Σώματα
Σε χτυπητή αντίθεση με το σταυρωμένο σώμα και την σε κάθε εκκλησία της χώρας αναμενόμενη ανάστασή του, τα πλαστινοποιημένα σώματα στο Γκάζι θα παραμείνουν και μετά τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου όχι μόνο εκτός αναστάσεως (Κινέζοι γαρ), αλλά κι εκτός ταφής (όπου αζήτητος κι η μοίρα του γαρ), εντός εκθέσεως όμως κι έναντι αντιτίμου 16 ευρώ.Τόσο η αμφίβολη προέλευση των σωμάτων, όσο και ο εν μέρει κερδοσκοπικός της χαρακτήρας, μου αρκούν για να είμαι αρνητικός ως προς τα «Βodies», καθώς μάλιστα δεν μπόρεσα να διακρίνω από τα όσα διάβασα κάποια τόσο σημαντική επιμορφωτική διάσταση, που να καθιστά αναγκαία την έκθεση πτωμάτων που παίζουν ποδόσφαιρο (το ελληνικό κοινό είχε άλλωστε την τύχη να απολαμβάνει τα τελευταία χρόνια σε αυτόν τον ξεχωριστό ρόλο τον Μίκαελ Νίλσον).
Από την άλλη η αλήθεια επίσης είναι ότι βρίσκω την ιδεολογική πτυχή των ενστάσεων μάλλον υπερβολική.
Με αυτά και με εκείνα η έκθεση μπορεί να είναι αμφιλεγόμενη (και πιθανότατα αυτό να την εξυπηρετεί εμπορικά), αλλά αφού την διοργάνωσή της υποστηρίζει ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων, βρίσκω την αφορμή να πω πως δυσκολεύομαι να δω τι αμφιλεγόμενο υπάρχει στην δωρεά οργάνων και τι εξακολουθεί να μας εμποδίζει να γίνουμε δωρητές οργάνων, πέραν από μια ιδιοκτησιακή αντίληψη του σώματός μας και της ζωής μας: αποθανέτω το κορμί μου μετά των αλλοφύλων.
Όχι ακριβώς ο ορισμός της ανθρωπιάς.
posted by Old Boy @ 5:30 μ.μ.
26 comments
26 Comments:
Υπάρχει μια φρικαλέα φήμη ότι, οι λίστες με τα ονόματα των δωρητών οργάνων πωλούνται, από όσους έχουν πρόσβαση σε αυτές, σε ενδιαφερόμενους, οι οποίοι φυσικά δεν είναι ενδιαφερόμενοι από θαυμασμό στους δωρητές ή από περιέργεια.
Η αλήθεια είναι ότι ούτε εγώ είδα αυτή την έκθεση και ο λόγος είναι ότι σε περίπτωση που πράγματι αυτά τα σώματα πριν γίνουν εκθέματα ανήκαν στα "αζήτητα", δεν είμαι σίγουρη ότι έχει κανείς το δικαίωμα να τα εκθέτει χωρίς την άδεια των κατόχων τους -αν βέβαια έχει καμία σημασία το τι γίνεται το σώμα μας μετά το θάνατο και για όσους τίθεται ηθικό ζήτημα από αυτή την αυθαιρεσία.
Νομίζω όμως, ότι ο ρόλος αυτών των σωμάτων θα έπρεπε να παίζεται από εκείνων που διέθεσαν μόνοι τους τα σώματά τους για έναν τέτοιο σκοπό.
Φυσικά και δεν πήγα να δω την "έκθεση"...
Οσο για το ποδόσφαιρο, έχω δει να παίζουν κάτι παλτά.. μα κάτι παλτά!!! ;)
Χάρηκα που τελικά έγραψες για το θέμα και που τα έχωσες με τον τρόπο σου σε αυτό το απαράδεκτο τσίρκο.
Όμως, αναφορικά με την τελευταία παράγραφό σου:
Ο σκοπός (δωρεά οργάνων για μεταμοσχεύσεις) αγιάζει τα μέσα (σκοτεινή και μάλλον άγρια προέλευση των σωμάτων της έκθεσης);
Από πού κι ώς πού το ότι υποστηρίζουμε τη δωρεά οργάνων για μεταμοσχεύσεις [όχι για το τσίρκο έτσι;] συνδέεται με την έκθεση αυτή [το τσίρκο που λέγαμε] και την μη-καταδίκη της;
Τι δουλειά είχε ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων να προσδώσει κύρος - γιατί αυτό έκανε! - σε τούτη την άθλια έκθεση;
Όσο για το υπερβολικό των ιδεολογικών αντιρρήσεων:
1. Δεν είναι μόνο ιδεολογικές, αφού κατατίθενται πληροφορίες για την προέλευση των πτωμάτων.
2. Θα έλεγες υπερβολικό και το πόρισμα της γαλλικής εθνικής επιτροπής για ζητήματα ηθικής στις επιστήμες της ζωής και της υγείας, η οποία μιλάει για "μεταχείριση που θυμίζει τη μεταχείριση των πτωμάτων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης κατά το Β' παγκόσμιο πόλεμο";
Μετά από αρκετό καιρό που έχει αρχίσει αυτή η απαράδεκτη και για μένα έκθεση διαβάζω αντιδράσεις στο διαδίκτυο.
Οι περισσότεροι από τους γνωστούς μου έτρεξαν να την δουν με τη δικαιολογία του "επιμορφωτικού"
Μάλιστα με κάποιους από αυτούς είχαμε και έντονη διαφωνία για το κατά πόσο χρειάζεται στο μέσο άνθρωπο τέτοιου τύπου επιμόρφωση.
Το δικό μου το ερώτημα είναι ένα: από πότε η επιστήμη καταλύει κάθε έννοια ηθικής; Θα μου πεις και τι είναι ηθική...και πώς την ορίζει η εκάστοτε κοινωνία...
Και θα πω ότι κοινωνία που αρέσκεται να βλέπει γδαρμένους ανθρώπους που δεν έχουν συγκατατεθεί στην έκθεση τους μετα θάνατον (ιδίως κατ' αυτόν τον τρόπο)είναι εξίσου γδαρμένη και αξιολύπητη.
Και ναι, για μένα είναι βασικότατη η προέλευση! Μεγάλο μέρος προέρχεται από το Υπουργείο ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ της Κίνας.
Αυτό τα λέει όλα.
Και κάτι τελευταίο: Δυσκολεύομαι πολύ συχνά να συσχετίσω το "επιμορφωτικό" με το χρηματικό αντίτιμο που εν προκειμένω είναι αρκετά υψηλό.
καλό Πάσχα
Αναγνωρίζουμε απόλυτα το αυτονόητο του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των πτωμάτων μας.
Όσοι επίσης θέλουν να βλέπουν πλαστινοποιημένα πτώματα, ας βλέπουν τα πτώματα εκείνων που εχουν δώσει την συγκατάθεσή τους για την ανάλογη χρήση των πτωμάτων τους.
Το να δύνανται, επίσης, κάποιοι, να μας παρουσιάζουν τον Σωκράτη σαν τον Τσάκα, να βγαίνει στα κανάλια, λέγοντάς μας, 'ψηφίστε με', δεν εγείρει, αναλόγως, κάποιο επίσης ηθικό ή ακόμα και νομικό ζήτημα;
Ή έστω, κάποιο ζήτημα ...κριτικής σκέψης;
Διότι, όταν τίθεται δημοσίως ένα ζήτημα κριτικής σκέψης και καμία κριτική σκέψη δεν αρθρώνεται, την ώρα που θα όφειλε να αρθρώνεται τουλάχιστον στο ίδιο επικοινωνιακό εύρος με το ζήτημα που τίθεται, τότε μάλλον πρέπει να διαπιστώσουμε, πως η κριτική σκέψη των καιρών μας, δεν έχει καμία επικοινωνιακή δυνατότητα πλέον.
Και αυτό, είναι κατά τη γνώμη μας, ακόμα πιο λυπηρό, από τα Bobies.
Επίσης, και το ζήτημα της ψηφιακής πλαστινοποίησης των ζώντων πτωμάτων μας, κατά τη διάρκεια που αναγκαζόμαστε να περιμένουμε, χωρίς να έχει ζητηθεί η συγκατάθεσή μας, σαν τα μοσχάρια του Ντάμιαν Χισρτ, μέσα στους αυτό-ανοιγόμενους με χρονοκαθυστέρηση θαλάμους εισόδου των τραπεζών, πιστεύουμε πως εγείρει ανάλογα …κριτικά ζητήματα.
Μήπως η κριτική σκέψη, τοκίζει κι αυτή κεφάλαια, και δεν αδειάζει να αρθρωθεί;
«Ο σκοπός (δωρεά οργάνων για μεταμοσχεύσεις) αγιάζει τα μέσα (σκοτεινή και μάλλον άγρια προέλευση των σωμάτων της έκθεσης);
Από πού κι ώς πού το ότι υποστηρίζουμε τη δωρεά οργάνων για μεταμοσχεύσεις [όχι για το τσίρκο έτσι;] συνδέεται με την έκθεση αυτή [το τσίρκο που λέγαμε] και την μη-καταδίκη της;
Τι δουλειά είχε ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων να προσδώσει κύρος - γιατί αυτό έκανε! - σε τούτη την άθλια έκθεση;»
Caro Toυρτούρα -αφού παρατηρήσω πρώτα ότι κάνεις γαργάρα το θέμα του Νίλσον- εγώ τα αποσύνδεσα τα δυο θέματα: αν κακώς ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων προσδίδει κύρος στην έκθεση, κακώς της προσδίδει. Αλλά -και για να το συνδέσω και με το ιδεολογικό σκέλος των ενστάσεων- εμένα και να με χαλάει τελικά η έκθεση βρίσκω απείρως σημαντικότερο και απείρως μεγαλύτερο «κακό» την απροθυμία μας να γίνουμε δωρητές οργάνων.
Αφού επαναλάβω ότι κάπου το όλο πράγμα της έκθεσης τελικά μπάζει και μάλιστα έντονα, αφού επαναλάβω ότι δεν είναι ασήμαντο το να παίρνονται σώματα νεκρών και να μετατρέπονται έτσι απλά σε εκθέματα, εκείνο που πάντως πιστεύω ως γενικότερη ιδεολογία είναι ότι άπαξ και κάποιος πεθάνει πέθανε και ότι είναι πιο σημαντικό το πώς θα φερόμαστε στους ζωντανούς από ό,τι στους νεκρούς, ότι είναι πιο σημαντικό το πώς θα φερόμαστε στους ζωντανούς απ' ό,τι στους αγέννητους.
«Υπάρχει μια φρικαλέα φήμη ότι, οι λίστες με τα ονόματα των δωρητών οργάνων πωλούνται, από όσους έχουν πρόσβαση σε αυτές, σε ενδιαφερόμενους, οι οποίοι φυσικά δεν είναι ενδιαφερόμενοι από θαυμασμό στους δωρητές ή από περιέργεια».
Συνοδοιπόρε, πρακτικά όμως αυτό σημαίνει τι άραγε; Ότι αφού υπάρχει η φήμη, δεν γίνομαι δωρητής, γιατί άπαξ και γίνω, μπορεί να με φάνε για να πάρει τα νεφρά μου κάποιος πλούσιος;
Νομίζω ότι υπάρχουν πολύ περισσότερο εύλογοι φόβοι στη ζωή μας από αυτόν, αν συνυπολογιστεί το ενδεχόμενο καλό που μπορούμε να κάνουμε αν γίνουμε δωρητές.
Oldboy, όχι δεν σημαίνει αυτό. Απλώς σημαίνει ότι μια τέτοια φήμη δημιουργεί μαζικά αναστολή στη λήψη της απόφασης για επίσημη δωρεά.
Νομίζω ότι, οι άνθρωποι που αποφασίζουν να γίνουν δωρητές οργάνων, δεν έχουν μόνο την επιλογή της συμβολαιογραφικής πράξης. Προσωπικά ξέρω ανθρώπους, που έχουν εκφράσει αυτή τους την επιθυμία στους δικούς τους και δεν έχω λόγο να σκεφτώ ότι οι τελευταίοι δεν θα την σεβαστούν αν χρειαστεί.
Επίσης, πόσοι δεν έχουν ακούσει περιπτώσεις πρόωρων θανάτων ατόμων, των οποίων οι γονείς προσφέρουν τα όργανά τους χωρίς δεύτερη σκέψη, ενώ τα παιδιά τους δεν ήταν δωρητές.
Και πάντως, δεν πιστεύω ότι το κίνητρο όσων δεν γίνονται επισήμως δωρητές είναι το "αποθανέτω το κορμί μου μετά των αλλοφύλων". Νομίζω ότι είναι σπάνια μια τέτοια προσέγγιση και αφορά π.χ. ανθρώπους που σκόπιμα μεταδίδουν σοβαρές ασθένειες.
Υπό την οπτική της ψευδαίσθησης της συνέχισης της ζωής μας, έστω μέσω των μελών ή των οργάνων μας, η προσφορά τους είναι ελκυστικότερη από την άρνηση.
στην καθημερινη μας ζωη λατρευουμε το ανθρωπινο σωμα, σε καθε εκφανση του. λατρευουμε την ομορφια, την διαφορετικοτητα, τις αντοχες και τις δυνατοτητες του. η τεχνη και η επιστημη συνεχως θα προκαλουν την ηθικη μας και τις αντοχες μας, θα σπρωχνουν την σκεψη μας μπροστα, στο τι μπορουμε να δεχτουμε, να ανεχτουμε, να μας συγκινησει, να μας αηδιασει. ο καθενας θετει τα ορια του. τα ορια της κοινωνιας ειναι παντα κοντα στον μεσο ορο, εναν μεσο ορο που εχει διαμορφωθει στην διαρκεια πολλων ετων, λογω πολλων παραγοντων. στην ολλανδια αγοραζουν ελευθερα χασις, εμεις εδω στην ελλαδα το θεωρουμε ακραιο, για παραδειγμα. πολυ κακο για το τιποτα μου φαινεται.
οσον αφορα την δωρεα οργανων. διορθωστε με αλλα νομιζω πως στην ισπανια, και πιθανοτατα και σε αλλες χωρες ολοι ειναι εν δυναμει δωρητες οργανων. εδω στην ελλαδα, θες λογω του οτι πιστευουμε αυτες τις φρικαλεες φημες, που μπορει να ειναι και αληθεια, θες επειδη η θρησκευτικη μας κουλτουρα μας αναγκαζει να συμπεριφερομαστε στο ανθρωπινο σωμα με καποιον "σεβασμο" μετα θανατον, δεν τα παμε καλα με την δωρεα οργανων.
για εμενα σεβασμος και υψιστη αγαπη θα ηταν να ειμαστε ολοι δωρητες και μετα ο,τι απεμενε να το καιγαμε. θα βοηθουσαμε τους συνανθρωπους μας, την φυση, και δεν θα πιαναμε και χωρο. πιανουμε ηδη αρκετο πανω σε αυτην την γη οσο ζουμε, ας μην πιανουμε κι οταν πεθαινουμε.
υγ. ειμαι δωρητης οργανων, δεν πιστευω στον θεο, και θα ηθελα οταν πεθανω καποιος να μπει στον κοπο να με καψει.
Αφού επαναλάβω ότι κάπου το όλο πράγμα της έκθεσης τελικά μπάζει και μάλιστα έντονα, αφού επαναλάβω ότι δεν είναι ασήμαντο το να παίρνονται σώματα νεκρών και να μετατρέπονται έτσι απλά σε εκθέματα, εκείνο που πάντως πιστεύω ως γενικότερη ιδεολογία είναι ότι άπαξ και κάποιος πεθάνει πέθανε και ότι είναι πιο σημαντικό το πώς θα φερόμαστε στους ζωντανούς από ό,τι στους νεκρούς, ότι είναι πιο σημαντικό το πώς θα φερόμαστε στους ζωντανούς απ' ό,τι στους αγέννητους.Καλά, αυτό δεν είναι το πρώτο κλισέ που θα έρθει στο μυαλό και του πλέον αποχαυνωμένου καταναλωτή; Ότι άπαξ και πεθάνεις δεν τρέχει μια; Μια θετικιστική δηλαδή κενολογία, που αγνοεί τον συμβολισμό, αγνοεί την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση, την σχέση μας με το θάνατο, κλπ. Ναι, άμα οι άνθρωποι ήτανε ψυχρές μηχανές (ρομπότ π.χ.), όταν θα πεθάναν δεν θα έτρεχε τίποτα. Δεν είναι όμως, και κάτι τρέχει: όχι για τους νεκρούς, αλλά για αυτούς που επιζούν.
Νομίζω μπορεί να αποδειχθεί ιστορικά ότι η έκπτωση της ανθρώπινης ζωής είναι κοινή, και ότι μια κοινωνία που π.χ. γράφει στα @@ της τους πεθαμένους, το ίδιο και χειρότερα αντιμετωπίζει τους ζωντανούς.
Ο δε πολιτισμός συχνότατα χαρακτηρίζεται (στην φιλοσοφία, την εθνολογία, τις συγκριτικές πολιτισμικές μελέτες, κλπ) ως η σχέση μιας κοινωνίας απέναντι στη ζωή και το θάνατο.
Να θυμίσω ότι από τα πρώτα αρχαία δείγματα πολιτισμού είναι οι προϊστορικοί τάφοι στους οποίους βρέθηκαν λουλούδια (ναι, όπως σήμερα).
Να θυμίσω ότι ακριβώς πάνω στο ίδιο θέμα βασίζεται η Αντιγόνη, η οποία μπορεί να μην έχει την αξία μιας ταινίας των Κοέν αλλά κάτι μας λέει και αυτή.
Σε ό,τι αφορά την δωρεά οργάνων, ο ίδιος ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων γράφει στη σελίδα του κάτι που αναγνωρίζει τον νεκρό: «η αφαίρεση ιστών και οργάνων από νεκρό δότη γίνεται με τον προσήκοντα σεβασμό στο σώμα του νεκρού»
Δες και:
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πρώτοι που αντέδρασαν έντονα την πρώτη φορά που έλαβε χώρα η έκθεση και ζήτησαν την απαγόρευση της ήταν γιατροί - το Συμβούλιο Ανατόμων στην πόλη Τάμπα της Φλώριδας. Ο θεός του εμπορίου, που βρίσκεται πίσω από την έκθεση, τους είπε ότι οφείλουν να περιορίσουν το λόγο τους στα πανεπιστήμια. Αυτά ως προς το «διδακτικό» και «επιστημονικό» του πράγματος.
Τι σκέφτηκαν άραγε τα στελέχη του «Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων», ο οποίος συνδιοργανώνει την έκθεση; Ο και ιατρός δήμαρχος Αθηναίων και ανώτατος επιβλέπων της Τεχνόπολης, άραγε τι; Ότι η παράθεση πτωμάτων προς δημόσια ψυχαγωγία θα προσελκύσει τον κόσμο να γίνει δωρητής σώματος;
Ότι πολλοί θα ήθελαν ―έστω και ως ιδέα― να δούν το συντροφό τους ή το παιδί τους μεταθανάτιο τενίστα;
Ιδιαίτερα όταν ο ίδιος οργανισμός μας καθησυχάζει από τη σελίδα του πως «η αφαίρεση ιστών και οργάνων από νεκρό δότη γίνεται με τον προσήκοντα σεβασμό στο σώμα του νεκρού». Εκτός αν, για κάποιο λόγο, οι ανώνυμοι νεκροί του Bodies δεν δικαιούνται τον ίδιο σεβασμό. http://www.skai.gr/master_story.php?id=112038
Γνωμοδότη, θα το πω με απολύτως δικά σου λόγια: «Χαρακτηριστικό ενός δεδομένου τύπου ακατανοησίας σε μια συζήτηση είναι η διόγκωση του επιμέρους σε σχέση με το γενικό. Μπερδεύει δηλαδή κάποιος μια πρόταση που περιλαμβάνει μια γενική κρίση, έχει κάποιες προϋποθέσεις, συνιστά μια ιεραρχική αξιολόγηση κλπ με μια μονοσήμαντη απόλυτη δήλωση».
Παίρνεις λοιπόν μια ιεραρχική μου αξιολόγηση («είναι ΠΙΟ σημαντικό το πώς θα φερόμαστε στους ζωντανούς από ό,τι στους νεκρούς»)
και της απαντάς σαν να είναι μονοσήμαντη απόλυτη δήλωση που λέει «άπαξ και πεθάνεις δεν τρέχει μια».
Άπαξ και πεθάνεις λοιπόν δεν τρέχει μόνο μία αλλά πολλές.
Εκείνο που λέω είναι ότι κατά τη γνώμη μου τρέχουν πολύ περισσότερες για το πώς ζεις, ότι τρέχουν π.χ. πολύ περισσότερες για τις συνθήκες ζωής των ζωντανών στην Κίνα.
Κι αν αυτό που γράφω είναι το πρώτο κλισέ που θα έρθει στο μυαλό, πάντως κι αυτά που γράφεις κι εσύ για το σεβασμό προς τους νεκρούς και τη σχέση μιας κοινωνίας προς το θάνατο είναι το δεύτερο κλισέ που θα έρθει στο μυαλό, αφού προφανώς σε τέτοια ζητήματα είναι δύσκολο και για τους δυο μας να ανακαλύψουμε την Αμερική.
«Και πάντως, δεν πιστεύω ότι το κίνητρο όσων δεν γίνονται επισήμως δωρητές είναι το "αποθανέτω το κορμί μου μετά των αλλοφύλων"».
Συνοδοιπόρε, δεν εννοούσα ότι αυτό είναι το κίνητρο. Υπερέβαλα για να δώσω έμφαση στο αποτέλεσμα της πρακτικής αυτής.
ti leei edo, pos paei i viomixania paragogis idewn kai politismoy? ematha apoafasise o old-boy kai oi sxoliastes na dorisoyn meta thanatwn to alpha-alpha poiotitos eklekto kreas toys.
Να μη λησμονήσουμε εκτός από τα bodies στο Γκάζι τα επίσης εκτός αναστάσεως και για εμπορικούς σκοπούς εκτεθειμένα σώματα και μέλη σωμάτων υποτιθέμενων αγίων και οσιομαρτύρων (αμφίβολης στην πραγματικότητα προέλευσης) ανά την επικράτεια που εκτίθενται σε ναούς και μοναστήρια ανά την επικράτεια και τα οποία φευ, δεν έχουν βρει ακόμη επαρκείς υποστηρικτές του ενταφιασμού τους που να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους με δημοσιεύσεις στον τύπο και σε μπλογκ. Και εγώ δεν πήγα στην έκθεση λόγω της αμφιλεγόμενης προέλευσης των σωμάτων, λόγω του γεγονότος ότι δεν προσέφεραν ρητά τα σώματά τους για το σκοπό και λόγω της κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης αυτών των σωμάτων.
Με ενοχλεί όμως σφόδρα στην επιχειρηματολογία των πολεμίων της ο καταιγισμός των επιθέτων και η απουσία των ουσιαστικών, ο συναισθηματικός λόγος, που διογκώνει το επιμέρους, η ανορθολογική αντίληψη που είναι προφανώς απόρροια θρησκευτικών/μεταφυσικών αντιλήψεων και δεισιδαιμονιών συγκεκριμένου τόπου και χρόνου, όλα αυτά καρυκευμένα με μπόλικη σάλτσα ακαθόριστης ιδεολογικής ομίχλης, εσφαλμένες και αυθαίρετες συγκρίσεις και αναλογίες και απελπισμένης αναζήτησης ομοιοτήτων με την αντιμετώπιση των σωμάτων των Εβραίων από τους Ναζί. Το πώς θέλει ο καθένας να μεταχειριστεί το σώμα ενός δικού του ανθρώπου είναι προσωπικό και συναισθηματικό θέμα, η θέση απέναντι σε μια τέτοια έκθεση είναι κάτι διαφορετικό και για εμένα συνίσταται αποκλειστικά στο εξής ερώτημα: προσέφεραν οι άνθρωποι αυτοί οικειοθελώς τα σώματά τους για τον συγκεκριμένο σκοπό; Από εκεί και πέρα μπορούμε να συζητάμε φιλοσοφικά και ηθικά για την αξία της βούλησης ενός νεκρού.
Να μη λησμονήσουμε και τους σκελετούς και τις μούμιες που εκτίθενται σε μουσεία (ένας σκελετός υπάρχει και στο μετρό του Συντάγματος). Καθώς οι πολέμιοι της ίδιας της φύσης της έκθεσης εστιάζουν στο ότι η απουσία συγγενών και η απόσταση δεν πρέπει να μας κάνει να ανεχόμαστε μια έκθεση όπως η bodies, γιατί η απόσταση στο χρόνο πρέπει να μας κάνει να ανεχόμαστε την έκθεση του σώματος ενός Φαραώ ή ενός αρχαίου παιδιού ή ενηλίκου; Εκτός εάν πιστεύουν ότι και αυτά τα εκθέματα πρέπει να αποσυρθούν και ότι με τον τρόπο αυτό η κοινωνία μας οδεύει στο ναζισμό και την αποκτήνωση.
Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα να έχεις
Aντεύχομαι από καρδιάς.
Γνωμοδότη, θα το πω με απολύτως δικά σου λόγια: «Χαρακτηριστικό ενός δεδομένου τύπου ακατανοησίας σε μια συζήτηση είναι η διόγκωση του επιμέρους σε σχέση με το γενικό. Μπερδεύει δηλαδή κάποιος μια πρόταση που περιλαμβάνει μια γενική κρίση, έχει κάποιες προϋποθέσεις, συνιστά μια ιεραρχική αξιολόγηση κλπ με μια μονοσήμαντη απόλυτη δήλωση».
Παίρνεις λοιπόν μια ιεραρχική μου αξιολόγηση («είναι ΠΙΟ σημαντικό το πώς θα φερόμαστε στους ζωντανούς από ό,τι στους νεκρούς») και της απαντάς σαν να είναι μονοσήμαντη απόλυτη δήλωση που λέει «άπαξ και πεθάνεις δεν τρέχει μια».
Άπαξ και πεθάνεις λοιπόν δεν τρέχει μόνο μία αλλά πολλές.
Εκείνο που λέω είναι ότι κατά τη γνώμη μου τρέχουν πολύ περισσότερες για το πώς ζεις, ότι τρέχουν π.χ. πολύ περισσότερες για τις συνθήκες ζωής των ζωντανών στην Κίνα.Δεκτό.
Μπορεί, ασχέτως της εκθέσεως, να τρέχουν πολλά " για τις συνθήκες ζωής των ζωντανών στην Κίνα", αλλά θεωρώ ότι η έκθεση αυτή ―και η στάση μας του περίπου "δεν τρέχει και τίποτα"―, δείχνει πολλά για τις συνθήκες ζωής ΤΩΝ ΖΩΝΤΑΝΩΝ στην Ελλάδα (και τη Δύση).
Κι αν αυτό που γράφω είναι το πρώτο κλισέ που θα έρθει στο μυαλό, πάντως κι αυτά που γράφεις κι εσύ για το σεβασμό προς τους νεκρούς και τη σχέση μιας κοινωνίας προς το θάνατο είναι το δεύτερο κλισέ που θα έρθει στο μυαλό, αφού προφανώς σε τέτοια ζητήματα είναι δύσκολο και για τους δυο μας να ανακαλύψουμε την Αμερική.Ναι ―αλλά τουλάχιστον ας μην ανακαλύπτουμε την Αίγινα.
Το δεύτερο κλισέ που μου ήρθε έχει το πλεονέκτημα μιας σοβαρής θεωρητικής και πολιτισμικής επεξεργασίας αιώνωνε.
Το πρώτε κλισέ όμως αντιστοιχεί στο σκέτο "έλα μωρέ, άμα πεθάνω στα @@ τι θα γίνω" ―χωρίς περαιτέρω σκέψη για άλλες κοινωνικές και λοιπές επιπτώσεις...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
OB,
η δωρεά οργάνων δεν βλάπτεται από την εναντίωση σ' αυτή την άθλια έκθεση, αντίθετα βλάπτεται κάθε φορά που σε αυτή την βαθιά φιλάνθρωπη διάθεση του ανθρώπου εμπλέκεται το ΣΤΥΓΝΟ ΕΜΠΟΡΙΟ: αυτή ακριβώς η διαπλοκή κάνει τους ανθρώπους επιφυλακτικούς και διστακτικούς στο μεγάλο αυτό θέμα - αποδεδειγμένα.
Στην αίτηση για δωρεά σώματος, αγαπητέ, αναγράφεται:
"Οι συγγενείς μου και εγώ γνωρίζουμε ότι είναι εντελώς απαράδεκτη η δωρεά σώματος για εμπορικούς σκοπούς (και ότι δεν πρόκειται αυτό να συμβεί με το δικό μου σώμα)".
Κι εδώ έχουμε:
1.σώματα γδαρμένα και στημένα σε πόζες που επιδεικνύονται αντί (υψηλού μάλιστα) αντιτίμου, δηλαδή για ΚΑΘΑΡΑ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ.
2. σώματα και όργανα που είναι απίθανο να δωρίστηκαν και το πιθανότερο είναι να "κλάπηκαν" από κινέζους κρατούμενους, βασανισμένους κι εκτελεσμένους - ή να "δωρίστηκαν" για ένα πιάτο ρύζι...
3. και να δωρίστηκαν πού; Σε μια ανώνυμη εταιρεία διοργάνωσης φάνζι εκθέσεων (όπως για το Star Trek), που είναι η Premier Exhibitions; Ή σε μια ανώνυμη εταιρεία "πλαστινοποίησης" πτωμάτων στην Κίνα, ουδεμία σχέση έχουσα με κάποιο ιατρικό πανεπιστήμιο ή άλλο κοινωφελές ίδρυμα;
ΤΟΣΗ ΚΟΡΟΪΔΙΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ;
Κι ακόμα μασάς στα περί ... ιερού σκοπού;
Σοβαρότατο λοιπόν ολίσθημα του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων να προσδώσει με την παρουσία του κύρος σε τούτο το σκοτεινότατο πανηγύρι!
Tζόνι, φαίνεται δεν κατορθώνω να εξηγήσω τι εννοώ. Για κανένα ιερό σκοπό δεν μίλησα και κατ΄επέκταση καμιάς κοροϊδίας δεν έπεσα θύμα. Εκείνο που λέω είναι απλό: έτερον εκάτερον.
Δηλαδή,
άλλο -ξεχωριστό- πράγμα η έκθεση που έχει όντως πολλές τρύπες
κι
άλλο -ξεχωριστό- πράγμα η δωρεά οργάνων.
Και συνέχισα λέγοντας ότι στη δική μου κλίμακα αξιολόγησης των πραγμάτων αν η έκθεση είναι κάτι που με χαλάει, με χαλάει πολύ περισσότερο η απροθυμία των περισσότερων από εμάς να γίνουμε δωρητές οργάνων.
ΟΒ,
μα αδελφέ μου ακριβώς επειδή είναι άλλο το ένα (η δωρεά οργάνων και η περί αυτήν απροθυμία) και εντελώς άλλο το άλλο (η αθλιότητα αυτής της έκθεσης) ...
... ακριβώς γι' αυτό το λόγο διαμαρτυρήθηκα που, σε ένα σχόλιο για την έκθεση αυτή, ΑΝΕΜΕΙΞΕΣ το θέμα της δωρεάς οργάνων (και εσύ και ο ΕΟΜ)!
Όταν λοιπόν λες για δυο πράγματα ότι είναι ξεχωριστά, βάστηξέ τα ξεχωριστά και μην τ' ανακατεύεις.
(δεν το λέω προστακτικά αυτό, αλλά παρακλητικά)
H έκθεση απαγορεύτηκε στο Παρίσι.
http://www.lemonde.fr/culture/article/2009/04/21/la-justice-interdit-l-exposition-our-body_1183328_3246.html#ens_id=1183331
απόλυτη προστασία δεν υπάρχει ούτε μπορεί να υπάρξει.
είναι αλήθεια, δηλαδή, ότι πιστοποιητικά οικοθελούς έκθεσης (ή και "τσιρκοποίησης") του νεκρού σώματος μπορούν στο άψε σβήσε να βρεθούν, από την λ.δ. της κίνας ή από τους λιμοκτονούντες συγγενείς των νεκρών. δηλαδή, το αν ο νεκρός είχε ζητήσει να γίνει τσίρκο (ή, σε άλλες περιπτώσεις, δωρητής οργάνων) καταντά τόσο απροσδιόριστο όσο το θέμα της δίκαιης εκτέλεσης των όντως δολοφόνων από ένα κράτος.
είναι όμως ένας τρόπος άμυνας. η κερδοσκοπία (εισιτήριο) και η διεξαγωγή τέτοιων εκθέσεων από ιδιωτικές εταιρείες είναι έυκολότερο να απαγορευτούν.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home