Κάτι σαν κάθαρση

Το ΔΝΤ θα αντέξει και χωρίς αυτόν,
ο Ολυμπιακός Βόλου πάλι μάλλον όχι.

Καμία αμφιβολία δεν έχω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δεν είναι κορόιδα και ότι άρα θα δουν πίσω από το τυράκι των ποδοσφαιρικών συλλήψεων και αποκαλύψεων την fuckin' φάκα του επιχειρούμενου αποπροσανατολισμού από το μεσοπρόθεσμο. Διάβασα ήδη πως και ο Νίκος ο Χουντής παρόμοια άποψη εξέφρασε, συμπίπτοντας έτσι άθελά του στην εκτίμησή του με τα λιγοστά λόγια που πρόλαβε να ψελλίσει ο Αχιλλέας Μπέος («Μια ακόμα φούσκα του ΠΑΣΟΚ») κατά την προσαγωγή του στην Ευελπίδων. Το αποτροπιαστικό θέαμα του σιδηροδέσμιου Μπέου και του βγαλμένου μαύρου πανωφοριού του ξύπνησε μνήμες στον Μπερνάρ Ανρί Λεβί, ο οποίος συνέδεσε ευθέως το πρόβλημα υγείας που παρουσίασε στη συνέχεια ο Αχιλλέας, με το πρόβλημα υγείας που παρουσιάζει εσχάτως ο δυτικός νομικός πολιτισμός. Η υποψία περί αποπροσανατολισμού μετατρέπεται σε σιγουριά αν ληφθεί υπόψη ότι εκτός των συλληφθέντων τα τρια ηχηρότερα ονόματα που έχουν έρθει ως τώρα στο φως είναι του Βαγγέλη Μαρινάκη, του Αβραάμ Παπαδόπουλου και του Γιάννη Μπουρούση. Ο Καζαντζάκης έγραφε πως δεν πολεμούμε τα σκοτεινά μας πάθη με νηφάλια, αναιμικιά, ουδέτερη, πάνω από τα πάθη αρετή, αλλά με άλλα σφοδρότερα. Και το σκοτεινό αντιμνημονιακό πάθος των μαζών δεν μπορούσε να συγκριθεί σε σφοδρότητα με τίποτε άλλο παρά μόνο με το σκοτεινό αντιολυμπιακό τους πάθος.

Όπερ έδει δείξαι: αντί να σου γράφω τώρα για το μεσοπρόθεσμο, σου γράφω για τον Μαρινάκη, εσύ θα τσιμπήσεις και θα μου πεις γιατί δεν είναι μέσα στο πόρισμα ο Πατέρας και ο γιος (όχι ο δικός του, του Γιαννακόπουλου) και λοιπά και λοιπά. Ειρωνικά το ξεκίνησα το ποστ και θα καταλήξω να πιστεύω κι ο ίδιος όσα γράφω. Ας το ξεειρωνέψω λοιπόν κι ας τα πω ντόμπρα και αντρίκεια:

1) Ακόμα και αν το τάιμινγκ των συλλήψεων μπορεί πράγματι να μην είναι καθόλου αθώο, δεν ζούμε πια σε μακάριες εποχές, οπότε η κρίση, η διαχείρισή της, οι επιλογές, οι αποφάσεις, τα μέτρα, οι συνέπειές τους δεν παίζει να ξεχαστούν για να περάσουμε στο εκάστοτε επόμενο θέμα. Το παιχνιδάκι με το εκάστοτε επόμενο θέμα που θα μονοπωλούσε το ενδιαφέρον μας κάνοντας το εκάστοτε προηγούμενο να παραδίδεται στη λήθη, ανήκει στο παρελθόν. Το παρόν, με την κοινωνία σε κατάσταση διαρκούς σοκ, δεν υπάρχει τρόπος να ξεγελαστεί.

2) Έγραφα προ μηνών (μετά από ιστορικό ματς που καταλαμβάνει τώρα ξεχωριστή θέση στο εισαγγελικό πόρισμα) πως όποιος νομίζει ότι τα όσα συμβαίνουν στο χώρο του ποδοσφαίρου δεν αντανακλούν το γενικότερο αξιακό σύστημα της χώρας, όποιος νομίζει δηλαδή ότι τις τελευταίες δεκαετίες το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έχει λειτουργήσει και ως ένας τεράστιος διαφθορέας συνειδήσεων, πλανάται πλάνη οικτρά. Δέκα περίπου χρόνια πριν, οι αποκαλύψεις για την πρώτη παράγκα κινήθηκαν σε ένα ευρύτερο δικαϊικό, αξιακό, θεσμικό και μιντιακό περιβάλλον, όπου οι αποκαλύπτοντες ήταν οι γραφικοί και οι αποκαλυπτόμενοι οι μάγκες. Αυτό ούτε άσχετο ήταν με τα γενικότερα κοινωνικά συμφραζόμενα αλλά ούτε και χωρίς τις δικές του συνέπειες: η ατιμωρησία με τη σειρά της λειτούργησε διαστρεβλωτικά σε συνειδήσεις και συμπεριφορές.

3) Η κατάσταση αυτή διατηρούνταν απαράλλακτη ως και χθες. Ο Ψωμιάδης ήταν έτοιμος να κάνει την Καβάλα Νέο Ηρακλή (γιατί η κάθε Καβάλα και ο κάθε Βόλος δεν ήταν παρά τραπουλόχαρτα στα χέρια των ποδοσφαιρικών μαφιόζων), ο Μπέος είχε απαλλαχθεί πρόσφατα από την αθλητική δικαιοσύνη και είχε τιμηθεί από τους συνεταίρους του στη Σούπερ Λίγκα που τον επέλεξαν να τους εκπροσωπεί στην ΕΠΟ, ο Τσακογιάννης και πόδια να πριόνιζε αντί για δοκάρια δεν θα έτρεχε τίποτα. Άλλωστε το ότι ο Μάκης Ψωμιάδης κυκλοφορούσε ως χθες κανονικά και με το νόμο ελεύθερος (ενώ τώρα καταζητείται) προφανώς είναι ένα κατ' εξοχήν πρόβλημα εφαρμογής θεσμών και όχι ένα αθλητικό ζήτημα.

4) Τι άλλαξε από χθες; Θα φανεί με την συνολική πορεία που θα πάρει η υπόθεση. Και οκ, σε αυτό τουλάχιστον έχει δίκιο ο Χουντής. Έχει άδικο όμως στο εξής: αυτό που ως τώρα συνέβη έχει από μόνο του μια αξία, δείχνοντάς μας πόσο καθαρτήρια και λυτρωτική επίδραση έχει στη συνείδηση του κόσμου η δικαιοσύνη, όταν επιτέλους αποφασίζει να λειτουργήσει.

5) Αυτό προφανώς ισχύει και αντίστροφα: αν αύριο με κάποιο τρόπο ξαναδούμε τα πράγματα να κουκουλώνονται, το κακό θα είναι διπλό. Πάντως επειδή έχουμε συνηθίσει να συζητάμε με απόλυτα και να φαντασιωνόμαστε απόλυτα, η περίπτωση αυτή είναι ένα δείγμα ότι ανεξάρτητα από τις συνολικές επαναστάσεις κι ανατροπές, ότι ανεξάρτητα από το οικονομικοπολιτικό σύστημα, ότι ανεξάρτητα από τα προβλήματα καθημερινότητας και διαβίωσης των ανθρώπων, ο παράγοντας δικαιοσύνη, απόδοσή της ή μη, τιμωρία ή ατιμωρησία, έχει αυτοτελή και τεράστια παιδαγωγική σημασία.

6) Δηλαδή είτε μείνουμε στο μνημόνιο είτε όχι, είτε μείνουμε στο ευρώ είτε όχι, είτε υπάρξει επιπλέον πτώση των εισοδημάτων 30% είτε 60%, είναι από μόνο του σημαντικό και κάνει από μόνο του διαφορά αν θα ζούμε σε μια κοινωνία που ο Μπέος, ο Ψωμιάδης, ο Τσακογιάννης, ο Μητρόπουλος κι ο Σπάθας είναι στη φυλακή ή έξω από αυτή σαν γενικοί δερβέναγες.

Κλείνω με υστερόγραφα:

ΥΓ1) Αν ο Μενδρινός στοιχημάτισε τη σέντρα του Μάντσεστερ Σίτι - Άρης, το πρόβλημα είναι λιγότερο του Μενδρινού και περισσότερο αυτής της παγκόσμιας στοιχηματικής μαλακίας που έχει φτάσει να προσφέρει και τέτοιου είδους στοιχήματα πλουτίζοντας και από αυτά. Προσωπικά μου αρέσει το Στοίχημα σαν παιχνίδι και είναι το μόνο που μια στις πολλές τόσες παίζω, αλλά έτερον εκάτερον. Σε όλα θα έπρεπε να υπάρχουν όρια. Και αν ο Μενδρινός δεν έχει κάνει τίποτα άλλο, σιγά τα αυγά που τζογάρισε τη σέντρα. Φταίει πολύ λιγότερο από τους εκμαυλιστές του και εκμαυλιστές είναι όσοι παγκοσμίως στήνουν νομίμως τέτοια στοιχήματα.

ΥΓ2) Αν ο Αβραάμ βαρύνεται μόνο με το ότι τζογάριζε πολλά λεφτά σε παράνομα στοιχήματα, χωρίς να βαρύνεται με το ότι τζογάριζε σε παιχνίδια που συμμετείχε, τότε επίσης έχουμε να κάνουμε με μεγάλη υποκρισία και άδικη διαπόμπευσή του και επίσης ισχύουν σε ένα βαθμό τα παραπάνω περί εκμαυλισμού.

ΥΓ3) Προφανώς ο Μπουρούσης δεν είναι ο μόνος που παίρνει τα φάρμακά του. Και άρα το ότι γίνεται από σπόντα ρόμπα μόνο αυτός και γαμιέται η δική του η καριέρα είναι σε ένα βαθμό άδικο. Αλλά εκτός και αν ήξερε με απόλυτη σιγουριά ότι οι υπόλοιποι ψηλοί του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού παίρνουν κι αυτοί τα δικά τους, είναι χαλασμένο αυτό που έκανε. Είναι χαλασμένο να ξέρεις ότι έχεις ένα πλεονέκτημα δύναμης και φρεσκάδας απέναντι σε ανταγωνιστές σου στην πεντάδα και σε αντιπάλους στην ρακέτα και να μην σε χαλάει. Είναι χαλασμένο να σε θαυμάζουν τα παιδάκια και οι μεγάλοι και να μην σε χαλάει που σε θαυμάζουν και για αυτό. Και εν πάση περιπτώσει αν φτάνω να ηθικολογώ μην γνωρίζοντας την πραγματική βάση του ανταγωνισμού σε τέτοιο επίπεδο, εκείνο που είναι σίγουρα χαλασμένο είναι να βγαίνεις μετά από ένα ματς που έπαιζες φουλ στη ντόπα και να δηλώνεις ότι δεν ξαναπάς στην Εθνική γιατί δεν σε σέβονται σαν αθλητή και σαν άνθρωπο. Άντε γαμήσου λοιπόν Γιάννη, τόσο σαν αθλητής όσο και σαν άνθρωπος.