Δυνάμει εσύ
Μην τον κοιτάς με περιφρόνηση· αν στην σημερινή εκπομπή του o Aρναούτογλου έκατσε να τον ξυρίσουν ζωντανά κι αν στην αυριανή εκπομπή του κάτσει να τον γαμήσουν ζωντανά, δεν είναι ο Αρναούτογλου αυτός που βλέπεις. Αυτό που βλέπεις είναι δυνάμει εσύ.
Παλιά πήγαινε σε χωριά και μιλούσε με τους γέρους. Έτσι προσπάθησε να τον θυμάσαι: σαν ένα νέο παιδί που γυρνούσε την Ελλάδα· τα υπόλοιπα δεν είναι παρά η σταδιακή απαλλοτρίωση από την τηλεόραση του όποιου εαυτού, της όποιας ιδιαιτερότητας.
Ή εαυτό θα έχεις ή στην τηλεόραση θα είσαι. Διάλεξε.
Αν διαλέξεις την τηλεόραση, δικαίωμά σου· μόνο μην πεις ποτέ ότι εσύ θα αντέξεις, ότι εσύ δεν θ' αλλάξεις, ότι εσύ δεν θα καταπωθείς.
posted by Old Boy @ 10:01 μ.μ.
17 comments
17 Comments:
Oύτε σα γυρολόγο από χωριό σε χωριό θέλω να τον θυμάμαι. Σαχλαμαράκιας ήταν από τότε.
Εντάξει. Η σημερινή εκπομπή (πρώτη φορά που άντεξα να το έχω ανοιχτό για να δω μέχρι πού φτάνει)πιστεύω είναι ότι εμετικότερο έχω δει τα τελευταία χρόνια...
Ειλικρινά δε δίνω ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ελαφρυντικό.
Να καεί στην κόλαση ειλικρινά
Μόνο να αρχίσω να βρίζω μπορώ.
Η αλλοτροίωση, η εξουσία, η ματαιοδοξία, τα λεφτά..
Ειλικρινά είναι ένα σίχαμα
Και όχι. Ούτε καν δέχομαι οτι αυτή η γλύτσα είναι δυνάμει όλοι μας.
Καταλαβαίνω τι λες, αλλά όχι με τίποτα , με τίποτα, με τίποτα
Πένθος κανονικό
Πραγματικά αναρωτιέμαι, με όλη αυτή την κακή ενέργεια που στέλνουμε όλοι εμείς με τα σχόλια και τις σκέψεις μας εναντίων των TV personas, πώς στο καλό όλα τούς πάνε καλά (γκόμενες, λεφτά, υγεία κλπ.) (άσχετο) Τελικά μου φαίνεται αυτό που λένε για τα αρνητικά και τα θετικά vibes είναι παπαριές. Αν ίσχυαν, ο Bush και ο Μικρούτσικος θα τα είχαν τινάξει εδω και καιρό.
Αχαχαχαχα! Η τελευταία σειρά παράξενε μ'αποτελείωσε...σκληρή, μα τόσο αληθινή!
Δεν την ειδα την εκπομπη αλλα ο τυπος ηταν αυθεντικος νομιζω στα "παλια χρονια" ! :-) Τωρα πλεον εχασε τον αυθορμητισμο του και πουλαει συστηματικα τον εαυτο του στους τηλεθεατες..αυτο οντως κατανταει καραγκιοζιλικι απο αναγκη εργασιας! :-(
Κλασσικές γελοιότητες, σαν το μουστάκι που ξύρισε ο Γεωργίτσης...το θέμα, όμως, αγαπητοί μου, είναι πως κάποιοι παρακολουθούν αυτά τα τραγελαφικά. Γι'αυτό και υπάρχουν...Ποιοι είναι αυτοί?Ο ένας είσαι εσύ πάντως, old-boy!
Είμαι αναγνώστης σου μήνες τώρα και απολαμβάνω τα κείμενά σου. Τα παρακάτω λοιπόν γράφονται ήρεμα και με καλή πίστη, δίχως ειρωνία ή διάθεση να προκαλέσουν:
Ο Αρναούτογλου ξυρίζεται στο φακό και τον βλέπουν μερικές χιλιάδες. Εσύ ανακοινώνεις το κούρεμά σου στο blog και σχολιάζουν 72. Ποιά είναι η ουσιαστκή διαφορά μεταξύ των δύο ενεργειών των 'οικοδεσπότων'; Ποιά είναι η ουσιαστική διαφορά μεταξύ των δύο κοινών που 'αποδέχονται και επικροτούν'-πλην του lefty;
«Ο Αρναούτογλου ξυρίζεται στο φακό και τον βλέπουν μερικές χιλιάδες. Εσύ ανακοινώνεις το κούρεμά σου στο blog και σχολιάζουν 72. Ποιά είναι η ουσιαστκή διαφορά μεταξύ των δύο ενεργειών των 'οικοδεσπότων'; Ποιά είναι η ουσιαστική διαφορά μεταξύ των δύο κοινών που 'αποδέχονται και επικροτούν'-πλην του lefty;»
Φίλε Κώστα, μια διαφορά είναι ότι το μεν κοινό του Αρναούτογλου όντως αποδέχεται και επικροτεί το ξύρισμα, ενώ όσοι σχολίασαν το κούρεμά μου, ούτε το αποδέχονται ούτε το επικροτούν: απλώς κάνουν πλάκα.
Μια άλλη διαφορά είναι στο περιβάλλον δίπλα από τις τρίχες του Αρναούτογλου και τις τρίχες τις δικές μου. Συντροφιά στις ξυρισμένες τρίχες του κάνουν σκατά αγελάδας και αλευρώματα. Συντροφιά στις κουρεμένες τρίχες μου κάνουν κάποιες σκέψεις που ανεξάρτητα αν είναι οι γελοιωδέστερες του κόσμου, αυτός που τις γράφει είναι τόσο ψωνισμένος για να θεωρήσει ότι είναι ενδιαφέρουσες. Συνεπώς στο ένα μαγαζί οι τρίχες είναι ψυχή και σώμα, στο άλλο οι τρίχες είναι η εξαίρεση.
Μια άλλη διαφορά είναι η πρόθεση πίσω από κάθε αφαίρεση τριχών. Ο Αρναούτογλου εξευτελίζει τον εαυτό του με την ελπίδα να πετύχει υψηλή τηλεθέαση. Εγώ, λες να πόνταρα να με διαβάσει κόσμος μέσω αυτών των έξι λέξεων; Και λες στην τελική να με ενδιαφέρει να με διαβάζει κόσμος επειδή λέω ότι θα πάω να κουρευτώ;
Τέλος, το ποστ λέει αυτό ακριβώς πού υπονοείς. Ότι ίσως σε τελική ανάλυση εγώ και ο Αρναούτογλου είμαστε ένα και το αυτό. Ότι δεν είναι τόσο οι άνθρωποι που διαφέρουν όσο το μέσο έκφρασης. Ότι ακόμη κι αν ξεκινάει κανείς με φρέσκιες ιδέες και ζωντάνια, στο τέλος η τηλεόραση τον κάνει σαν τα μούτρα της και τον αναγκάζει να κάνει τον κλόουν.
Συμπερασματικά: εγώ με τον Αρναούτογλου μπορεί και να μοιάζουμε τελικά, τα μέσα όμως, η τηλεόραση και τα μπλογκς διαφέρουν ριζικά.
Αυτό που στο δικό μου κούρεμα λειτουργεί ως καλαμπούρι και ως παιχνίδι, στο ξύρισμα του άλλου λειτουργεί ως έσχατος εξευτελισμός.
σημασία έχει να "περνάμε πολύ ωραία στα παρασκήνια κι αυτό βγαίνει στον κόσμο"...
;))
(Mια που έγινα κοινό θα ήθελα να ζητήσω τα δώρα μου, ευχαριστώ :D)
Αυτό λοιπόν το δυνάμει εσύ(εγώ) αν το παίρναμε λίγο πιο ζεστά, πόσο μα πόσο πιο όμορφες θα ήταν οι σχέσεις μας.
Αυτή* στο τέλος, θα σε βάλει να ξυρίσεις και το μουστάκι!
*tv
Αγαπητέ Old Boy,
η απάντησή σου ήταν όπως πάντα, χωρίς υπεκφυγές.
Δεν είδα την εκπομπή αυτή. Πιάστικα μόνο από αυτό που έγραψες. Θα προσπαθήσω να αναλύσω λίγο τί ήταν αυτό που μου έκανε τόση εντύπωση ώστε να μπώ στον κόπο να σχολιάσω.
Συμφωνούμε ότι τα δύο Μέσα - τηλεόραση και blogs - είναι πολύ διαφορετικά. Δεν σας βάζω στο ίδιο τσουβάλι, αναλογίες ψάχνω να βρώ. Λέω λοιπόν ότι έχουν και κάτι κοινό: είναι και τα δύο μέσα έκθεσης και δημοσιότητας. Από αυτό αντλούν και μία ξεχωριστή γοητεία και έλξη και για τους επισκέπτες/τηλεθεατές αλλά κυρίως για τους τηλεοπτικούς συντελεστές/blogers.
Ο Αρναούτογλου ζει μέσα στην τηλεόραση χρόνια τώρα, δέσμιος πλέον των κωδίκων της, το γράφεις πολύ ωραία στο αρχικό σου κείμενο. Γι' αυτόν το να ξυριστεί στο γυαλί είναι πλέον κάτι το φυσικό, όπως ο Μικρούτσικος που παντρεύτηκε live. Ο bloger που γράφει καθημερινά στο blog του και το φροντίζει, καλωπίζει, απαντάει κλπ, επίσης περνάει κάποιο σημαντικό χρόνο καθημερινά 'μέσα' του. Γίνεται και αυτός κάποια στιγμή δέσμιός του; Ερώτηση κάνω... Εγώ στην ενέργειά σου να δημοσιοποιήσεις το ότι θα κουρευτής αυτό είδα: έχω ένα blog, θα γράψω το κάθετί σε αυτό. Δεν το κάνεις εν γένει, το ξέρω, γι'αυτό όμως εντυπωσιάστικα τόσο από αυτό το καλαμπούρι σου, όπως το χαρακτηρίζεις. Όμως βλέπω και άλλους blogers που εκτιμώ να κάνουν πού και πού αντίστοιχα posts και με παραξενεύει.
Εντέλει, δικό σου είναι, ό,τι θέλεις γράφεις, το ξέρω, μάλλον όλα αυτά πιό πολύ για μένα τα γράφω. Έχω φλερτάρει αρκετές φορές με την ιδέα να ξεκινήσω δικό μου blog και ένας από τους λόγους που δεν το έκανα - πέρα από την έλλειψη ταλέντου στο γράψιμο και την τεμπελιά μου - είναι και αυτή η υποψία ότι κάποια στιγμή θα με παρασύρει τόσο ο ενθουσιασμός της επαφής με τους 'έξω' που θα τους γράφω το παραμικρό.
Μετά είναι και η πλευρά του 'κοινού'. Οι τηλεθεατές μαθημένοι να αγαπούν συγκεκριμένες tv περσόνες, κάθονται και βλέπουν ό,τι και να τους σερβίρουν αυτές. Εμείς οι αναγνώστες blogs, αγαπόντας συγκεκριμένες πένες, διαβάζουμε και σχολιάζουμε ό,τι και να μας γράψουν -και εγώ ουσιαστικά ακόμα με αυτό το πόστ περί κουρέματος ασχολούμαι, έτσι; Γιατί είμαι καλλίτερος από αυτούς στον καναπέ;
Θα σταματήσω εδώ, το παράκανα και συγνώμη. Συνεχίζω πάντα πιστός αναγνώστης σου.
Νομίζω ότι ο Tom Waits πριν αρκετά χρόνια το έθεσε καλύτερα από όλους, με λίγα λόγια: the piano has been drinking, not me, not me!
«Ο Αρναούτογλου ζει μέσα στην τηλεόραση χρόνια τώρα, δέσμιος πλέον των κωδίκων της, το γράφεις πολύ ωραία στο αρχικό σου κείμενο. Γι' αυτόν το να ξυριστεί στο γυαλί είναι πλέον κάτι το φυσικό, όπως ο Μικρούτσικος που παντρεύτηκε live. Ο bloger που γράφει καθημερινά στο blog του και το φροντίζει, καλωπίζει, απαντάει κλπ, επίσης περνάει κάποιο σημαντικό χρόνο καθημερινά 'μέσα' του. Γίνεται και αυτός κάποια στιγμή δέσμιός του;»
Ναι. Γίνεται(εννοείται ότι η απάντηση αφορά εμένα, για τους άλλους δεν ξέρω). Είμαι δέσμιος του μπλογκ μου.
«Εγώ στην ενέργειά σου να δημοσιοποιήσεις το ότι θα κουρευτής αυτό είδα: έχω ένα blog, θα γράψω το κάθετί σε αυτό».
Κάθε άλλο. Έχω γράψει πάνω από 350 ποστ και δεν νομίζω να βρεις οτιδήποτε αντίστοιχο. Απόλυτα σεβαστό για όποιους το κάνουν, αλλά το δικό μου μπλογκ δεν είναι ημερολόγιο. Όσο κι αν ψάξεις, πολύ λίγες λεπτομέρειες για την προσωπική μου ζωή θα βρεις. Συναισθήματα που με διακατέχουν κατά καιρούς ναι. Κι αυτά όμως προσπαθώ να μην τα προβάλω άμεσα, αλλά καμουφλαρισμένα και υπαινικτικά.
«Οι τηλεθεατές μαθημένοι να αγαπούν συγκεκριμένες tv περσόνες, κάθονται και βλέπουν ό,τι και να τους σερβίρουν αυτές. Εμείς οι αναγνώστες blogs, αγαπόντας συγκεκριμένες πένες, διαβάζουμε και σχολιάζουμε ό,τι και να μας γράψουν -και εγώ ουσιαστικά ακόμα με αυτό το πόστ περί κουρέματος ασχολούμαι, έτσι; Γιατί είμαι καλλίτερος από αυτούς στον καναπέ;»
Δεν προσπάθησα να σερβίρω το κούρεμά μου ούτε ως πρωτοποριακή ούτε ως ιδιοφυή κίνηση. Είπα για αλλαγή να γράψω έξι λέξεις που δεν θα έλεγαν οτιδήποτε βαρύγδουπο ή ειρωνικό. Ο Αρναούτογλου κάνει τον κομπέρ και τον κομφερανσιέ και τον διασκεδαστή. Στα πλαίσια της διασκέδασης που προσφέρει ξυρίστηκε. Εγώ υποτίθεται το παίζω σοβαρός ή είρων. Γράφοντας ότι θα πάω να κουρευτώ το εντελώς πιθανότερο είναι να μου πει κάποιος «και τι με νοιάζει εμένα ρε καραγκιόζη;». Το ότι τώρα έγινε πλάκα (και σε τόση έκταση) πάνω στο κούρεμα αυτό, μου ήταν πολύ ευχάριστο, δεν ήταν όμως κάτι που προσδοκούσα ούτε κάτι που μπορούσα να φανταστώ.
Όπως και να 'χει, ευχαριστώ για αυτά σου τα σχόλια, μου είναι πολύτιμα (και το εννοώ).
kai tote malakas htan plaka mas kaneis...
teleiws tuxaia epesa sauto to blog ka exw mia aporia...giati blepete tv? den exete ti na kanete? exete alla exete kai polu eleu8ero xrono? de th pianw th fash..
What a great site http://www.travel-insurance-protection-4.info Tv stations washington dc How do i burn mpg to dvd freeware Digital projectors shop gangbang Zoloft drug tests Bracelet baccarat Tritan trailers home page retail security systems http://www.cosmetics-clinique.info Buy a waterbed oline
Δημοσίευση σχολίου
<< Home