Μoυβ μι
Ποιές να είναι άραγε οι δέκα πιο αγαπημένες μου ταινίες; Επειδή προφανώς μ΄αυτό το άγχος ξυπνάς και κοιμάσαι καιρό τώρα και έχεις τεράστιο ενδιαφέρον να τις πληροφορηθείς, μπορείς να το κάνεις κι αυτό στη ζωή σου και να το αφήσεις να περάσει πίσω σου, πρoχωρώντας στο επόμενο άγχος.
posted by Old Boy @ 11:17 μ.μ.
15 comments
15 Comments:
Ναι, το Barton Fink, 20 χρόνια και 12 και 1/21 ταινίες μετά παραμένει η καλύτερη ταινία των Coen, τολμώ να πω η μόνη που συνδιάζει εγκέφαλο και στομάχι.
Οπότε κάνουμε τσεκ στη λίστα και πάμε στο επόμενο άγχος, οι 10 αγαπημένες γεύσεις προφυλακτικών της Τζούλιας.
Έπρεπε για χάρη αυτού που βγάζοντας χολή σε κατέκρινε πως δε σου αρέσει καμία ελληνική ταινία (στο site της lifo), για χάρη του και μόνο, να αναφέρεις την ελληνική υπερ-ταινιάρα "δε κόπανοι" και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε! κατά τ'άλλα το άγχος με το οποίο θα ξυπνάω και θα κοιμάμαι από εδώ και πέρα είναι αν τελικά ο Ματέο θα παντρευτεί την Ελένη Μενεγάκη ή θα την πάρει πίσω ο Λάτσιος και πότε θα ξαναπάρει πρωτάθλημα στη μπάλα ο Παναθηναϊκός (χο-χο-χο!)
http://www.youtube.com/watch?v=CyM5wow-hUk
για να είμει ειλικρινής περισσότερο στη φωτογραφία έμεινα, παρά στις ταινίες
Κ.Κ.Μ.
Φυσικά δεν είμαι τόσο σινεφίλ όσο εσύ, έχω δει τις μισές. Συμπάσχω για τις ταινιάρες Blue Velvet (αν και προσωπικά θα έβαζα το Eraserhead), Barton Fink και Old Boy. Για τη διπλή ζωή τής Βερόνικα είμαι στο 50-50, ενώ το Stand By Me είναι πολύ συμπαθητική ταινία, αν και τελικά όχι ομοίου επιπέδου με τις προαναφερθείσες.
Κάπου θα περίμενα να υπάρχει και Πολάνσκι και Φίντσερ στη λίστα, ειδικά ο πρώτος λάμπει δια τής απουσίας του. Ίσως στις θέσεις 11-20; Για Κούμπρικ δεν ήλπιζα.
Από ελληνικές, θα έβαζα το Αλαλούμ τού Χάρυ Κλυνν.
Bρε παιδια μιλαμε για λιστα με αγαπημενες, και οχι απαραιτητα ολες critically acclaimed:-)
«η μόνη που συνδιάζει εγκέφαλο και στομάχι»
Αuslaneder, uπερβολική διατύπωση ίσως, αλλά πάντως πολύ ενδιαφέρουσα παρατήρηση.
Κostas Nik, εντάξει δεν είναι απαραίτητο να είναι χολή.
Ανώνυμε, να πω ότι κατάλαβα πού κολλάει το βίντεο, ψέμματα θα είναι, αλλά πάντως ωραίο είναι :)
ΚΚΜ, υπήρξε υφαρπαγή της φωτογραφίας και θα ακολουθήσουν μηνύσεις, έχω ενημερώσει ήδη τον Πάνο ;)
Thrass, θα μπορούσαν χαλαρά να είναι και οι τρεις σκηνοθέτες που αναφέρεις στη δεκάδα.
Greekgaylolita, personally acclaimed πράγματι :)
στο Νο 10 (ή μήπως οι αρκούδες είναι μόνο "έξω" μας;)
διαβάστε και Λακανίδη, κάτι λέει κι αυτός
:)
pragmatika me kerdises pou evales stand by me..pragmatika de to perimena giati gia pollous einai perissotero tainia gia mikroteres ilikies...alla exei na sou dwsei polla se opoiondipote..kai einai apo tis taines pou de xortainw na vlepw...kai sxetika me to stand by me oriste kai ena tragoudi apo ena sigkrotima apo foitites sti patra pou tixainei na nai filoi mou..;-)
http://www.youtube.com/watch?v=z5a9elj1I8Y
Εμένα μ' έκανε εντύπωση ότι δεν χώρεσε καμμιά από τις παλιές, καταπληκτικές, βαριά κουλτουριάρικες ταινίες :-) Αλλά ok, καλύπτομαι με το personally acclaimed.
xmmm λοιπόν ο τίτλος του άρθρου νομίζω ξεκάθαρος. ΟΙ ταινίες που σε συγκίνησαν. η σκήνη απο το the piano είναι όντως όλα τα λεφτά.Ο τρόπος που πέφτει αξιοπρεπής αν και μοιρολατρικός. Εξαιρετική ερμηνεία. Σχετικά με τον ελληνάρα που φρικάρει έχω να πω πως ακόμα και αν πολλοί πιστεύουν πως το cinema made in Greece είναι δευτεράντζα, ακόμα με συγκλονίζει η σκηνή που ο Μάνος Κατράκης χορεύει πάνω στα βουνά στη καταπληκτική ταινία του Αγγελόπουλου "ταξίδι στα Κύθηρα". Βλέπεις όμως τον καθένα από μας τον συγκινούν διαφορετικά πράγματα. Και αυτό είναι το πραγματικά σπουδαίο στις ανθρώπινες σχέσεις
Πάρα πολύ καλές οι επιλογές σου 'Ολντ Μπόυ.....
Με εξαίρεση τη μεγαλύτερη δηθενιά της εικοσαετίας, τη Βερόνικα, οι λοιπές ταινίες, αν και personally acclaimed, είναι εξαιρετικές. Αναρωτιέμαι αν ήταν εικοσάδα, ποιες θα ήταν οι υπόλοιπες τυχερές ;-). Αντε και σε μία ελληνική δεκάδα.
Arcades, ναι ξέρω ότι οι σωστές οι λίστες πρέπει να έχουν ευρύ φάσμα τόσο χρονικό όσο και είδους κι εθνικότητας κινηματογράφου. Αλλά είπα να μην είναι σωστή η λίστα, αλλά προσωπική.
Διάβαζα πρόσφατα σε μια εφημερίδα μια φράση του Αντρε Ζιντ: «είναι καλύτερο να σε απεχθάνονται γι΄ αυτό που είσαι παρά να σ΄ αγαπούν για κάτι που δεν είσαι»
Παραφράζοντάς την (και δεν μιλάω για σένα, εννοείται, γενική είναι η παρατήρηση) «είναι καλύτερο να σε κοιτούν παράξενα γι' αυτό που είσαι, παρά να σε σέβονται για κάτι που δεν είσαι».
Ανώνυμε, η Βερόνικα είναι η μεγαλύτερη αληθενιά της εικοσαετίας ;)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home