Ασφάλιστρα Κινδύνου
Αναρωτιέται κανείς σε τι ύψος θα εκτοξεύθηκαν τα ασφάλιστρα κινδύνου τέτοια μέρα εβδομήντα χρόνια πριν.
Ναι ξέρω, οι εθνικοί μας μύθοι και τα λοιπά και τα λοιπά, αλλά ας έχουμε τουλάχιστον τη στοιχειώδη ειλικρίνεια να παραδεχτούμε αυτό: από καθαρά δημοσιονομική πλευρά το «όχι» ήταν η πιο ολέθρια επιλογή.
Και γενικότερα, ας βγάλουμε για μια στιγμή τις παρωπίδες και ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας: πόσο πατριωτική είναι μια στάση που ανατινάζει την οικονομία της χώρας σου υποθηκεύοντας το μέλλον των επόμενων γενιών και θυσιάζοντας την ίδια ώρα την παρούσα;
Αν πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και πόλεμος η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα, η εμπλοκή σε έναν πόλεμο ανέφικτο να κερδηθεί, τι είδους πολιτική συνιστά άραγε; Βλακώδη; Όχι· κάτι πιο σύνθετο, κάτι τυπικά ελληνικό: πολιτική λαϊκίστικη - συναισθηματικόπληκτη - ανορθολογική - αυτοϊκανοποιητική σε πρώτο χρόνο - απόλυτα καταστροφική σε δεύτερο, τρίτο, τέταρτο και πέμπτο.
Και πρέπει εδώ να γίνει μια διάκριση ανάμεσα σε θυσίες και θυσίες. Το να καλείς τώρα το λαό να θυσιάσει κάτι από το λίπος του έχει νόημα, επειδή είναι μια θυσία με στόχο τη δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας και τις διαρθρωτικές αλλαγές που θα επιτρέψουν αύριο στην οικονομία μας να λειτουργήσει αληθινά ανταγωνιστικά. Το να καλείς τότε το λαό να θυσιάσει κάτι από τη σάρκα του δεν είχε νόημα, επειδή ήταν μια θυσία με εξαρχής λάθος στόχευση, αφού ακόμα και στο απίθανο ενδεχόμενο της απόκρουσης όλων των εχθρών, η οικονομία της χώρας δεν θα είχε μπορέσει στο μεταξύ να αντέξει το βάρος ενός πολέμου.
ΟΧΙ - πόλεμος - κατοχή - εμφύλιος - μετεμφυλιακό κράτος - ήττα στρατιωτική της αριστεράς αλλά ενοχικής προέλευσης ιδεολογική της δυναστεία - χούντα λόγω ακριβώς και της γενικότερης μετεμφυλιακής ανωμαλίας - μεταπολίτευση - κρατισμός λόγω και των μετεμφυλιακών ιδεολογικών καταλοίπων - έλλειμμα - χρέος - χρεοκοπία.
ΝΑΙ - μη πόλεμος - καθ' ημάς πεταινισμός - μη εμφύλιος - μη μετεμφυλιακό κράτος - δεξιά μη διώκτης και αριστερά μη θυματοποιημένη - μη χούντα - μη ανάγκη μεταπολίτευσης - οικονομία σε υγιείς βάσεις δεκαετιών - έλλειμμα κάτω του 3% - δημόσιο χρέος κάτω του 60% - θα συνεισηγούμαστε σήμερα μαζί με Γερμανογάλλους πολιτικές και οικονομικές κυρώσεις κατά των κρατών που μας κρατάνε πίσω.
Αλυσίδα είναι όλα στη ζωή.
posted by Old Boy @ 11:45 μ.μ.
33 comments
33 Comments:
Την επόμενη φορά που θα έρθουν να χτυπήσουν την πόρτα σας οι γείτονες, με σκοπό την "ευγενική" παραχώρηση της οικίας σας, μην διστάσετε... πείτε ΝΑΙ. Για τα οικονομικά ρε γαμώτο!
Νομίζω ότι κι ο Πλαστήρας είχε υποστηρίξει κάτι τέτοιο (από την ασφάλεια της Κυανής Ακτής, στην οποία είχε καταφύγει). Δηλαδή ότι το ΟΧΙ ήταν καταστροφικός παραλογισμός τη στιγμή που οι Άγγλοι δεν μπορούσαν να βοηθήσουν την Ελλάδα.
Δεν είναι απαραίτητο ότι το Ναι θα οδηγούσε σε όλα τα υπόλοιπα Μη που αναφέρεις. Ειδικά όσον αφορά στην μεταπολεμική περίοδο, τον εμφύλιο και το μοίρασμα της Ευρώπης σε ζώνες επιρροής από Τσώρτσιλ -Στάλιν.
Ίσα- ίσα, το Ναι μπορεί να ενέτεινε τα μίση και να έδινε καλύτερες δικαιολογίες για όσα ακολούθησαν.
Τώρα βέβαια μπορεί να λέω κουταμάρες. Ούτε σκάκι δεν ξέρω να παίζω. Αλλά ξέρω στα σίγουρα ότι επειδή σου έφαγα τη βασίλισσα δεν σημαίνει ότι θα κερδίσω το παιχνίδι.
Ta gamises ti mana
«Ανδημία»
εξοχο
τρίζουν τα κόκκαλα του Αρη :)
http://allosdromos.wordpress.com/2010/10/28/pezoulia/
Ο σημερινός πόλεμος, δεν ξεκίνησε πριν 1 χρόνο, διεξάγεται εδώ και χρόνια. Ο εχθρός δεν είχε την εικόνα αλλόφυλου επίδοξου κατακτητή, είχε την δικιά μας εικόνα, ή του βολεμένου γείτονα μας, ή του λαοφιλούς ηγέτη που επέστρεφε πίσω την αγάπη του λαού δημιουργώντας ελλείματα. Το σημερινό Όχι δεν θα ήταν Όχι ηθικής ανάτασης και επιδίωξης ελευθερίας με κάθε κόστος, θα ήταν ανήθικος στρουθοκαμηλισμός και επιδίωξης διατήρησης του κοινωνικού παρασιτισμού και ιδεολογικού φαντασιακού με κάθε κόστος. Το γεγονός ότι το ζητούμενο λίπος έχει γίνει ζητούμενο κρέας και οι πιθανότητες επιτυχίας μας μειωμένες - πέρα από την πλήρη αχρηστία της προηγούμενης κυβέρνησης και την μερική αναποτελεσματικότητα και αστάθεια της σημερινής - οφείλεται και στο ότι μέχρι πρόσφατα τον παίζαμε συλλογικά, θεωρώντας έννοιες όπως ανταγωνιστικότητα, κέρδος, παραγωγικότητα, αξιοκρατία και αξιολόγηση ξένα προς τον "δημοκράτη", αντιεξουσιαστή, κοινωνικοστραφή, ευαίσθητο Έλληνα, έννοιες-όργανα του παγκόσμιου απάνθρωπου καπιταλισμού που δεν έχουν θέση στην "κοινωνική" Ελλάδα. Εκεί έπρεπε να είχαμε κάνει την αντίσταση, εκεί έπρεπε να είχαμε πει το όχι του εύκολα αναδιανεμόμενου, μη παραγωγικού χρήματος, εκεί έπρεπε να απογυμνώσουμε την ομηρία των παραγωγικών δυνάμεων από την ιδεολογική της επίφαση, εκεί έπρεπε να αντικρίσουμε την οικονομική πραγματικότητα κατάματα με ρίσκο να στραφούμε ακόμα και ενάντια στο προσωπικό μας όφελος.
ΑΦ σωστά αλλα μονόπλευρα. Το ξεπούλημα της χώρας δεν το βλέπεις; Τον ρόλο που επαιξαν οι ευρωπαίοι εταίροι και το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα για την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει δεν τον αναγνωρίζεις; Αν η κρίση εξηγείται μόνο με τις δικές μας ευθύνες και με την ιδιαιτερότητα αυτού του λαού τότε πως εξηγείται η κρίση στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη που δεν λειτούργησαν με τον ίδιο τρόπο;
Προσωπικά συμφωνώ με το νοικοκύρεμα του κράτους απολυτα, και μακάρι να γινόταν αλλα προς το παρόν μόνο λόγια βλέπω και καθόλου πράξεις. Αν γινόταν θα ήμουνα ως προς αυτό υποστηρικτής της κυβέρνησης. Αλλα βλέπω και την τουρκική κυριαρχία στο Αιγαίο (στον αέρα του) βλέπω και τον ευρωπαϊκό στρατό που ήρθε τάχα να μας φυλάξει τα σύνορα, βλέπω και το επερχόμενο ξεπούλημα των ΔΕΚΟ. Βλέπω μια χώρα που απαξιώνεται για να πουληθεί φθηνά. Και καθώς φαίνεται, καλά να πάθουμε, και για όσα ανεχτήκαμε μέχρι σήμερα (που πολύ σωστά περιγράφεις), και για το όχι που δεν εχουμε σήμερα το θάρρος να πούμε, προκειμένου να γλιτώσουμε - αν το γλιτώσουμε - το πορτοφόλι μας.
Παρεπιπτόντως, επειδή συμβαίνει τελευταία να επισκέπτομαι νοσοκομεία (ες επισκέπτης ευτυχώς) παρατηρείται μια πρωτόγνωρη ανεπάρκεια όχι μόνο σε προσωπικό αλλα και σε είδη πρώτης ανάγκης (χαρτί τουαλέτας, αντισηπτικό, που φέρνουν οι ασθενείς απο το σπίτι, γλυκόζη που χρειάζεται για να κανει καποιος καμπύλη ζακχάρου, χαρτί εκτύπωσης για τις αξονικές και άλλα πολλά). Αυτό εννοούσε ο πρωθυπουργός μας όταν είπε στην διακαναλική "μειώσαμε τις δαπάνες στα νοσοκομεία, ποιος το περίμενε;" Αμ έτσι τις μειώνω κι εγώ. Για στάσου, μπορώ και να τις μηδενίσω, κλείνοντας τα νοσοκομεία! Πως δεν το σκέφτηκε αυτό;
Jomarch, να ξεκαθαρίσω ότι δεν μιλάω για ιδιαιτερότητα λαού, αλλά για ιδιαιτερότητα συνθηκών, νοοτροπίας και άντε ιστορικών καταβολών. Οι περισσότεροι έλληνες του εξωτερικού με οτιδήποτε μπορεί να μοιάζουν εκτός από ιδεολόγους κρατικοδίαιτους φρουρούς προνομίων, ικέτες ρουσφετιών ή επιχειρηματίες με πολιτικές προσβάσεις. Για το χρηματοπιστωτικό σύστημα, έχει σίγουρα τα σκοτεινά, μονοπωλιακά και ασύδοτα σημεία του, αλλά αποτελεί αναντίρητα μοχλό ανάπτυξης και διάχυσης επενδύσεων. Μου λείπουν σίγουρα γνώσεις και μακάρι να είχα παραπάνω χρόνο να το μελετήσω και να το κρίνω, αλλά πραγματικά γελάω με αυτούς που έχουν από τη μία προχωρημένη αρνητική άποψη για αυτό, και από την άλλη δεν έβλεπαν μέχρι πρόσφατα τις εξόφθαλμες, καθημερινές δυσλειτουργίες και αγκυλώσεις του προστατευτικού ελληνικού κράτους και μετρούσαν την αποτελεσματικότητά του (πχ σε υγεία και παιδεία) με ποσοστά δαπανών επί του ΑΕΠ.
Σε σχέση με τα ξένα διογκομένα δημόσια, ποιος αρνήθηκε ότι αυτό είναι ελληνικό προνόμιο; Απλώς καταφέραμε να είμαστε οι χειρότεροι. Επίσης προφανώς ο καπιταλισμός περνάει κρίση, αλλά για την Δύση, που έχει χάσει τεχνολογικά και παραγωγικά προνόμια σε σχέση με τις αναδυόμενες αγορές,
Αν παραχωρήσουμε κυριαρχία στο Αιγαίο λόγω χρέους φυσικά είναι ξεπούλημα. Το να παραχωρήσουμε τις ΔΕΚΟ ή δημόσια γη σε ιδιώτες, σε τιμές αγοράς φυσικά και δεν είναι ξεπούλημα, αλλά μοχλός ανάπτυξης. Μην ξεγελιέσαι, οι ΔΕΚΟ δεν σου ανήκουν επειδή έχουν το Δ μπροστά. Ούτε μπορείς να απολύσεις, ούτε να απαιτήσεις αυξημένη παραγωγικότητα, ούτε να πουλήσεις το μερίδιό σου μπορείς, ούτε να πάρεις κέρδος (που φυσικά ποτέ δεν έχουν). Αν μιλάς για το γεγονός ότι είναι ελληνικές επιχειρήσεις που παράγουν πλούτο, εξυπηρετούν έλληνες και απασχολούν έλληνες, τότε η ΔΕΗ δεν είναι περισσότερο εθνικό κεφάλαιο από το Attica.
(ΑΦ)
γεια στο στόμα σου (χέρι σου).
Ελπίζω ο Ο.Β. να μην παραλληλίζει στα σοβαρά το 1940 με το σήμερα. Είναι φάουλ στα όρια του αντιαθλητικού. Είναι έξω από τη λογικη.
Δεν είναι βέβαια ασύνηθες η αριστερά και οι αριστεροί να τη βγαίνουν πατριωτικά όποτε αυτό βολεύει.
Η άρνηση της Ελλάδας να επιτρέψει στον άξονα τη διέλευση ήταν από τη μια αποτέλεσμα της στρατηγικής επιλογής του Μεταξά να είναι σύμμαχος με τους Αγγλους.
Ηταν επίσης επιβεβλημένη από το σύνολο του Ελληνικού λαού, που ήθελε να διατηρήσει τα εδάφη του δικά του και να σεβαστεί την ιστορία του.
Ακουσα ότι χθες ανήμερα της επαιτίου έγινε μια δήλωση από τον πρόεδρο των συμβασιουχων του υπουργείου πολιτισμού. Τη μεταφέρω όπως την άκουσα στο Mega.
"Τα μάρμαρα από μόνα τους δεν έχουν καμιά αξία. Αξία τους δίνουν οι εργαζόμενοι..."
Ελεγα... δε μπορεί δεν άκουσα καλά. Ομως την επανέλαβαν στη συνέχεια.
Ποιος Χρυσός αιώνας ποιός Καλλικράτης ποιος Φιδίας...
Ποιος Κολοκοτρώνης (...αυτές οι πέτρες μας έσωσαν), ποιος Μακρυγιάννης (...γι αυτά τα αγάλματα πολεμήσαμε)
Από που άντλησε αυτός ο κύριος (που θέλει να λέγεται και Ελληνας) το ηθικό δικαίωμα να ξεστομίσει τέτοια κουβέντα περιττεύει να το πούμε. Είναι ένα δείγμα του πόσο έχει χαθεί το μέτρο, πόσο έχουν μηδενιστεί όλα και του γιατί ο Ελληνας σε τίποτα δε μπορεί να πιστέψει και σε καμιά κοινή προσπάθεια δε μπορεί να συμμετάσχει.
Άντε πάλι, την πάτησα ξανά. Μα ήμαρτον θεέ μου. Τί μπλόφα είναι αυτή που ρίχνεις ρε αδελφέ μου κάθε φορά.
Τώρα που κατάλαβα πρέπει να σου μεταφέρω κάτι που έγραψε ο Radio Nowhere όταν σχολιάζαμε το ποστ σου (ως κυριολεκτικό):
Πα, 29 Οκτ 2010 14:37 δημοσιεύτηκε από Radio Nowhere
Λοιπον ατυχεστατο σαν θεση, ωραιο σαν ευφυολογημα.
Ακομα και αν ενα ΝΑΙ ηταν μονο μια εσαει ντροπη στο συλλογικο ασυνειδητο του Ελληνα οι συνεπειες της θα ηταν ανυπολογιστες σε βαθος χρονου.
Α και νομιζω οτι κολλαει λιγο αλλα αν δεν και παλι μου αρεσει
"... Κατά περίεργο τρόπο, οι εν καιρώ ειρήνης εκκλήσεις σε πολίτες να κάνουν κάποια μικρή θυσία ανάλογη του βαθμού με τον οποίο βελτιώνεται το επίπεδο διαβίωσης τους φαίνεται να είναι λιγότερο αποτελεσματικές από τις εν καιρώ πολέμου εκκλήσεις να προσφέρουν τις ζωές τους ..."
Ρίτσαρντ Ντώκινς, Το εγωιστικό γονίδιο
Πώς συνεχίζεις να τα σπάς έτσι ρε φίλε. Γαμάς
Ίσως εαν δεν πέθαινε ο Ι.Μεταξάς να έπειθε τους Γερμανούς να μην έκαναν επίθεση κατά της Ελλάδος και να βρισκόταν τρόπος περατώσεως του Ελληνοιταλικού Πολέμου χωρίς υλική και ηθική βλάβη της Χώρας μας.
Αλλα είναι, κατά την γνώμη μου, πέραν πάσης αμφιβολίας δικαιολογημένο το όχι στην Ιταλία.
@ Ανωνυμος Πολίτης, άμα δεν ήταν χαμένο το μέτρο παλαιόθεν, λόγος κανείς δεν θα υπήρχε για φιλοσοφία.
Τώρα θα το κάνω νιανιά.
Ποιός ο λόγος να γράψεις μέτρον άριστον, αν κάποιοι δεν ξεφεύγουν από το μέτρο. Οι "πνευματικές ασθένειες" των ανθρώπων σύμφυτες της ύπαρξής τους...
συγγνώμη με πήρε ένα τηλέφωνο η μάνα μου και έχασα τον ειρμό μου.
τέλος πάντων κατάλαβες τί ήθελα να πω.
@ ολντ, το σκακιστικό σχόλιο παραμένει ως έχει.Μην σου πω και τα υπόλοιπα. Κάτι το οποίο με βάζει σε υποψίες. Μου θύμισε κάτι που έγραφε ο Μανταίος σήμερα (τί λέω;) για την διαμάχη καπνιστών - αντικαπνιστών, στη Ε. Χρειάζονται ικανοποιημένα εγώ και καλλιεργημένες ψυχές για να παρθεί μια απόφαση. Το δεύτερο μπορεί να το πιστεύεις για τον εαυτό σου. Το πρώτο όμως μπορεί να σε προδώσει εν αγνοία σου.
Επειδή πριν έφυγα αρκετά εκτός θέματος θα ήθελα να επανέλθω στις πρωτότυπες και πολύ ενδιαφέρουσες αλυσίδες αιτιών-αποτελεσμάτων που παρουσίασε ο oldboy [να και οι απόπειρες εναλλακτικής ιστορίας :) ]. Φυσικά κανείς δεν ξέρει αν θα πήγαιναν έτσι τα πράγματα. Ακόμα και έτσι να εξελισόταν η εναλλακτική αλυσίδα, αξίζε το Όχι - πέρα από την δυστυχία του τότε - και τη σημερινή δοκιμασία. Γιατί δεν συγκρίνεται το παράσημο της ένδοξης στάσης μας και της προσφορά μας στην ανθρωπότητα με κανένα μελλοντικό κομφορμισμό. Γιατί όταν θα έχουμε ξεχαστεί και εμείς που ζούμε τώρα και η κρίση, οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να μαθαίνουν για την πρώτη (εντελώς απρόσμενη και παράλογη) νίκη κατά του φασιστικού άξονα, και την καίρια αναβολή των σχεδίων του ναζιστικού στρατού. Γιατί κάθε άξια λόγου αναφορά στην Ελλάδα θα σταματούσε στην Αρχαιότητα, άντε να είχαμε και λίγο από Βυζάντιο. Γιατί έχουμε καθαρίσει εις την αιωνιότητα.
Τώρα να σου πω ότι δεν τη μαθαίνουν, να σε στεναχωρήσω ή να κάνω τουμπεκί;
Γιατί μήπως εμείς μαθαίνουμε για τον Σουλειμάν τον Μεγαλοπρεπή;
Apologia, θα τη μαθαίνουν, όσοι ασχολούνται τουλάχιστον. Ο Β' ΠΠ είναι και θα είναι τεράστια εμμονή του Δυτικού Κόσμου γιατί έκει παίχτηκε η κορώνα-γράμματα η συνέχιση της ουσίας του πολιτισμού του. Και γιατί επίσης κρίθηκε η ύπαρξη τεραστίων εθνών, του κινέζικου και του ρώσικου. Νομίζω ότι θα θεωρείται ιστορικά, ως ο κορυφαίος αγώνας του ανθρώπου.
ΟΒ, παρα πολυ καλο !!! Excelent !!!
Δες και αυτό
http://tvxs.gr/news/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1/%C2%AB%CE%BA%CE%B9-%CE%B1%CE%BD-%CE%BB%CE%AD%CE%B3%CE%B1%CE%BC%CE%B5-%CE%BD%CE%B1%CE%B9%C2%BB
Με το ποστ δεν θέλησα να αντιπαραβάλλω αλλοτινά ηρωικά μεγαλεία με τωρινούς ενδοτισμούς. Βασικά θέλησα να πάρω το σημερινό κυρίαρχο λόγο βάσει του οποίου ένα κράτος είναι -αν όχι αποκλειστικά, πάντως κύρια- μια οικονομική οντότητα και να εξετάσω έτσι το ΟΧΙ υπό αυτό το ιδεολογικό πρίσμα. Υπό αυτήν την έννοια, το ποστ είναι μεν σαφώς ειρωνικό, ωστόσο αν πάρουμε την απειλή του 1940 και την φέρουμε στο 2010, ίσως διαπιστώσουμε ότι δεν απέχει και τόσο πολύ από την πραγματικότητα.
Γιατί το μεν 1940 αυτονόητη ήταν η πρωτοκαθεδρία του εθνικού χαρακτήρα των κρατών, το 2010 αυτονόητη είναι η πρωτοκαθεδρία του οικονομικού χαρακτήρα των κρατών. Το 1940 τα κράτη ήξεραν πως μεταξύ τους έχουν να λύσουν ό,τι έχουν να λύσουν, το 2010 τα κράτη ξέρουν πως λογοδοτούν στις αγορές, πως πάνω από αυτά υπάρχει το σιδερένιο χέρι της αγοράς με τα δικά του αυτονόητα.
Θα αντείπει κανείς πως πάντα οι αγορές έπαιζαν ρόλο. Κι όμως. Σήμερα παίζουν διαφορετικό και η διαφορετικότητά του δεν συνίσταται τόσο στην αύξηση του βαθμού εξάρτησης των κρατών όσο στην εδραίωση της ιδεολογικής πεποίθησης ότι τα κράτη δεν μπορούν να επέμβουν στις αγορές, δεν μπορούν παρά να πειθαρχούν στα κελεύσματά τους.
Η 'αγορά' με το 'σιδερένιο χέρι' της δεν είναι μια εφεύρεση των τελευταίων χρόνων όπως πολλοί αρέσκονται να πιστεύουν, αλλά μια παντοτινή και φυσική διεργασία. Οι οικονομικές σχέσεις μεταξύ ανθρωπων καθορίζουν την ιστορία και οδηγούν τα γεγονότα από την αρχαιότητα. Εκτός αν πιστεύει κανεις ότι οι πόλεμοι γινόταν τότε για χρυσά δέρματα και ωραίες βασίλισσες. Ή ότι η Γαλλική επανάσταση (την οποία έκαναν οι ΑΣΤΟΙ) έγινε για κάποιους αδιευκρίνιστους πολιτικοαισθητικούς λόγους. Τα τελευταία 30 χρόνια συνέβησαν δύο μεγάλες αλλαγές που έκαναν το παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον πιο άγριο: Η χωρίς όρια ανάπτυξη του χρηματοπιστωτικού τομέα και η αλματώδης πρόοδος της τεχνολογίας που έκανε τις διαδρομές του χρήματος γρήγορες και ανεξέλεγκτες (και τη δημοσίευση των απόψεών σου και το διάλογό μας μέσω του blog εφικτό). Αυτό θα το δεχτώ σαν επιχείρημα. Αλλά το να βρίζουν δεξιοί και αριστεροί μαζί τις 'αγορές' έχει καταντήσει γελοίο. Οι αγορές είμαστε όλοι μας, και η παραμικρή μας πράξη έχει αντίκτυπο.
Oldboy, μπορεί οι αγορές να είναι πιο παγκοσμιοποιημένες και το εθνικό αίσθημα αμβλυμένο σε σχέση με το παρελθόν, αλλά αυτό θα μπορούσε να είναι και παροδικό. Άνετα μπορεί μία μέρα το έθνος να καταστεί πάλι ανώτερη και πιο ισχυρή αλήθεια από το χρήμα. Άνετα οι υπερχρεομένες χώρες θα μπορούσαν να κάνουν μια νέα πολιτική-στρατηγική συμμαχία στάσης απέναντι στις αγορές, αγνοόντας τους οικονομικούς νόμους και σβήνοντας μονομερώς χρέη. Θα επέστρεφαν όμως σε μια βαρβαρότητα πιο σκληρή και πιο πραγματική από αυτή της κυριαρχίας των αγορών.
Θα φανεί περίεργο αλλά εύχομαι να είναι πραγματικότητα αυτό που περιγράφεις, γιατί θα σημαίνει ότι θα λύνουμε από εδώ και πέρα τις διαφορές μας με οικονομικούς πολέμους και οικονομικές κυρώσεις κυρίως, αφού άλλο πράγμα είναι να καλείς τον κόσμο να δώσει το αίμα του για την υπεράσπιση της ιστορίας του και της ανεξαρτησίας του, και άλλο επειδή ο αντίπαλος σου χρωστάει λεφτά ή κρατά τεχνητώς υποτιμημένο το νόμισμά του. Θα μου πείτε δεν υπήρξαν πόλεμοι με σχεδόν αποκλειστικά οικονομικά αίτια, ή λόγω προσπάθειας ελέγχου πλουτοπαραγωγικών πόρων; Ναι, αλλά η τελική αναγωγή του συμφέροντος πάντα ήταν σε εθνικό επίπεδο.
Φίλε Old Boy,
Ένα σχόλιο είναι λίγο, πολύ λίγο γι' αυτό το ποστ. Θέλει αντι-ποστ. Τις προσεχείς ημέρες θα το ανεβάσουμε. Εννοείται πως η πόρτα θα είναι ανοιχτή για οποιοδήποτε αντίλογο. Μόνο -αυτό μπορούμε να το πούμε από τώρα- να ξέρεις: ό,τι γραφτεί δεν θα είναι καθόλου "φιλάκια"...
Τα λέμε
Animal, θα χρησιμοποιήσω το ίδιο σου το παράδειγμα. Πράγματι η δημοσίευση των απόψεων και ο διάλογος μέσω του μπλογκ κάπως έτσι έγινε εφικτός. Ωστόσο και η δημοσίευση και ο διάλογος δεν έχουν οικονομικό κίνητρο από πίσω. Αντίστοιχα, θα συμφωνήσω ότι η οικονομία και οι οικονομικές σχέσεις οριοθετούν σε μεγάλο βαθμό το πλαίσιο στο οποίο κινούμαστε, αλλά διαφωνώ με τη θεωρία που δίνει στην οικονομική διάσταση των πραγμάτων πρωτοκαθεδρία στα ανθρώπινα.
LeftG700, προφανώς το αντι-ποστ σας θα είναι βασισμένο σε πλήρη παρανόηση των όσων γράφω και του πνεύματος με το οποίο τα γράφω, αλλά χαλάλι :)
Old-Boy, συμφωνώ μαζί σου στο τελευταίο στο επίπεδο των διαπροσωπικών σχέσεων, και εκεί όχι πάντα, γιατί υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αν δεν έχουν κάτι να κερδίσουν από κάποιον δεν του λένε ούτε καλημέρα. Όταν όμως πάμε σε σχέσεις ανάμεσα σε σύνολα ανθρώπων, από τα οργανωμένα συμφέροντα (συντεχνίες) ως τα κράτη, πιστεύω ότι η οικονομική διάσταση είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας που τις καθορίζει.
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=217963
αυτό είναι ένα καταπληκτικό κείμενο απο την ελευθεροτυπία της Κυριακής, που εν πολλοίς εκφράζει όλα όσα πιστεύω, ας πούμε την πολιτική μου ταυτότητα. Ειναι πολύ σχετικό με τη συζήτηση και θα ήθελα τη γνώμη του ΑΦ, αν δε βαριέται.
Jomarch, δυστυχώς θα πρέπει να απαντήσω πολύ γρήγορα.
1) Το λέω και το ξαναλέω αυτά που δίνουν οι τράπεζες δεν χαρίζονται, αλλά δανείζονται ή εγγυώνται. (Και πάλι ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ δεν ξέρω αν όλα αυτά τα bailouts κάνουν καλό και δεν έπρεπε όσοι χρωστάνε να κλείσουν ή να εξαγορασούν επί πινακίου φακής από άλλους).
2) Άρα από το γεγονός και μόνο ότι δεν το ξεκαθαρίζει ο Γιαλκέτσης αυτό, και αποσιωπά ότι τα 30b$ για να εξαλειφθεί η πείνα δεν είναι άπαξ, αλλά πρέπει να δίνονται ΑΝΑ ΧΡΟΝΟ αποδυκνύεται ότι λειτουργεί προπαγανδιστικά και ιδιοτελώς και δεν τον νοιάζει η ανακούφιση των πεινασμένων. Δεν είναι δηλαδή περισσότερο ηθικός από ένα τραπεζίτη.
3) Γιατί τα κράτη δεν βγάζουν ένα φόρο για την καταπολέμηση της απόλυτης παγκόσμιας φτώχιας; Γιατί εμείς οι ίδιοι δεν βοηθάμε; Ποιος μας εμποδίζει;
4) Φταίει ο καπιταλισμός για τη φτώχια; Μήπως πρέπει να εξετάσουμε τι πολιτικά συστήματα έχουν ή είχαν μέχρι πρόσφατα οι χώρες τους; Οι κομμουνιστικές χώρες στο lifespan τους τι έκαναν; Ποιός ξέρει, ότι επί του εγκληματία Μπους, η βοήθεια προς την Αφρική ήταν κατά το μεγαλύτερο ποσοστό Αμερικάνικη, και ο φιλοαμερικανισμός σε αυτές τις χώρες χτυπάει ογδοντάρια;
5) Αν φταίει ο καπιταλισμός για τη φτώχια, μήπως ως άλλος Περικλής, φταίει και για όλο τον κόσμο που γλύτωσε από την απόλυτη ένδοια; (Βλέπε Πράσινη Επανάσταση, Κίνα, Κορέα, Σιγκαπούρη, Ταϊβάν κτλ). ΑΠΟ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΟΤΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΦΙΛΕΥΘΕΡΟΠΟΙΗΘΗΚΕ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΦΤΩΧΙΑ ΑΥΞΗΘΗΚΕ;
6) Δέχομαι οποιαδήποτε κριτική για τον καπιταλισμό, είναι αστείο όμως να γίνεται από τύπο που συνεχίζει να αναμασά μαρξιστικές ασυναρτησίες που δεν προλαβαίνω να αναλύσω.
Φίλε Old Boy,
Θα έχεις κάθε ευκαιρία να καταρρίψεις τις παρανοήσεις μας, αποδεικνύοντας ότι είδαμε φαντάσματα και να μας βάλεις διπλάσια γκολ από αυτά που έβαλε η ομάδα σου το Σάββατο. Κανένα πρόβλημα. Εμείς δεν είμαστε Μαρινάκης και ξέρουμε να χάνουμε. Όμως:
Να ξέρεις ότι η αριστερή μας πλευρά δεν παίζεται εύκολα. Γι' αυτό, καλού κακού, βάλε διπλά δίχτυα στο τέρμα σου...
BTW: Βεβαίως και θα έχουμε λινκ στο μπλογκ σου. Μας διευκολύνει όμως (όπως διευκολύνει και τους αναγνώστες, για να μη μνημονεύσουμε και τους "διαιτητές") να αναδημοσιεύσουμε το κείμενο. Έχουμε το ΟΚ;
Τα λέμε
To έχετε.
ΑΦ ευχαριστώ για την απάντησή σου. Ηταν και διαφωτιστική σε κάποια πράγματα, και με βοηθησε να καταλάβω ενα τρόπο σκέψης αντίθετο απο τον δικό μου.
Μόνο μια απάντηση, σημειακά, στο:
"Γιατί τα κράτη δεν βγάζουν ένα φόρο για την καταπολέμηση της απόλυτης παγκόσμιας φτώχιας; Γιατί εμείς οι ίδιοι δεν βοηθάμε; Ποιος μας εμποδίζει;"
το μοίρασμα του πλούτου δεν σημαίνει κατα τη γνώμη μου να μοιραστούμε οι φτωχοί τη φτώχεια μας και να έχουμε όλοι την ίδια (δλδ να φτωχύνω λίγο εγώ, να πλουτίσει λίγο ο αφρικανός και να είμαστε περίπου το ίδιο φτωχοί). Ειναι να πάψει όλος ο πλούτος να είναι στα χέρια των λίγων και ισχυρών της γής και οι υπόλοιποι να μοιραζόμαστε τα ψίχουλα. Μαρξιστικός αναχρονισμός θα μου πείς... αυτό λέει και το άρθρο λοιπόν, ότι μια λογική κουβέντα ακούγεται αναχρονιστική και δημαγωγική σ' αυτόν τον "πολιτισμό" μας, και γι αυτό μου αρέσει. Επίσης μου αρέσει γιατί μέσα στην κρίση δε σκέφτεται πως να σώσει ο καθένας το τομαρι του ή τη χώρα του αλλα πως να υπάρξει μια "δικαιοσύνη" σε παγκόσμιο επίπεδο.
Jomarch, για αυτό τσαντίζομαι, γιατί αυτά τα άρθρα πολεμικού ύφους, έχουν το δικαίωμα της παραπληροφόρησης και της προπαγάνδισης, με άλλοθι την "ηθικότητά" τους. Η διατήρηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν εξυπηρετεί μόνο τους υπερπλούσιους, άλλα όλους εμάς τους "φτωχούς" (αλλά και την τεράστια πληθυσμιακή ομάδα, μεταξύ ημών και των πεινασμένων). Αν το καταργήσουμε, ή το εξαναγκάσουμε να λειτουργεί "κοινωνικά" αυτό ακριβώς θα γίνει. Θα αρχίζουμε να μοιράζουμε τη φτώχια, του ολοένα και μειούμενου πλούτου. Για αυτό και λέω και ξαναλέω, η οικονομική ανάπτυξη και η πολιτική σταθερότητα είναι αυτή που θα ταΐσει τους πεινασμένους. Και συνήθως η ευθύνη ανήκει σε τοπικούς παράγοντες, που αναμασούν περί κοινωνικής πολιτικής και διατήρησης τοπικών ιδιαιρετότητων, καταστρέφοντας την ανάπτυξη. Για αυτό έχει ξεκινήσει και συζήτηση αν και εφόσων η βοήθεια κάνει τελικά καλό, ή αν θα πρέπει να γίνει πιο στοχευμένη.
Εντωμεταξύ η πλήρης διατύπωση είναι 30b$ το χρόνο για να μπορέσουμε να την εξαφανίσουμε τη πείνα μέχρι το 2050. Βλέπεις πως ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες.
Άρα jomarch, δεν καθαρίζουμε ηθικά, περιμένοντας τη σοσιαλιστική επανάσταση. Αν βοηθήσει ο καθένας όπως μπορεί, από το όποιο περίσσευμα, σκέψου πόση βοήθεια θα δίναμε σε ζώντες ανθρώπους, και όχι σε θεωρητικά νούμερα ΠΟΥ ΘΑ σώζαμε, αν καταργούσαμε την ιδιωτική τράπεζα, από όπου παραλαμβάνουν τον μισθό τους ο Γιαλκέτσης και ο φιλόσοφος, οι οποίοι είναι 20πλάσιοι του παγκόσμιου μέσου όρου λόγω του τρισκατάρατου καπιταλισμού.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home