Αναγνωρίσεις

Η μόνη απόλυτα ψύχραιμη και η μόνη απόλυτα μη λαϊκίστικη εκτίμηση είναι πως αν το μνημόνιο υπήρξε το πρώτο βήμα στην πολιτειακή και εθνική υποτέλεια της χώρας, η αποψινή συμφωνία υπήρξε το δεύτερο, ακόμη βαθύτερο βήμα.

Σε επιχειρήματα του στυλ «δεν είσαστε τόσο ευαίσθητοι όταν επί δεκαετίες παίρνατε τα λεφτά απ' τις Βρυξέλλες, τώρα θυμηθήκατε την εθνική κυριαρχία και τη δημοκρατία», η απάντηση είναι πως αυτά που συνέβησαν πέρσι και ειδικά αυτά που συμβαίνουν την τελευταία εβδομάδα, είναι καταστάσεις εντελώς άλλης κλίμακας. Σε επιχειρήματα του στυλ «δεν τα κάνουν μόνο σε εμάς, τα κάνουν και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, απλώς σε εμάς τα κάνουν πιο έντονα», η απάντηση είναι πως το ευρύτερο πνίξιμο των εθνικών δημοκρατιών απλά καθιστά μεγαλύτερη την ευρωπαϊκή κατηφόρα προς το σκοτάδι. Σε επιχειρήματα του στυλ «ή αυτό ή το χάος», η απάντηση είναι πως ακόμη κι αν είχαν βάση, πως ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι δεν είναι ακριβώς "αυτό" το οποίο φέρνει ένα πολύπλευρο και πολύ πιο επώδυνο χάος, η ουσία παραμένει πως για να μην σε αφήσουν να βουτήξεις το χάος, σου αφαιρούν ό,τι μένει από πρόσχημα αυτοδιάθεσης. Σε επιχειρήματα του στυλ «μα μόλις τέθηκε το δημοψήφισμα που θα σε αυτοδιέθετε, πρώτος εσύ σαν λαός κώλωσες», η απάντηση είναι άντε και γαμηθείτε.

Τέλος, όσο σκασίλα σου κι αν είναι, να σε ενημερώσω ότι τον Λουκά Παπαδήμο ή τον όποιο άλλο λομπίστα του τραπεζικού συστήματος, εγώ δεν τον αναγνωρίζω ως νόμιμο Πρωθυπουργό της χώρας μου.