Done with fish

(Μαχμούντ Αχμεντινετζάντ - η συμμετοχή έκπληξη στο ευρωψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ)

Bλέποντας χθες ειδήσεις, κάνω συνεχή αστεία για την Μαριέττα. Ο πατέρας μου, που τυχαίνει να είναι παρών, φρίττει. Σκέφτομαι ότι σημαντικό τμήμα της διαφοράς ανάμεσα στο «κάνει» και στο «δεν κάνει» ενός αστείου είναι ο χώρος που το κάνεις, το ποιοί είναι αυτοί που θα το ακούσουν, ποιοί αυτοί που πιθανώς θα πληγωθούν. Σκέφτομαι δηλαδή ότι το ίδιο αστείο που λέω ιδιωτικά και μου φαίνεται μια χαρά, αν το έγραφα εδώ μάλλον θα μου φαινόταν κι εμένα χοντράδα. Τώρα όμως το ξανασκέφτομαι. Ποιά είναι τελικά τα όρια ενός αστείου;
Ίσως τα όρια ενός αστείου ξεπερνιούνται, όταν μας λένε (αν κατάλαβα καλά) πως κι η Μαριέττα κι ο Παπακωνσταντίνου κι άλλοι διάφοροι, μπαίνουν μεν μπροστάρηδες, αλλά μόλις γίνουν εθνικές εκλογές θα τους αποσύρουν από την ευρωβουλή και θα τους γυρίσουν πίσω να τους ψηφίσουμε και εδώ.
Κι αυτό που ισχύει για την Μαριέττα και τα όρια, γιατί να μην ισχύει για τον Σάκη; Να γράψω δηλαδή ή όχι, ότι παλιά που δεν είχε γυναίκα και παιδί είχε πάει πολύ καλύτερα στη Εurovision κι ότι αφού τον χαλάνε και τον αποσυντονίζουν, τι τα ήθελε τα γυναικόπαιδα; Να μην το γράψω, γιατί τα αστεία που άπτονται γκέι ζητημάτων κάνουν πιο πολύ τζιζ κι από τα αστεία που άπτονται ζητημάτων αρτιμέλειας.

Εν πάση περιπτώσει είχα να δω Eurovision εικοσαετία και βάλε, κι έτσι έχασα τα τελευταία ένδοξα χρόνια της γιουροβιζιονίτιδας που έχει επιπέσει πάνω στη χώρα. Ωστόσο, φέτος που είδα, αποζημιώθηκα, βλέποντας φερ΄ειπείν τον Μύξα Μαν και τους Τζόκερ από τους Άγιους Σαράντα να πλαισιώνουν σε ένα ιδιαίτερα καλαίσθητο σύνολο την Αλβανίδα τραγουδίστρια

ή αποστηθίζοντας τους στίχους του νικητήριου τραγουδιού, που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις τους έχει γράψει ο Μπεν Στίλερ μαζί με τον ένα αδελφό Φαρέλι (ο άλλος είχε προλάβει να λιποθυμήσει στην εξηκοστή μπύρα).

Μολαταύτα το βρήκα το νορβηγικό τραγούδι στο you tube και το 'παιζα νον στοπ αξημέρωτα Κυριακής, λίγο γιατί είναι εθιστικούλι, λίγο για να θρηνήσω την ήττα του Χρήστου του Παναγόπουλου, του Τζώνυ του Καλημέρη, των αδελφών των Μαγγίρα και της καταπληκτικής σε όλα της ελληνικής συμμετοχης, που είχε φροντίσει να έχει τα πιο γαμάτα σκηνικά, τα πιο γαμάτα χορευτικά, την πιο γαμάτη επικοινωνιακή καμπάνια, τις πιο γαμάτες θέσεις με ελληνικές σημαίες στα τηλεοπτικά πλάνα, τον πιο γαμάτο περφόρμερ,

κι είναι πραγματικά ακατανόητο όταν τα έχεις όλα αυτά, πώς μπορούν να μην σε ψηφίζουν μόνο και μόνο επειδή δεν έχεις τραγούδι.

Γαμώ τη Γιουροβίζιον σας, γαμώ. Την κάνω, πάω να δω κάνα σοβαρό θέαμα, πάω να δω τελικό Μεγάλων Ελλήνων στον Σκάι. Πάμε, ρε Θόδωρα, μπορείς να την κάνεις την ανατροπή απόψε, αγορίνα μου.