Παρήγγειλε ένα καλοκαίρι με απ' όλα. Το μετάνιωσε αμέσως και είπε να μην του βάλουν τζιτζίκι. Όσο κι αν το απολάμβανε, μετά η ακοή του μύριζε. Κι αυτό το καλοκαίρι μπορεί να του ψιθύριζαν πως τον αγαπούν. Δεν ήταν κάτι το οποίο θα μπορούσε να αποκλείσει. Αντίθετα, ήταν κάτι στο οποίο θα μπορούσε να ελπίζει. Και θα ήθελε. Θα ήταν, λοιπόν, εξαιρετικά αμήχανο να φτάσει στην μύτη τους η τζιτζικίλα, την ώρα που θα έγερναν να του το πουν. Όχι, έπρεπε να διατηρήσει τα αυτιά του πεντακάθαρα. Να κάνει ό,τι περνούσε απ' το χέρι του ώστε να διασφαλίσει τις ιδανικότερες συνθήκες για τους πιθανούς σαγαπητές του. Ό,τι θα μπορούσε να καταστρέψει την μαγεία της στιγμής εκείνης έπρεπε να προληφθεί. Καλού κακού αποφάσισε να κρατά τα αυτιά του εντελώς κλειστά. Κάθε ήχος κουβαλούσε και το μικρόβιό του. Η παραγγελία του έφτασε. Η θερινή του μερίδα πλούσια. Είδε, έπιασε, μύρισε και γεύτηκε καλοκαίρι. Μόνο τα αυτιά κλειστά. Αλλά άρχισε να κουράζεται να τα κρατά συνεχώς έτσι, ενώ κι ο πειρασμός να ακούσει ολοένα και μεγάλωνε. Αν ήθελε να τα προστατέψει έπρεπε να τα κόψει. Τα έκοψε. Στη θέση τους δεν άργησαν να φυτρώσουν τζιτζίκια. Πολλά και τραγουδιάρικα. Τζι - τζι - τζι, τζι - τζι -τζι. Δεν μπορούσε να τα ακούσει βέβαια. Αλλά προφανώς ήταν ο μόνος, καθώς γρήγορα οι γείτονες παραπονέθηκαν. Ο θόρυβος ήταν εκκωφαντικός. Φώναξαν και την αστυνομία. Δεν είχε διάθεση για τέτοια κι έφυγε. Κι απ΄το σπίτι του κι απ' την πόλη. Η αστυνομία αφού δεν βρήκε κανέναν δεν μπήκε στο σπίτι. Λίγες μέρες αργότερα ο διαρρήκτης αφού δεν βρήκε κανέναν μπήκε στο σπίτι. Μέσα σ' ένα βαζάκι είδε τα δυο αυτιά. Του έκαναν εντύπωση και τα πήρε μαζί με τα υπόλοιπα κλοπιμαία. Ο κλεπταποδόχος εντυπωσιάστηκε επίσης. Τα κράτησε, αν και σε μικρή τιμή. Λάθος μεγάλο του διαρρήκτη, γιατί μεταπωλήθηκαν πανάκριβα. Τελικός αποδέκτης τους -μέσω μια σειράς διαδικτυακών αγγελιών- ένας ολομόναχος άνθρωπος. Κράτησε το αριστερό στην παλάμη του, χαμήλωσε το κεφάλι του προς την παλάμη και ψιθύρισε συγκινημένος «σ' αγαπώ».