Η Αντίσταση της Πηνελόπης

Αυτήν δηλαδή γιατί δεν τολμά κανείς να την λογοκρίνει μολονότι λέει τις ειδήσεις στο κρατικό κανάλι; Θέλω να πω, ότι στη ζωή ο καθένας αποκτά ένα στάτους κι ένα κύρος, τα οποία καθιστούν τελικά αδιανόητη την επέμβαση στο έργο του, ακόμα και για τον πιο αμοράλ αξιωματούχο. Ποιός τον χέζει τον Γαβρά, μου αρκεί που εκφράζεται ελεύθερα η Γαβρά.

Κι αν το πάρουμε κι από την άλλη, θες από ελλιπή εγκύκλια μόρφωση, θες επειδή όταν το διδασκόμαστε στο σχολείο ονειροπολούσα (χάζευα, στο λιγότερο ποιητικό), εγώ για Μοροζίνηδες και Ελγίνεια ήξερα, για Χριστιανούς που συνωστίζονταν για να καταστρέψουν τμήμα του Παρθενώνα δεν ήξερα. Κι ερωτώ. Ποιός θέλει να διαρρήξει το εθνικό μας συνεχές; Ποιόν εξυπηρετεί αυτή τη στιγμή το συγκεκριμένο βίντεο; Αυτήν τη στιγμή, που όποιο παιδί κάτω των οκτώ ετών πετύχεις, θα ακούσεις να το φωνάζουν από Ορέστη ως Αλκιβιάδη κι από Ισμήνη ως Εκάβη. Τι πάμε και τα σκαλίζουμε τα πράγματα αφού έχουμε τον τρόπο να τα ενσωματώνουμε όλα συναμφότερα και βαφτίζοντας χριστιανικά και ξαναβρίσκοντας το αρχαίο κλέος μέσω της ονοματοδοσίας (αν και κακές γλώσσες υποστηρίζουν πάντως πως περισσότερο από αρχαιολατρεία τα ονόματα αυτά αποτελούν τεκμήριο εφαρμογής της ισότητας των δύο φύλων, δια του αποκλεισμού της ονοματοδοσίας αμφοτέρων των πεθερικών, καθώς η γυνή δεν φοβήται πλέον επαρκώς τον άνδρα).

Δύσκολοι, πολύ δύσκολοι καιροί για εθνικούς μύθους. Κι αν το χτύπημα της ομαλής μετάβασης από την Αρχαία στην Χριστιανική πατρίδα μπορεί κανείς να το αντέξει, αυτό το χτύπημα στο εσωτερικό ενός από τους ισχυρότερους νεοελληνικούς εθνικούς μύθους δύσκολα αντέχεται. Αλλά είτε στη νόμιμη αριστερά είτε στην παράνομη αριστερογενή τρομοκρατία είτε στη νόμιμη δεξιά είτε στα παράνομα δεξιογενή χρυσαυγίτικα τάγματα εφόδου, κοινές ιδεολογίες, αξίες και αρχές μπορεί να υπάρχουν και υπάρχουν. Αλλά από εκεί και πέρα ο καθένας ήθελε, θέλει και θα θέλει να κάνει το δικό του· κι όταν δεν μπορεί να το κάνει αρχίζει να συσσωρεύει στράβωμα, που κάποια στιγμή θα εκτιναχθεί ως χολή. Οι συλλογικές αποφάσεις είναι τεχνητή κατασκευή - οι σχέσεις εξουσίας είναι φυσικός νόμος. Η ατομικότητα αναμφίβολα υπάρχει. Η συλλογικότητα όχι τόσο αναμφίβολα.

Και φυσικά στην συγκεκριμένη περίπτωση στην εξίσωση μπαίνει καταλυτικά κι αυτό το πανέμορφο πράγμα που λέγεται φυλακή, που και καταρρακωμένος να μην ήσουν θα καταρρακωθείς.

Αλλά αν οι παλιοί εθνικοί μύθοι τρίζουν, ένας νέος είναι προ των πυλών. Οι άμπαλοι δεν αντιλαμβάνονται ότι ο Παναθηναϊκός ψάχνει και βρίσκει στις εκλεκτότερες ποδοσφαιρικές αγορές όχι ό,τι κι ό,τι, αλλά σέντερ μπακ με συγκεκριμένα τεχνικά χαρακτηριστικά (π.χ. στον τρόπο που αδυνατούν να κοντρολάρουν και την ευκολότερη μπαλιά, στον τρόπο που θα φάνε κάθε ντρίμπλα στον ανοιχτό χώρο), ώστε ο Λουκάς δίπλα τους να φαντάζει Ρενέ. Η στιγμή στα μισά του δευτέρου ημιχρόνου που βλέπεις με λύτρωση τον Γιόσου Σαριέγκι να μπαίνει αλλαγή, είναι μια στιγμή που άξιζε να ζήσουμε. Ο μύθος του γαλλοβασκικοβυντρικού κέντρου άμυνας μόλις αρχίζει, συνοδευόμενο επάξια με έναν αριστερό μπακ για όλη τη χρονιά, γιορτές, αργίες, ρεπά, ρεπούση, ιστορία της έκτης, ιστορία του Παντερμαλή, ιστορία του Γαβρά, ιστορία του γάβρου ευρωπαϊκή, ένδοξη από τον καιρό που οι Ευρωπαίοι τρώγαν βελανίδια, οι Έλληνες χτίζαν Παρθενώνες και οι ... τους ψιλοβανδάλιζαν.