Unfollow #2

What if?

Eυτυχώς αυτό δεν συνέβη ποτέ (παρά μόνο στην πλαστογραφία που κατασκεύασε σε χρόνο dt από τη λήψη της σχετικής οδηγίας ο μάγος του φωτοσόπ Τσαλαπετεινός), ευτυχώς όλα πήγαν καλά και το κοινό ευρωπαϊκό μας σπίτι απέκτησε το κοινό ευρωπαϊκό του νόμισμα. Δέκα χρόνια αργότερα το σπίτι ακόμα αντέχει, το νόμισμα ακόμα αντέχει, το Καλό -όπως σήμερα αυτό αρμοδίως εκπροσωπείται από το Συντεταγμένο- ακόμα αντέχει. Αντέχει παρά τις λυσσαλέες αντιδράσεις όλων των νοσταλγών της δραχμής και της ψωροκώσταινας, όλων των δυνάμεων της αντιμεταρρύθμισης, του αντιευρωπαϊσμού, της συντήρησης των πελατειακών δομών, με άλλα λόγια όλων όσων βρίσκουν προνομιακό πεδίο έκφρασης στις 128 σελίδες του περιοδικού.
Δυο ποστ πιο πριν έγραφα ότι δεν θέλω να ξεμπερδέψω με μια απλή αναφορά αλλά να παρουσιάσω την ύλη του τεύχους όπως της αξίζει. Θα φανώ ασυνεπής επειδή ξεκίνησα να το κάνω επιλέγοντας χαρακτηριστικά αποσπάσματα από κάθε θέμα του, μέχρι που συνειδητοποίησα ότι κάτι που περιέχει τόσο πολύ και τόσο πυκνό περιεχόμενο, απαιτεί κι από την πλευρά σου δυσανάλογα μεγάλο κόπο και δυσανάλογα πολύ χρόνο, ώστε να το παρουσιάσεις όπως όντως του αξίζει. Πόσο μάλλον όταν η πλευρά σου τυγχάνει να είναι αυτή του τεμπέλη.
Οπότε αντί για αυτό θα προσπαθήσω να απαντήσω σε τρεις ενστάσεις που φοριούνται αρκετά:
Η πρώτη έχει να κάνει και με την προηγούμενη παράγραφο αυτού του ποστ και με το ποστ στο σύνολο του: το έχετε παραχέσει, τόσο με την υπερδιαφήμιση όσο και με το αυτολιβάνισμα, άστε μας ήσυχους πια, άμα θέλουμε να το πάρουμε θα το πάρουμε, ινάφ ιζ ινάφ. Δεκτόν, αλλά από την άλλη, πώς ακριβώς θα γίνει γνωστό ένα περιοδικό που δεν έχει συμβατική διαφήμιση; Γνωστοποιώντας μια φορά την ύπαρξή του και μετά αποσυρόμενο διακριτικά στη γωνία, περιμένοντας ο κόσμος όχι μόνο να πάει να το αγοράσει αυθόρμητα, αλλά και να σπεύδει κάθε μήνα ζητώντας το; Είναι αρχή ακόμη και αν το περιοδικό δεν γίνει γνωστό από εμάς τους ίδιους, κινδυνεύει να μη γίνει ποτέ γνωστό. Από την άλλη αν κινδυνεύουμε και εμείς να το μετατρέψουμε από την πολλή διαφήμιση σε Jumbo των σόσιαλ μίντια, ας το προσέξουμε.
Η δεύτερη έχει να κάνει με την τιμή του: μα 5 ευρώ ρε παιδιά, μα στη σημερινή εποχή 5 ευρώ; Δεκτή και αυτή η ένσταση, αλλά δεκτή μονάχα στο σκέλος της τυχόν αδυναμίας που έχει ο άλλος να το αγοράσει. Στο σκέλος του πόσο ακριβό είναι αντικειμενικά, γνώμη μου είναι πως τα λεφτά πάρα πολύ δύσκολα τα λες κακοξοδεμένα και ακόμη πιο δύσκολα μπορεί διαβάζοντάς το να νιώσεις εξαπατημένος και να πεις, μα τι έχει εδώ μέσα που να δικαιολογεί τέτοια τιμή; Συναφώς, όχι, ούτε αυτά που έχει εκεί μέσα, μπορείς να τα βρίσκεις δωρεάν στο ίντερνετ. Από άλλου είδους ύλη αποτελείται. Και αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κανείς εύκολα. Θα προσέθετα ότι όταν μιλάμε για ένα μηνιαίο έντυπο, το ποσό των 5 ευρώ, όντας προορισμένο να καλύψει το διάστημα ενός μηνός, χάνει τη δραματικότητα που ίσως έχει σε πρώτη εκτίμηση. Θα κατέληγα λέγοντας ότι κάθε πληρωμή σε ευρώ παίζει να είναι άλλωστε προσωρινή, αλλά αρκετά με τη σπέκουλα κατά του κοινού μας νομίσματος και του κοινού μας σπιτιού
Η τρίτη έχει να κάνει με το ότι στο περιοδικό γράφει το pet hate 29 κατασκευαστών μυθιστορημάτων, αλλά και του μισού ελληνικού διαδικτύου: o κατά τον Πέτρο Τατσόπουλο "σιχαμερός" αλλά και "κατουρημένος" "αρουραίος", Πιτσιρίκος. Αν οι πρώτες δύο ενστάσεις έχουν βάση, η τρίτη είναι κατά τη γνώμη μου αβάσιμη. Όποιος θεωρεί τον Πιτσιρίκο την όγδοη πληγή του Φαραώ, τον άνθρωπο που χάλκεψε τα στοιχεία του ελλείμματος προς τα κάτω επί ΝΔ και προς τα πάνω επί ΠΑΣΟΚ, τον άνθρωπο που σκότωσε τον Λίμπερτι Βάλανς, τον άνθρωπο που απήγαγε το παιδί της Ντόροθι Βάλενς, τον άνθρωπο που ήρθε για να φέρει τη ντροπή και την καταισχύνη στα ελληνικά ίντερνετς, μπορεί να παίρνει το περιοδικό και να σκίζει τις δικές του σελίδες. Αν μαζευτούν πολλοί με παρόμοια επιθυμία, μπορεί να διοργανωθεί και πυρά των σελίδων του σε κεντρικές πλατείες της χώρας. Ακόμα - ακόμα μπορεί να εξετασθεί η ιδέα έκδοσης του Unfollow χωρίς τις δικές του σελίδες, σε μειωμένη μάλιστα τιμή, για να πιάσουμε με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια. Αλλά για όνομα του Θεού, μην αφήσετε τον  αρουραίο να λερώσει την πχιοτική συλλογική μας προσπάθεια. Δεν κολλάει. Αγοράστε το για όλους εμάς τους υπόλοιπους, τους ακατούρητους.