Σκύλα του Ύπνου
Kατά τα μεσάνυχτα κάθομαι να ποστάρω τίποτε. Στην ησυχία.
Αλλά καταρρέω και με παίρνει ο ύπνος για κάνα δίωρο.
Και τώρα που ξύπνησα το μυαλό μου σκέφτεται τα εξής:
αν το να γράφεις είναι μια εμπειρία που ικανοποιεί το μυαλό σου
-να το ικανοποιεί σωματικά εννοώ, με την έκκριση των σχετικών εγκεφαλικών χημικών ουσιών-
το να κοιμάσαι είναι η απόλυτη εγκεφαλική εμπειρία, μια εμπειρία στην οποία δεν συμμετέχει τμήμα του εγκεφάλου σου, αλλά αυτός παραδίδεται ολοκληρωτικά, ψυχή τε και σώματι, λούζεται ολόκληρος από ύπνο, που τον καταλαμβάνει και τον κάνει κατάδικό του, που τον σκεπάζει και τον περνάει αλλού, εντελώς αλλού, κι εσύ, όχι δύναμη δεν έχεις να αντισταθείς, αλλά συντομότατα ούτε θέληση, όντας καταπαραδομένος, εντελώς συμμέτοχος, his bitch.
Και νά που ξύπνησα και πόσταρα, αλλά πόσο πάμφτωχο πνευματικά φαντάζει τώρα το γράψιμο, μπροστά στην μυσταγωγία που μόλις προηγήθηκε.
Πάω να τη συνεχίσω. Θα βάλω και μια ταινία στο ντιβιντί να παίζει.
Θα έχεις παρατηρήσει πόσο αυτόματα κοιμάσαι όταν βλέπεις ταινίες αργά.
Είναι επειδή οι κινηματογραφικές εικόνες είναι σαν foreplay,
που υγραίνει τον εγκέφαλό σου στον οποίο διεισδύει ο Βασιλιάς Ύπνος,
προσφέροντάς του μια εμπειρία τόσο πλήρη,
που εφάμιλλή της δεν πρόκειται ούτε κατά διάνοια να αξιωθεί
σ΄όλες τις δεκαετίες της ξύπνιας του ζωής.
posted by Old Boy @ 2:17 π.μ.
20 comments
20 Comments:
καληνύχτα λοιπόν.
Ο ύπνος και το όνειρο είναι θρίαμβος του εγκεφαλικού μας ‘θέλω’ απέναντι στο συμπαντικό ‘πρέπει’.
Κάποια στιγμή στο μακρυνό μέλλον, στο πολύ μακρινό, προσωπικά εύχομαι ο άνθρωπος να καταφέρει μέσω αλληλεπιδράσεων ηλεκτρονικών συσκευών με τον εγκέφαλό του, να μπορεί να βιώνει συγκεκριμένες εμπειρίες όπως αυτός τις θέλει. Περίπου πάνω στη λογική που απεικονίζουν οι ταινίες «The Matrix» και «Ολική Επαναφορά».
Τι πιο ελεύθερο για το είδος μας, να μπορεί να αναπαράγει ότι σενάριο και περιβάλλον επιθυμεί απευθείας, «φυτευτά» στον εγκέφαλό του, σε συγκεκριμένες στιγμές και για ορισμένες χρονικές περιόδους?
Η διάθεση και η αντίληψη των πραγμάτων να μπορεί να γίνεται ανεξάρτητα από τις προσταγές του απτού υλικού σύμπαντος και μέσα σε πλήρως ελεγχόμενο, ονειρικό ηλεκτρονικό περιβάλλον. Όπου μπορείς να απολαύσεις εικονικές διακοπές σε υπέροχα σχεδιασμένα μέρη, με τις παρελκόμενες σαρκικές και πνευματικές απολαύσεις.
Δοκιμάστε να κοιμηθείτε χωρίς την τηλεόραση ανοιχτή. Ο εγκέφαλος θα ξεκουραστεί περισσότερο.
ειναι που νύσταζες ολντ μπόι? Και αντι να υποκύψεις στο "θέλω" του ύπνου, υπέκυψες στο καναγκαστικό πρέπει του να ποστάρεις.
Θα μπορουσαμε να πουμε οτι ο ύπνος ειναι μια ανακατονομή των εμπειριών, κι οχι απο μόνος του εμπειρία?
dirty old woman
Ανεπανάληπτος. Δεν ξέρω τι θα είχα απογίνει χωρίς αυτόν. Καθημερινή ανάσα στο μαρτύριο της ξύπνιας ζωής, ελπίδα μεταφυσικού περιεχομένου στο διάβα προς το τέλος, δώρο του ένός και μοναδικού θεού. Δεν πρόκειται απλώς για εμπειρία, αποτελεί ναό χασμημάτων άνευ κοσμημάτων, λανθάνουσα υπόκλιση κάθε απόπειρας συνειδητότητας, ένα εκμαγείο ανείπωτων ζυμώσεων, κατοικούντων σε ένα σώμα το οποίο παραχωρεί γενναιόδωρα τις πιο σημαντικές του δυνάμεις. Μετά του πρέποντος κάματου, δίχως εμπόδια οι αναπνευστικές οδοί και ελλείψει βοηθημάτων όπως βιβλία, μουσική ή TV, πρόκειται ίσως για ένα από τα πλέον ανεξερεύνητα φετιχιστικά μυστήρια. Ανέκαθεν καταγοητευμένος.
Απάντηση στον πρώτο ανώνυμο: Και γιατί η εικονική πραγματικότητα να αφορά μόνο διακοπές και όχι όλη μας τη ζωή;
Το λέω αυτό γιατί ο σκοπός της ζωής των περισσοτέρων ανθρώπων είναι νομίζω "να περνάμε καλά". Το πως αισθάνεσαι ότι περνάς εξαρτάται αποκλειστικά από τις αποκρίσεις του εγκεφάλου και αυτές με τη σειρά τους εξαρτώνται από τα ερεθίσματα που λαμβάνει. Αν ελέγξουμε αυτά τα ερεθίσματα εισόδου μπορούμε να ελέγξουμε και τη συνειδητή μας απόλαυση.
Θα απαντήσει κανείς ότι όμως τότε δεν θα ζούμε την πραγματικότητα. Νομίζω πως η έννοια της πραγματικότητας είναι σχετική. Πόσο σίγουροι είμαστε πως ζούμε την αυθεντική πραγματικότητα; Και αν όντως τη ζούμε, πόσο καλά την αντιλαμβανόμαστε;
Η παραπάνω πρόταση ασφαλώς δεν απευθύνεται στα λίγα και λεγόμενα ανήσυχα πνεύματα, αλλά σε όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους που τους αρέσει να τη βολεύουν.
Τάκη θα πρέπει όμως το υλικό μας κορμί να τροφοδοτείται με ενέργεια κατά κάποιο τρόπο. Ποίος θα το τροφοδοτεί? Αν όλοι μπούμε σε ένα «παραδεισένιο Matrix» για όλη μας τη ζωή, τότε ποιοι θα είναι «έξω» να προσέχουν, να τροφοδοτούν και να συντηρούν αυτούς που θα είναι «μέσα»? Με κλήρωση θα πηγαίνει ή με βάρδιες? :p
Στην επιστημονική φαντασία (αλλά και την επιστημονικοφανή φαντασίωση, γιατί όχι) σχεδόν τα πάντα είναι πιθανά, δε λέω. Αλλά για αρχή, εγώ οραματίζομαι απλώς και μόνο την ύπαρξη ενός τέτοιου συστήματος ώς τελειοποιημένο τρόπο για τον εγκέφαλο να αποδρά που και που από την διαμορφωθείσα πραγματικότητα, όπως όταν παίρνουμε ναρκωτικά ή πίνουμε μερικά ποτηράκια. Και φυσικά, όπως στον ύπνο και τα όνειρά του. Μόνο που στο δικό μου σενάριο, θα διαμορφώνουμε οι ίδιοι τα όνειρά μας κατά το δοκούν, με εξαιρετική λεπτομέρεια και αληθοφάνειας.
Βέβαια αν θέλει κάποιος να το προεκτείνει περισσότερο, θα μπορούσε να πει οτι αφού τα διάφορα εικονικά σενάρια μας προκαλούν έκκριση συγκεκριμένων νευροδιαβιβαστών, γιατί τότε να φτιάξουμε σενάρια και να μην επικεντρωθούμε στην έκκριση ουσιών καθ’ εαυτή. Να κάθεσαι δηλαδή σαν να είσαι σε κόμμα και να νιώθεις υπέροχα. Έτσι, χωρίς λόγο, απλώς να νιώθεις γαλήνη, πληρότητα και οργασμική έκσταση.
Ε εκεί πραγματικά δεν ξέρω τι να απαντήσω, πρόκειται για ύβρη απέναντι στους συμπαντικούς μηχανισμούς και σίγουρα κάποιο λάκκο θα έχει η φάβα.
Όταν βλέπεις τηλεόραση
και
όταν κοιμάσαι
καταγράφονται
τα ίδια
κύματα Θ
στον εγκέφαλο.
Διαπιστωμένο
και
ελεγμένο.
«Ο ύπνος και το όνειρο είναι θρίαμβος του εγκεφαλικού μας ‘θέλω’ απέναντι στο συμπαντικό ‘πρέπει’».
Μπα. Το πιο πρέπει απ' τα πρέπει είναι.
Sleep and taxes ;)
«ειναι που νύσταζες ολντ μπόι? Και αντι να υποκύψεις στο "θέλω" του ύπνου, υπέκυψες στο καναγκαστικό πρέπει του να ποστάρεις».
Μα στον ύπνο υπέκυψα. Καταναγκαστικότατα.
Και μετά ξύπνησα.
Ε, εσέ θα κάνω ποστάκι, του είπα και δεν μίλαγε,
ε, εσέ θα κάνω ποστάκι, του είπα
και με κοίταγε
βάζω το λάπτοπ στο στρογγυλό τραπέζι,
με πήρε ο ύπνος μάτια μου κι η έμπνευσή μου παίζει.
«Ανεπανάληπτος. Δεν ξέρω τι θα είχα απογίνει χωρίς αυτόν. Καθημερινή ανάσα στο μαρτύριο της ξύπνιας ζωής, ελπίδα μεταφυσικού περιεχομένου στο διάβα προς το τέλος, δώρο του ένός και μοναδικού θεού. Δεν πρόκειται απλώς για εμπειρία, αποτελεί ναό χασμημάτων άνευ κοσμημάτων, λανθάνουσα υπόκλιση κάθε απόπειρας συνειδητότητας, ένα εκμαγείο ανείπωτων ζυμώσεων, κατοικούντων σε ένα σώμα το οποίο παραχωρεί γενναιόδωρα τις πιο σημαντικές του δυνάμεις. Μετά του πρέποντος κάματου, δίχως εμπόδια οι αναπνευστικές οδοί και ελλείψει βοηθημάτων όπως βιβλία, μουσική ή TV, πρόκειται ίσως για ένα από τα πλέον ανεξερεύνητα φετιχιστικά μυστήρια. Ανέκαθεν καταγοητευμένος».
Αnasthod, τόση θέρμη! Θα ΄λεγε κανείς ότι μιλάς για τον αυνανισμό.
Τάκη και Ανώνυμε, πολύ ενδιαφέροντα σενάρια :)
ρε Μεγάλε, τελικά μαζί πίναμε τις μπύρες χθες....
Warsteiner ήταν ή μήπως Μύθος?
και δεν μπορώ να θυμηθώ...?
Από τις 2.30 π.μ. σήμερα δεν με κολλάει ύπνος, ούτε σύννεφα, ούτε γουρούνια, ούτε περιστέρια, ούτε Όνειρα, ούτε οτιδήποτε άλλο (όσο κι αν προσπάθησα) δεν με κολλάει - προφανώς κάποιος κάτι ετοιμάζει για το πάρτυ μου (δεν μπορώ αλλιώς να το εξηγήσω, ούτε ακόμα και στα βρέφη που μέχρι τις 8.00 πμ ήταν σε αγκαλιά).
Τώρα, μετά την ενημέρωση και της δικής σου ιστορίας, αρχίζω να νιώθω το κενό της έλλειψης. Ρε Μπαγάσα παλιέ, κοριούς μήπως και έχεις βάλει ή ό,τι κάτι άλλο συνακροώμενο, αμέσως λόγω της προώθησης του κατά πάντα για μένα σεβαστού υιού αγγέλου παπά?
never said never again
Σ' αρέσει που έχεις λαπτόπ Oldboy;
Εγώ όταν έχω αϋπνίες σταματάω να βλέπω τηλεόραση και παίρνω να διαβάσω ένα βιβλίο κλασικό, με πολλές σελίδες. Κοιμάμαι τότε γρήγορα, στη 2η με 3η σελίδα.
@Ζάκουλα
Πριν αποκοιμηθείς ακούμπησε το βιβλίο ανοικτό πάνω στο στομάχι σου.
Διευκολύνεται έτσι η αφομοίωση της γνώσης μέσω του πεπτικού.
:))
Filboid δεν το ξερα το κόλπο! Μη μου πέσει όμως βαρύ, άμα είναι και 700 σελίδες. Τι λες που το γνωρίζεις το θέμα;
Ζάκουλα,
έχεις εν μέρει δίκιο. Το βαρύ βιβλίο συμπιέζει την στομαχική χώρα και προκαλεί δυσφορία και ανήσυχο ύπνο, δεν επηρεάζει όμως την ικανότητα αφομοίωσης του πεπτικού συστήματος, η οποία ανέρχεται, ανά séance, σε περίπου 20 πυκνογραμμένες σελίδες ανά πλευρά του ανοικτού βιβλίου, και εξαρτάται κυρίως από το πάχος του χαρτιού.
Για παράδειγμα, το βιβλίο των 700 σελίδων αφομοιώνεται σε 700/(20+20)=18 séances, αν είναι τυπωμένο σε χαρτί των 40g.
Το ίδιο βιβλίο τυπωμένο σε χαρτί των 80g, θα απαιτήσει σχεδόν διπλάσιο χρόνο.
:))
old-boy, να σου πω την αλήθεια μου, εφόσον η μοίρα μου είναι η ήττα αποδέχομαι την προσβολή σου ως καινούργιος, δεν έχω λόγο να συγκρουστώ μαζί σου. Σε σέβομαι όπως σέβομαι και τους σχολιαστές σου, κατόπιν περιττών αντιπαραθέσεων. Επιπλέον, περί αυνανισμού, αυτό το οποίο έχω να σου εκμηστυρευτώ είναι πως επέστρεψα από νησί στην ΑΘήνα, κι εκτός από το ότι νιώθω ξένος, όπως ένιωθα και και στην επαρχία, θα ήθελα να ήμουν ο Θεός και από τον αυνανισμό να την άσπριζα αυτήν τη πόλη somehow γιατί βρωμάει στην όψη αν όχι και στην οσμή ολάκερη, μαζί με τα προάστεια. Καθένας έκανε ό,τι γουστάρει, επικρατεί ανομοιομορφία, μια πόλη ελλειματική σε αρχιτεκτονικό ύφος, ένα τέρας το οποίο επιτρέπει στους κατοίκους στιγμές κρυφής θλίψης σε οάσεις κατανάλωσης. Έγκειται ευχαρίστηση στη συσσώρευση του πλούτου, στην αφή και στη βλέψη αυτού. Αυτό έχω να διατυπώσω απόψε.
"εκμυστηρευτώ" γράφεται, αναγραμματισμός γαρ..
Δημοσίευση σχολίου
<< Home