Παρασκευή, Ιανουαρίου 27, 2006

185ος Νόμος της Μπλογκόσφαιρας

Μπροστά μου περπατάει ένας πενηντάρης με λευκό μπουφάν και μαύρο περιβραχιόνιο στο αριστερό μανίκι. Σκέφτομαι ότι όταν ήμουν μικρός έβλεπα συχνά - πυκνά στο δρόμο άντρες με τέτοια σημάδια πένθους· τώρα βλέπω σπάνια. Το ίδιο και γυναίκες με μαύρα. Ίσως θα μπορούσα να γράψω κάτι για το μαύρο της μόδας που αντικατέστησε το μαύρο του πένθους, ίσως θα μπορούσα να αναρωτηθώ αν η μη εξωτερίκευση του πένθους συνιστά έλλειψη σεβασμού προς το νεκρό ή, αντίθετα, έλλειψη υποκρισίας και επίδειξης: το πένθος δεν είναι ούτως ή άλλως εσωτερική υπόθεση; Μήπως από την άλλη το πένθος δεν πάει στην εποχή και πρέπει να εξαλείψουμε κάθε αποτύπωμά του; Μήπως η υπόμνηση του θανάτου λειτουργεί αποτρεπτικά για την επόμενη αγορά μας, μήπως η υπόμνηση του θανάτου χαλάει το πνεύμα του 7 Χ 24 καταναλωτικού πάρτι, μήπως η υπόμνηση του θανάτου μάς φαίνεται εξίσου σκανδαλώδης με το να αποκλειστούμε από το χιόνι και να μας κοπεί το ρεύμα; Μήπως θεωρούμε ότι μας υποσχέθηκαν έναν κόσμο γεμάτο με ρεύμα και άδειο από θάνατο;
Ναι, ίσως θα μπορούσα να μπουρδολογήσω εκτενέστερα για όλα αυτά, αλλά όλα αυτά ανήκουν στον έξω κόσμο, άρα δεν με πολυαφορούν, οπότε ξαναμπαίνω στο δικό μου, κοιτάζω για πολλοστή φορά τον αφαλό μου και με αφορμή αυτό διατυπώνω τον 185ο νόμο της μπλογκόσφαιρας, all rights reserved:
Όταν ένας μπλόγκερ βάλει ως στόχο ένα συγκεκριμένο αριθμό σχολίων είναι αντικειμενικά αδύνατο να τον επιτύχει: είτε λιγότερα θα έχει είτε περισσότερα. Αν δηλαδή συμπληρωθεί ο αριθμός που όρισε, δεν υπάρχει περίπτωση να μην γίνει αμέσως μετά τουλάχιστον ένα ακόμη σχόλιο.

8 Comments:

At 1/27/2006 06:17:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

«Ενώ το τζηνάκι τι προειδοποίηση να δώσει;»
Προειδοποιήση για τα κιλά της τζινοφορούσας :)

 
At 1/28/2006 01:25:00 π.μ., Blogger Kostas Nik said...

Λένε επίσης πως το πένθος στο μανήκι ξορκίζει το κακό. Το βγάζεις απο μέσα
σου, το βάζεις επάνω. Είναι μια αποψη
και αυτή. Για άλλους είναι μια ανάγκη.
Σίγουρα πάντως το πένθος είναι προσωπική υπόθεση. Και ίσως αυτό θέλει να διαφυλάξει το "δημόσιο" μήνυμα: Αφήστε
με στην ησυχία μου. Σίγουρα επίσης το πένθος είναι μανήκι. Όπως και να το κάνουμε...
Εκτός όμως από αυτό το κομμάτι του ρούχου, υπάρχει και το υπόλοιπο, που είναι ή πρέπει να είναι γεμάτο ζωή.
Πως το λές και εσύ? Ανέβαλε για λίγο
το θάνατο σου. Δες κι το υπόλοιπο κομμάτι του κουστουμιού.

 
At 1/28/2006 09:31:00 π.μ., Blogger alombar42 said...

Αμα πεθάνω για καμμιά βδομάδα, να πάρει και αυτό το αρχοντικό χρώμα της ώχρας η μούρη μου, πιάνεται το πένθος;

Κατά τα άλλα, τα σχόλια πιθανότατα είναι όσα ο νόμος του Godwin συν ένα (πάντα θα βρεθεί αυτό το ένα).

 
At 1/28/2006 12:07:00 μ.μ., Blogger 0comments said...

Eγώ πάλι δε μπορούσα να καταλάβω γιατί όσοι πενθούσαν φορούσαν μαύρο περιβραχιόνιο και όσοι ήταν αρχηγοί στις ομάδες ποδοσφαίρου άσπρο. Τώρα δε μ΄ απασχολεί. Μεγάλωσα.

 
At 1/28/2006 04:46:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Alombar42, μια και πιάσαμε τους νόμους, αν δεν βαριέσαι διάβασε αυτό : http://kourouna.blogspot.com/2005/04/blog-post_09.html#comments

 
At 1/28/2006 10:13:00 μ.μ., Blogger alombar42 said...

Πάει, ούτε ένα σωστό νόμο δε μπορώ πια να διαμορφώσω - αισθάνομαι ήδη το βλέμμα του Αλέφαντου να με καρφώνει χλευαστικά. Αν το αλλάξω από "συν ένα" σε "συν εξήντα ένα", το σώζω γιατρέ μου;

Ευτυχώς απεδείχθη ο Godwin :)

(Σιγά μη διαβάσω όλο το πανωκατωσέντονο - τα βασικά μόνο)

 
At 12/18/2006 07:26:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Wonderful and informative web site.I used information from that site its great.
» »

 
At 3/07/2007 01:40:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Enjoyed a lot! 10 best coffee maker

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home