Για σκοπιμότητα

Ιδιωτική Τηλεόραση, αργά χθες βράδυ.

Βλέπω στις ειδήσεις του Μega αυτό και δεν μου παίρνει παρά ελάχιστα δευτερόλεπτα για να σκεφτώ -τόσο από την επιλογή να αναδειχθεί το θέμα με αυτοτελές ρεπορτάζ, όσο και από τον τρόπο παρουσίασής του- ότι το ζητούμενο μάλλον δεν είναι ο ειδησεογραφικός πόνος για τα δικαιώματα των εργαζομένων στο Καζίνο του Ρίο, αλλά ο επιχειρηματικός πόνος για την επικράτηση στον ανταγωνισμό. Σήμερα δεν μου χρειάζονται παρά ελάχιστα κλικ στο google για να δω ότι όχι μόνο ο Μπόμπολας είναι μεγαλομέτοχος του Καζίνο της Πάρνηθας, αλλά ότι επίσης το Καζίνο του Ρίο το εκμεταλλεύεται η M.Ι.G. Σχεδόν καπάκι μετά την είδηση για το Καζίνο ήρθε η ώρα των αθλητικών, όπου η δήλωση Τζίγγερ κατά Βγενόπουλου διαβάζεται πανηγυρικά εν είδει επισήμου ανακοινωθέντος.

Όλα κι όλα, στην ιδιωτική τηλεόραση λέμε ειδήσεις και δεν είμαστε οχήματα εξυπηρέτησης επιχειρηματικών συμφερόντων.

Δημόσια Τηλεόραση, αργά χθες βράδυ.

Η ατάκα του Κώστα Βερνίκου ότι και στην Ευρώπη γίνονται διαιτητικά λάθη, μόνο που εκεί ουδείς διανοείται να κατηγορήσει τους διαιτητές για σκοπιμότητα, δένει υπέροχα με το καροτσάκι του Μπάλακ στον διαιτητή, με το «fucking disgrace» που ολοκληρώνει το αμόκ του Ντρογκμπά, με το «αυτό ήταν που ήθελε η Ουέφα» του Χίντιγκ, ενώ η κόντρα στην ποδοσφαιρική ανάλυση του Τάκη «η Τσέλσι δεν μπορεί να παρατάσσεται σαν ομαδούλα» Γκώνια με το Νίκο Σαργκάνη ανεβάζει το ποδοσφαιρικό επίπεδο σε δυσθεώρητα επίπεδα, σε επίπεδα όχι πλέον Τσάμπιονς αλλά Τσάμπιον Λιγκ, όπως θα συμπλήρωνε κι ο Νίκος ο Καρούλιας, ο οποίος Τσάμπιον το έμαθε και Τσάμπιον θα το λέει, κατσίφλωρες λοουερούχοι.

Όλα κι όλα, στην δημόσια τηλεόραση υπάρχει αξιοκρατία και διευθυντεύει ο ανθός ο δημοσιογραφικός, χαρτζηλικώνοντας και κάνοντας τσάμπα ταξίδια στον ανθό τον παλαιμαχικό για να διαφημίζει την PUMA.