Την Κυριακή
Την Κυριακή δεν θα πάω στο γήπεδο. Χρόνια έχω να μην πάω σε ντέρμπι Παναθηναϊκού - Ολυμπιακού, αλλά δεν βρίσκω το νόημα. Το νόημα όμως που δεν βρίσκω είναι υποκειμενικό: αφενός δεν είμαι Aεκτζής να με καλύπτει η ομάδα μου να κερδίζει στα ντέρμπι κι ας είναι πενήντα βαθμούς πίσω, δεν έχω μικρύνει τόσο πολύ ως μέγεθος, και αφετέρου όλα τα γεγονότα της φετινής χρονιάς από τη στάση πληρωμών ως το ιατρικό σκηνικό με τον Λέτο, αυτό ακριβώς μοιάζει να σηματοδοτούν, την μετάβαση του Παναθηναϊκού σε μέγεθος ΑΕΚ, την διαφοροποίησή του πλέον ως μέγεθος από τον Ολυμπιακό. Που και το μέγεθος ΑΕΚ δηλαδή, δεν ήταν τόσο μικρό πριν μερικά χρόνια. Μίκρυνε σταδιακά. Ας γίνει λοιπόν οριστικά δύο κατηγοριών το ελληνικό ποδόσφαιρο, ας υπάρχει ο Ολυμπιακός με τα φράγκα και οι υπόλοιποι οι ζήτουλες, ούτως ή άλλως και όταν είχε η "οικογένεια" τα φράγκα, πάλι είχε αφήσει σε επίπεδο τίτλων και παρασκηνίου την άλωση του τοπίου και την αφύσικη μονοκρατορία.
Παραταύτα αντικειμενικό νόημα στο παιχνίδι της Κυριακής υπάρχει. Ας σκεφτούμε στη θέση του ένα παιχνίδι ούτε καν φιλικό, ένα παιχνίδι που θα κατέβαινε μόνο η μία από τις δύο ομάδες. Θα ήταν κάτι διαφορετικό και από παρωδία, θα ήταν ένας μη ποδοσφαιρικός αγώνας, θα ήταν το αντίστροφο ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Το εντελώς αντίστοιχο είναι οι εκλογές της Κυριακής στο ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι καν παρωδία εκλογών, είναι η αναίρεση της φύσης των εκλογών, είναι μη εκλογές. Η εκλογή προέδρου έχει ήδη συντελεσθεί, και δικαίωμά τους προφανώς, το θέμα δεν είναι ότι συντελέσθηκε η εκλογή, το θέμα είναι πως μετά την εκλογή στήνεις κάλπες, καλώντας τους πολίτες- τους ψηφοφόρους σου έστω- να μετατραπούν από εκλογείς σε χαχόλοι. Υπό άλλες ομαλότερες συνθήκες θα ήταν απλώς γελοίο, στο σημερινό σκηνικό είναι μάλλον ένδειξη παντελούς έλλειψης συναίσθησης της κατάστασης και των ευθυνών τους για αυτήν. Οι άνθρωποι το γλεντάνε ακόμα, θεωρούν ότι έχουν ακόμα την πολυτέλεια να ακκίζονται και να μαλακίζονται δημοσίως.
Είναι επίσης απορίας άξιον πώς έχει γίνει τόση και τόση συζήτηση για το φόβο επεισοδίων την Κυριακή 25 Μαρτίου και δεν έχει γίνει καμία συζήτηση για το φόβο επεισοδίων την Κυριακή 18 Μαρτίου, με εκατοντάδες πασοκικά εκλογικά κέντρα ανοικτά σε όλη τη χώρα. Εκτός κι αν αυτό είναι μια από τις τελευταίες ελπίδες τους να γίνει αληθινό ή προβοκατόρικο μπάχαλο, ώστε να υπάρξει η πολυπόθητη αναταραχή που θα επαναφέρει τις σκέψεις βάσει των οποίων η διεξαγωγή τον επόμενο μήνα των κανονικών και αληθινών εκλογών θα συνιστά «έγκλημα».
Είναι επίσης απορίας άξιον πώς έχει γίνει τόση και τόση συζήτηση για το φόβο επεισοδίων την Κυριακή 25 Μαρτίου και δεν έχει γίνει καμία συζήτηση για το φόβο επεισοδίων την Κυριακή 18 Μαρτίου, με εκατοντάδες πασοκικά εκλογικά κέντρα ανοικτά σε όλη τη χώρα. Εκτός κι αν αυτό είναι μια από τις τελευταίες ελπίδες τους να γίνει αληθινό ή προβοκατόρικο μπάχαλο, ώστε να υπάρξει η πολυπόθητη αναταραχή που θα επαναφέρει τις σκέψεις βάσει των οποίων η διεξαγωγή τον επόμενο μήνα των κανονικών και αληθινών εκλογών θα συνιστά «έγκλημα».
16 Comments:
Είναι κρίμα, είναι όμως και όπως τα λες. Από την άλλη, Για έλα λίγο στη θέση τους. Σαράντα χρόνια ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ, όλη τους τη ζωή μαζί του την έκτισαν. Αν δεν πάνε, όλα γκρεμίζονται, όλα λάθος. Φαντάσου να σε ρωτήσει κάποιος τι ομάδα είσαι, μπορείς να του πεις τίποτα;
Καλού κακού λέω να καταδικάσω από τώρα τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται.
Μη με φωνάξει και η Όλγα και με βρει με τις πιτζάμες!
Έχω να πάω σε ντέρμπι χρόνια - ίσως τα 30+ χρόνια να με έκαναν να προτιμώ τον καναπέ και να μην είμαι εκεί κοντά όπως όταν ήμουν παλιά. Ξέρεις η κριτική από μακριά είναι παντα εύκολη.
Την Κυριακή όμως θα πάω - όπως πήγα και στους περισσότερους αγώνες φέτος. Γιατί και εγώ όπως και οι περισσότεροι μόνο όταν χάνουν κάτι που θεωρούν δεδομένο τρέχουν να το αγαπήσουν ξανά και να το κάνουν όπως το πρωτογνώρισαν.
Καταλαβαίνω ότι αυτό δεν είναι στα υπερ μου αλλά έτσι είναι.
Έτσι και το Πασοκ, τώρα που χάνει αυτά που είχε τόσα χρόνια κάνει μια απελπισμένη προσπάθεια να τα αποκτήσει πίσω. Με φοβέρες, με παρακαλια - με όλους τους τρόπους - ο σκοπός αγιάζει τα μέσα για αυτούς.
Καλησπέρα (και με τη νίκη)
Σ.
Φίλε old boy, ούτε στο μυαλό μου να ήσουν. Ακριβώς το ίδιο συναίσθημα μου δημιουργεί το ΠΑΟ-ΟΣΦΠ. Θυμάμαι στο παρελθόν με τι αγωνία περίμενα τέτοια ματς...
Δεν έχει άδικο, σαν τις εκλογές του παΣΟΚ είναι.
Σταμάτησε κι ο Νταλάρας, ρε γμτ μου...
Σωτήρη, ενώ συμφωνώ πολύ με την ουσία του σχολίου σου, θα συμφωνείς είμαι σίγουρος κι εσύ μαζί μου, πως, ναι, μπορεί πραγματικά η σχέση ζωής με ένα κόμμα να είναι σχεδόν σαν σχέση οπαδική, ωστόσο αυτή η σχέση πρέπει να μπορεί κάπου και να διαρρηγνύεται και αν δεν μπορεί, είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό. Δεν αμφισβητώ με αυτό το δικαίωμα οποιουδήποτε να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ επειδή εξακολουθεί να πιστεύει πως είναι οι προτιμότερες λύσεις, αμφισβητώ όμως το δικαίωμα οποιουδήποτε να ξαναψηφίσει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ επειδή αυτή ήταν μια ζωή η ομάδα του.
Σ, η φετινή χρονιά θα είναι η πρώτη μετά από άπειρα χρόνια που δεν θα έχω πάει καθόλου στο γήπεδο. Εκτός βέβαια κι αν γίνει το θαύμα και πάμε για πρωτάθλημα. Και λέγοντας θαύμα φυσικά δεν εννοώ τη νίκη επί του Ολυμπιακού, αλλά το να χάσει πόντους ο Ολυμπιακός σε κάποιο από τα επόμενα ματς. Θαύμα ενόψει των ιδιαιτεροτήτων του ελληνικού πρωταθλήματος βέβαια. Κατά τ' άλλα το ότι δεν είχα πάει ως τώρα οφείλεται καθαρά σε μένα και αντίθετα η ομάδα, αν εξαιρέσεις τις δύο τελευταίες αγωνιστικές, είχε υπερβεί τις προσδοκίες και σου έδινε κάθε λόγο να πας να τη δεις.
Και βέβαια συμφωνώ. Η άποψη μου δε, είναι ακόμη πιο σκληρή. Γιατί μετά τον όγκο πληροφοριών που έχουν υπάρξει τα τελευταία δύο χρόνια, θεωρώ πως ειδικά όσοι πάνε την Κυριακή να ψηφήσουν είναι συνειδητά συνένοχοι στο έγκλημα που επιχειρείτε για Βουλγαροποίηση της οικονομίας. Συνειδητά γιατί ελπίζουν πως οι ίδιοι λόγω της κομματικής τους σχέσης στο τέλος θα επιπλεύσουν και θα ανήκουν σ’ αυτό το 10% που σε κάθε κοινωνία , σε κάθε οικονομία ζει πλουσιοπάροχα. Μάλιστα τους θεωρώ περισσότερο εγκληματίες από τον Βενιζέλο στον οποίο “δίνουν” εντολή να τους εκπροσωπήσει. Γιατί ο Βενιζέλος εκπροσωπώντας τα συμφέροντα της κάστας του-και τα εκπροσωπεί μια χαρά- πατάει πάνω στα πτώματα των πολλών και όχι σε πτώματα της κάστας του. Ενώ αυτοί -που ανήκουν στους πολλούς- προκειμένου να επιπλεύσουν δεν έχουν πρόβλημα να πατήσουν πάνω στο πτώμα του συγγενούς τους και του γείτονα τους. Είναι για μένα καραφασίστες του κερατά.
Με τι καρδιά να πας να δεις μια ομάδα εγκαταλελειμένη απο τον βασικό της ιδιοκτήτη,απ τους μεγαλομετόχους της,και μάλιστα σε καιρούς που η ενασχόληση με το πδόσφαιρο φαντάζει προκλητική για μη λοβοτομημένους?
Οσο για την παρωδία εκλογών στο ΠΑΣΟΚ οι τύποι έχουν συνηθίσει...
Και στις παρωδίες,και στην οπαδική σχέση με τον πολιτικό χώρο,και στον κρατικοδίαιτο παρασιτισμό...
Μόνο όταν κοπεί εντελώς η μάσα,μόνο τότε το αίσθημα της επιβίωσης μπορεί να τους ξυπνήσει...
Ο Βενιζέλος με όλο τον κομματικό μηχανισμό δικό του, με όλους τους βασικούς ανταγωνιστές του για την αρχηγία να του έχουν δώσει όρκο υποταγής φοβήθηκε και δεν θέλησε να αναμετρηθεί με τον από κάθε άποψη αντιδημοφιλή Παπουτσή.
Και όμως υπάρχουν ακόμα αφελείς ιθαγενείς, που νομίζουν ότι αυτό το πολιτικό σύστημα πήγε στις Βρυξέλλες, όρθωσε ανάστημα και διαπραγματεύτηκε για τη χώρα.
Το μόνο που διαπραγματεύτηκε ήταν τη στήριξη των Ευρωπαίων για να παραμείνει στην εξουσία. Υποσχέθηκε γη και ύδωρ και γι' αυτό εμφανίζεται πιο φανατικό και αδιάλλακτο ακόμα και από τους κολλημένους τεχνοκράτες του ΔΝΤ. Η πίστη βέβαια ανταμείβεται. Η Διαμαντοπούλου μετά τις επιτυχίες της στην παιδεία, καλείται να φέρει τώρα την ανάπτυξη, γιατί ο σούπερκαπ που είχε πριν από εκείνη την καρέκλα δεν έκανε στον Μπαρόζο και στον αρχηγό ενός ανύπαρκτου γερμανικού κόμματος.
μια ωραία ανατροπή θα ήταν μια ομάδα να βγάλει μετοχές λαϊκής βάσης.γιατί να λυπόμαστε που οι κάθε λογής απατεώνες που εξαγόραζαν λαϊκή υποστήριξη για τ΄ανομήματά τους, αποσύρονται;
Square, ακριβώς επειδή ήταν εγκαταλελειμμένη και δεν την πίστευε κανείς ήταν και πολύ ωραίο αυτό που είχε καταφέρει. Οπότε διευκρινίζω ξανά πως το ότι δεν πάω δεν είναι σημάδι αποδοκιμασίας στην ομάδα αλλά απογοήτευσης για το νέο στάτους που φαίνεται ότι αρχίζει να έχει.
Αναφορικά τώρα με την ενασχόληση με το ποδόσφαιρο που λες, έπαιξε σίγουρα και αυτό ρόλο στο ότι ως τώρα δεν πήγαινα, τα ματς μην έχοντας νόβα ούτε καν τα έβλεπα πλην εξαιρέσεων κλπ.
Κατά τη γνώμη μου πάντως η ενασχόληση με το ποδόσφαιρο εξακολουθεί να έχει νόημα, ΟΧΙ όμως στο πλαίσιο της παραφιλολογίας και της πάρλας για τη διαιτησία βδομάδα παρά βδομάδα και λοιπά. Έχει νόημα στο πλαίσιο που βλέπεις πχ το ΑΠΟΕΛ ή τον Μέσι ή την Μπιλμπάο ή συνολικά αυτό που πήγε να κάνει ο Παναθηναϊκός φέτος ή ακόμα ακόμα και στην προσπάθεια που εκανε ο γάβρος στην Ευρώπη φέτος.
Αgent Provocateur, τουλάχιστον εμείς οι Παναθηναϊκοί διαδηλώσαμε για να φύγει ο Βαρδινογιάννης, οπότε μόνο λαϊκή υποστήριξη δεν μπορείς να πεις ότι βρήκε. Κατά τ' άλλα τα εγχειρήματα για εταιρίες λαϊκής βάσης είναι όσο γοητευτικά άλλο τόσο και δύσκολα. Και δεν ξέρω αν στην παρούσα οικονομική κατάσταση της χώρας είναι και απαγορευτικά.
Μichael, αυτή νομίζω ήταν συνολικά και η μόνη στρατηγική επιλογή που έκανε το πολιτικό σύστημα: η πλήρης και απόλυτη υποταγή στα κελεύσματα των δανειστών με την ελπίδα πως αν παραμείνουμε καλά παιδιά, δεν θα μας αφήσουν να καταστραφούμε. Εννοείται πως στην επιλογή αυτή δεν πρυτάνευσε η ειλικρινής αγωνία για τη συνολική τύχη της χώρας, αλλά μάλλον οποιαδήποτε άλλη επιλογή εκτός από αυτή δεν πέρασε καν από το μυαλό τους. Τα περιβόητα «δύσκολα» που επέλεξαν ήταν στην πραγματικότητα τα εύκολα, τα μόνα που μπορούσαν να κάνουν και τα μόνα που τους έπαιρνε να κάνουν, ελπίζοντας πως θα κρατηθούν στην εξουσία όσο το δυνατόν περισσότερο.
Τελικά είχες δίκιο που δεν πήγες στον αγώνα. Εχτες μικρύναμε πολύ!!
Σ.
Να ρωτήσω κάτι σοβαρά. Η ιστορία με τις εκλογες για την ανάδειξη αρχηγού οπου ψηφίζει οποιος θέλει ξεκίνησε το 2004 από τον Παπανδρέου σε προεκλογικό κλίμα και για προεκλογικούς λόγους. Και τότε με έναν υποψήφιο. Από εκεί και πέρα το ακολούθησαν όλοι χωρίς να το πολυθέλουν παντα. Αν ξερω γω το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ψήφιζε Βενιζέλο θα λέγαμε το πολύ πολύ για συνέδριο Τσαουσέκσου με 97% κλπ, αλλά εντάξει δικό τους είναι το κόμμα ότι θέλουν το κάνουν.
Γιατί σε ενοχλεί η έλλειψη άλλου υποψηφίου;
Γιατί αναβαθμίζεις αυτό το πράγμα σε κάτι παραπάνω από μια εσωκομματική διαδικασία; Θελω να πω θα ψήφιζες ποτέ ή ξέρεις κάποιους που πάνε να ψηφίσουν χωρίς να ψηφίζουν μόνιμα το κόμμα αυτό;
SKOUFALIS
Δημοσίευση σχολίου
<< Home