Your own personal Julia

Η διαφορά ανάμεσα στο να κάνεις εσύ έρωτα και στο να βλέπεις πορνό είναι σαν τη διαφορά ανάμεσα στην άμεση και την αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Και στις δύο περιπτώσεις από πρωταγωνιστής γίνεσαι θεατής κάποιων άλλων: των εκπροσώπων σου στο φαντασιακό της ηδονής που κάνουν σεξ για πάρτη σου, των εκπροσώπων σου στην ενάσκηση της εξουσίας που κυβερνούν για πάρτη σου. Αλλά φυσικά όταν παρακολουθείς το πορνό έχεις πάντα ένα περιθώριο αυτενέργειας και τη δυνατότητα να πάρεις τις τύχες του εαυτού σου στα χέρια σου, περιθώριο και δυνατότητα που δεν τα συναντάς με την ίδια ευκολία στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία, ειδικά στην εποχή μας, που ανακοινώνονται τα μέτρα που ανακοινώνονται και έχεις ξεχάσει τι σημαίνει να διεκδικείς, έχοντας σχηματίσει την πεποίθηση πως το να διεκδικείς από εκλεγμένη κυβέρνηση είναι, αν όχι και παράνομο, πάντως υπερβολικά ανεύθυνο, υπερβολικά αριστερό, αφού έρχεται σε πλήρη σύγκρουση με την πραγματικότητα και τους αριθμούς.

Οι αριθμοί και η διαχρονική διάσταση μεταξύ προεκλογικής φαντασίας και μετεκλογικής πραγματικότητας. Από το προεκλογικό «τα λεφτά υπάρχουν» στην μετεκλογική εξαφάνισή τους. «Άλλο πράγμα η έξοδος από την κρίση και άλλο να χάσουμε την ψυχή μας», βροντοφωνάζει στη Βουλή ο Χρήστος Παπουτσής. Η ψυχή που υπερασπίζεται είναι η πασοκική ψυχή, που όλα τα συναιρεί, όλα τα αλέθει κι όλα τα κάνει δικά της, αρκεί να γίνονται στο όνομα αρχών σοσιαλισμού ή εκσυγχρονισμού ή κοινωνικής δικαιοσύνης, ονομάτιζέ τες όπως θες, αρκεί να παραμένουν ριζικά διαφορετικές από αυτές της ΝΔ. Και αυτή την ιδεολογική διαφοροποίηση πρέπει να την υπενθυμίζουμε. Αν έρχεται ο κάθε άγραφος Σαχινίδης και το παίζει μουτζαχεντίν - μουτσαχινίδ των αγορών θα χάσουμε τον μπούσουλα. Το διευκρίνισε και ο Πρωθυπουργός στο Υπουργικό Συμβούλιο: «Τα μέτρα είναι εκτός της ιδεολογίας και της φυσιογνωμίας μας». Άλλα θέλω και άλλα κάνω, πώς να σου το πω.

Να όμως που η Τζούλια κάνει αυτό που θέλεις, κάνει αυτό που πάντα ήθελες, σου παραδίδει αυτό που χρόνια φανταζόσουν, σου προσφέρει το ανέλπιστο πάντρεμα φαντασίας και πραγματικότητας. Μπορεί το πολιτικό προσωπικό να σου αρνείται αυτά που σου υποσχέθηκε, αλλά το προσωπικό του life style σου προσφέρει αυτά που δεν ήλπιζες ποτέ να δεις. Η τηλεοπτική παρουσία μοντέλων σαν την Τζούλια συνιστά μια γενική υπόσχεση. Στην καριέρα που χτίζουν εκατοντάδες τηλεμοντέλα σαν αυτήν, όλα παραπέμπουν σε αυτό που βλέπεις στο βίντεο, όλα έχουν αυτό ως τελικό υπαινιγμό και τελική αναγωγή, αυτό ως δικαιολογητικό ρόλο ύπαρξης, αλλά ταυτόχρονα είναι αυτό ακριβώς και που σου αρνούνται. Δεν είμαι για σένα. Φαντάσου όσα θες, αλλά δεν είμαι για τα δόντια σου. Πρόκειται για ένα μοντέλο γυναίκας που διαμορφώνεται έτσι ώστε να το ποθούν οι πολλοί και να το έχουν σαν τρόπαιο οι λίγοι.

Τη στιγμή όμως που τα οικονομικά μέτρα παίρνουν από τους πολλούς, η Τζούλια φεύγει από τους λίγους, από αυτούς που ήταν για τα δόντια τους, προσφέροντας το κορμί της στους πολλούς, σε όλους. Τούτο εστι το σώμα μου το υπέρ υμών διδόμενον. Ιδού λοιπόν αυτά ακριβώς που φανταζόσουν για το σώμα μου: όχι με κανέναν κακό φωτισμό, αλλά σε πλήρες φως, με σούπερ συνθήκες, όπως σου πρέπει και σου αξίζει. Εδώ μπορείς να με έχεις όπως ακριβώς με γνώρισες κι όπως ακριβώς με πόθησες όλα τα χρόνια που περιφερόμουν στις οθόνες σου: σαν εικόνα.

Στον περιφανή θρίαμβο των οικονομικών δεικτών επί των ανθρώπων, στον κατακλυσμό της αδυσώπητης πραγματικότητας των αριθμών, η Τζούλια αντιπαραβάλλει σάρκα γυμνή. Μας υπενθυμίζει πως η πραγματικότητα έχει όρια και όχι η φαντασία, μας διαβεβαιώνει ότι το πάρτι της φαντασίας δεν θα τελειώσει ποτέ κι ότι δυνατότητα απόδρασης από το αναπόδραστο γκρίζο των αριθμών, μα έτσι, μα αλλιώς, πάντα θα υπάρχει.

Στο βίντεο εμφανίζονται δύο σώματα αλλά μόνο ένα κεφάλι. Το κεφάλι που χρόνια ήθελες να δεις να κάνει αυτά που κάνει. Τα κάνει. Όσο για το κεφάλι που λείπει φαντάσου πως είναι το δικό σου. Γίνε αυτός που πάντα ήθελες. Και όταν τελειώσεις, βρίσε με, φτύσε με, κορόιδεψέ με, λυπήσου με, γέλα μαζί μου, απόρησε μαζί μου, πες με καμένη, πες με όπως θες. Κατέβηκα από το φαντασιακό σου και εκτέθηκα για σένα, αίροντας πάνω στο κορμί μου τη διάσταση ανάμεσα σε αυτό που θα ήθελες να συμβαίνει και σε αυτό που όντως συμβαίνει. Θα έπρεπε να με λατρεύεις.

(Κείμενο γραμμένο για το «SMS» της «SportDay»)