PSISTAS
Αν όμως η λέξη κλειδί είναι η "ανταγωνιστικότητα" και αν ένας παράγοντας που την επηρεάζει δυσμενώς είναι το μισθολογικό κόστος, πόσο ανταγωνιστική είναι άραγε η ελληνική κυβέρνηση; Μήπως για να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της η κυβέρνηση μιας χώρας που χρεοκοπεί, πρέπει να μειώσει δραστικότατα το μισθολογικό κόστος των στελεχών της;
Χρεοκοπημένες και εξακολουθητικά διασωσμένες με κρατικά χρήματα τράπεζες συνεχίζουν να χρηματοδοτούν χρεοκοπημένα ΜΜΕ και χρεοκοπημένα κόμματα εξουσίας, ώστε από τα ΜΜΕ και τα κόμματα εξουσίας να μας γίνεται στη συνέχεια καθημερινή διάλεξη περί ανταγωνιστικότητας και μείωσης του μισθολογικού κόστους.
Tου είπαν του Λουκά του Παπαδήμου να τους πει, κάντε διάλογο ελεύθερα εταίροι, ρυθμιστείτε μόνοι σας, κι αν δεν κόψετε δώρα και δεν μειώσετε κατώτατους μισθούς, εδώ είμαστε εμείς, να τα κόψουμε με μια πράξη νομοθετικού περιεχομένου, όλη δικιά σας. Δεν αυτορυθμιζόσαστε; Θα σας αυτορυθμίσουμε εμείς. Και γιατί να μην τη φτιάξει την πραξούλα; Εξελέγη από το λαό ο άνθρωπος, δεν εξελέγη; Τι να πάει να τρέχει τώρα στη Βουλή να ζητά να το ψηφίσει εκείνη; Βουλευτές = λαϊκισμός = πολιτικό κόστος = τα κάνω όλα στο όνομα της επανεκλογής. Γαμημένη δημοκρατία, για πόσο θα σε πληρώνουν ακόμα οι οικονομίες των κρατών;
Ενώ ο Λουκάς που είναι πέρα από τη Βουλή, δεν έχει τέτοιου είδους κόκκινες γραμμές, μία είναι η κόκκινη γραμμή και θαυμαστά τα έργα της. Άσε που βολεύει και τα τρία κόμματα που συγκυβερνούν αυτό. Δεν το κάναμε εμείς. Αυτός, ο κακός, ο τεχνοκράτης το έκανε. Ψηφίστε μας, δοξάστε μας, αφήστε μας να σας εκπροσωπήσουμε. Θα σας εκπροσωπήσουμε σε τιμές συμφέρουσες. Τι; Στο ύψος του κατώτατου μισθού να αναπροσαρμοστούν και οι μισθοί μας; Ώστε να μοιραστούμε όλοι το κόστος, ώστε να γίνει αυτό και για λόγους συμβολικούς, αλλά και για λόγους πρακτικούς, για να καταλαβαίνουμε δηλαδή αν γίνεται να ζήσεις με τόσα και πόσο βιώσιμο είναι να συνεχίσεις να τα περικόπτεις; Μα τι λαϊκισμοί είναι αυτοί; Πρέπει να έχουμε αξιοπρέπεια. Πρέπει να συνεχίσει να προσελκύει τους εκλεκτότερους η νομοθετική και στη συνέχεια η εκτελεστική εξουσία της χώρας, ώστε να συνεχίσει η χώρα να είναι ανταγωνιστική, να συνεχίσει να σκίζει άουτ δέαρ. Ο κατώτατος μισθός είναι για τους κατώτατους πολίτες. Εμείς είμαστε οι ανώτατοι των πολιτών.
posted by Old Boy @ 1:07 π.μ.
18 comments
18 Comments:
Ξέρω, off topic, αλλά μου αρέσει ο τρόπος που ξεκινάς με το "Αν όμως...", κι εμείς αρχίζουμε να διαβάζουμε από τη μέση έναν εσωτερικό διάλογο που άρχισε ποιός ξέρει πότε ή που δεν σταματά!
λυπάμαι αλλά με αυτά τα μυαλά δε βοηθάς τη πατρίδα. είπες στο πρώτο πόστ της χρονιάς, καλή χρονιά χωρίς ειρωνεία αλλά γρήγορα ξεναέπεσες στη γνωστή σου εξάρτηση. ο σωστός ο psistas μόνο να χαμογελά και να προσφέρει στο σύνολο ξέρει και όχι να φιλολογεί και να μιζεριάζει όπως εσύ. "δράσε η σκάσε" που λένε και οι atenistas. δράσε τώρα Old-boy. πούλα και εσύ ελληνικά ομόλογα στο εξωτερικό. στήσου έξω απ'το σίτυ και πούλα ό,τι έχεις. και αν θες να ενημερωθείς για το πως παν οι διαπραγματεύσεις διάβασε εδώ http://www.nytimes.com/reuters/2012/01/11/world/europe/news-us-eurozone-greece.html?_r=1&ref=global-home
Παρεξηγήθηκε τελικά ψιλοευρέως αυτό που έγραψα στο πρώτο ποστ. Το "χωρίς ειρωνεία" πήγαινε στις ευχές (επειδή πιο πάνω στο ποστ είχα ξαναευχηθεί, αλλά ειρωνικά).
Όσο για το λινκ, το διαβάζω βερεσέ και παραμένω αισιόδοξος. Αλλά δίπλα στην αισιοδοξία πρέπει να υπάρχει και η ενεργή συμμετοχή και βοήθεια όλων μας.
Θα ήθελα να διαφωνήσω , αλλά δυστυχώς μου είναι πλέον αδύνατο ... Δεν ξέρω τι πρέπει να γίνει , πάντως νομίζω ότι ξέρω, τι δεν πρέπει να γίνεται : να εφαρμόζονται οι πραγματικά δυσβάστακτες -για αρκετούς- αλλά και αποδεδειγμένα ατελέσφορες -για όλους - πολιτικές ( περικοπές , μέτρα , χαράτσια) . Και πάντως , όταν εφαρμόζονται οι πολιτικές αυτές , οι οποίες προφανώς εκτιμάται κατά τους εμπνευστές και εφαρμοστές τους ότι κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση , θα πρέπει να εφαρμόζονται για όλους , των πολιτικών μας ταγών κυρίως και πρωτίστως συμπεριλαμβανομένων , κάτι που δεν γίνεται προφανώς σε ικανοποιητικό βαθμό.
Όσο για το μισθολογικό κόστος και την ανταγωνιστικότητα , υποψιάζομαι ότι πρόκειται για κεντρική πολιτική επιλογή, όχι ασφαλώς σε επίπεδο ελληνικής κυβέρνησης , αλλά σε επίπεδο ΕΕ. Προφανώς είναι κάτι δυσάρεστο , αλλά δεν ξέρω , τι περιθώρια (μας) αφήνει η ανάδυση παγκοσμίως οικονομικώς υπερδυνάμεων που υπερέχουν καταφανώς σε επίπεδο ανταγωνιστικότητας και που σε αυτήν κατά βάση οφείλουν την οικονομική τους ανάπτυξη.
Ασήμαντη λεπτομέρεια, αλλά τι ακριβώς θες να πεις στην τελευταία παράγραφο για τις τράπεζες και τα hedge funds; Είμαι τράπεζα και έχω ένα Ελληνικό ομόλογο 100 Ευρώ. Έστω ότι το είχα αγοράσει 100, 90, 80 Ευρώ. Με το PSI μου ζητάνε να μου το πάρουνε, χονδρικά, για 50 Ευρώ. Δεν θέλω, βάζω τον Νταλάρα να το παζαρέψει για παραπάνω. Αν η Ελλάδα πτωχεύσει "ατάκτως", παίρνω 0 Ευρώ, εκτός αν έχω CDS. Αν πάλι δεχθώ το PSI και πάρω τα 50 Ευρώ, δεν δικαιούμαι να ενεργοποιήσω το CDS (δεν υπάρχει "πιστωτικό γεγονός"). Μπορείς να μου πεις τι σόι win win μαγκιά να κάνω με το hedge fund; Πόσο να του το πουλήσω για να κερδίσουμε όλοι; Αν το δώσω κάτω από 50 Ευρώ, χάνω σε σχέση με το PSI. Αν το δώσω πάνω από 50 Ευρώ, η τράπεζα κερδίζει σε σχέση με το PSI, αλλά το hedge fund θα χάσει (εκτός αν υπάρξει άτακτη χρεωκοπία, οπότε πάει στο CDS, κλπ. κλπ.). Τα φώτα σου.
Δεν ξέρεις πόσο μου τη δίνει ο όρος "μισθολογικό κόστος". Δηλαδή η εργασία, η ανταμοιβή έχουν καταντήσει να χαρακτηρίζονται κόστος; Ο μόχθος του εργαζόμενου είναι κόστος;
Οι μεσαιοαστοί επιχειρηματίες που θίγονται περισσότερο από τα βάρη των εισφορών κλπ, αντιλαμβάνονται βαθύτερα τη σημασία που έχει ο μισθός. Δεμένοι με τους εργαζόμενους (σχεδόν οικογενειακά) βιώνουν το "μισθολογικό κόστος", αλλά το θέλουν, επειδή χάρη σε αυτό υπάρχει κατανάλωση.
Ποιος κερδίζει; Μα φυσικά οι μεγάλες επιχειρήσεις. Τα τόσα βάρη πνίγουν ως θηλιά τη μεσαία επιχειρηματική τάξη και σκοτώνουν την κατανάλωση και τη μεσαία ανάπτυξη. Αντίθετα, οι μεγαλοεπιχειρηματίες αντέχουν εύκολα σε κάθε δύσκολη συνθήκη.
Ο όρος μισθολογικό κόστος ουσιαστικά παραπέμπει στη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης ως κεντρικό στόχο της μετανεωτερικής "δημοκρατίας". Όταν λένε αυτό, εννοούν αύξηση της απλήρωτης εργασίας (μισθός, ασφάλιση, παροχές, σύνταξη) που ωστόσο αποτελούν δικαιώματα ως αποτέλεσμα της δουλειάς, τα οποία στο πλαίσιο της "δημοκρατίας" είναι ασφαλώς αναντίστοιχα των αναγκών. Στη συγκεκριμένη περίοδο της κρίσης είναι σε τέτοιο βαθμό συρρικνωμένα που τίθεται πλέον ζήτημα επιβίωσης. Όσο πέφτουν οι μισθοί, μειώνονται οι εργοδοτικές εισφορές, οι παροχές Υγείας, κ.λπ., τόσο μεγαλώνει η απλήρωτη δουλειά, γίνεται φθηνότερη η εργατική δύναμη, αυξάνεται η κερδοφορία.
Εξάλλου, είπαμε: την άτακτη χρεοκοπία φοβάται ο διορισμένος Πρωθυπουργός, όχι τη χρεοκοπία γενικώς, αλλά μόνο την "άτακτη". Τη συντεταγμένη την έχει δεδομένη.
Ανώνυμε των 3:57, το έγραψα λαμβάνοντας υπόψη μου αυτό:
http://papaioannou.wordpress.com/2012/01/11/h-goldman-sachs-αποκαλύπτει-τι-συμβαίνει-με-το-psi/
«Η Goldman Sachs έδωσε σήμερα μία πολύ πειστική και αποκαλυπτική εικόνα σχετικά με το PSI και την αναμενόμενη αποτυχημένη ολοκλήρωσή του. Οι τράπεζες από τη συμφωνία της 26-27 Οκτωβρίου και μετά επιδόθηκαν σε ένα αγώνα δρόμου για να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα. Και πώς θα πετύχαιναν κάτι τέτοιο?
Τα πακετάρισαν μαζί με τα CDS τους (δηλαδή σε απλά λόγια μαζί με τα ασφαλιστήρια συμβόλαια αποζημίωσης σε περίπτωση στάσης πληρωμών) και τα πουλάνε σε διάφορους κερδοσκόπους ανά τον κόσμο (hedge funds και άλλα αγαστά ιδρύματα). Οι συγκεκριμένοι τα αγοράζουν με πολύ μεγάλη προθυμία – είναι εντυπωσιακό στο διάγραμμα πώς αυξάνεται η τιμή του πακέτου – αφού αν δοθεί η δόση στην Ελλάδα ακέραια τότε θα πληρωθούν κι αυτοί το ομόλογα στο ακέραιο, έχοντας χάσει μόνο κάτι λίγα από το ασφάλιστρο που είναι ένα μικρό μέρος της αξίας του ομολόγου (η μείωση αυτή στην αξία είναι αμελητέα μπροστά στις τρέχουσες τιμές των γυμνών ελληνικών ομολόγων στα διεθνή χρηματιστήρια, όπου έχουν φτάσει στο 25 % της αξίας τους – δείτε εδώ). Αν πάλι δεν δοθούν οι δόσεις, τότε θα γίνει στάση πληρωμών και θα πληρωθούν και πάλι στο ακέραιο από τα CDS.
Όπως βλέπετε στο διάγραμμα αγοράζουν στο 90% της αξίας και θα πληρωθούν το 100% συν μερίσματα – τέτοιο ποσοστό σίγουρου κέρδους σπάνια βρίσκεις στις μέρες μας».
Ανώνυμε το hedge fund δεν έχει πελάτες psistas και δεν θα δεχθεί εθελοντικό κούρεμα αλλά θα εισπράξει το CDS.Παίρνει και το ομόλογο, γιατί μόνο έτσι -πακέτο- τα πουλάει η τράπεζα, σε μια τιμή πακέτου < από την ονομαστική αξία του ομολόγου.Έτσι θα έχει ένα κέρδος στα γρήγορα, ενώ η τράπεζα -που μάλλον για λόγους πολιτικούς, μέρκελ κλπ πρέπει να το παίζει επισήμως psistas και δεν της επιτρέπεται να ενεργοποιήσει τα CDS της (καλή ώρα οι ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία)- παίρνει κάτι παραπάνω απ' ότι θα πάρει με το PSI. Από εδώ είναι οι πληροφορίες και το σενάριο: http://www.zerohedge.com/news/goldman-unveils-script-greek-haircut-kabuki
«Δεν ξέρεις πόσο μου τη δίνει ο όρος "μισθολογικό κόστος". Δηλαδή η εργασία, η ανταμοιβή έχουν καταντήσει να χαρακτηρίζονται κόστος; Ο μόχθος του εργαζόμενου είναι κόστος;»
Έτσι ακριβώς. Και εμένα το ίδιο με ενοχλεί. Ακόμα και οικονομική έννοια να έχει, είναι σιχαμένο ως ορολογία, ενδεικτική του τρόπου που αντιλαμβανόμαστε πλέον πολιτικά την πραγματικότητα, ονοματίζοντάς την με όρους που μας βοηθούν να την χειριστούμε προς την κατεύθυνση που θέλουμε.
Και όπως είπε και το ΚΚΕ χθες «ο μισθός και τα δικαιώματα του εργαζόμενου δεν είναι κόστος αλλά μικρή επιστροφή του πλούτου που παράγει»
«δεν ξέρω , τι περιθώρια (μας) αφήνει η ανάδυση παγκοσμίως οικονομικώς υπερδυνάμεων που υπερέχουν καταφανώς σε επίπεδο ανταγωνιστικότητας και που σε αυτήν κατά βάση οφείλουν την οικονομική τους ανάπτυξη».
Το να γίνει όλος ο κόσμος όμως τρίτος κόσμος δεν μπορεί να είναι λύση και δεν μπορεί να είναι προάγγελος οτιδήποτε καλού.
Εν πάση περιπτώσει προσωπικά ιδεολογικά δέχομαι τη λογική να φτωχύνει η Δύση προς όφελος των αναδυόμενων οικονομιών. Αλλά ενόσω το παιχνίδι εξακολουθεί να κυριαρχείται παράλληλα και από χρηματιστηριακές φούσκες, τότε το βασικό αποτέλεσμα είναι ότι πχ ο μέσος Έλληνας, Ιταλός, Ισπανός δεν φτωχαίνει για να πλουτίσει αντίστοιχα ο μέσος Ινδός και Κινέζος, αλλά ώστε το χρήμα να εξακολουθήσει να αποτελεί για τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων του πλανήτη αγαθό για το οποίο πρέπει να δουλέψουν σκληρά ώστε να αποκτήσουν τη δυνατότητα να ζουν και για απειροελάχιστους αγαθό που συσσωρεύουν με τη σέσουλα, σε μεγέθη τα οποία θα μπορούσαν να ταϊζουν πόλεις.
Εγώ δεν έχω κάτι να σχολιάσω για το άρθρο, αλλά με εξιτάρισε ο τίτλος. Και προσθέτω τον μικρό μου οβολό, που δεν είναι καν δικός μου: η εκπομπή του Καίσαρα Εμμανουήλ στο radio bubble που είσάγει τον όρο FROG: Former Republic Of Greece...
http://contrabbando.podomatic.com/entry/2011-12-01T02_14_15-08_00
καλή ακρόαση!
ΥΓ: αλήθεια, το εξαιρετικό κείμενο σου στο «bahar» το έχεις ανεβάσει και εδώ;
Βγαίνει ο Μιτ Ρόμνι και λέει στο Today Show ότι οι άνθρωποι μιλάνε για ανισοκατανομή του πλούτου γιατί "ζηλεύουν" τους επιτυχημένους. Με αισχρή διάθεση το λέει. Ότι ο Ομπάμπα ευννοεί την συνθηματολογία του "99%" γιατί προσπαθεί να κάνει ταξικό πόλεμο κατά του 1% που είναι οι πιο έξυπνοι και γαμάτοι και σε αυτούς χρωστάμε την επιτυχία μας.
Ευτυχώς στις ΗΠΑ υπάρχουν άτομα που δεν αφήνουν τίποτα να πέσει κάτω, όπως ο Μάθιου Ιγκλέσιας, που του απαντά, ότι δεν είναι το αίσθημα της ζήλιας για τα πλούτη των ισχυρών, που τους κάνουν να εξαγρώνονται, αλλά το αίσθημα των σωστών... μαθηματικών.
Όπως εξηγεί σε αυτό του άρθρο http://www.slate.com/blogs/moneybox/2012/01/12/mitt_romney_says_concern_about_inequality_is_just_quot_envy_quot_.html η Αμερική είναι μια από τις πλουσιότερες και σίγουρα η ισχυρότερη χώρα πάνω στον πλανήτη. Παρόλα αυτά, εκατομμύρια πολίτες της ζουν στην ανέχεια. Γιατί; Μα γιατί κάποιοι πρέπει να έχουν απύθανα ποσά, που δεν θα τα ξοδέψουν ποτέ και τα έχουν κερδίσει βασισμένοι στον ιδρώτα των πολλών.
Κάτι σε μικρογραφία έχουμε και στον πλανήτη. Για πρώτη φορά ο άνθρωπος στην ιστορία του παράγει τόσα πολλά. Από προϊόντα, τρόφιμα, ψυχαγωγία. Τα πάντα. Αλλά βλέπουμε ανθρώπους να μην έχουν ούτε τα βασικά, που ουσιαστικά τα έχουμε σε μεγαλύτερες ποσότητες από τη υπαρκτή ζήτηση. Βλέπουμε προσπάθειες δηλαδή δημιουργίας τεχνιτής ζήτησης. Γιατί πολυ απλά, αν έχουμε τα πάντα όλοι, κάποιοι χάνουν αυτομάτως τη δύναμή τους.
Ίσως, λοιπόν, είναι ταξικό το ζήτημα, αλλά ξεκινάει από την κορυφή το πρόβλημα. Το "μισθολογικό κόστος" πρέπει να μειωθεί όχι γιατί ο πανίσχυρος θέλει να βγάλει ακόμα περισσότερα λεφτά (έχει απίθανα ποσά ούτως ή άλλως), αλλά γιατί πιέζοντας τη μάζα την κάνει ακόμα πιο ανίσχυρη και εξαρτώμενη από τον ίδιο. Θέμα εξουσίας είναι.
Το endgame αυτό, βέβαια, δεν είναι για τον Έλληνα επιχειρηματία. Γι' αυτόν το μικρότερο "μισθολογικό κόστος" έχει πρακτικό κέρδος. Είναι διαφορετικό εξάλλου από πλούσιος των 100 εκ να γίνεις πλούσιος του 1 δις. Από πλούσιος ώμως των 50 δις να γίνεις των 100 δεν έχει καμία απολύτως διαφορά. Το παιχνίδι δυστυχώς παίζεται σε πολύ υψηλότερο επίπεδο.
Η μόνη λύση για πραγματική ανάπτυξη δεν είναι να δέσουμε ακόμα πιο σφυχτά τη ζώνη, αλλά να μπορέσουν οι πολίτες των "παραγωγικών" χωρών να ξοδέψουν ανάλογα με την αξία της παραγωγής τους.
http://krugman.blogs.nytimes.com/2012/01/09/germans-and-aliens/
Kόκκινο Πανί, πολύ ευρηματικό το Frogs και γενικά εξαιρετικός ο Καίσαρας :)
Το κείμενο του μπαχάρ, το έχω ανεβάσει εδώ: http://old-boy.blogspot.com/2011/12/la-haine.html
Aνώνυμε, συμπληρωματικά:
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=11731
Η βασική αρχή της Πτωχοτραπεζοκρατίας είναι: Ουδέν κακόν αμιγές τεράστιων κερδών. Ακόμα και την στιγμή που αντιμετωπίζουν ένα βαθύ κούρεμα, οι επιτήδειοι βρίσκουν κάτι που τους κάνει να χαμογελούν πλατιά. Στην περίπτωση του PSI Mk 2, τα χαμόγελά τους εξηγούνται από δύο λόγους: Πρώτον, όπως είναι γνωστό, οι περισσότεροι των εναπομεινάντων ομολογιούχων τα αγόρασαν περίπου στο 30% της αξίας τους. Εάν το PSI Mk2 επιφέρει ένα κούρεμα μικρότερο του 70%, και πάλι κερδισμένοι είναι. Δεύτερον, οι διευθύνοντες των παρατραπεζών (των hedge funds και των ειδικών οχημάτων που έχουν ιδρύσει στο σκοτάδι οι μεγάλες τράπεζες) είχαν μια νέα φαεινή ιδέα: Δεδομένης της πρεμούρας της ΕΕ να αποτραπεί η πυροδότηση των CDS, και για αυτό να χαρακτηριστεί τα κούρεμα εθελοντικό, τι σταματά τα hedge funds να αγοράσουν κι άλλα ελληνικά ομόλογα και να πουν «Κύριοι εμείς δεν δεχόμαστε το κούρεμα εθελοντικά. Αν θέλετε να μας κουρέψετε, κάντε το. Όμως τότε, καθώς θα μας κουρέψετε υποχρεωτικά, θα καταφύγουμε στο ISDA, στα δικαστήρια αν χρειαστεί, ζητώντας την πυροδότηση των CDS”;
«Δεν ξέρεις πόσο μου τη δίνει ο όρος "μισθολογικό κόστος". Δηλαδή η εργασία, η ανταμοιβή έχουν καταντήσει να χαρακτηρίζονται κόστος; Ο μόχθος του εργαζόμενου είναι κόστος;»
Εμένα ξέρεις τι μου την δίνει ακόμα περισσότερο; Που λένε η "τιμή" του προϊόντος. Η ΤΙΜΗ του προϊόντος;;;
Τι λέτε βρε γελοίοι νεολιμπεράλες, έχει ΤΙΜΗ το προιόν;
ΤΙΜΗ (και δόξα) έχει μόνο ο μόχθος των εργαζομένων που δούλεψαν για να βγει το προϊόν.
Άντε τώρα.
Πράγματι εξαιρετικός ο Καίσαρας! Το κείμενο το είδα αφού ρώτησα, ευχαριστώ πάντως.
Παρά την ομοιότητα, τα ρήματα τίω και τίνω δεν συνδέονται ετυμολογικά. Κοινωνιολογικά όμως, είναι δυνατή η σύνδεση τους για την επίτευξη κάποιου σκοπού, πάντα όμως ατομικού. Κοινωνιολογικά επίσης και μόνο για την επίτευξη συλλογικού σκοπού επιτρέπεται ο χαρακτηρισμός της μισθολογικής δαπάνης για αγορά άμεσης και έμμεσης εργασίας , ως μισθολογικό κόστος.
"Ασκ what you can do for yor country."
Οι οδηγίες μας ήταν σαφείς, αν θέλεις να συνεχίσεις την άρνηση ή δεν ξέρεις Αγγλικά, πρόβλημα σου.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home