To Σκοτεινότερο Σημείο

Ακολουθεί απόσπασμα από πρόσφατη, έγγραφη καταγγελία της Κατερίνας Γκουλιώνη, η οποία πέθανε πριν λίγες μέρες, σε ηλικία 41 ετών, κατά την μεταφορά της από μια φυλακή σε μια άλλη:
«Όποτε μπαίνω στην φυλακή είτε γιατί εισάγομαι πρώτη φορά είτε γιατί επιστρέφω από δικαστήριο είτε γιατί πήγα νοσοκομείο δέχομαι την εξής επίθεση, η οποία ονομάζεται «έρευνα»:
Η δεσμοφύλακας με υποχρεώνει να βγάλω όλα μου τα ρούχα, με βάζει να σκύψω, ν’ ανοίξω τους γλουτούς, να βήξω και παρατηρεί τον πρωκτό μου. Πολλές φορές βρίσκει ευκαιρία να παρατηρήσει γυμνό σώμα και με κοιτάει καλά καλά, μου φέρεται προσβλητικά, ειρωνικά, θρασύτατα, σα να’ μαι το τελευταίο σκουπίδι.
Μετά μου δίνουν άλλα ρούχα, από την αποθήκη τους, παράταιρα και εξευτελιστικά, μου παίρνουν το σουτιέν γιατί, λέει, «απαγορεύεται» να το φοράω στην απομόνωση γιατί λέει, δήθεν μπορεί να…αυτοκτονήσω μ’ αυτό, μου δίνουν παπούτσια μεγαλύτερο μέγεθος απ’ το δικό μου και περπατάω σαν παλιάτσος και με οδηγούν στο φαρμακείο. Εκεί, με βάζουν να καθίσω σε γυναικολογική καρέκλα και η δεσμοφύλακας βάζει το δάχτυλό της στο αιδοίο μου μέσα στον κόλπο. Στην συνέχεια υποχρεούμαι να ουρήσω μπροστά στην δεσμοφύλακα για να κάνουν το ναρκωτέστ».
Ο περίφημος πίνακας του Γκυστάβ Κουρμπέ «Η προέλευση του κόσμου» απεικονίζει ένα αιδοίο. Εκτός από ιερή προέλευση του κόσμου το αιδοίο γίνεται και μια από τις πιο ανίερες καταλήξεις του δημοκρατικού μας κόσμου: άπαξ και φυλακιστείς δεν είναι μόνο η φυσική σου ελευθερία αυτή που θα στερηθείς. Προϋπόθεση βέβαια για να συμβεί αυτό είναι να γράφουμε εμείς -στο δικό μας το μεταφορικό μουνί- το τι συμβαίνει μέσα στις φυλακές. Η συντριπτική πλειοψηφία από μας δεν θέλει να κοιτάζει σε αυτό το σκοτεινότερο σημείο του πολιτισμού μας που είναι η φυλακή και όσα διαδραματίζονται μέσα της.
Για να μην παρεξηγηθώ, επειδή ακριβώς το θέμα το είχα κι έχω γραμμένο (και πιθανότατα θα συνεχίσω να το έχω μόλις τελείωσω αυτό το κείμενο που με το αζημίωτο γράφω), δεν γνωρίζω πόσο πρακτικά εφαρμόσιμοι είναι οι εναλλακτικοί τρόποι ελέγχου για ναρκωτικά (π.χ. υπέρηχοι). Επίσης για να μην παρεξηγηθώ, το μόνο σίγουρο είναι πως σε άλλου τύπου πολιτεύματα οι συνθήκες στις φυλακές αναφορικά με το σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων των κρατουμένων είναι χειρότερες και πως δημοκρατία σημαίνει ακριβώς ότι μπορούμε να μην τις αποκρύβουμε και να απαιτούμε να αλλάξουν.
Πέραν και ανεξάρτητα πάντως από τις αναγκαίες αλλαγές σε θεσμούς και διαδικασίες, τα προβλήματα έχουν πάντοτε την ανθρώπινη διάστασή τους. Οι θεσμοί και οι διατάξεις έως ένα βαθμό μπορούν και να προβλέψουν και να ρυθμίσουν την πραγματικότητα, αφού δεσμοφύλακάς σου δεν είναι ποτέ κάποιο απρόσωπο ρομπότ, αλλά ένα πρόσωπο που επιλέγει να σου φερθεί περισσότερο ή λιγότερο ανθρώπινα.
Κλείνω με ένα ακόμη απόσπασμα από την καταγγελία:
«Στην απομόνωση με έκλεισαν σ’ ένα κελί όπου έπρεπε να χτυπάω το κουδούνι για να’ ρθει η δεσμοφύλακας να μου ανοίξει να πάω στην μία τουαλέτα που είναι κοινή για όλες τις κρατούμενες στον χώρο αυτόν και παρακολουθούμενη από κάμερα.
Την ώρα της αφόδευσης σε παρακολουθεί η δεσμοφύλακας από την κάμερα κι όταν δει τα περιττώματά σου τότε της ζητάς την άδεια να τραβήξεις καζανάκι.
Εκτός του ότι είμαι αναγκασμένη να κάνω την ανάγκη μου μπροστά σε δεσμοφύλακα είμαι υποχρεωμένη να κάνω 8 αφοδεύσεις για να με βγάλουν από την απομόνωση αλλά κι αυτό, πάλι, εξαρτάται από τις διαθέσεις τους.
Οι περισσότερες κρατούμενες αναγκάζονται να παίρνουν καθαρτικό για να επιτύχουν αυτές τις κενώσεις και αρκετές φορές είτε δεν έρχεται η δεσμοφύλακας να τους ανοίξει την πόρτα είτε είναι άλλη κρατούμενη στην τουαλέτα και στην κυριολεξία ενεργούνται επάνω τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιες δεσμοφύλακες τις εξευτελίζουν γιατί ενεργήθηκαν επάνω τους ή τους λένε απειλητικά ότι «εδώ είναι Θήβα και το κουδούνι για να πας τουαλέτα θα το χτυπάς όταν έχεις μεγάλη ανάγκη», την οποιά «μεγάλη ανάγκη» την κρίνει η δεσμοφύλακας ή της λένε με δυσφορία «πάλι τουαλέτα θέλεις;» και άλλα τέτοια με ανείπωτη απανθρωπιά και σαδισμό».
Άδικο έχουμε μετά που δεν θέλουμε να κοιτάμε μέσα στις φυλακές; Καλύτερα δεν είμαστε μακριά από όλο αυτό το σκατομάνι;

(Κείμενο γραμμένο για το «SMS» της «SportDay»)