Την εικόνα σου σεβάστηκα

Απειλώντας να πετάξεις ένα κοράνι στον ΓΑΠ

πετυχαίνεις επικοινωνιακό τζακ ποτ

και μπορείς να κερδίσεις σε αντάλλαγμα

την ανέγερση παπουτσάδικων κοντά στο Ground Zero (το Κέντρο των Αθηνών),

δίνοντάς του ανάσα ζωής με τη μετάγγιση ισλαμικών κεφαλαίων.

---
Ο άνθρωπος που ίσως και να μη γινόταν βασιλιάς,
αν δεν είχε πεταχθεί ένας καφές στον «μελλοντικό ηγέτη όλης της παράταξής» του,
ο άνθρωπος που μες την καλή χαρά έλεγε και ξανάλεγε
πως «θα μας πάρουν με τις πέτρες»,
ήρθε αντιμέτωπος με ένα ασθενικό παπούτσι
και έβγαλε τη διάγνωση πως
περίπου πρόκειται για σχέδιο σορτάκηδων κατά της Ελλάδας,
διάγνωση που συναγωνίζεται σε σοβαρότητα

μόνο την αντίστοιχη του εφοπλιστή,
που διαπίστωνε λίγες ώρες πριν

πως «συντελέστηκε έγκλημα κατά της Ελλάδας»,
επειδή ο Λουκάς ο Βύντρα «ένιωσε μια επαφή» κι έπεσε
από το παπούτσι του Χαβίτο ή του Πραπαβέση
(μικρή η διαφορά, το ίδιο άλλωστε τον ακούμπησαν και οι δύο)
και πάντως όχι τυχαία η αστυνομία
δεν ήθελε να γίνει το ματς στο Βικελίδης
λόγω της παρουσίας του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ.

---
Ο Ρέλλος, ο Πραπαβέσης, ο Πάστορας Τέρι Τζόουνς,
είτε συνειδητά είτε διαισθητικά
ξέρουν πως στις επικοινωνιακές δημοκρατίες
το θέμα είναι να γίνεις είδηση.
Στις επικοινωνιακές δημοκρατίες η
δύναμη του παπουτσιού του Πραπαβέση
είναι πολύ πιο ισχυρή από τη δύναμη των μαζών του ΚΚΕ
(όσο αυτές παραμένουν μειοψηφικές)
και απείρως ισχυρότερη από την δύναμη πυρός των τρομοκρατών.
Έχοντας σαν πρώτη ύλη τους στην εικόνα
οι επικοινωνιακές δημοκρατίες
την εικόνα τρέμουν.
Η βία είναι ο μεγαλύτερος σύμμαχός τους,
η δύναμη του συμβολισμού ο μεγαλύτερος εχθρός τους.
Αν ας πούμε στις δημόσιες εμφανίσεις του των επομένων μηνών
ο Πρωθυπουργός έσκυβε για να αποφύγει τρία ακόμη παπούτσια,
-τρία παπούτσια καταγεγραμμένα στις κάμερες,
τρία παπούτσια που δεν θα τον σημάδευαν καν,
τρία παπούτσια που θα πετάγονταν απλώς προς την κατεύθυνσή του
ως ένδειξη έμπρακτης αποδοκιμασίας-
το πλήγμα που θα δεχόταν η εικόνα του
μπορεί και να απέβαινε μη διαχειρίσιμο.
It's the εικόνα, stupid.