Ελληνικές οικογένειες & ξένοι οίκοι
Στα εντελώς ξεκινήματα της ιδιωτικής τηλεόρασης είχε διεξαχθεί μια ζωντανή συζήτηση, το θέμα της οποίας το έχω ξεχάσει. Συντονιστής ήταν o γηραιός δημοσιογράφος Παύλος Καμβύσης που ούτε τηλεοπτική πείρα είχε, αλλά ούτε και ικανότητα να συντονίσει με μια στοιχειώδη επάρκεια. Αποτέλεσμα ήταν να προκληθεί μια χάβρα, να διακόπτουν όλοι όλους και στο τέλος να διαμαρτύρονται όλοι μαζί στον δημοσιογράφο. Στο τέλος εκείνος, αυθεντικά και εντελώς ικανοποιημένος με τον εαυτό του, γυρνά προς την κάμερα και λέει στους τηλεθεατές κάτι σαν αυτό: «Όταν όλοι τα βάζουν με αυτόν που διευθύνει την κουβέντα και δεν είναι μόνο η μία πλευρά που έχει παράπονα, πάει να πει ότι έκανε τη δουλειά του καλά. Καληνύχτα σας».Πέρσι όλη η κυβερνητική επιχειρηματολογία ήταν πως κάνουμε ό,τι κάνουμε και παίρνουμε όλα αυτά τα επώδυνα μέτρα προκειμένου να πείσουμε τις αγορές. Εάν το μνημόνιο συναντούσε μεν τόση σφοδρή αντίδραση από τον λαό, που το βλέπει να μεταφράζεται σε ανεργία, φόρους, μείωση μισθών, μείωση συντάξεων, επικείμενη εξπρές πώληση επικερδούς δημόσιας περιουσίας, αλλά την ίδια ώρα έπειθε τις αγορές, τότε πράγματι θα ήταν μόνο η μία πλευρά που θα είχε παράπονα. Το αληθινά αριστουργηματικό όμως είναι πως η πολιτική των μνημονίων δεν έχει βγάλει μόνο τον κόσμο στις πλατείες, αλλά έχει «πείσει» τις αγορές εξίσου καθόλου με τους πολίτες. Δεν κατάλαβα αν στην Standard & Poor's πετύχαμε τωρινό ή όλων των εποχών ρεκόρ, πάντως αν κατάλαβα καλά είμαστε πλέον οι τελευταίοι των τελευταίων.
Και οκ, προφανώς το όλο θέμα δεν αφορά εμάς, το όλο θέμα αφορά το πάνω σε ποιόν θα σκάσει η φούσκα μας, ποιός θα επωμιστεί τις περισσότερες ζημιές, ποιός θα βγάλει τα περισσότερα στοιχηματικά κέρδη και τι συνέπειες ντόμινο θα έχει το δικό μας σκάσιμο, το γεγονός όμως παραμένει πως η κυβέρνηση βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη θέση που βρισκόταν τότε ο Καμβύσης. Αν θα θεωρήσει το γεγονός ότι βάλλεται από όλες τις πλευρές ως απόδειξη πως κάνει κι αυτή τη δουλειά της καλά, είναι δικό της θέμα και λίγο τελικά μας αφορά. Εκείνο που μας αφορά είναι το εξής: κατά τη δική της αφήγηση «δεν υπάρχουν διλήμματα, υπάρχει μόνο η απόφαση: Να μη ζήσει ποτέ η ελληνική οικογένεια τις συνέπειες μιας χρεοκοπίας». Ανεξάρτητα από το γεγονός πως όλο και κάτι ζει 1 1/2 χρόνο τώρα η ελληνική οικογένεια, ανεξάρτητα από το γεγονός πως η ελληνική οικογένεια Ανεργίδη δεν είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα με την ελληνική οικογένεια Βαρδινογιάννη και πως η ελληνική οικογένεια Ανασφαλιστάκη δεν είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα με την ελληνική οικογένεια Μπόμπολα, το θέμα είναι πως ποτέ άλλοτε δεν επιλέχθηκαν τόσες πολλές «δυσάρεστες» λύσεις προκειμένου να αποφευχθεί η «καταστροφική» και πως ποτέ άλλοτε δεν έγιναν τόσα πολλά «δυσάρεστα» στο όνομα της αποφυγής της «καταστροφής», έχοντας ως αποτέλεσμα όχι την απομάκρυνση της «καταστροφής», αλλά την πανταχόθεν προεξοφλούμενη έλευσή της.
posted by Old Boy @ 1:21 π.μ.
20 comments
20 Comments:
Συμφωνώ.
Και δεν είναι καν απαραίτητο να φτάσουμε μέχρι τη S&P. Οποιοσδήποτε σε αυτήν τη χώρα πιστεύει σε μια μοντέρνα και εντός συστήματος Ελλάδα, είναι εξοργισμένος με την κυβέρνηση εδώ και πολύ καιρό.
Αυτό ακριβώς ήταν και το νόημα της διακήρυξης των 32, που συζητούσαμε πριν λίγες μέρες.
Ο παραλληλισμός σου επίσης μού άρεσε και με βρίσκει σύμφωνο.
“Πρόεδρε, ο κόσμος πεθαίνει
Με σταυρούς, με σφυροδρέπανα, με μπλακ-εντ-ντέκερ στο προσκεφάλι
Πρόεδρε...
Κάμερες κρυμμένες καταγράφουν άδειες φάτσες, η ζωή στο φωτοαντιγραφικό
Λούμπεν και πληβείοι αναλώνονται στις πιάτσες, η απόγνωση στο πρώτο Ενικό
άμβωνες ουρλιάζουν το μεγάφωνο του μίσους, λεκιασμένες των Αγίων οι μορφές
Εδρανα και Νόμοι προστατεύουνε τους Κροίσους, χειροπέδες και πεντάπικρος καφές
Φέρνουν σκυλοπνίχτες λαοθάλασσες της φρίκης, στα αμπάρια φτώχεια και Αρμαγεδών
Πρόεδρε σου ανήκουν, είναι λάφυρα της Νίκης, που ζητούν στον ήλιο μοίρα κι εμβαδόν
Γέφυρες δακρύων, άνθρωποι και κατσαρίδες ονειρεύονται υπόγειους ουρανούς
Πρόεδρε, σου λέω: Της καρέκλας σου οι βίδες μία-μία σπάζουν με ύπουλους τριγμούς
Ισοβίως βρέχει στις ψυχές των ηττημένων, γκρίζα λάσπη, κάθε ψίθυρος βροχή
Ροζ πολυεστέρας τ'άστρο των προσκυνημένων, που δοξάζει αίσχος και συνενοχή
Μαύρο οξειδωμένο το παγκάρι του σαράφη, πληθυσμοί στα νύχια των χρηματιστών
Μέλλον, μέλλον, μέλλον, στην εξώπορτά σου γράφει: «Το κατάστημα προσωρινώς κλειστόν»
Νάυλον η σάρκα, χύμα σταφ οι ζαρντινιέρες, τα αισθήματα στην πούδρα και στο τζελ
Πρόεδρε, η σιωπή σαβανώνει στους αιθέρες της οργής τα βέβηλά μου ντεσιμπέλ
Έδεμ των εμπόρων η ανθρώπινη οδύνη, οι οθόνες καπηλεύονται το φως
Πρόεδρε, της παρτίδας έχεις όλη την ευθύνη, αλλ' εσύ δεν περπατάς ποτέ σκυφτός.”
Κώστας Τριπολίτης
Να μνημονεύσουμε (για την αισθητική αρτιότητα της «πληροφορίας») και τις οικογένειες «Σταρχιδιάμογλου» οι οποίες κρατούν ίσες αποστάσεις τόσο από τις οικογένειες «Ανεργίδη» και «Ανασφαλιστάκη» όσο και από τις οικογένειες «Βαρδινογιάννη» και «Μπόμπολα».
Τις ίδιες δε αποστάσεις κρατούν (οι οικογένειες «Σταρχιδιάμογλου») και από τις οικογένειες «Πασοκόπουλου», «Νουδουνλή», «Κουκουεμτζή», «Συριζούλη», «Λαουτζίκου», «Συνδικαλιστάκη», «Αναρχίδη», «Αφεντικάκη», «Λεφταρά», «Μπουζουκίδη», «Εντέχνογλου», «Ποιοτικούλη», «Μπαρακίδη», «Κλαμπόνογλου», «Διανοουμενάκη», «Ελληνοχριστιάνογλου», «Πουστροκομμωτίδη», «Βαρβατοσταλίνκογλου» κ.λπ.
«δεν υπάρχουν διλήμματα, υπάρχει μόνο η απόφαση: Να μη ζήσει ποτέ η ελληνική οικογένεια Γερουλάνου,τις συνέπειες μιας χρεοκοπίας».
http://bit.ly/jgXAoY
Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας: είμαστε στην εντατική και κανείς δεν μένει εκεί για πολύ.
Το μόνο πρόβλημα είναι πού θα μας πάνε μετά.
Ρε μπας και εισηλθαμε στη φαση της καταστροφης κομματιου των παραγωγικων δυναμεων;Δηλαδη στη φαση οπου πρεπει να εξοντωθουν, κομματια του λαου αλλα και των ασθενεστερων καπιταλιστων, για να συνεχισει ο καπιταλισμος να υφισταται;
Μπα, αποκλειεται, σιγα μη πιστεψουμε τους Μαρξιστες, βλακειες λενε, εγω πιστευω οτι πρεπει να κανουμε οτι μπορουμε για να σωθει ο καπιταλισμος.
Κι αν χρειαστει να πεθανουν η να εξαθλιωθουν οι μισοι απο εμας,
και τι εγινε;
Ας κανουμε τον σταυρο μας να μην ανηκουμε σε αυτους!!
Προσοχη να μη μολυνθουμε απο το μικροβιο του αντικαπιταλισμου! Φυλαχτειτε Χριστιανοι, περιμενουν τα κομμουνια στη γωνια να μας παρουν τα σπιτια!
Ζητω το Εθνος και οι οικογενειες Αλαφουζομπομπολαιων!
Ψυχραιμια κι εθνικη συστρατευση!Η Ελλας προορισται να ζησει.
Απλα, καποιοι θα χρειαστει να πεθανουν. Δε τρεχει τιποτα, αλλωστε οι δυνατοτεροι που θα επιβιωσουν, θα μεταφερουν τα δυνατα τους γονιδια στις επομενες γενιες,
ετσι ωστε σε λιγες γενιες να φτιαχτουν Υπερανθρωποι-Ζαρατουστρες και μετα ολα καλα, τερμα τα προβληματα για την ανθρωποτητα!Ο Χομο Νεοφιλελευθερους δε θα πολεμαει μεταξυ του, δε θα ζηλευει, ουτε θα φθονει, ουτε θα αρρωσταινει, ουτε θα απασχολει το μυαλο του με παπαριες για ισοτητα, δικαιοσυνη κι αλληλεγγυη!
(Θα ειμαστε λιγοι πανω στον πλανητη και θα περναμε ζωη και κοτα!)
Ζητω η νεοφιλελευθερη Ευγονικη, ζητω ο Μετα-Φασισμος!
Αυτή η "πανταχόθεν προεξοφλούμενη έλευση της καταστροφής" , δηλ. η απουσία διεξοδου και ελπίδας, είναι αυτή που μας καταθλίβει και μας στενοχωρεί περισσότερο και από τα πρωτόγνωρα φορο-αρπαχτικά μέτρα . Ως πότε η αποφυγή της χρεοκοπίας θα υπαγορεύει πολιτικές ; Υπάρχει συγκροτημένο σχέδιο εξόδου από την κρίση ή πάμε ΚΟΥΤΟΥΡΟΥ; Γιατί , όταν λαμβάνονται πρωτόγνωρα μέτρα για να σωθεί η χώρα και μετά από έναν χρόνο ξαναλαμβάνονται πολλαπλάσιας βαρύτητας μέτρα για να ξανασωθεί η χώρα , ε τότε δικαιούμεθα να προσχωρήσουμε στη δεύτερη εκδοχή...
ολδβου
νομιζω απο τα γραφομενα σου (οπως και 99% οσων γραφονται περι του ζητηματος) λειπει το counterfactual.
Οι αγορες δεν ειναι οτι δεν πειθονται απο το Μνημονιο, δεν πειθονται απο την Ελλαδα, μνημονιο ξεμνημονιο.
Και οι Ελληνες δεν ειναι δυσαρεστημενοι με το Μνημονιο αλλα με την Κριση, μνημονιο ξεμνημονιο.
Το βασικο ερωτημα ειναι, θα ηταν οι αγορες πιο πεπεισμενες και οι πολιτες πιο χαρουμενοι, ανευ Μ? Εδω σε θελω καβουρα.
Το ερώτημα πάντως το έστειλα «Γιατί συνεχίζουμε την ίδια πορεία, όταν αυτη οδηγεί τους στοιχηματζήδες εναντίον μας;» και περιμένω την Πέμπτη το πρωί την απάντηση.
Κατι τι ακομη: η διαφορά που εντοπίζω σε σχέση με την περίπτωση του Παύλου Καμβύση ειναι ότι εκείνος δεν έτρεχε να ικανοποιήσει κάποια πλευρά σε βάρος μιας άλλης. Απλώς, παρατηρούσε τις πλευρές να τσακώνονται -πράγμα που κανουν αρκετοί απο μας σήμερα- χωρίς ομως να εχει καμμια αγωνια για την ύπαρξή του -πράγμα αναπόσπαστο από τους σημερινούς παρατηρητές!
Ο εχθρός του κόσμου -και έχει αρχίζει να το καταλαβαίνει- δεν είναι το μνημόνιο αλλά αυτο που συμβολίζει. Ο νεοφιλελευθερισμός.
Απο την Public Issue
"...ανεξάρτητα από το γεγονός πως η ελληνική οικογένεια Ανεργίδη δεν είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα με την ελληνική οικογένεια Βαρδινογιάννη και πως η ελληνική οικογένεια Ανασφαλιστάκη δεν είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα με την ελληνική οικογένεια Μπόμπολα"
Θεωρειτε πως η ανωτερω δηλωση ειναι
α) λαικιστικη
β) απλη διαπιστωση, συγκρινομενη ευχερως με αλλες απλες διαπιστωσεις οπως πχ οτι ο ηλιος δυει στη δυση.
γ) ενδεικτικη του οτι ο ιστολογος αλλα κ' πλειστοι οσοι ακομη δεν εχουν κατανοησει οτι η Ελλαδα ειχε χρεωκοπησει χρονια πριν απλα κανεις δεν το ειχε παρει χαμπαρι (εγινε το 1985, εγινε το 90, ε τωρα εχουμε το ανα 10ετιας ραντεβου με την χρεωοκοπια
δ) προσβλητικη προς τις οικογενειες Εφορακη, ΕπιθεωρητωνΕργασιακη, Πολεοδομακη, (δεν τις αναφερει καν διαολε - τι διακρισεις ειναι αυτες;), οι οποιες ζουσαν με δανεικα απο εξω κ' φορους του Ελληνικου Λαου αλλα δεν καναν ποτε τη δουλεια τους κ' ποτε κανεις δεν τους τιμωρησε για αυτο. Ετσι πχ ποτε αυτες οι οικογενειες δεν επισκεφτηκαν τις οικογενειες Μπομπολα κ' Βαρδινογιαννη να τις ρωτησουνε ποσο κανει το παντεσπανι που τρωνε και απο που το πηρανε.
α) Όχι. Η κατηγορία περί λαϊκισμού είναι η εύκολη σε τέτοιες περιπτώσεις καραμέλα.
β) Ναι, πράγματι είναι αυτονόητη διαπίστωση. Ωστόσο δεν είναι αυτονόητη για τον πρωθυπουργό της χώρας που στο λόγο του όλες οι ελληνικές οικογένειες είναι το ίδιο πράγμα.
γ) Αφού είχαμε χρεωκοπήσει χρόνια πριν και έμεις δεν το είχαμε πάρει χαμπάρι, οι αγορές γιατί μας δάνειζαν τόσα χρόνια; Δεν το είχαν πάρει κι αυτές χαμπάρι; Τις κοροϊδεύαμε με τα γκρικ στατίστικς;
δ) Πράγματι υπάρχουν και αυτές οι οικογένειες.
«Οι αγορες δεν ειναι οτι δεν πειθονται απο το Μνημονιο, δεν πειθονται απο την Ελλαδα, μνημονιο ξεμνημονιο».
Μα ήρθε όμως ο γιατρός μας, ήρθε η κορυφή της νεοφιλελεύθερης τεχνογνωσίας, ήρθαν απ' έξω τα μέτρα που θα μας γιάτρευαν και θα έπειθαν τις αγορές πως μπήκαμε στο σωστό δρόμο.
«Και οι Ελληνες δεν ειναι δυσαρεστημενοι με το Μνημονιο αλλα με την Κριση, μνημονιο ξεμνημονιο».
Ναι, αλλά το μνημόνιο με τις επιλογές του επέτεινε τις συνέπειες της κρίσης.
Όπως υπάρχουν οικογένειες και οικογένειες, υπάρχει η Καταστροφή του Έλληνα και η "καταστροφή" του Χρ. Κώνστα, της Μ.Δαμανάκη και άλλων ταλιμπάν του Συστήματος......
Φτωχοποίηση και τρομοκρατία των ελλειμμάτων τα όπλα τους.
http://kato-kefali.blogspot.com/2011/06/blog-post_9010.html
Σε σχέση με την νεοφιλελεύθερη τεχνογωσία υπενθυμίζω ότι δεν έχουν απολυθεί δημόσιοι υπάλληλοι, ούτε έχει μειωθεί το κράτος, παρότι μας έχει ζητηθεί.
Επίσης η αύξηση των φόρων δεν είναι νεοφιλελεύθερο μέτρο.
Η μείωση των κρατικών δαπανών μπορεί να εκληφθεί ως τέτοιο (η οριζόντια χωρίς παταγωγικά κριτήρια μείωση μισθών και το νταβατζιλίκι του κρατικού συστήματος ασφάλισης δεν έχει τίποτα νεοφιλελεύθερο), αλλά δεν νομίζω να υποστηρίζει κανείς ότι δεν θα γινόταν σε οποιαδήποτε περίπτωση και πολιτική επιλογή.
Μπορεί, αν δεν υπήρχε το μνημόνιο, το μέλλον να εξελισσόταν καλύτερα, αφού εκ των πραγμάτων θα αναγκαζόμασταν να καθαρίσουμε μια ώρα αρχύτερα τον κόπρο του Αυγεία και να νοικοκυρεύαμε τα δημοσιονομικά μας με πολύ ισχυρότερη θέληση. Το παρόν σίγουρα δεν θα ήταν καλύτερο.
ΑΦ συμφωνείς στα 2 απο τα 3 λοιπον. Ξεχνάς βέβαια τις ιδιοτικοποιήσεις. Οποτε έχουμε 3 στα 4.
Οσο για αυτο που διαφωνεις , τη φορολογια, έχω μια διαφορετικη προσωπικη ερμηνεια. Η αύξηση των φόρων που γινεται αυτή τη στιγμή ειναι μέτρο νεοφιλελευθερότερο του νεφιλελευθερισμου.
Αυξάνουν του φορους σε μια περιοδο που έχουν συμπιεστει οι μισθοι και υπάρχει ύφεση. Βλέπουμε τριγύρω μας και ειναι και λογικο οτι αυτοι που δεν θα αντέξουν θα ειναι οι μικροεπιχειρηματιες. Οταν μαζευτεί ικανοποητικός αριθμος λουκέτων , με τις αντιστοιχες απολυσεις τότε κάποιο φωτεινο οικονομικο μυαλο θα πει '' παιδια πρεπει να αυξησουμε την επιχειρηματικοτητα άρα να μειώσουμε τη φορολογια των επιχειρησεων''. Τοτε οντως θα την τονωσουν. Θα έρθουν ολες οι πολυεθνικες και θα αντικαταστήσουν τους μικρους 'ή θα εξαγωράσουν οσους κατάφεραν να επιβιώσουν.
Lex, ποιες ιδιωτικοποιήσεις; Οι εξαγγελμένες; Αυτές που θα γίνουν μετά την χρεωκοπία αν θα γίνουν ποτέ;
Δεν αντιλαμβάνομαι το 2 στα 3. Αφενός αυτά που αναφέρουμε είναι αλληλοκαλυπτόμενα, αφεταίρου η μείωση τους κράτους δεν είναι ακριβώς το ίδιο με τη μείωση των δαπανών. Εκτός από αυτά που αναφέρω, άλλο πράγμα να κρατάς άχρηστους οργανισμούς, άχρηστους υπαλλήλους και άχρηστα δημόσια μονοπώλια και άλλο να κόβεις από τις δημόσιες επενδύσεις. Άλλο να κρατάς αδικαιολόγητα προνόμια και να συνεχίζεις να δίνεις ρουσφετολογικές συντάξεις και άλλο να αφαιρείς το κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας εκεί που πραγματικά χρειάζεται.
Επίσης, προφανώς, άλλο η μείωση του κράτους, άλλο η διάλυση ή η λευκή απεργία του κράτους, που το βλέπουμε σε όλο του το μεγαλείο το τελευταίο καιρό. Παρά τις διαφωνίες μας δεν νομίζω ότι μπορεί να αμφισβητήσει κανείς ότι το ΠΑΣΟΚ (ακόμα και ο Πάγκαλος!) διαφύλαξε ως κόρη οφθαλμού το κομματικό στρατό του.
Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσες να αναφέρεις την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, με την οποία συμφωνώ.
Κατά τα άλλα μιλάω βάσει αρχών όχι σεναρίων. Έχω την εντύπωση ότι δεν αποτελεί ένδειξη το ποσοστό των μικρών επιχειρήσεων για το αν μια οικονομία είναι κρατικίστικη ή φιλελεύθερη. Πιθανώς να συγχέεις τον νεοφιλελευθερισμό με τον διαπλεκόμενο κορπορατισμό. Βεβαίως έχετε κάθε δικαίωμα να χρησιμοποιείτε την λέξη νεοφιλελευθερισμός με την ευρύτητα σημασίας με την οποία χρησιμοποιούμε οι Έλληνες τη λέξη μαλάκας ή οι Άγγλοι το fuck. Δεν μου πέφτει λόγος στη διευκόλυνση των άλλων.
ΑΦ, δηλαδή πιστεύεις οτι πρέπει να βάλουμε και στο τραπέζι προς συζητηση το αν τα μέτρα του μνημονίου έχουν νεοφιλελευθέρο χαρακτήρα;
Δεν θεωρείς ότι ειναι εντελώς άλλη συζήτηση το τι χαρακτήρα έχουν με το αν θέλουν ή μπορούν να τα εφαρμώσουν;
Όχι, απλώς έκανα μια παρατήρηση, δεν θεωρώ ότι είναι κάποιο σημαντικό θέμα, ειδικά τώρα. Μπορεί να έχει σημασία όσο έχουμε την ευκαιρία ή τη διάθεση να ασχοληθούμε με λεπτότητες όπως είναι οι ιδεολογικές αποσαφηνίσεις και η αποφυγή τσουβαλιασμάτων.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home