα αντιπαλα σωβρακα κ φανελες,τοτε η οργη τους θα ξεσπουσε εκει
ΑΛΛΑ
Ο γεννημενος χειραγωγουμενος παντα θα χειραγωγειται
κ να να μην υπηρχε το ποδοσφαιρο,καπου αλλου θα ξεσπουσε τη βλακεια του.SAD BUT TRUE
ΘΑ μπορουσα να παραθεσω αποσπασματα του αλμπερ καμυ που μιλα για τη μεθεξις που επιτυγχανεται στο γηπεδο
Η καποια εξοχα κειμενα του γιαννη τριαντη,του παπαγεωργιου για να φορτωσω με εγκυροτητα την αποψη μου,για την αγρια ομορφια του ποδοσφαιρου αλλα δεν εχει νοημα
Η ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΤΡΙΦΥΛΛΑΡΑ ΜΟΥ ΣΕ ΑΓΑΠΩ
Κ ΟΧΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΕΒΑΤΟ
διαλογο για ενα παθος σου δε μπορεις να κανεις.για αυτο λεγεται παθος
Παντως να πω κ κατι τελευταιο,προτιμω χιλιες φορες εναν ανθρωπο με παθη,με εξαρτησεις κ εξαρσεις,με εκδηλες τις αδυναμιες του κ οχι βαθια κρυμμενες
Απο καποιον που με χλιαρα λογικοφανη επιχειρηματα προσπαθει φαινομενικα να ειναι συνετος μετριοπαθης αλλα ουσιαστικα αυτο που προσπαθει ειναι να σταματησει το αιμα απο το να ρεει στις φλεβες του
Τους φοβαμαι αυτους τους ανθρωπους
ΟLD BOY
ΔΙΠΛΟ ΜΑΣΑ ΣΤΗ ΤΟΥΜΠΑ ΠΑΟ ΟΛΕ ΟΛΕ
2-1 ΤΩΡΑ.ΓΡΑΨΤΕ ΒΑΖΕΛΟΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΙΣΟΦΑΡΙΣΟΥΜΕ!!!
Mέσα σε όλη την παπαρολογία της "ψύχωσης" για το πρωτάθλημα της Σούπερ Λίγδας σταθήκατε βαζελόψυχοι. Αξια νίκη με μυρουδιές από 80'ς τριφύλλι.
Θα τα πούμε στα πλέι οφ εμείς.
(χανούμης μασέγκο)
Old Boy, όταν πάς τον δεκάχρονο γιο σου σε ματς, ακούσεις ΤΙΣ βρισιές live, δεις τα πρεζόνια να σέρνονται δίπλα σου και δεις επίσης το παίξιμο της κακιάς ώρας που χαρακτηρίζει το ελληνικό ποδόσφαιρο, τότε θα είσαι πραγματικός φίλαθλος. Που είσαι δηλαδή.
Σε μια κάπως καλύτερη κοινωνία old boy το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός γενικότερα ίσως να μην υπηρετούσαν τόσο πιστά τους κερδοσκόπους μεγαλοεπιχείρηματίες προέδρους ομάδων,πολυεθνικές αθλητικών ειδών στις οποίες δουλεύουν παιδάκια για ψύχούλα, αθλητικές εφημερίδες που για να πουλήσουν περίσσοτερα φύλα πορώνουν το κόσμο και τον οδηγούν στη βία .δυστυχώς όλα αυτά και πόλλά άλλα ακόμα είναι όπως λειτουργούν τα πράγματα σήμερα δομικά αλληλένδετα με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο οπότε μάλλον δεν μπορούμε να χαρούμε με τη ψυχή μας τη νίκή του παο όσο κι αν το γουστάρουμε το άθλημα και την πανάθα βέβαια.
Sfiltros, κάπως έτσι.
«Ο γεννημενος χειραγωγουμενος παντα θα χειραγωγειται
κ να να μην υπηρχε το ποδοσφαιρο,καπου αλλου θα ξεσπουσε τη βλακεια του»
Ναι, αυτό πιστεύω κι εγώ, Celin.
Χανούμη Μασέγκο, εικάζω πως αναφέρεσαι στα πλέι οφ του μπάσκετ. Θα πρέπει να βγείτε όγδοοι για να παίξουμε εκεί. Εντάξει, νομίζω δεν αποκλείεται ακόμη ;)
Ανώνυμε των 2:38, να είσαι σίγουρος ότι αν γράφω ακόμη τότε και αν με διαβάζει ακόμη τότε κανείς και αισθανθώ άσχημα που θα πάρω το γιό μου, θα το γράψω.
Ανώνυμε των 2:41, μία ζωή μας αναλογεί όμως, όχι 50. Οπότε γνώμη μου είναι πως ό,τι μπορούμε να χαρούμε με την ψυχή μας το χαιρόμαστε, όταν μας ενοχλεί ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ κάνουμε και κάνα συλλαλητήριο, όταν εκφραζόμαστε δημόσια για την μπάλα από το όποιο βήμα προσπαθούμε να αναδείξουμε το λιγότερο προφανές και το λιγότερο κάφρικο και εν πάση περιπτώσει αν δεν χαιρόμαστε με τις νίκες των ομάδων μας όσο θα θέλαμε γιατί είναι ΠΑΕ και όχι κολεκτίβες, αν δεν χαιρόμαστε με τις νίκες των εθνικών όσο θα θέλαμε γιατί ξυπνάνε σε μερικούς και τα εθνικιστικά τους, τότε θα ζήσουμε σε μια διαρκή αναστολή.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Τα κινέζικα πιο πάνω τι είναι;
Κανένας ιός (ένας ιός από σχόλια στα κινέζικα είχε διαλύσει τους ΗΥ κάποιων ιστολόγων το καλοκαίρι);
yparxoun k alloi tropoi na xarei kapoios ton athlitismo pera ap ta opadika kai ta ethnika simbola-labara.den einai anagaia sinthiki i anastoli tis xaras alla i epanadiapragmateusi tis
αργκ
αυτά θα μας φάνε
εννοώ τα σχόλια περί χειραγώγησης μέσω ποδοσφαίρου
δηλ. πρέπει να νιώθουμε ένοχοι και γι αυτό
πρέπει να νιώθουμε κορόιδα και γι αυτό
μην ειστε τοόσο μιζεροι αδερφια
Αν και ξέρεις ότι στα οπαδικά μας χωρίζει άβυσσος, δες ως απάντηση στο πολύ όμορφο ποστ σου, ένα ποστ από το μπλογκ μας:
http://subbuteorema.blogspot.com/2010/02/pt1.html
Και όσο για τον απίθανο μύθο της πρώτης πρότασης του Αλουμινάτου, έχουμε επίσης:
http://subbuteorema.blogspot.com/2010/02/blog-post_19.htm
Και μιας και περιαυτολόγησα τόσο στις αναφορές μου, ας δώσω άλλη μία, με ένα όμορφο απόσπασμα από έγκυρο βιβλίο must read:
http://subbuteorema.blogspot.com/2009/10/blog-post_15.html
Ασπασμούς.
OB, πίστεψέ με, αληθινά ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ να μάθεις από που είναι το απόσπασμα που έβαλα! Σήμερα πάντως ένιωσες τη λύπη μετά τη χαρά της Πέμπτης...
Μasha, άβυσσος θα μας χώριζε αν δεν ήσουν οπαδός. Ή αν ήσουν «σκέτος» γάβρος :)
Αλουμινάτε, ναι, οι λύπες δεν μας έχουν λείψει είναι η αλήθεια.
"γαύρος" παρακαλώ
Δημοσίευση σχολίου
<< Home