Work in Progress
Eπίθεση δέχτηκε απόψε η Κωνσταντίνα Κούνεβα στο νοσοκομείο. Τριάντα περίπου άτομα εισέβαλαν στον θάλαμό της και την έφτυσαν στο πρόσωπο (με επαναστατική πάντως προσοχή να μη την βρουν στο σημείο που είχε ήδη βρει το βιτριόλι), κατηγορώντας την ότι αφήνει τους κωλοαστούς να βγάλουν λεφτά από τον αγώνα της, o oποίος ούτε της ανήκει ούτε δικός της είναι και συνεπώς δεν της πέφτει και -ανορθόγραφος- λόγος στο τι πρέπει να εκφράζεται ελεύθερα και τι όχι.
Τόσο ο προπηλακισμός της Κούνεβα και των συντελεστών του θεατρικού μονολόγου «Κίτρινο Σκυλί», όσο και ο βανδαλισμός του θεάτρου και του θαλάμου νοσηλείας της, ενσωματώνονται ήδη δραματουργικά στη νέα βερσιόν της παράστασης που θα ανέβει τις αμέσως επόμενες μέρες.
posted by Old Boy @ 12:41 π.μ.
33 comments
33 Comments:
Δεν καταλαβαίνω την ειρωνεία σας. Πως εκφράζεστε έτσι χωρίς να συμβουλευτείτε πρώτα τους ειδικούς γραφολόγους;
Μπορεί να διαφωνεί κανείς στα επιμέρους, αλλά οι τύποι (νομίζω ότι ξέρεις ποιοι) το είχαν προβλέψει: "τι μας λέει ότι δεν θα δούμε μεθαύριο τους ίδιους ή άλλους να καίνε βιβλία ή να επιχειρούν να ορίσουν το τι θα λέμε και τι θα σκεφτόμαστε; Που μπαίνει το όριο σε αυτή την κωμικοτραγική “πολιτιστική επανάσταση” των απολίτιστων;"
Είναι πιο ασφαλής η επανάσταση όταν δεν κινδυνεύεις να σε βάλουν να πιεις βιτριόλι
-Ποιος έφτιαξε τον κόσμο μπαμπά?
-Εγώ παιδί μου, εγώ.
Κι’είναι κι’αυτά τα γαμημένα τα κυνόχρηστα
που πρέπει να πληρώσω την Πέμπτη.
280 ευρω δεν είναι και λίγα.
Koυκουζέλη, έχεις ένα ρούμπο. Ωστόσο, ενώ τα όσα γίνονται τώρα φαντάζουν ως δικαίωση τους (και ίσως ως ένα βαθμό όντως να είναι) υπάρχει μια βασικότατη -νομίζω- διαφορά: τότε οι σκηνές των θεάτρων χρησιμοποιήθηκαν -καλώς ή κακώς- ως βήμα και οι όποιες διακοπές δεν έβαλαν ευθέως κατά των παραστάσεων, αλλά είχαν χαρακτήρα αφυπνιστικό, διαγγελτικό, όπως θες το λες.
Εδώ είναι η ίδια η παράσταση που χτυπιέται.
Δεν θέλω ρούμπους, θέλω να μ' αγαπάς. "Εδώ είναι η ίδια η παράσταση που χτυπιέται" Αλλά, αν δεν κάνω λάθος, η παράσταση της Μήδειας "αναβλήθηκε".
Στη γειτονιά μου την παλιά,
είχα ένα φίλο,
που ήξερε και έπαιζε το ακορντεόν...
(όλοι μαζί το ρεφρέν)
Άλλο πάλι κι αυτό. Πότε εκδόθηκε ανάλογη απόφαση; Επιτρέπεται η παρακολούθηση θεατρικών παραστάσεων; Κατόπιν του δικαιώματος στη γελοιοποίηση αυτό αποτελεί άλλη μια σπουδαία δημοκρατική κατάκτηση, κι ας είναι αχρείαστη. Εγώ θερμοευχαριστώ.
Αν κατάλαβα καλά το νόημα της ανάρτησής σου ή μάλλον επειδή κατάλαβα ότι κινείται στο ίδιο μήκος κύμματος με κάποιες δικές μου σκέψεις, παραθέτω μια παράγραφο από μια δική μου ανάρτηση με τίτλο Οι Κατερίνες: "Προφανώς δεν μ' απασχολεί το τεχνικό ζήτημα του χρόνου, που μοιάζει πολύ λίγος για την συγγραφή και το ανέβασμα μιας θεατρικής παράστασης, γιατί αυτό το κρίνουν οι δημιουργοί και οι θεατές της. Η μνήμη μ' απασχολεί. Η μνήμη, που οι συνεχιζόμενες εκδηλώσεις συμπαράστασης δείχνουν ότι είναι ακόμα ζέουσα, ότι δεν ήρθε ακόμα ο χρόνος που θ' απαιτεί το συνδαύλισμα της. Γιατί θα έρθει κι αυτός. Όπως έρχεται πάντα.
Και δεν μπορώ να μην σκεφτώ την άλλη Κατερίνα, αυτή που πήρε το καράβι της μεταγωγής για άλλη φυλακή και, πριν ξημερώσει η μέρα, απόδρασε. Που θα ήθελα να μην είχε αποδράσει κι απ' την μνήμη μας. Τόσο σύντομα. Που θα ήθελα κάποιος να εμπνευστεί κι απ' την δική της ιστορία και να την συντηρήσει στη μνήμη μας. Σαν αφήγηση για εκείνους που οι μονόλογοί τους δεν φτάνουν στ' αυτιά μας αν δεν τους συνοδεύουν λίγες σταγόνες αίμα που θα τραβήξουν το βλέμμα μας. Σε ένα χρόνο, σε δύο, σε όσο χρειαστεί για να μεταφραστεί σε λόγια η ανεκλάλητη οδύνη κι αυτών που γίνονται επώνυμοι όταν οι θεσμοί υπερβάλλουν σε ζήλο για να μας κάνουν να τους προσέξουμε ως σημαδεμένα σώματα, ως νεκρά σώματα..."
Σε ό,τι αφορά την συγκεκριμένη ενέργεια, ναι, θα προτιμούσα χίλιες φορές να μην είχε γίνει. Δεν θα ήμουνα ποτέ ανάμεσα στους θεατές αυτής της παράστασης, αλλά με τρομάζει το ίδιο το ενδεχόμενο να ήμουν, για λίγα λεπτά έστω, έρμαιο μιας εξουσίας που ασκείται με την "πειθώ" της βίας και δεν μου αφήνει περιθώρια αντίδρασης. Και, επ' αυτού, καμιά σχέση με τις παρεμβάσεις στα θέατρα τον Δεκέμβρη για πολλούς και διάφορους λόγους ανάμεσα στους οποίους και το ότι οι περισσότεροι θιασάρχες ουδετεροποιήσανε την δράση, ξαφνιάζοντας εκείνους τους "εισβολείς" με το φιλόξενο καλωσόρισμά τους!
Χειμέρια τα πράγματα, όμως, κι απ' την άλλη πλευρά, αυτήν της επαναλαμβανόμενης ταξινόμησης σε "πολιτισμένους" και "απολίτιστους". Έτσι, γενικά, και με την ιδεολογική ισχύ του "αυτονόητου" επιχειρήματος...
Για τί πράγμα θα μπορούσαν να δικαιωθούν αυτοί που αφού εξέφρασαν την απέχθειά τους για τις παρεμβάσεις στις παραστάσεις, με ζήλο και φαντασμένο ελιτισμό έδωσαν το ιδεολογικό τους στίγμα απαξιώνοντας συλλήβδην ό,τι πιο ριζοσπαστικό έχει να επιδείξει η νεολαία της χώρας;
Τότε είχαμε μία απελπισμένη προσπάθεια κάποιων να βρουν βήμα κάπου, που ούτε κατά της παράστασης στρεφόταν ούτε φάνταζε σε κάποιος λογικό να μην αγκαλιαστεί από ανθρώπους που θα ήθελαν να παραστήσουν τους διαννοούμενους. Εδώ πάλι έχουμε μια χούφτα απ'τους nu age "αναρχικούς" που μετέτρεψαν μια έξοχη ιδέα περι αντιπληροφόρησης τύπου indymedia σ'ένα σταλινικό κυνήγι μαγισών για ιδεολογική καθαρότητα που καπελώνουν χώρους, εξεγέρσεις και διαμαρτυρίες που ούτε απο αυτούς ξεκίνησαν ούτε εκεί θα έπρεπε να μείνουν, που αποφάσισαν μόνοι τους ότι ξέρουν καλύτερα απ'την Κούνεβα, που δε βλέπουν καμία ασυμβατότητα ανάμεσα στις πολιτικές τους πεποιθήσεις και το να κλείνουν το στόμα όποιου αντιδραστικά βαφτίζουν καθεστωτικό ή κάτι τέτοιο αεριτζίδικο. Ας μην ενθαρρύνονται ισοπεδωτικοί συσχετισμοί όσο είναι ξεκάθαρα άδικοι τουλάχιστο, όχι γιατί έχουμε οι αναρχικοί αναγκαστεί να αποκυρήσσουμε τον κάθε καπελωτή αλλά η μπάλα τα παίρνει όλα.
Τα καλύτερα φασιστάκια είναι αυτά που χρησιμοποιούν μεγάλες και σπουδαίες λέξεις για να εκτονωθούν.
"Δεν θα ήμουνα ποτέ ανάμεσα στους θεατές αυτής της παράστασης"
Προσωπικά, θα με ενδιέφερε λίγη παραπάνω ανάλυση γι αυτή την οπτική.
Ελπίζω να μην αναφέρεται σ' εμένα το σχόλιο περί ισοπέδωσης, γιατί θα ανησυχήσω και πάλι για τα ελληνικά μου! Και όχι ως απολογία αλλά ως κατάθεση εμπειρίας, θεώρησα συγκλονιστικές τις τότε παρεμβάσεις στα θέατρα όπως και την αναπαράσταση θανάτου στην Ερμού το τελευταίο Σάββατο πριν τα Χριστούγεννα ["αναπαριστάνουμε αυτό που θέλετε να ξεχάσετε"] από σπουδαστές και πάλι δραματικών σχολών. Και μια σειρά από άλλες δράσεις που έδειχναν ότι οι εκκολαπτόμενοι καλλιτέχνες είναι πολύ πιο γενναιόδωροι κι ανιδιοτελείς από τους καταξιωμένους...
Ουπς, δεν πρόλαβα να τελειώσω το προηγούμενο σχόλιο και καλούμαι σε νέα απάντηση. Ευτυχώς, βέβαια, που δεν χρειάζεται παρά να συνοψίσω το προηγούμενο σχόλιό μου. Η βιασύνη με ενόχλησε, γιατί έχω εμμονή με το θέμα του χρόνου που πρέπει να δίνουμε στον εαυτό μας και στους άλλους ως ένδειξη σεβασμού. Κατά τ' άλλα, επαναλαμβάνω αυτό που έγραφα πριν: "οι συνεχιζόμενες εκδηλώσεις συμπαράστασης [για την Κατερίνα Κούνεβα] δείχνουν ότι είναι ακόμα ζέουσα [η μνήμη], ότι δεν ήρθε ακόμα ο χρόνος που θ' απαιτεί το συνδαύλισμα της. Γιατί θα έρθει κι αυτός. Όπως έρχεται πάντα". Κατά τη γνώμη μου, λοιπόν, λίγη υπομονή και λίγη παράταση χρόνου θα έκαναν πιο αποτελεσματικό το καλλιτεχνικό εγχείρημα στο επίπεδο της προσφοράς σε μια βασανισμένη γυναίκα, όταν τα γεμάτα δάκρυα μαντιλάκια μας θα είχαν στεγνώσει στη λιακάδα. Έγινα πιο σαφής τώρα φίλε/η Aerosol?
Άντε και για να μην σας ζαλίζω άλλο, επειδή δεν όμως δεν είμαι και από τους ρντρλώς ανυποψίαστους, οι παράγραφοι που παραθέτω είναι η δική μου συμβολή σ' ένα από τα πρώτα κείμενα φεμινιστικών οργανώσεων για συλλογή υπογραφών, γραμμένη νωρίτερα από τις 27 Δεκέμβρη που ολοκληρώθηκε το κείμενο και και κάπου εκεί δόθηκε στη δημοσιότητα: "Πολλαπλά πολίτης «δεύτερης κατηγορίας» η Κωνσταντίνα Κούνεβα, ως γυναίκα, μετανάστρια και εργαζόμενη σ' έναν απαξιωμένο κοινωνικά κλάδο, υπέστη τις συνέπειες της «απειθαρχίας» της με μια βάρβαρη, μεσαιωνικού χαρακτήρα κύρωση. Ευτυχώς, τα εξεγερμένα τμήματα της κοινωνίας, κινητοποιήθηκαν αμέσως με διάφορες δράσεις που μετά τις γιορτές θα πολλαπλασιαστούν [...] Η επίθεση που δέχτηκε η Κωνσταντίνα Κούνεβα μοιάζει να είναι το αποκορύφωμα ενός ιδιότυπου κοινωνικού ρατσισμού που βιώνουν οι εργαζόμενες στον κλάδο της, εξαιτίας της ίδιας της δουλειάς που κάνουν: «ανθρώπινα απορρίμματα» για την συλλογή των απορριμμάτων των «κανονικών ανθρώπων»· δέσμιες σε συνθήκες δουλειάς που ανεξίτηλα εγγράφονται στο σώμα τους με τη μορφή λοιμώξεων, δερματολογικών, αναπνευστικών, ορθοπεδικών, γυναικολογικών και πολλών άλλων ασθενειών. Το θύμα, διεκδικώντας ό,τι αναφαίρετα του ανήκει, έδειξε πως αυτός ο "κοινωνικός λάκκος" δεν είναι χωρίς πάτο [....]
Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας..."
Όχι, αφροδίτη, με αφορμή το σχόλιο του kukuzelis το είπα, θεωρώντας απλά ότι αυτό το σκεπτικό θα μπορούσε να δίνει λαβές σε τέτοιες ισοπεδώσεις και όχι καταλογίζοντάς του κάτι.
Κουκουζέλη, σ΄αγαπάω θες δεν θες :)
Από εκεί και πέρα μια παράσταση της «Μήδειας» όντως διακόπηκε, αλλά ξαναλέω, εδώ η εισβολή είχε ως στόχο την ίδια την παράσταση, την ενοχλούσε η ίδια η παράσταση, εδώ η παράσταση ήταν ο εχθρός, ενώ τον Δεκέμβρη δεν ήταν οι παραστάσεις ο εχθρός αλλά οι σκηνές τους το -θεμιτό ή αθέμιτο- βήμα.
Ευχαριστώ Αφροδίτη, έγινες σαφής. Δεν ήμουν σίγουρος αν θα σε απότρεπε η χρονική στιγμή. Με μπέρδεψε το "ποτέ".
@ kukuzelis, που έγραψε:
"Μπορεί να διαφωνεί κανείς στα επιμέρους, αλλά οι τύποι (νομίζω ότι ξέρεις ποιοι) το είχαν προβλέψει: 'τι μας λέει ότι δεν θα δούμε μεθαύριο τους ίδιους ή άλλους να καίνε βιβλία..." κτλ.
δηλαδή, με το συμπάθιο, αν το ίδιο "το είχαν προβλέψει" τίποτα βαρβάτοι νεοδημοκράτες ή λαοσίτες (όπως και έχει γίνει), θα τους παραθέταμε, με την επιφυλαξούλα πως "μπορεί (!) να διαφωνούμε στα επιμέρους (!!)";
ή μήπως με τους εν λόγω "διαφωνεί κανείς" μόνο στα επιμέρους;
και εν πάση περιπτώσει έχει φτιαχτεί ήδη ένα τέτοιο "εμείς" απέναντι στους "άλλους", συλλήβδην, τους "απολίτιστους"; που είναι δηλαδή όλοι ίδιοι; όσοι προπηλακίζουν τα γεροντάκια και τις νοικοκυρές στο Κύπρου-Πατησίων, όπως γράφτηκε σε ανάλογο ποστ, όσοι διέκοπταν παραστάσεις τον Δεκέμβρη, όσοι βανδάλισαν τώρα το Από Μηχανής;
ακόμα γενικότερα: όταν διαφωνούμε ριζικά (και για ιδεολογικούς, εννοείται, λόγους) με διάφορες μεθόδους, από πέτρες έως μολότοφ κτλ., είμαστε αυτομάτως στην απέναντι όχθη, ενωμένοι με κάθε λογής επίσης (αλλά για άλλους ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥΣ λόγους) διαφωνούντες;
ξανά με το συμπάθιο, αλλά ανατριχιάζω με κάτι τέτοιες "ευκολίες", στις οποίες εν μας έχει καθόλου συνηθίσει ο κουκουζέλης, ούτε και ο οικοδεσπότης!
Υ.Γ. αλήθεια, το κείμενο των "βανδάλων" το διαβάσαμε πουθενά; εγώ προσωπικά μόνο αποσπάσματά του είδα από δω κι από κει. Θα μου πείτε μιλάνε οι πράξεις τους - αλλά τότε κι αυτοί θα μας πουν ότι μετράνε οι πράξεις μας, και περισσότερο ο λόγος μας
Ι.Χ., ξεκινάω από το ΥΓ. Σε διαβεβαιώ ότι τα αποσπάσματα που διάβασες είναι και η όποια «ουσία» του κειμένου. Εν πάση περιπτώσει επειδή έχω το κείμενο σε αρχείο εικόνας και δεν μπορώ να το αντιγράψω, αν θες στείλε μου μέιλ να στο προωθήσω.
Τώρα, για τα υπόλοιπα, είναι άκομψο να «υπερασπιστώ» εγώ τον Κουκουζέλη (μπορεί, προφανώς, να επιχειρηματολογήσει για τις δικές του απόψεις πολύ καλύτερα απ΄ ό,τι εγώ). Όσον αφορά τις δικές μου απόψεις όμως θέλω να πιστεύω ότι σε καμία ευκολία δεν ενέδωσα: ειρωνεύτηκα στη νιοστή τους κουνεβικότερους της Κούνεβα βανδαλίζοντες, σχολίασα μισοειρωνικά την σπουδή με την οποία η ιστορία της Κούνεβα έγινε θέατρο, στη συνέχεια αναγνώρισα στα σχόλια ότι σε ένα βαθμό τα κακά που μάντεψαν οι «τρεις» επαληθεύτηκαν, κάνοντας όμως την βασικότατη διάκριση των τότε εισόδων στα θέατρα από την τώρα.
Το θέμα της έκθεσης σήμερα στις πανελλήνιες,
έχει καμία σχέση με όσα φιλοξενήθηκαν εδώ?
Μα ο Oldboy είναι φασίστας. Μισεί τον Άγγελο Τερζάκη. Δεν το ξέρεις;
"...ή να επιχειρούν να ορίσουν το τι θα λέμε και τι θα σκεφτόμαστε;"
Συγγνώμη, ειλικρινά τώρα και για το Θεό,
υπάρχει κανείς εδώ μέσα που νομίζει ότι δεν υφίσταται κανενός είδους προσπάθεια ορισμού του λόγου και της σκέψης;;;;;
«Ηγεσία του κόσμου μια μόνο μπορεί να ειπωθεί: η κατά τόπους ανεξάρτητοι διανοούμενοι που διαφωτίζουν την κοινή γνώμη, κρατούν σ' εγρήγορση τις συνειδήσεις, καταγγέλλουν, ξεσκεπάζουν το παιχνίδι των υπονομευτών της ειρήνης, της ελευθερίας και της ανθρωπιάς».
Αγγελος Τερζάκης
click on the blue coloured link those who are interested. Happy to serve you.
Έχει πάντως ενδιαφέρον το ότι ξεφεύγουμε συλλήβδην από το θέμα του ποστ.
Καταρχήν, αυτά τα γίδια πιθανώς δεν έχουν σχέση με το χώρο των αναρχικών - ασχέτως του πώς αυτοπροσδιορίζονται.
Από την άλλη, γνωρίζω αρκετά προβληματικά άτομα που χαμογελούν χαιρέκακα στη θέα επεισδοδίων...παίρνουν έτσι εκδίκηση για την προσωπική τους μιζέρια/ανεπάρκεια/οτιδήποτε.
Επίσης έχω δει αναρχικό να χαμογελάει σαρδονίως στην είδηση ότι έδειραν οι Χρυσαυγίτες μετανάστη – αφορμή για ξύλο βλέπετε.
Να με συμπαθάτε αλλά ο χώρος των αναρχικών έχει το ποσοστό ανεγκέφαλων ηλιθίων που του αναλογεί...μην τρελαθούμε κιόλας.
Προσωπικά, το συμβάν μου φαίνεται δουλειά ασχέτων, πιθανό ανθρώπων που είχαν προσωπικά με τον σκηνοθέτη/ηθοποιούς ή ακόμα και προβοκάτσια.
For the record πάντως, ρώτησα τους 'εκ των έσω' φίλους μου και κανείς δεν γνωρίζει τίποτα για το συμβάν. Οι περισσότεροι δεν ήξεραν καν τον κ. Φάις.
Όμως δεν θα έπεφτα από την καρέκλα αν μάθαινα ότι πρόκειται για άτομα προσκείμενα στον γενικότερο αναρχικό χώρο.
Αυτό που είπες Old Boy...'κουνεβικότεροι της Κούνεβα' είναι κλασσικό φαινομενο-μάστιγα στους αριστερο-αναρχικούς΄χώρους.
Οι διανοούμενοι, στις μέρες μας, εύκολα, δεν φαντάζουν να είναι ανεξάρτητοι.-
O Χρυσαυγίτης
και για το αληθοφανές
never said never again
«Ηγεσία του κόσμου μια μόνο μπορεί να ειπωθεί:
η κατά τόπους ανεξάρτητοι διανοούμενοι
που διαφωτίζουν την κοινή γνώμη, κρατούν σ' εγρήγορση τις συνειδήσεις,
καταγγέλλουν,
ξεσκεπάζουν το παιχνίδι των υπονομευτών της ειρήνης, της ελευθερίας και της ανθρωπιάς».
Αγγελος Τερζάκης
Σωτήρη, έγραψες!
"Έχει πάντως ενδιαφέρον το ότι ξεφεύγουμε συλλήβδην από το θέμα του ποστ."
Ξεφεύγει κανείς όταν δεν του απαντώνται οι απορίες του.
Είναι στο χέρι του Old boy να ξεχωρίσει ένα από τα θέματα που θίγονται στα σχόλια και να το αναρτήσει με σκοπό την πληρέστερη ανάλυση και ανάπτυξή του.
Δεύτερη ερώτηση κρίσεως:
"...προσωπική τους μιζέρια/ανεπάρκεια/οτιδήποτε."
1 ΘΕΜΑ:
Να κατονομαστούν τα επιτεύγματα που συντελέστηκαν τα τελευταία χρόνια και την πρόοδο που σημειώθηκε στους τομείς (συμπληρώστε τα κενά):
υγεία: ________
παιδεία:_________
εργασία: __________
δημόσια τάξη:________
δικαιοσύνη:____________
γεωργία:________
διοίκηση-αποκέντρωση:____________
πολιτισμός:___________
(σημείωση: δεν ζητούνται όλοι οι τομείς προς διευκόλυνση των ερωτηθέντων λόγω της προηγηθείσης αναρχίας)
Ο πόλεμος καλά κρατεί. Αυτό είναι το τρέχον ζητούμενο, αν όχι αλλαγή, έστω ανανέωση, ρήξις και νέα τάξις. Τίποτε νεότερο από το μέτωπο; Εμένα ακόμη δεν μου έχουν σπάσει το τουτού και δεν το έχει μάθει ο πλανητάρχης. Αφού σκέφτηκα εν μέσω καλοκαιριού να το αράξω στην Ερμού ασφαλισμένο, έναντι βίαιης κακοήθειας από τρίτους. Το "άμα βρεις μια ευκαιρία πιάστην απ' τ'αρχίδια", ισχύει;
@ ανώνυμο: οκ για μένα λοιπόν το θέμα είναι η καπηλεία-'καταγγελία του κώλου' νοσηρών κοινωνικών φαινομένων για την ανάδειξη του εαυτού (ή ενός κινήματος εν γένει) και η ύψωση επαναστατικών λαβάρων εκ του ασφαλούς και αυθαιρέτως.
Για μένα, ξαναλέω. Και μιας και υπογράφω με το nick μου, νομίζω μπορώ να εκφράζω και εγώ την άποψή μου με δίχως προσωπικές-απρόσωπες αντιδικίες.
Αν θέλεις πραγματικά να δεις την όποια πρόοδο, καλό είναι να μην επαναπαυτείς στο δικό μου λόγο, αλλά να διαβάσεις/ερευνήσεις από μόνος/η σου για τους τομείς που σε ενδιαφέρουν.
Αντιστοίχως, αν θέλει κανείς να αντιληφθεί τα προβλήματα των σημερινών κοινωνιών στις πραγματικές τους διαστάσεις, θα πρέπει να κυκλοφορεί στους δρόμους και να ζει παραγωγικά, συμμετέχοντας σε αυτό που λέμε συλλογική πραγματικότητα. Αν δεν προσπαθήσεις δεν μπορείς να αντιληφθείς τα εμπόδια και την αδικία.
Αν αυτό πληρείται και μας φταίει ο Φάις, τί να πω...όλα είναι θέμα αντίληψης.
ότι καταειρωνεύτηκες "στη νιοστή" τους "κουνεβικότερους της Κούνεβα", όπως τους χαρακτηρίζεις (συμπάθα με, ολντ μπόι, και εδώ εγώ βρίσκω μια κάποια "ευκολία"), είναι προφανέστατο: αυτός άλλωστε είναι και ο άξονας στο ποστ σου
όμως, ότι "σχολίασ[ες] μισοειρωνικά την σπουδή με την οποία η ιστορία της Κούνεβα έγινε θέατρο" δεν είναι και τόσο προφανές, για μένα τουλάχιστον
εν πάση περιπτώσει, αν υπάρχει τελικά λόγος για ειρωνεία, μισοειρωνεία έστω, της σπουδής κτλ., χρειάζεται μεγάλος σκεπτικισμός απέναντι στην αντίδραση των "κουνεβικότερων", ή οπωσδήποτε χρειάζεται διαφορετικού τύπου καταδίκη των μεθόδων τους
(και σόρι για τον διδακτισμό, που εκτός των άλλων κρύβει το πόσο πολύ μου άρεσε το ποστ σαν κείμενο!)
«εν πάση περιπτώσει, αν υπάρχει τελικά λόγος για ειρωνεία, μισοειρωνεία έστω, της σπουδής κτλ., χρειάζεται μεγάλος σκεπτικισμός απέναντι στην αντίδραση των "κουνεβικότερων", ή οπωσδήποτε χρειάζεται διαφορετικού τύπου καταδίκη των μεθόδων τους».
Ας το πω ως εξής. Η δικιά μου μισοειρωνεία έχει ως αφετηρία της μια αμφιβολία για το τάιμινγκ της παράστασης. Μια αμφιβολία που δεν έχει να κάνει με τα κίνητρα των καλλιτεχνών, τα οποία θεωρώ ειλικρινέστατα, αλλά με την ας την πω έτσι «νομιμοποίηση» του να μετατρέψουν τα -ευγενικά, επαναλαμβάνω- κίνητρα τους σε παράσταση τόσο γρήγορα.
Οι τύποι όμως που έκαναν την εισβολή δεν φαίνεται να ζουν σε ένα κόσμο που η αμφιβολία έχει θέση. Οι τύποι αυτοί φαίνεται να ζουν σε ένα κόσμο γεμάτο από σιγουριές και βεβαιότητες, γεμάτο «καλό» και «κακό», γεμάτο εν τέλει «απαγορεύεται». Και είναι τόσο γεμάτοι από τις βεβαιότητές τους που δεν μπήκαν στον κόπο να δουν αν η άμεσα εμπλεκόμενη θίγεται ή δεν θίγεται από την παράσταση. Γιατί αυτοί ξέρουν. Κι αν η Κούνεβα έχει άλλη άποψη, ή εκβιάστηκε ή δεν της πέφτει λόγος.
Για να επανέλθω στη δική μου θέση, η αμφιβολία μου για την εντός εισαγωγικών νομιμοποίηση της παράστασης θα με οδηγούσε πιθανότατα να δω την παράσταση για να σχηματίσω άποψη.
Στη δική τους θέση, δεν έχει την παραμικρή σημασία το «τι» και το «πώς» της παράστασης, η παράσταση είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη, αλλά το χειρότερο δεν είναι η καταδίκη της.
Το χειρότερο και εκείνο που κάνει τελικά όλη την βαθιά ιδεολογική διαφορά είναι η ποινή που επιβάλλουν.
με κίνδυνο να ξεστρατίσουμε από την κοινή καταδίκη, που είναι δεδομένη, θα έλεγα πως οι "σιγουριές και βεβαιότητες" δεν είναι απριόρι καταδικαστέες, και όχι μόνο επειδή κάποτε είναι αναπόφευκτες -εν πάση περιπτώσει με βεβαιότητες καταστράφηκαν κόσμοι, με βεβαιότητες χτίστηκαν κόσμοι
και: στο κείμενο διαμαρτυρίας για "την πρόσφατη βάναυση απόπειρα φίμωσης της τέχνης και της ελευθερίας της έκφρασης" διαβάζω για "αυτόκλητους λογοκριτές και μικρόνοες καπηλευτές θέσεων και ιδεών της κοινωνικής αλληλεγγύης"
προφανώς και συμφωνώ με το χαρακτηρισμό "αυτόκλητοι λογοκριτές" (αφού όμως αποδοθεί και σε όσους λογόκριναν με τον αθλιότερο, απαξιωτικότερο τρόπο την οσοδήποτε άναρθρη έκφραση ολόκληρου κινήματος τον Δεκέμβρη -και δεν αναφέρομαι στη δίκαιη καταδίκη της σπασμένης βιτρίνας, αφού η καταδίκη υπήρξε ισοπεδωτική και εφ' όλης της ύλης)
πέρα λοιπόν από τους "αυτόκλητους λογοκριτές", το "μικρόνοες [sic]καπηλευτές θέσεων και ιδεών της κοινωνικής αλληλεγγύης" δε εκφράζει τάχα απόλυτη βεβαιότητα;
Eκφράζει, ναι. Οι απόλυτες βεβαιότητες μας τριγυρίζουν από παντού.
Χτίζουμε τον κόσμο μας μέσα σε αυτές, χτίζει κι ο διπλανός τον δικό του, κι όταν συγκρούονται η προσπάθεια φυσικής ή ηθικής καταστροφής του άλλου φαντάζει αναπόφευκτη.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home