Swamp Rats

Σε μια σκηνή της αγαπημένης «25ης Ώρας», ο Έντουαρτ Νόρτον μπροστά σε ένα καθρέφτη αρχίζει να βρίζει κάθε πιθανή και απίθανη εθνότητα της σύγχρονης Αμερικής· κι αφού έχει πάρει φόρα, συνεχίζει βρίζοντας από τους χρηματιστές και τις μαμάδες βορείων προαστίων ως τους κολλητούς του και την οικογένειά του, καταλήγοντας στο τέλος να βρίζει τον εαυτό του. Aν αυτή είναι μια σκηνή στιγμιαίου ξεσπάσματος, στο «Gran Torino» το στράβωμα του πρωταγωνιστή είναι πάγιο, καθώς είναι στραβωμένος με όλους και με όλα, των παιδιών και των εγγονιών του ρητώς συμπεριλαμβανομένων. Πιθανώς να εξαιρούσε τη γυναίκα του· αλλά η ταινία ξεκινάει με την κηδεία της και τίποτα δεν στραβώνει χειρότερα έναν στραβωμένο άνθρωπο από την ξαφνική μοναξιά των γηρατιών.
Πρόσφατα ο Μπαράκ Ομπάμα προσπάθησε να αυτοσαρκαστεί για τον τρόπο που παίζει μπόουλινγκ και στην ρύμη του αυτοσαρκασμού του επάνω είπε ότι οι επιδόσεις του είναι καλές για τα «Special Olympics». Αυτό θεωρήθηκε τόσο μα τόσο φάουλ, αφού, ως γνωστόν, σε αυτά τα θέματα απαγορεύεται να σου ξεφύγει λέξη χιουμοριστικής ή συμπονετικής χροιάς, καθώς κάθε είδους πνευματική ή σωματική αναπηρία δεν είναι παρά μεταμφιεσμένη ευλογία και ειδική ικανότητα, καθώς κάθε είδους διαφορά πρέπει ή να αποσιωπάται εντελώς ή να λατρεύεται αυτομάτως· και κατεξοχήν διαφορές που πρέπει ή να αποσιωπούνται ή να λατρεύονται (= «να γίνονται σεβαστές») είναι οι φυλετικές - εθνοτικές. Σε ένα τέτοιο ιδεολογικό περιβάλλον ο Ίστγουντ παρουσιάζει στην τελευταία του ταινία τον ίδιο ως πρωταγωνιστή να πετάει πέντε ρατσιστικά επίθετα ανά πρόταση, σε βαθμό που να σε κάνει να σκέφτεσαι ότι μπροστά σε τέτοια λεκτική βία χίλιες φορές προτιμότερη η πολιτική ορθότητα.
Και μετά αρχίσει να βρίζεται ρατσιστικά (;) με τους φίλους του, τον Ιταλό και τον Ιρλανδό, αυτός ο Πολωνός. Και σαν να μην φτάνει αυτό, καλεί αργότερα τον προστατευόμενό του πιτσιρικά να του δείξει πώς μιλάνε οι άντρες, πώς δηλαδή αλληλοπροσβάλλονται, ίσως επειδή στις αντρικές φιλίες αυτό δεν συνιστά τόσο βία, όσο έναν κώδικα εκδήλωσης ζεστασιάς που δεν είναι ύποπτος για κρυπτο-ομοφυλοφιλία.
Ο πιτσιρικάς προστατευόμενός του είναι ο Ασιάτης γείτονάς του· όχι, ο Ίστγουντ δεν ξεκίνησε με ενδιαφέρον να ανακαλύψει την κουλτούρα των δίπλα του· υπό νορμάλ συνθήκες δεν θα ήθελε να έχει να κάνει μαζί τους· μακριά απ' το γρασίδι μου - μακριά απ' την περιουσία μου· το όπλο μου σας στοχεύει αν τα καταπατήσετε. Όταν όμως οι συνθήκες το φέρνουν να τους γνωρίσει, όταν βλέπει ότι τα δικά του παιδιά δεν του δίνουν τίποτα χωρίς να ζητήσουν κάτι πίσω, ενώ αυτοί οι Ασιάτες του προσφέρουν συνεχώς φαϊ και λουλούδια χωρίς τον όρο της άμεσης ανταποδοτικότητας, τότε, εξακολουθώντας να μη θεωρεί όλη την κοινωνία μια μεγάλη οικογένεια, απλώς αλλάζει οικογένεια.
Ο Κλιντ Ίστγουντ αποφασίζει για μια ακόμη φορά να προστατεύσει τους δικούς του· μόνο που τώρα έκανε δικούς του τους άλλους· και στο τέλος η ήδη αμφισβητηθείσα από το «Μυστικό Ποτάμι» αυτοδικία συναντά την αυτοθυσία, η οποία μοιάζει οριακά με την ευθανασία του «Μillion Dollar Baby», αφού υπάρχει η ζωή που αξίζει να ζεις και η ζωή που αξίζει να στερηθείς, αν ήδη έβηχες αίμα κι αν απροσδόκητα αγάπησες στα τελειώματα δυο «αρουραίους των βάλτων».