Η νεότερη φορεσιά του χαμαιλέοντα

(Previously on this blog: O ήρωάς μας -αμφιταλαντευόμενος ψηφοφόρος- αναρωτιέται αν, παρότι έχει χωνέψει πια πως η μετεκλογική συνέχιση της ίδιας πορείας θα σημάνει ακόμη μεγαλύτερη και πολύ μεγαλύτερη επιδείνωση της κατάστασης για εκείνον ατομικά και τη χώρα στο σύνολό της, πρέπει να ψηφίσει μνημονιακά, επειδή η εναλλακτική τον τρομάζει περισσότερο. Ο ιστολόγος μας -μουτζαχεντίν ψηφοφόρος- κάνει πατ πατ στην πλάτη του ήρωά μας, αντιμετωπίζοντάς τον όχι συγκαταβατικά, αλλά με κατανόηση των φόβων του, υπενθυμίζοντάς του όμως παράλληλα, πως ψηφίζοντας με αυτόν τον τρόπο δεν νομιμοποιεί απλώς την ως τώρα εφαρμογή της συνταγής, αλλά δίνει λευκό χαρτί ώστε τα 2 έως τώρα χρόνια εφαρμογής της να γίνουν 2 + 4 = 6. Κι αν στη διετία έχει συμβεί αυτό που έχει συμβεί στην ανεργία, στην ύφεση, στο εργατικό δίκαιο κλπ κλπ, μείνετε στις πολυθρόνες σας για να δούμε πού θα φτάσουν οι δείκτες στην εξαετία. Το μέλλον προοιωνίζεται συναρπαστικό. Και το ωραίο είναι πως δεν χρειάζεται εδώ να διαφωνήσει κανείς για το κατά πόσο φταίει η συνταγή και κατά πόσο η εφαρμογή, αφού την μετεκλογική εφαρμογή το ίδιο πολιτικό προσωπικό θα την φέρει εις πέρας, στερούμενο μάλιστα τις πολύτιμες υπηρεσίες του τεχνοκρατικού φρέσκου αέρα που φύσηξε στα πρόσωπα όλων μας η κυβέρνηση Παπαδήμου).
Σε αυτό το επεισόδιο ο ιστολόγος μας θα συνεχίσει την πλύση εγκεφάλου του ήρωά μας, προσθέτοντας στην προσπάθεια κατατρομοκράτησής του και μια πινελιά χυδαιότητας. Θα του πει δηλαδή,
πως αφού η ΝΔ δεν μπορεί να βγει αυτοδύναμη, ακόμα κι αν αναστηθεί ο Οδυσσέας Ελύτης και μας διαβεβαιώσει πως όχι μόνον υπάρχει μετά θάνατον ζωή, όχι μόνον υπάρχει Θεός, αλλά και πως ο ίδιος ο μεγαλοδύναμος είναι αναφανδόν υπέρ του Αντώνη Σαμαρά και έχει εγκρίνει το Ζάππειο τρία, τέσσερα και πέντε μαζί,
πως αφού τα ποσοστά δεν βγαίνουν ώστε η ΝΔ να συγκυβερνήσει με άλλα πλην ΠΑΣΟΚ συγγενή με αυτή κόμματα,
πως αν πιστεύει ότι υπάρχει στα αλήθεια ενδεχόμενο να μας οδηγήσει ο Σαμαράς σε επαναληπτικές εκλογές, πιστεύει και σε γυναίκες με λέπια από την μέση και κάτω, που σταματάνε πλοία και ρωτάνε αν ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος,
πως αφού τελικά το μόνο ενδεχόμενο να σχηματιστεί μνημονιακή κυβέρνηση είναι αυτό που συμπεριλαμβάνει στους κόλπους της και το ΠΑΣΟΚ,
τότε με τη ψήφο του δεν θα δίνει μόνο λευκό χαρτί για την πολιτική του ΔΝΤ αλλά και συγχωροχάρτι για τον Άκη, τον Μαντέλη, το εκατομμύριο του Τσουκάτου στα ταμεία του ίδιου του κινήματος.
Θα λέει σε αυτούς τους ίδιους ανθρώπους που κυβερνούσαν μαζί με τον Άκη την χώρα, σας παρακαλούμε ελάτε να μας ξανακυβερνήσετε. «Θέλουμε πάντα να διαχωρίζουμε την ατομική πολιτική και ποινική ευθύνη συγκεκριμένων προσώπων από κόμματα και κυβερνήσεις» εξηγεί στη χθεσινή ανακοίνωσή του το κόμμα. Η συλλογική ευθύνη είναι καλή όταν έχει να κάνει με κοινωνίες όπου «όλοι μαζί τα έφαγαν», αλλά θα ήταν υπερβολή να την εφαρμόσουμε και σε ηγετικές ομάδες κομμάτων. Εκεί τα έφαγε μόνος του ο Άκης, μόνος του ο Μαντέλης. Ακόμη και το ΠΑΣΟΚ μόνο του τα έφαγε από τον Τσουκάτο. Πρέπει να διαχωρίσουμε την ατομική ευθύνη του ταμειακού ΠΑΣΟΚ από την ευθύνη του προς εκλογή ΠΑΣΟΚ (και πολύ περισσότερο των προβεβλημένων στελεχών του). Η ατομική πολιτική και ποινική ευθύνη λοιπόν. Κι αν η ατομική ποινική είναι του Άκη, έχει άραγε ατομική πολιτική ευθύνη ο Βενιζέλος και ο Λοβέρδος που το 2005 δεν τους προέκυψε κανένα στοιχείο πιθανής τέλεσης ποινικού αδικήματος από τον Άκη και έβαλαν την υπογραφή τους φαρδιά πλατιά; Όσο φαρδιά και πλατιά την έβαζαν από το 2009 έως σήμερα, όσο φαρδιά και πλατιά θα εξακολουθήσουν να τη βάζουν και τα επόμενα αν ψηφίσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ ή κάτι συναφές.

Και το θέμα δεν είναι ειδικά η εξεταστική του 2004-05, το θέμα δεν είναι να ψάξει να βρει κανείς δικαιολογίες για τότε, να πάει το θέμα στο εντελώς ειδικό για να σε πει χυδαίο και λαϊκιστή για εκατομμυριοστή φορά. Το θέμα είναι το γενικότερο πλαίσιο. Το θέμα είναι αυτή η ανεπανάληπτα γελοία φάση και αντίφαση να κατηγορούν την κοινωνία εκείνοι που διαχρονικά την κυβερνούν. Όχι επειδή η κοινωνία δεν έχει ευθύνες, όχι επειδή ό,τι λένε είναι εξ ορισμού άκυρο, αλλά επειδή καθίσταται άκυρο όταν βγαίνει από τα δικά τους στόματα. Καθίσταται άκυρο όταν δεν λέγεται ως αυτοκριτική, γιατί η αυτοκριτική θα σήμαινε πως πάμε από μόνοι μας στα σπίτια μας. Καθίσταται άκυρο γιατί όχι μόνο ως αυτοκριτική δεν χρησιμοποιείται, αλλά αντίθετα χρησιμοποιείται ως η νεότερη φορεσιά του χαμαιλέοντα, ως η προσαρμοσμένη στις περιστάσεις εκδοχή του εξουσιαστικού λόγου.
Και το θέμα φυσικά δεν είναι μόνο το ΠΑΣΟΚ. Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα είναι απλά η πιο κραυγαλέα εκδοχή του πολιτικού μας συστήματος. Τα δύο κόμματα του δικομματισμού πήγαιναν πάντα χέρι χέρι και το πολιτικό σύστημα δεν θα μπορούσε ποτέ να λειτουργήσει όπως λειτούργησε, εάν το ένα χέρι δεν ένιβε το άλλο, σε μια σκυταλοδρομία πλυντηρίων χεριών.
Τουλάχιστον τώρα η κατάσταση είναι πιο τίμια. Ο δικομματισμός θα προσπαθήσει να επιζήσει για μια τελευταία θητεία, μεταμορφωμένος σε μονοκομματισμό του νεοφιλελεύθερου μονόδρομου. Τουλάχιστον τώρα ξέρεις ότι ψηφίζοντας ΝΔ θα ψηφίσεις και ΠΑΣΟΚ, ότι ψηφίζοντας ΠΑΣΟΚ θα ψηφίσεις και ΝΔ.
Πανικόβλητοι παπαγάλοι σου λένε και σου γράφουν να μην ψηφίσεις «τιμωρητικά». Αντιστρέφοντας το επιχείρημά τους όμως, αν δεν ψηφίσεις τιμωρητικά ψηφίζεις αθωωτικά. Τους αθωώνεις, τους απαλάσσεις με εκλογικό βούλευμα, κρίνεις ότι έχει παραγραφεί μέσα σου κάθε κριτήριο που έχει να κάνει με τον τρόπο που διαχειρίστηκαν την εξουσία που τους είχες δώσει, ακόμη και αν την μετέτρεψαν σε εργαλείο πλουτισμού.
Πανικόβλητοι παπαγάλοι αγωνιούν για τη σύνθεση της νέας Βουλής. Ποιοί θα μας εκπροσωπούν σε αυτήν; Η ποιότητα των προσώπων θα αντανακλά στην ποιότητα των θεσμών λένε. Άρα να δώσουμε τόπο στην οργή και να ξαναψηφίσουμε τους ποιοτικούς. Τους συντρόφους του Άκη. Εκείνους που δεν άκουσαν τίποτα, δεν είδαν τίποτα. Εκείνους που τους τίμησαν τους θεσμούς. Εκείνους που ζητούν και πάλι να τους ψηφίσεις, ψηφίζοντας ευρωπαϊκά και υπεύθυνα.
Κάνε ό,τι καταλαβαίνεις. Κάνε την καρδιά σου πέτρα και δώσε τους το δικαίωμα να σε κυβερνήσουν για μια ακόμη φορά, για τέσσερα ακόμη όμορφα χρόνια.