Δευτέρα, Νοεμβρίου 15, 2010

Εδώ Καμίνης, της καληνύχτας τα φιλιά μην μου τα δίνεις.

Γυρνάω χθες βράδυ σπίτι και στο ραδιόφωνο ακούω την επινίκια ομιλία του Καμίνη. Η αντικειμενική πραγματικότητα είναι μια πλάνη, υπάρχουν τόσες πραγματικότητες όσες και υποκειμενισμοί, οπότε η δική μου υποκειμενική πραγματικότητα ακούει να εκπέμπεται από τα ραδιοκύματα (και στη φωνή του νικητή μεν, κυρίως όμως στις αντιδράσεις των συγκεντρωμένων) μια αυθεντική συγκίνηση: ίσως πρόκειται για τη συγκίνηση της αρχικά απίθανης επικράτησης του μεγάλου αουτσάιντερ, ίσως πρόκειται για τη συγκίνηση ενός μη κομματικού ακροατηρίου, και πάντως -είπαμε- δεν φταίει η πραγματικότητα, η φαντασία μου τα φταίει.
Φτάνοντας σπίτι βλέπω στην τηλεόραση τον Παπανδρέου και τον Ραγκούση και τον Πεταλωτή και τον Σγουρό να αλληλοσυγχαίρονται με τον Καμίνη. Αρκεί αυτή η εικόνα για να με ξενερώσει; Όχι ακριβώς, αφού αφενός ήταν αναμενόμενη, αφετέρου δεν ήταν ενθουσιασμός αυτό που ένιωθα για τον Καμίνη (και τον Μπουτάρη) ώστε να ξενερώσω: σε κανένα σημείο της προεκλογικής διαδρομής δεν έλαβαν στα μάτια μου τις ιδιότητες που πολλοί φάνηκαν να τους προσδίδουν.
Ωστόσο.
Ωστόσο για αυτό υπάρχει το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, για να παίζουμε εκεί το Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός. Για να μπορούμε εκεί να βλέπουμε -με όλη την εγγενή αυθαιρεσία της «επιλογής» της ομάδας με την οποία θα είμαστε - τα πράγματα με όρους καλού - κακού, με όρους απόλυτων μεγεθών. Στην πολιτική το απόλυτο δίνει τη θέση του στο σχετικό και η κρίση του κάθε κόμματος ή του κάθε υποψηφίου ξεχωριστά στη σύγκρισή του με τους άλλους αφενός και τη γενική πολιτική ατμόσφαιρα αφετέρου.
Αφού λοιπόν η γενική πολιτική ατμόσφαιρα είναι αποχή και άλλη αποχή και ακόμη μεγαλύτερη αποχή, αφού λοιπόν η γενική πολιτική ατμόσφαιρα είναι το σου γυρνάω την πλάτη, κάνε ό,τι νομίζεις πάνω στο παρόν και το μέλλον μου, εγώ με εσένα άλλο δεν ασχολούμαι, όπως δεν αποφασίζεις εσύ για το μέλλον μου αλλά ο αυτόματος πιλότος των οικονομικών μεγεθών έτσι δεν μπαίνω στον κόπο να αποφασίσω κι εγώ,
αφού λοιπόν η μόνη επανάσταση προ των πυλών δεν είναι κάποια αντινεοφιλελεύθερη επανάσταση, αλλά η επανάσταση της απονομιμοποίησης του υπάρχοντος κομματικού συστήματος,
προσωπικά προτιμώ τον Καμίνη αντί του Κακλαμάνη και τον Μπουτάρη αντί του Γκιουλέκα, όχι γιατί θα φέρουν μαζί τους κάτι το συγκλονιστικό, αλλά γιατί στην πολιτική δεν μπορεί να είναι ζητούμενο μόνο το συγκλονιστικό. Να είναι δηλαδή ζητούμενο και αυτό, αλλά να βλέπουμε και τι είναι συγκριτικά προτιμότερο, όταν το συγκλονιστικό για λόγους ανεξάρτητους από τη θέλησή μας δεν μας επισκέπτεται.
Όλα μα όλα πάντως τα μηνύματα, και η αποχή και τα λευκά και τα άκυρα και η επικράτηση στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη υποψηφίων που δεν βγήκαν από κομματικά θερμοκήπια, δείχνουν πως το υπάρχον κομματικό σύστημα -και ειδικότερα ο δικομματισμός- έχει σαπίσει, όχι μόνο στη θεωρία, αλλά πλέον και στην εκλογική πράξη.
Ήταν μια ακόμη πολιτική ανάλυση του ολντ μπόι. Χαιρετώ προς το παρόν, αύριο θα μεταμφιεστώ σε τύπο που γράφει για σινεμά. Σοφούλα, στο λέω από τώρα, για να μην σου έρθει απότομο: θα είμαι σκληρός μαζί σου.

10 Comments:

At 11/16/2010 12:22:00 π.μ., Blogger gasireu said...

''Σοφούλα, στο λέω από τώρα, για να μην σου έρθει απότομο: θα είμαι σκληρός μαζί σου.''
όχι ρε πούστη, δώσε λίγο κρέντιτ μέρες που είναι...αμαρτία...με προκαλείς να σε πάω κόντα στη Σοφία!

 
At 11/16/2010 12:39:00 π.μ., Anonymous panos said...

ob και ο Καμίνης και ο Μπουτάρης προέρχονται από κομματικά θερμοκήπια, ειδικά ο Μπουτάρης.Για τα μάτια του κόσμου αλλά και για λόγους τακτικής του ΠΑΣΟΚ εμφανίζονται ως ανεξάρτητοι. Εάν έβαζαν υποψήφιους κανονικούς Πασοκζίδες θα τους μαύριζε όλος ο κόσμος με αυτά που έχουν κάνει.
Σχετικά με την Σοφούλα, εάν εννοείς την Κόππολα, θέλω να σου πω να μην βλέπεις πολλά Αμερικάνικα έργα. 9 στα 10 είναι κουταμάρες (με πολλά αστέρια από διαφόρους κριτικούς που ξαφνικά λιγοστεύουν).
Να πας να δεις το ΄μέλι΄.

 
At 11/16/2010 01:04:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Gasireu, πάσα κόντρα δεκτή :)
Πάνο, ναι, αυτήν εννοώ. Όσο για τους Καμίνη Μπουτάρη δεν νομίζω ότι επρόκειτο για ένα ακόμη πασοκικό τρικ, αλλά για κάτι πιο σύνθετο.

 
At 11/16/2010 01:21:00 π.μ., Blogger apologia pro sua vita said...

Τόσο σύνθετο που μπορεί και να το δω στα όνειρά μου.
επαναλάμβάνω διάλογο με φίλο σε σχόλια:

# derfunremo στις 15.11.2010, 20:34
ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΚΡΑΣΑΚΙΑ Ο ΜΠΟΥΤΑΡΗΣ , ΓΕΙΑ ΜΑΣ .

# apologiaprosuavita στις 15.11.2010, 21:01
ΓΕΙΑ ΜΑΣ. ΕΛΠΙΖΩ ΚΙ Ο ΚΑΜΙΝΗΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΩΡΑΙΑ ΣΥΝΗΓΟΡΑΚΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ. ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΡΕ. ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ.

Αυτά προς το παρόν για να γελάσουμε (έρχομαι κι από κηδεία και πολύ κλάμα,) ες αύριον.

 
At 11/16/2010 12:44:00 μ.μ., Blogger Auslaender said...

Ρε Panos, συγγνώμη και δεν σε ξέρω κι'όλας, αλλά σε ποιο κομματικό θερμοκήπιο φύτρωσε ο Μπουτάρης; Μέχρι σήμερα κομματικά οπωροκηπευτικά θεωρούσα πως είναι οι Μεϊμαράκηδες και Σκανδαλίδηδες αυτού του τόπου, προβεβλημένοι μεγαλοβουλευτάδες που η μοναδική καρριέρα που έχουν κάνει είναι εντός μιας παράταξης. Ο Μπουτάρης είναι μεγαλοαστός με μακρόχρονη επιχειρηματική δράση εκτός Δημοσίου. Απ'όσο ξέρω, η μόνη σχέση του με το ΠΑΣΟΚ είναι μια τιμιτική τελευταία θέση στο Επικρατείας το 2004. Αυτό δεν εμπόδισε βεβαια το ίδιο ΠΑΣΟΚ να μην τον στηρίξει το 2006 και εφέτος η στήριξη ήταν τελευταία στιγμή μετά από πολλές γκρίνιες από πασοκικά βλαστάρια. Αυτό δεν τον κάνει απαραίτητα ούτε εξωσυστημικό, ούτε σωτήρα, ούτε ικανό. Μπορείς ακόμα και να τον κατηγορήσεις πως η επιλογή του είναι ένα πρόσχημα του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος για να διασώσει ότι μπορεί μέσω της οικιοποίησης προσώπων εκτός αυτού. Αλλά όχι και εμφύτευμα του κομματικού θερμοκηπίου... Εκτός και αν ο Αρκτούρος συμμετέχει στις εκλογές και το έχασα :)

 
At 11/16/2010 01:22:00 μ.μ., Blogger Unknown said...

ΆΜΕΣΗ ΕΠΙΒΟΛΗ της επιστροφής του ΖΩ ΝΕΚΡΑ

 
At 11/16/2010 05:49:00 μ.μ., Anonymous panos said...

Αγαπητέ auslaender η κορύφωση της επιχειρηματικής δράσης του ήταν την δεκαετία 1980-1990. Ήταν τότε που επί Α.Παπανδρέου οι επιχειρήσεις άλλαζαν χέρια,και φτιαχνόντουσαν τα νέα τζάκια.

 
At 11/16/2010 07:27:00 μ.μ., Blogger the elf at bay said...

Προσωπικά κι εγώ προτιμώ τους δύο εκλεγέντες αλλά πολύ φοβάμαι ότι δεν θα κάνουν ρούπι από την κομματική τους ταυτότητα.

 
At 11/16/2010 10:36:00 μ.μ., Blogger mitsaras said...

@panos

η κορύφωση της επιχειρηματικής δράσης του ήταν την δεκαετία 1980-1990. Ήταν τότε που επί Α.Παπανδρέου οι επιχειρήσεις άλλαζαν χέρια,και φτιαχνόντουσαν τα νέα τζάκια.

Δηλαδή τώρα αυτό δείχνει πως ο Μπουτάρης προέρχεται από κομματικό θερμοκήπιο; :-S

 
At 11/16/2010 10:56:00 μ.μ., Blogger Auslaender said...

Σόρυ βρε panos, αλλά η οικογένεια Μπουτάρη δραστηριοποιείται στο χώρο του κρασιού από το 1879 και έχει οινοποιείο απ᾽το 1906, η οικογενειακή επιχείρηση ήταν η μεγαλύτερη ίσως οινοποιητική στην Ελλάδα από το ᾽40. Ο Μπουτάρης είναι πλούσιος κληρονόμος που μάλλον έφαγε απ᾽τα έτοιμα όχι και νέο τζάκι :).Και στο κάτω κάτω, η επιχειρηματική του δράση στο χώρο του κρασιού και του τουρισμού είναι, δηλαδή σε τομείς που και να θέλει κάποιος εθνικός προμηθευτής δεν γίνεται.
Τέλος πάντων, μου τη σπάω που ξαφνικά έγινα Νο 1 υπερασπιστης του Μπουτάρη που ούτε τον ψήφισα και ούτε καν στη Θεσσαλονίκη μένω. Απλώς τον τελευταίο καιρό όλοι είμαστε έτοιμοι να ορμήσουμε σε οποιον έχει την παραμικρή σχέση με την πολιτική και να υιοθετήσουμε τις όποιες κατηγορίες χωρίς καν να ρίξουμε μια δεύτερη ματιά για το αν στέκουν και το βρίσκω άδικο για άτομα που έχουν περισσότερα να χάσουν παρά να κερδίσουν από την ενασχόληση τους με την πολιτική. Ίσως γουστάρω και λίγο που ο Μπουτάρης έκανε ένα σωρό πράγματα που ο οποιοσδήποτε τυπικός Έλληνας πολιτικός θα τα απέφευγε όπως ο διάολος το λιβάνι και παρόλα αυτά κέρδισε...

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home