Napoleon in Rags

Την μεγάλη μου επανάσταση, αυτήν την οποία θα διηγούμαι με περηφάνια μια μέρα στα εγγόνια μου, την έκανα όταν χάσαμε τους Ολυμπιακούς του 1996 από την Ατλάντα: σταμάτησα να πίνω Coca Cola.

Πρέπει να άντεξα σχεδόν ολόκληρο μήνα. Έκτοτε το αίμα μου από κόκκινο μετατράπηκε σε μαύρο και αναβράζον.

Διαβάζω ότι η Coca Cola κλείνει εργοστάσια και απολύει κόσμο

(http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=677996&lngDtrID=251)

(http://openitnow.blogspot.com/2006/01/blog-post_19.html).

Όλα καλώς καμωμένα, έτσι κινείται η οικονομία και η αγορά, έτσι εκσυγχρονίζεται το σύστημα, κι αν πρέπει να κλείσουν εργοστάσια εδώ για να ανοίξουν σε χώρες με μικρότερο εργατικό κόστος να κλείσουν, κι αν πετύχει η συνεργασία με τα σωματεία των εργαζομένων και δεχθούν οι εργαζόμενοι την «εθελουσία έξοδο», θα πάρει επιτέλους μια βαθιά οικονομική ανάσα η δεινώς χειμαζόμενη Coca Cola.

Συνεπώς δεν υφίσταται κανένας λόγος και για διαμαρτυρίες· ακόμη και να υπήρχε άλλωστε, εγώ κουράστηκα πια και το επαναστατικό μου χρέος το έκανα και με το παραπάνω εκείνον τον μήνα του προσωπικού μου εμπάργκο.

Είχε προ μηνός και εκείνη την εκπομπή ο Τσίμας για την Κίνα που μας εξηγούσε πόσο υπέροχες ευκαιρίες ανοίγει για την ελληνική οικονομία η κινέζικη αγορά. Μάς έφερνε ως παράδειγμα ένα εργοστάσιο παραγωγής στρωμάτων που έκλεισε στην Βόρεια Ελλάδα για να ανοίξει κάπου στην κινέζικη ενδοχώρα. Έτσι ανασαίνει η ελληνική οικονομία: κλείνοντας εργοστάσια εδώ και μεγιστοποιώντας τα κέρδη του ο Έλληνας στρωματάς.

Τα κέρδη αυτά είναι νόμιμα, οπότε θα μπουν σε νορμάλ τράπεζες, οπότε ο στρωματάς δεν έχει ανάγκη αλφαντάκειων νομικών συμβουλών, για το ποιά κρατίδια έχουν τραπεζικό σύστημα που «αντιστέκεται» στις πιέσεις για άνοιγμα λογαριασμών, τραπεζικό σύστημα που ξεπλένει ικανοποιητικά το χρήμα.

Αλλά «rogue nations» είναι πάντα κάποια άλλα και ποτέ δεν θα απειληθεί με βομβαρδισμό το Λιχτενστάιν, οι Βρετανικές Παρθένοι Νήσοι ή το Ναούρου.

Ενόσω γράφω αυτά, έχω βάλει κι ακούω Ντίλαν. Ξεπουλήθηκε κι αυτός.

Μέχρι κι ο Σκυλάκος βρέθηκε να συμφωνεί προχθές σε μια εκπομπή με κάποιον του Συνασπισμού. Κι ακόμη δεν τον έδιωξαν.

Χαλαρότητα στο ΚΚΕ, ξεπουλημένος κι ο Μπομπ, πού να ελπίσει πια κανείς;

Μικρή διακοπή για να πάω να πιω μια Coca Cola κι αμέσως μετά επιστροφή στα διαδικτυακά μας χαρακώματα.