Η νέα λύσις
Γυρνώντας το μεσημέρι τους σταθμούς στο ραδιόφωνο πέφτω στον Άκη Παυλόπουλο που μαζί με έναν άλλο τύπο δηλώνουν με μια φωνή ότι συμφωνούν 100% με την πρόταση του μπερλουσκονικού υπουργού για ευνουχισμό των βιαστών. Διαβάζω επίσης ότι ο ληστής που λιντσαρίστηκε στη Θεσσαλονίκη και πέθανε λίγο μετά, σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση δεν πέθανε από το ξύλο, αλλά επειδή ήταν πρεζόνι.
Μπορεί έτσι να είναι, μπορεί και να μην είναι έτσι, αλλά κάπου στο κέντρο πριν δυο χρόνια βρέθηκα κοντά σε περιστατικό όπου γινόταν τουλούμι στο ξύλο ένα άλλο πρεζόνι που είχε κι αυτό κλέψει τσάντα. Έβαλα τις φωνές και μπήκα στην μέση, θυμάμαι όμως τον κόσμο γύρω μου να κοιτά απαθής, όπως θυμάμαι και τους δύο τύπους που πεσμένο κάτω τον κλωτσούσαν και τον κλωτσούσαν και τον κλωτσούσαν.
Ήταν νοικοκυραίοι, νοικοκυραίοι που πλήττονται από την εγκληματικότητα και αντιδρούν, νοικοκυραίοι που βλέπουν με αηδία τους χουλιγκανισμούς στα γήπεδα, νοικοκυραίοι που θα είδαν με απόγνωση το χάος και τη βία του περασμένου Δεκέμβρη, νοικοκυραίοι που θα συμφωνούν κι αυτοί εκατό τοις εκατό με την πρόταση για ευνουχισμό των βιαστών (εκτός κι αν πρόκειται για περιπτώσεις που οι βιασμοί έγιναν σε κείνες που τα ήθελε ο κώλος τους).
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.
Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
Τώρα θα γένουμε βάρβαροι εμείς.
posted by Old Boy @ 5:51 μ.μ.
96 comments
96 Comments:
Δεν έχεις buzz, δεν έχεις και πουθενά να τσεκάρουμε "χειροκρότημα", δεν έχω άλλη επιλογή απο το σχόλιο λοιπόν...
:)))
Έξοχα τα λες πάλι... Γι αυτό θέλει κόντρα - και στη Μαραγκοπούλου και σε όσους λένε να διαπομπέυονται οι παιδεραστές ή να ευνουχίζονται οι βιαστές (το γράφω και ανατριχιάζω)... Τι άλλες (επικίνδυνες) μαλακίες θα ακούσουμε ακόμα από αμόρφωτους και "λίγους" ανθρώπους...
Μα τόσο έλλειψη δημοκρατικής παιδείας;
Ένας φίλος
Αφεντικό, μήπως κάτι τρέχει γενικότερα στην Ευρώπη; Γίνεται "των άκρων" παντού, οι "στο μέσον" μοιάζει να εκλείπουν/απέχουν/ έχουν πάει για μπάνιο. Θα μου πεις, κ εννοιολογικά αν το πάρεις, το μέσον δεν γίνεται να υπερκαλύψει τα άκρα... Και σκέφτομαι που λες, ότι ενώ η δημοκρατία στην οποία αναφέρεσαι είναι το πλεόν κατάλληλο πολίτευμα για τους "στο μέσον", τελικά μπορεί να γίνει υποχείριο των άκρων, εφόσον αυτά φωνασκούν περισσότερο ή δραστηριοποιούνται πιο αποτελεσματικά από το μέσον.
Κ για να επανέλθω στο ποστ, η άλλη όψη των άκρων της δημοκρατίας, η άλλη όψη του πρεζονιού κ του νοικοκυραίου στην ελλάδα, είναι αυτή με τον νοικοκυραίο ενάντια στο ντιλέρι που ζούμε εμείς εδώ.
Χμμμ... Δεν ξέρω κατά πόσο είναι σχόλιο αυτό. Μάλλον σκεφτόμουν φωναχτά. Ένιγουέϊ...
Ολντ Μπόι,
δεν μπορείς να μη γίνεις βαρβαρος αν βιάσουν το μωρό σου, οση δημοκρατικότητα κι αν έχεις. Είμαι σίγουρος οτι κι εσυ οπως κι εγω, θα του δαγκώσεις το λαιμό μέχρι να τον κόψεις. Για τον ληστή δεν το συζητώ, αλλης ταξης μεγεθος. Αλλα για σκέψου, είσαι και είμαι εναντίον της θανατικής ποινής. Αν ομως μας χτυπήσει την πόρτα η φρίκη, ω μη γεννοιτο φτου φτου κλπ, σε διαβεβαιώνω οτι θα γίνω δήμιος και εκτελεστής και οσο φασίστας δεν υπήρξα ποτέ και θα του κόψω οχι τα παπαρια λλα το λαιμο, να είμαι σίγουρος οτι πεθανε.
Δεν ξερω αν με καταλαβαίνεις...
Η αληθεια είναι πως ουτε εγω με καταλαβαίνω, εκφράζω ομως αυτό που νοιωθω. Λυπαμαι και ντρεπομαι, αλλα ετσι είναι: αν μου βιάσουν το παιδί θα τους γαμησω τη μανα.
Να διευκρινίσω οτι αναφερομαι σε βιασμό παιδιού, δηλαδή παιδιού, δηλαδή ΠΑΙΔΙΟΥ. Και μονο. Αν μου βιαζαν τη μανα δεν θα τους γαμουσα το παιδι δηλαδή. Θα ημουν ικανοποιημένος με το νομο, με την οποια προβλεπόμενη ποινή. Αλλα αυτό, ο βιασμός ενός παιδιού, απλα δεν (πρέπει να) υπαρχει, τελος.
Αντιλαμβάνομαι και οσους μου τα σουρουν και δεν εχω τι να απαντήσω. Ναι, θα αυτοδικουσα, ναι θα τον σκοτωνα χωρίς καμια τύψη.
Αν σας αρκει, ντρεπομαι που σκέφτομαι ετσι. Αλλα είναι η αληθεια...
Nomad, είχα διαβάσει τα σχόλια σου στο ποστ της Νiemandsrose και είχα αμφιταλαντευτεί αν πρέπει να κάνω σχόλιο εκεί αλλά τελικά δεν έκανα.
Δεν έκανα γιατί έγραψες ξεκάθαρα ότι αν σου πείραζαν το παιδί θα αυτοδικούσες ΜΟΛΟΝΟΤΙ διαφωνούσες ιδεολογικά με την αυτοδικία και ΔΙΑΤΕΘΕΙΜΕΝΟΣ να μπεις φυλακή.
Είναι λοιπόν ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικό αυτό που λες εσύ, είναι ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικό να λες ότι θα έκανες κάτι παράνομο μεν αλλά σύμφωνο με τον κώδικα ηθικής σου και ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικό να μιλάμε για ΝΟΜΟΘΕΤΗΣΗ της βαρβαρότητας.
Επίσης σχεδόν σε κάθε έγκλημα οι συγγενείς σκέφτονται «να πάρουν το νόμο στα χέρια τους». Το ότι απειροελάχιστο ποσοστό τελικά τον παίρνει έχει να κάνει βέβαια και με το ότι είναι πρακτικά δύσκολο (αφού έχουν συλληφθεί οι θύτες) έχει όμως να κάνει και με το ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΠΡΑΓΜΑ ΝΑ ΚΟΨΕΙΣ ΤΟ ΛΑΙΜΟ ΚΑΝΕΝΟΣ. Κι εσένα ΚΑΤΙ ΘΑ ΣΕ ΕΜΠΟΔΙΖΕ ΜΕΣΑ ΣΟΥ. Μπορεί να τον χτύπαγες, αλλά πιθανολογώ ότι ΔΕΝ θα μπορούσες να σκοτώσεις. ΟΥΤΕ αυτόν που θα σου πείραζε το παιδί.
Επίσης για να μην φανεί ότι το παίζω υπεράνω, μπορεί να κάνω κι εγώ ΑΚΡΙΒΩΣ τις ίδιες σκέψεις για κάποιον που θα πείραζε το δικό μου παιδί. Αλλά αυτό είναι: σκέψεις και μάλιστα σκέψεις που προτιμώ να μη δημοσιοποιώ γιατί δεν βρίσκω τελικά να προσφέρουν κάτι, αλλά μάλλον να οδηγούν αθέλητα στο άλλο άκρο, ένα άκρο ιδεολογικής νομιμοποίησης ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ της αυτοδικίας.
Γιατί σε κάθε περίπτωση εσύ μιλάς για την ακραιότερη των περιπτώσεων και λες τι θα έκανες υποθετικά σε περίπτωση που η ακραιότερη των περιπτώσεων σε χτυπούσε.
Και όσο πιστεύω ότι στην πράξη είναι μεγάλη η διαφορά και δύσκολο το πέρασμα από τη θεωρία της αυτοδικίας στην πράξη, έτσι πιστεύω ότι είναι μικρότερη η διαφορά και ευκολότερο το πέρασμα από τη θεωρία της νομιμοποίησης της αυτοδικίας στο αν θα μας πειράζαν το παιδί, στη θεωρία της νομιμοποίησης της αυτοδικίας στο αν θα πειράξουν ενήλικο, στο αν θα μας κάψουν το μαγαζί, στο αν θα μας κλέψουν τη τσάντα.
Lemon, ντάνκε, το σχόλιο είναι υπεραρκετό :)
Ιtelli και Φίλε, ναι, δυστυχώς ξεφεύγουμε και φοβάμαι ότι έχουμε κι άλλο δρόμο να διανύσουμε ακόμη προς αυτήν την κακόμορφη κατεύθυνση.
Δες και τούτο:
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&tag=8400&pubid=2456804
Tι να μας πουν τα χαπάκια ρε Jason. Δες μια ταινία που την λεν «Οldboy» για πραγματικά πρωτοποριακές λύσεις ;)
Συγχωρήστε μου το "έλλειμα δημοκρατικότητας" αλλά κι εγώ θα συμφωνήσω με τον Α.Παυλόπουλο(μπρρρ) και το Νόμαντ ως προς τους παιδεραστές/βιαστές παιδιών.
Δεν γίνεται ρε παιδιά ανεκτικότητα σε τέτοια κτήνη...και αφού δεν πρόκειται ποτέ να θεραπευτούν,φαρμακευτικός ή χειρουργικός ευνουχισμός!Έλεος δηλ.
Όσον αφορά ληστές,βιαστές ενηλίκων,δολοφόνους εκεί είμαστε πιο ανεκτικοί...Κατάκτηση των 'φωτισμένων" κοινωνιών μας...
Μιαν απορία όμως..
στο σκοταδιστικό Ιράν πχ.,όπου εφαρμόζεται ο μουσουλμανικός νόμος,
έχουν περισσότερη ή λιγότερη εγκληματικότητα?
Εκεί που η βαρύτητα της ποινής είναι αληθινά αποτρεπτική,ίσως ακόμα και οι παραβατικές φύσεις να ζυγίζουν λίγο καλύτερα τα πράγματα.
Aνώνυμε, εσύ θα γουστάριζες δηλαδή να ζεις με τον μουσουλμανικό νόμο;
Οχι φίλε δεν θα γουστάριζα.
Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός οτι οι ποινές-χάδια σε καθ'υποτροπήν εγκληματίες(μετά τις διάφορες συγχωνεύσεις/προσμετρήσεις κλπ)αν και εφόσον πιαστούν(δηλ.ούτε ενα 10%) δεν είναι καθόλου αποτρεπτικές.
Και μην μου πεις κανένα αστείο περί
"σωφρονισμού"...
Όχι, ούτε αστείο θα σου πω, ούτε θα αρνηθώ ότι υπάρχουν και μεγάλες τρύπες στο όλο σύστημα. Οι τρύπες λοιπόν πρέπει να κλειστούν και όχι να γίνει όλη η κοινωνία μια τρύπα.
Μακριά από εμέ το λιντσάρισμα, ο όχλος, το δίκιο του πεζοδρομίου και το δίκαιο της τιβί.
Από την άλλη, η αίσθηση του ανυπεράσπιστου, της καταπάτησης του δικαιώματος της κάθε κυρίας να πάει στη λαϊκή χωρίς να χρειάζεται να φορέσει κράνος και εξάρτυση είναι αυτό (και όχι μόνο) που δημιουργεί (και πυροδοτεί) τον όχλο.
Μερικές ιστορίες (και συγκυρίες) δεν έχουν δίκαιη ή άδικη κατάληξη. Μερικές ιστορίες (και συγκυρίες) είναι απλά τραγικές.
Προφανώς όσο αυξάνεται η εγκληματική βία αλλά και η κάθε είδους κυριολεκτική και μεταφορική βία, όλο αυτό θα συσσωρεύεται και αν ποτέ πιάσεις το πρεζόνι την ώρα που κλέβει θα κλωτσήσεις και αυτόν και στο πρόσωπό του (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και τον άλλον που έκλεψε τις προάλλες και δεν πιάστηκε, τα δάνεια που χρωστάς, το αφεντικό στη δουλειά σου κλπ κλπ
Μια χαρα τα λες ολντμποι και στο αρθρο και στα σχολια.
Εγω θελω μονο να προσθεσω την παραμετρο Αστυνομια. Αυτη ειναι η δουλεια της, να υπαρχει περιπολια (αοπλη, ενοπλη? λεω αοπλη, σαν τους Μπομπηδες), ωστε ειτε να μη γινει η καφριλα, ειτε να πιαστει το πρεζακι απο τον μπατσο (σκηνες καταδιωξης αλα Τσαπλιν), ειτε τελοσπαντων να γλυτωσει το πρεζακι απο τον οχλο. Αυτη ειναι η δουλεια της, οχι τα δακρυγονα. Και τη δουλεια της αυτη (οπως φαινεται εστω εστω απο το οτι για 5 μερες μετα την επιθεση εναντιον της Κουνεβα η ΕΛΑΣ ξυνοτανε) δεν την κανει καθολου καλα, τη στιγμη που ειναι "αποδοτικοτατη" στο να ψεκαζει, να συλλαμβανει στο σωρο, να εισβαλλει σε σπιτια δικηγορων κτλ κτλ κτλ.
Αυτο ειναι το μεγαλο προβλημα με την ΕΛΑΣ, οτι εχει καταντησει προσωπικος στρατος των κυβερνωντων και υπηρετικο προσωπικο των "επωνυμων".
Xωρίς να διαφωνώ καθόλου στην ουσία του σχολίου σου (η αστυνομία που κάνει ανεπαρκώς τη δουλειά της), αν θελήσω να εντοπίσω δικές μας αντιφάσεις, θα πω ότι αν βλέπαμε παντού αστυνομικούς να περιπολούν, πάλι θα τσινούσαμε και θα διαμαρτυρόμαστε (για την αστυνομικοποίηση της πόλης κλπ κλπ).
Εγω παλι θα ελεγα (δογματικα, αλλα γιατι οχι?) οτι ας κανει η αστυνομια τη δουλεια της, και εμεις θα κανουμε τη ...δικια μας (να κραζουμε). Και δεν κανω καθολου πλακα: οι αντιφασεις οι δικες μας και της κοινωνιας ειναι απολυτως φυσιολογικες και κατα βαση γονιμες.
Αλλωστε η "αστυνομοκρατια" εχει να κανει και με το πώς εμφανιζεται και πώς συμπεριφερεται ο αστυνομικος, ε? Οι κλουβες με τους ρομποκοπ στα εξαρχεια υπο την εποπτεια CCTV ειναι αστυνομοκρατια, το ζευγαρι friendly neighborhood policemen οχι αναγκαστικα.
(Σημειωση, ισως περιττη, αλλα το "να κανει η αστυνομια τη δουλεια της" εχει παρει πολυ κακη σημασια και συνηθως λεγεται απο εκεινους που θα θελανε να φανε λιγο παραπανω ξυλο "τα κωλοπαιδα". Εννοειται οτι δεν εννοω αυτο, ε? Δουλεια του μπατσου ειναι να σεβεται και τα δικαιωματα του συλληφθεντα.)
Σε καθε περιπτωση, καποιος ειχε ποσταρει αυτο στο μπαζ παλιοτερα, το οποιο (χωρις να συμφωνω παντου) νομιζω οτι ειναι καλη τροφη για σκεψη.
Οι κακοί είναι πάντα οι άλλοι. Έτσι σκέφτεται ο κόσμος. Και στους κακούς αξίζουν κακά πράγματα. Το επιχείρημα –αν βίαζαν το παιδί σου- που χρησιμοποίησε ένας φίλος παραπάνω είναι κλασσική περίπτωση.
Βάζουμε πάντα τον εαυτό μας στην θέση του καλού. «Αν βίαζαν το παιδί μας.» Τι θα γινόταν δηλαδή αν το παιδί μας βίαζε το παιδί κάποιου άλλου; Ουπς , δεν ακούγεται και τόσο καλή η αυτοδικία τώρα ε;
Η υποκριτική –θα το σκότωνα με τα ίδια μου τα χέρια- άποψη δεν με πείθει.
εκανες την ανατροπη L.L.
αν βίαζε το δικό μας παιδί σίγουρα κατι αλλο θα σκεφτόμασταν και θα θελαμε να κανει η κοινωνία γι αυτο!
dirtyoldwoman.
Τι θα γινόταν δηλαδή αν το παιδί μας βίαζε το παιδί κάποιου άλλου;
σωστόςςςςςςςς
ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΛΥΝΤΣΑΡΙΣΜΑ, ΑΣ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΜΕ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ... ΠΛΕΥΡΗ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΣΑΠΟΥΝΙ.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΠΕΙΔΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΙΑΛΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΠΛΗΣΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΓΩΙΣΜΟ.
ΟΣΟΙ ΕΧΕΤΕ ΛΙΓΟ ΝΙΟΝΙΟ, ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΛΥΝΤΣΑΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΜΟΙΧΑΛΙΔΑΣ.
Πολύ σωστή η παρατήρηση του LL.. Απλώς για να σκεφτούμε οτι δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι από αυτούς που προβλέπει ένα δημοκρατικό σύνταγμα και οι νόμοι του...
Ένας φίλος
Τα ζητήματα αυτά είναι κατά βάση λυμένα, αν όχι απ' τον καιρό του Κουρτ-Πασσιά που λεν στο χωριό μου, τουλάχιστον απ' τον καιρό του Cesare Beccaria, που είχε καταδείξει [και τα σύγχρονα εγκληματολογικά δεδομένα τον δικαιώνουν] ότι αποτροπή επιτυγχάνεται από τη βεβαιότητα επιβολής ποινής για μία πράξη και όχι από την αυστηρότητα/αγριότητα της ποινής (η οποία ποινή πρέπει να είναι και αναλογική της πράξης και όχι ενιαία για ό,τι κι αν κάνεις).
Πέραν των βαθύτερων κοινωνικών αιτιών του εγκλήματος, που και στην καλύτερη περίπτωση κοινωνικής πολιτικής ποτέ δεν θα εκλείψουν απολύτως, βεβαιότητα επιβολής ποινής σημαίνει συστηματική αστυνόμευση με μηδενική ανοχή, ασχέτως αν αυτό αρέσει στον Τσίπρα ή όχι.
Εξ άλλου, είναι απολύτως ανθρώπινο να κομματιάσει κανείς το φονιά της μάνας του και το βιαστή της γυναίκας του - πόσο μάλλον του παιδιού του- αλλά είναι άλλο ο βρασμός ψυχής του παθόντος και άλλο η ορθολογική αντιμετώπιση του εκλήματος από την Πολιτεία. Πέραν του αναποτελεσματικού, είναι ατιμωτικό για την Πολιτεία να σκοτώνει συστηματικά, προσχεδιασμένα και τελετουργικά (αυτά ανατρέπονται σε καιρό εχθροπραξιών, όπου, εκ των πραγμάτων δυστυχώς, η ζωή φτηναίνει και η Πολιτεία δεν μπορεί να είναι ακριβή στα πίττουρα).
Η Πολιτεία δεν πρέπει να υιοθετεί και να κανακεύει τη ανθρώπινη δίψα του λαού για εκδίκηση και αίμα - αλλά ούτε και μπορεί να αφίσταται πολύ από το "κοινό περί δικαίου αίσθημα" χωρίς να απο-νομιμοποιηθεί, όπως συμβαίνει σήμερα, κάνοντας χώρο στο λαουτζίκο υπό τον Λυντς.
Μία ενδιαφέρουσα (εσχάτη) ποινή από την αθηναϊκή δημοκρατία είναι η "ατιμία", κατά την οποία όποιος θέλει κάνει ό,τι θέλει στο δράστη ακραίου εγκλήματος. Αυτό τουλάχιστον σώζει την Πολιτεία από την ασχήμια να θεσπίζει πχ τεχνικές προδιαγραφές λαιμητόμου, να προκηρήσσει θέση Δημίου μέσω ΑΣΕΠ(Bourreau de la Republique στη Γαλλία) κλπ
Τέλος, είναι πράγματι πιθανό το δικό μας παιδί να γίνει βιαστής, διότι είμαστε ανόητοι. :(
Πάντως, σε κάθε περίπτωση, μπορεί να υπάρξει για τους εν λόγω εγκληματίες πιο ακραία και αποτρόπαια τιμωρία από το νόμο του Λυντς: οι ταινίες του Λυντς. Κατά προτίμηση το Dune, που -μεταξύ μας- δεν βλέπεται...
Επειδή "είμαστε ένας λαός ultra τελειωμένων κρετίνων", η μόνη σωτηρία μας είναι η ευνουχιστική. Αν υπάρξει επόμενη γενιά αυτή θα μας ευγνωμονεί και ο Malthus θα δικαιωθεί.
Πόσο πάει το κιλό ο κιμάς μάστορα;
Kόψε μου τρία τέταρτα από τον καλό, σε περικαλώ. Και σβέλτα.
Ο "καλός" είναι τα ...διαμάντια σκέψης που βγαίνουν όταν στη θέση του μυαλού υπάρχει "αντ’ αυτού" μια μηχανή κιμά που όλα τα αλέθει: παραβατικές συμπεριφορές (χουλιγκανισμός), συναισθηματικές αντιδράσεις (απεγνωσμένοι έμποροι), σχόλια του καναπέ (συντηρητικοί τηλεθεατές) και κλοπή μιας τσάντας από ένα δυστυχές πρεζόνι, σε ίση δόση - εντέχνως ερριμμένη ;-) με το έγκλημα (βιασμός)!
Είναι εκπληκτικό το πόσο άμεσα κινητοποιούνται όλοι οι κρεοπώλες σκέψης, κάθε φορά που θα πετάξει μια παπαριά ένας δημοσιογραφίσκος ή μια ατάκα ένας ακροδεξιός. Πόσο άμεσα σπεύδουν να προστατεύσουν τους θύτες. Για τα θύματα-παιδιά, βέβαια, ουδείς λόγος, καμμία πρόταση για πρόνοια. Αυτά ας τα προστατέψει κάποιος θεός. Οι νόμοι ας προστατεύουν τους βιαστές τους.
Μια χρήσιμη μπλογκοαναδρομή σε παρόμοιες απόπειρες "προστασίας" θυτών/βιαστών/παιδόφιλων:
- όπου σύμφωνα με την άποψη του "αρθρογράφου (μη χέσω!) εισηγητή-μπλόγκερ" ο γονιός του θύματος που θα αντιδράσει λειτουργεί το ίδιο συναισθηματικά με τον βιαστή/θύτη (!!!!!!!!!) και ο βιασμός ενός παιδιού δεν έγκλημα αλλά μια "διαστροφική ή παρεκλίνουσα σεξουαλική συμπεριφορά". Κι επειδή "είμαστε εν δυνάμει και υπό προϋποθέσεις όλοι μας υποψήφιοι να εμφανίσουμε τέτοιες συμπεριφορές", οκ, ας μην είμαστε και τόσο αυστηροί... (ΕΛΕΟΣ???)
- εδώ προτείνεται η μη δημοσιοποίηση των ονομάτων βιαστών παιδιών μετά την οριστική απόφαση του δικαστηρίου. (Για την δημοσιοποίηση προ της οριστικής απόφασης, δεν νομίζω πως χρειάζεται να σημειώσω τους λόγους για τους οποίους διαφωνώ έντονα. )
Πανεξύπνου LL, και ανωνυμίδηδες και dirtyoldwoman, και ένας φίλος, που τρέξατε να συμφωνήσετε, μάλλον πρέπει να κάνετε μια ζυγοστάθμιση στον εγκέφαλό σας. "Αν το παιδί σας βίαζε το παιδί κάποιου άλλου" θα ήταν ο θύτης, όχι το θύμα.
Με τη "λογική" σας μήπως να βάζατε τον εαυτό σας και στη θέση του Χίτλερ και των ναζί του;
Ανατροπάρα!
(κόφτε τα χάμπουργκερ θα καταστραφείτε εντελώς)
Ολντ Μπόι,
συμφωνώ με την απάντηση, ναι, είναι λλο πράγμα η έκφραση της οργής και εντελώς άλλο η θεσμοθέτηση της βαρβαρότητας, γιαυτο πράγματι η -καθε, αρα και αυτή που ο ίδιος θα εκανα- αυτοδικία με βρίσκει αντίθετο για τους λογους που λες. Προς επίρρωση, κάποτε ετυχε να μιλήσω με κουβεντες μη επαγγελματικές, συναισθηματικές θα ελεγα, με τον τότε, προ 15ετίας, διευθυντή μιας μεγαλης ΜΕΘ δημόσιου κεντρικου νοσοκομείου. Ο ανθρωπος μου αποκαλυψε οτι είχε διαπράξει 3 ευθανασίες σε ασθενείς τελικού σταδίου. Ευλόγως τον ρώτησα αν συμφωνεί με τη νομιμοποίηση της ευθανασίας. Παραξενευτηκα που είπε οχι. Μετα μου εξηγησε οτι διαφωνουσε επειδή αν η ευθανασία ηταν νομιμη, πολλοί γιατροί που λειτουργούν με μη ιατρικους τρόπους, θα σκοτωναν εν ψυχρώ ασθενείς. Ηθελε παντοτε να κρεμεται επανω απο την καθε αποφαση η δαμοκλειος σπαθη της κριτικής της και τιμωρίας της, ώστε οι ευθανασίες να αποτελούν πράξη ιατρικής συνείδησης κι οχι ωχαδερφισμού.
Με την ιδια εννοια, εαν με δίκαζα που σκοτωσ το βιαστή της ανηλικης κορης μου δεν θα μου χορηγουσα το ελαφρυντικο του βρασμου, απλα γιατι δεν το εχω. Απο τωρα, εχω προσεκτικά προμελετήσει το ενδεχόμενο εγκλημα: ξερω πως θα καταφερω να τον πλησιάσω οπλισμένος, είμαι σίγουρος οτι, αντιθετα με οσα δίκαια λες, δεν θα διστάσω να επιφέρω το πλήγμα.
Λοιπόν, για την τραγική πιθανότητα του τέλους της ζωής οπως την ξερω, επιφυλάσσω μια βεβαιότητα: κανενα ιδανικό δεν μπορεί να νικήσει το μίσος και την αγαπη, καμιά κοινωνική συνθήκη και συμφωνία, κανένας αριστερός ανθρωπος, τουλαχιστον οχι εγω, δε θα νικήσει ποτέ το τερας μεσα του, οταν η δική του οικογενεια πληγεί. Κι αν καποιος βρεθεί, δεν θα είμαι εγω.
Το μονο που μπορώ να κρατήσω για τον εαυτό μου ως ιδεολογία, εαν γινόμουν σαν τον μπρεχτικό καρχαρία, θα ηταν η αποδοχή της τιμωρίας: η πράξη μου είναι βαθύτατα αδικη, οσο και βαθύτατα συναισθηματική. Η αποδοχή της τιμωρίας για δολοφονία εν ψυχρώ και οχι εν βρασμώ, είναι το μονο μου "ελαφρυντικό" απεναντι στην ιδια μου τη συνείδηση που απο τη μια θα έχει -οσο γίνεται...- ειρηνέυσει κι απο την αλλη θα ντρεπεται.
ΓΦια τον φίλο που είπε οτι δεν πείθεται απο αυτούς που λενε οτι οι ίδιοι θα σκοτώσουν, θα ηθελα να του πω οτι δεν με αφορά να πειστεί, ολο αυτό που κανουμε τώρα δεν είναι παρα μια πνευματική ασκηση με υποθέσεις απεχθείς. Να τον ρωτήσω: φίλε, θα πατούσες ενα κουμπι να πεθάνει ενας κινεζος και να παρεις ενα εκατομμυριο ευρω χωρίς να κατηγορηθείς ποτέ; Το να μου πεις οχι, με πειθει εθξίσου οσο σε πειθω εγω. Κι οπως χεστηκες για το αν πειθομαι στην -πιθανολογώ- αρνητική σου απαντηση, χεστηκα παρομοίως αν πείθεται κανείς απο αυτό που ως συναισθημα εκφράζω.
Κατα τ αλλα συμφωνω με το θείο, μην πω και με τον γτζιτζιελ, αλλα δεν θα το πω γιατι έχοντας παιδιά, αίρεται και ο μηδενισμός. Θελβω να πω, παρότι ξερεις πως δεν υπαρχει καμιά σοβαρή ελπίδα, το ίδιο το παιδί αποτελεί ελπίδα. Δεν το ευνουχίζεις.
τελος για το φίλο που ρωταει αν το παιδι μας βιαζε αλλο παιδι, θα του πω οτι αυτό δεν γίνεται αφου ολα οσα είπα αφορουσαν το βιασμό ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ. Εαν παντως συμβεί, θα εχουμε βιασμό μεταξύ ανηλίκων, το οποίω βρίσκω θεμα αλλης ταξης και εαν μου συνεβαινε, προφανως και δεν θα εσφαζα το ανηλικο παιδί που βιασε την κορη μου. Αρα ουτε το δικό μου.
Τωρα αν με ρωτας τι θα εκανα αν ο γιος μου στα 35 του βιασει ενα ανηλικο, θα σου πω οτι κατ αρχην θα ελπιζα να μη ζω τότε. Εαν ζουσα δεν νομιζω οτι θα μπορουσα να ξαναδω τον κοσμο. Φυσικά και δεν ξερω αν θα μπορουσα να τον πνιξω. Δεν ξερω, το μυαλό μου δεν εχει φτάσει ακομα σε τοσο ευρυπιδικές εκδοχες...
Πω-πω,η συζήτηση εξετράπη σε δυσθεωρητικά εφιαλτικά σενάρια...
Θα είναι απ τις λιγες φορές που θα διαφωνήσω με τον οικοδεσπότη συμφωνωντας με Nomad,Ανώνυμο 12.14,ΚατερίναΣΜ...
Μια ερώτηση προς όσους αρέσκονται σε "ανατροπές":
έχετε παιδιά ή παπαρολογείτε εκ του ασφαλούς?
Δεν προσφέρονται όλα βλέπετε για επίδειξη ανεκτικότητας και "δημοκρατικής ευαισιθησίας"
(γι'αυτό και συγχωρείστε μου τον χαρακτηρισμό).
Μόνο απ'όποιον μεγαλώνει παιδί δέχομαι ν'ακούσω γνώμες για βιαστές ή δολοφόνους παιδιών!
Διότι μόνο τότε μπορεί να μπει στην ψυχολογία αυτού που του έβλαψαν το παιδί.ΌΛα τ'άλλα είναι
μπουρδολογίες ανέξοδες.
Τέλος ο Θείος (ως συνήθως) έθεσε το θέμα στις πραγματικές του διαστάσεις κάνοντας και την διάκριση ανάμεσα στη στάση της Πολιτείας και την ατομική στάση,μεταξύ των οποίων δεν μπορεί να υπάρχει δυσανάλογη απόσταση,αν θέλει η Πολιτεία να γίνονται σεβαστοί οι Νόμοι της.
Α,και κόφτε την πολλή "Ανατροπή".
Οι "δημοκρατικές της ευαισθησίες" έχουν ταρίφα.
Απλώς να προσθέσω άλλο ένα λινκ στα δύο της ανάρτησης, απ' την επικαιρότητα (η ειδηση εχει γραφτεί αναλυτικότερα στον βορειοελλαδικό τύπο): 64χρονος πήρε το νόμο στα χέρια του
θα απαντούσα νωρίτερα αλλά περίμενα να καταμετρηθούν 1000 μανταρίνοι (κιτρινοι σαν λεμονια)στα βάθη της Κινας για να εισπράξω.
Πριν 10.472 χρόνια κάποιος χόμο σάπιενς σκότωσε το παιδί κάποιου άλλου έξω από τη σπηλιά. Ο πατέρας του παιδιού σκότωσε τον θύτη και μετά ο πατέρας του θύτη 1 σκότωσε τον θυτη2 κοκ μέχρι που εκείνος ο καταυλισμός εξαφανίστηκε.
Αυτά τα θέματα ευτυχώς λύθηκαν αν και αργά. Βέβαια θέματα αυτοδικίας, θανατικής ποινής, βεντέτας κτλ απασχολούν ακόμα μερικά πολιτισμένα μέρη του πλανήτη όπως ο μυλοπόταμος, η βόρεια Αλβανία, το Ιράν, η Κινά, το Τέξας και κάποιες άλλες πολιτείες του Αμερικανικού Νότου. Τι είναι ηθικο και τι όχι. Ποιο έγκλημα είναι αποτρόπαιο και ποιο όχι είναι πολύ σχετικά ζητήμα και διαφέρουν από μέρος σε μερος και από εποχή σε εποχή. Οι ίδιοι που είναι υπέρ της αυτοδικίας εδώ σιγουρα θα θα δήλωσαν συγκλονισμένοι από κάποιο mail που θα έλαβαν σχετικά με τον λιθοβολισμό κάποιας γυναίκα από την Αφρική που διέπραξε μοιχεία.
Εδώ ακόμα συζητάμε τα πιο απλά ζητήματα. Λες και η αυτοδικία αναίρεσε ποτέ το κακο κάποιου εγκλήματος. Η εκδίκηση δίνει απλά ευχαρίστηση στον αδικημένο και αν αυτό δεν είναι ταπεινό αίσθημα τότε δεν ξέρω ποιο είναι.
Ξεχνάμε πάντα ότι ο δολοφόνος του παιδιού είναι το παιδί κάποιου και κατά προέκταση η αποτυχία μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Μιας κοινωνίας στην οποία επιλέγουμε να ζούμε προσπαθώντας να αξιοποιήσουμε τα δικαιώματα μας στο έπακρο και να τηρήσουμε τις υποχρεώσεις μας μόνο οσο μπορούμε ή θέλουμε. Σε μια τέτοια κοινωνία αυτοδικίας και εφαρμογής των νόμων κατά καθενός την συνείδηση θα επιβίωναν μονο οι δυνατοι. Εννοώντας ότι κάποιοι πιστευουν ότι εχουν το ηθικό πάτημα να σκοτωσουν τον βιαστη του παιδιου τους αλλά δεν το έχει αυτός που τους ληστευει γιατι πειναει το δικο του παιδι.
Συμφωνώ με τον Θείο και τον L.L, ότι τα ζητήματα αυτά είναι λυμένα.
Ωστόσο αν υποθέσουμε ότι τα λιντσαρίσματα των επ αυτοφώρω πιανόμενων κλεφτών δεν μπορούν να θεωρηθούν κάτι καινούριο και κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε περίεργα συμπεράσματα, αυτό δεν ισχύει για την πρόταση του Ιταλού. Αυτό νομίζω είναι κάτι καινούριο και κάτι που σηματοδοτεί αν όχι μια στροφή κι ένα πισωγύρισμα, το ενδεχόμενο μιας στροφής κι ενός πισωγυρίσματος.
Aπό εκεί και πέρα κακώς νομίζω συγχέουμε το ότι είναι λυμένο ζήτημα η θεσμική απαγόρευση της αυτοδικίας με το τι νιώθει κανείς ότι θα κάνει αν πειράξουν τα παιδιά του.
Δηλαδή, για να το πω έτσι, φυσιολογικό είναι αυτό που αισθάνεται ο Nomad, φυσιολογικό δεν θα ήταν να έβγαινε και να έλεγε ότι αν μου πειράξουν το παιδί έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στην Ελληνική Δικαιοσύνη.
Αν ο άνθρωπος πάψει να νιώθει έτσι τότε ίσως αντί για πιο πολιτισμένος να έχει γίνει περισσότερο ρομπότ.
Το πρόβλημα λοιπόν κατά τη γνώμη μου δεν είναι στο τι νιώθει ο Nomad ή ο Squarelogic ή εγώ.
To πρόβλημα θα αρχίσει να υπάρχει αν όλοι οι γονείς ξεκινήσουμε να λέμε ανοιχτά πως θα σφάξουμε όσους πειράξουν τα παιδιά μας, στη συνέχεια ιδρύσουμε και κανέναν όμιλο προβληματισμού, στη συνέχεια αρχίσουμε να κάνουμε και καμιά περιπολία.
Υπερβάλλω εσκεμμένα για να πω ότι ως εδώ τα όσα λέει ο Nomad μου είναι κατανοητά. Αν ο Nomad αρχίζει να τα λέει με κάθε ευκαιρία και αφορμή, γράφοντας ποστ κάθε τρεις και λίγο ή επαναλαμβάνοντας τα σε σχόλια σε κάθε άμεσα ή έμμεσα σχετικό ποστ που γράφεται στο μέλλον, τότε θα πάψει η στάση του να μου είναι κατανοητή και θα αρχίσει να μου φαίνεται περίεργη.
Όπως έγραψα και σε παραπάνω σχόλιο εξακολουθώ να πιστεύω ότι όπως η διαφορά θεωρίας και πράξης της αυτοδικίας είναι μεγάλη (η διαφορά στο τι νομίζουμε ότι μπορούμε να κάνουμε με το τι θα είμαστε τελικά ικανοί να κάνουμε), είναι πολύ μικρότερη η διαφορά από ένα εύλογο και ανθρώπινο συναίσθημα προστασίας των ανθρώπων που αγαπάμε, σε μια γενικότερη ιδεολογικοποίηση της αυτοδικίας.
Δηλαδή μερικές άσχημες ιδέες ακριβώς επειδή είναι άσχημες τελικά δεν ξέρω τι εξυπηρετεί να τις βγάζουμε βόλτα και να ασχημαίνουν το τοπίο.
Φίλε ΛΛ,
χωρίς πλακα, δε διαφωνώ σε τίποτα απο οσα λες. Φοβάμαι ομως οτι εσύ δεν εχεις αντιληφθεί ότι δεν δικαιώνω το λιντσαρισμα. και φυσικά θα ανατρίχιαζα με τον λιθοβολισμό, και φυσικά δεν βρίσκω ηθικό πατημα στο να σκοτώσω τον βιαστή/δολοφόνο του παιδιου μου, δεν ειπα ποτέ κατι τετοιο ομως.
Απλα σου λεω οτι είναι πανω απο μενα να μην το κανω. Πως να στο εξηγήσω, δε με νοιαζει πια αν είναι δικαιο η αδικο, ούτε με νοιάζει αν υποτεθεί οτι θα ζουσα στην Κινα και αρα η ποινή μου θα ηταν επισης εκτελεση. Με αγαλίαση θα την πληρωνα την οποια ποινή.
και σκεφτομαι οτι αν ενας ανθρωπος που δεν είναι κι ο πιο δεξιός στη γη νοιωθει ετσι, πως αραγε να νοιώθει ενας πιο αυταρχικός ανθρωπος; Ως που θα εφτανε;
Γιαυτό εγω δεν χαίρομαι που νοιωθω ετσι, αλλα βλεποντας εσάς που καμαρώνετε να νοιώθετε πανω και αφ υψηλού και ζήτω η δημοκρατία και να μου λετε αυτονόητα πράγματα όπως οτι η αυτοδικία δε λύνει τα προβλήματα, λυπάμαι διπλα.
Οπως θαλεγε κι ο ολντ μποι, πριν μιλήσεις για το ποσο ταπεινή είναι η εκδίκηση, δες το Ολντ Μποι.
Εναλλακτικά, κάνε παιδί κι αν δεν αλλαξεις γνωμη μεσα σε μια μέρα, θα κατσω να με λες φασίστα οσο μπλογκαρω, αδιαμαρτυρητα.
Οκ Ολντ Μποι, το επιασα το εννούμενο.
Δεν εχω τετοια πρόθεση γαιτι θα δικαιώσω αυτό πυ πολεμάμε κι οι δυο, εχεις δίκιο.
Τελος.
Κατανοητή η διαφορά. Απόλυτα λογική και ανθρώπινη.
Αν ποτε βρισκομουν σε τετοια -εκτος εαυτου θεση- θα ηθελα να βρισκεται καποιος ψυχραιμος διπλα μου να με σταματησει.
Εντάξει, συμφωνήσαμε όλοι και το παραμαλακίσαμε τώρα ;)
Ας πάμε να δούμε το Dune να στανιάρουμε.
Χτες έβλεπα μια συνέντευξη του Ν. Μπελογιάννη που κατέληγε στο ότι σήμερα ο αγώνας είναι να διατηρηθούν τουλάχιστον τα κεκτημένα, τα όποια, για όποιον.
Nα επισημάνω ότι η ιδεολογία δεν είναι ελαστικό καλσόν να προσαρμόζεται, έχω παιδιά, δεν έχω, δεν έχω φράγκα τώρα, τώρα έχω, είμαι στο δημόσιο τώρα, πριν ήμουν σε εταιρεία, αυτό είναι ελληνικό χαρακτηριστικό.
Ή πιστεύεις στο όραμα μιας ευνομούμενης πολιτείας και ενός κράτους πρόνοιας ή όχι.
Μιλάμε για το πρεζάκι και τον βιαστή λες και είναι άνθρωποι υγιείς, νορμάλ, ε δεν είναι, όσο και αν δεν μας αρέσει αυτό.
''Ωστόσο σε είκοσι πέντε χρόνια παρατήρησης έμαθα ότι οι εγκληματίες ''κατασκευάζονται'' δεν ''γεννιούνται''. Πράγμα που σημαίνει ότι σε κάποιο σημείο της ζωής τους, ένα άτομο αποτέλεσε αρνητική επιρροή γι'αυτούς. Πιστεύω λοιπόν ότι αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο από τα χρήματα, την αστυνομία και τις φυλακές, είναι η αγάπη. Αυτή είναι η ουσία του θέματος''
Inside FBI's elite serial crime unit
John Douglas, Mark Olshaker
για την Ελλάδα από τις εκδόσεις Μελάνι.
Προφανώς εννοεί αγάπη στην ανατροφή αυτών των ατόμων πάνω στην παιδική ηλικία των οποίων επιτελούνται ηθικά ή και ποινικά εγκλήματα που τους διαμορφώνουν.
Εννοείται ότι μόνον κάποιος ανόητος θα ερμήνευε ως συμφωνία για λιντσάρισμα το σχόλιό μου. Ας επαναλάβω, λοιπόν, για τους ανόητους που χρειάζονται υποσημειώσεις για τα αυτονόητα: Mε το σχόλιό μου ήθελα να σημειώσω τα μυαλά-πουρέ όσων ισοπεδώνουν. Όσων γράφουν ή χειροκροτούν διάφορες μαλακίες και τις χαρακτηρίζουν ως "ανατροπές".
Αυτά σε ό,τι αφορά στο ομαδικό λιντσάρισμα. Για το "κατά μόνας" δεν χρειάζεται να γράψω ότι θα ξάπλωνα νεκρό όποιον τολμούσε κάτι παρόμοιο σε δικό μου παιδί. Έτσι όπως το γράφει και ο Nomad: εν ψυχρώ και προσχεδιασμένα. Τα παραμύθια της Σώτης για "συγχώρεση" και "μεγαλοψυχίες" είναι πολύ διαστροφικά για τα γούστα μου.
Θα ήθελα μόνο, ολντ μπόι, πριν κλείσουμε αυτό το θέμα, εξ αφορμής του να αναρωτηθούμε κάτι άλλο.
Είπες:
"Επίσης για να μην φανεί ότι το παίζω υπεράνω, μπορεί να κάνω κι εγώ ΑΚΡΙΒΩΣ τις ίδιες σκέψεις για κάποιον που θα πείραζε το δικό μου παιδί. Αλλά αυτό είναι: σκέψεις και μάλιστα σκέψεις που προτιμώ να μη δημοσιοποιώ γιατί δεν βρίσκω τελικά να προσφέρουν κάτι, αλλά μάλλον να οδηγούν αθέλητα στο άλλο άκρο, ένα άκρο ιδεολογικής νομιμοποίησης ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ της αυτοδικίας."
==
Το προσπέρασα αυτό, τώρα όμως συνειδητοποιώ οτι εδώ βρίσκεται ενα πολύ πιο ουσιαστικό ζήτημα, απο την υποτιθέμενη αυτοδικία εαν μας συνεβαινε κάτι τέτοιο.
Αραγε τι είναι προτιμότερο; Να αυτολογοκρίνεται κανείς και να μη μιλάει, οταν πιάνει εαυτόν να εκπίπτει σε αυταρχικες σκέψεις και γνωρίζει οτι εφόσον το κανει αυτός, τότε σε καποιον με λιγότερο φιλελευθερη σκέψη θα είναι ευκολότερο να σκεφτεί έτσι; Η να μιλαει για εκείνα ακριβως τα προβλήαμτα που τονίζουν την σύγκρουση μεταξύ ιδεολογίας και πράξης;
Με απλα λόγια, δεν εχω πειστεί ότι είναι προτιμότερο να σκάμε οταν αυτό που αισθανόμαστε συγκρούεται με την ιδεολογία μας φοβούμενοι οτι ετσι θα "δικαιώσουμε" το αντίπαλο ιδεολογικό στρατόπεδο.
Δεν εχω καταλήξει ακόμα, τώρα ομως που με αφορμή αυτό που είπες το σκέφτομαι, νομίζω πως ναι, εαν επέμενα σε καθε τόπικ να λεω "θα τον σφάξω ντον μπουζντη" σωστά θα απορούσες, εαν όμως δεν επιμένω, αλλα εξακολουθώ να μιλάω προσπαθώντας να διερευνήσω αυτή την αβυσσο που νοιώθω μεταξύ του αυκατίου και του πρακτέου, παραμένει αξιο απορίας;
Βλεπεις και για μενα είναι πρωτόγνωρο συναισθημα. Πριν κανω παιδια δεν με αφορουσε, δεν το είχα σκεφτεί, δεν είχα γνωμη, μιλούσα γενικά για το εγκλημα, και οι τοποθετήσεις μου ηταν όπως των φίλων που δικαίως αρνούνται την αυτοδικία, σχεδόν πανομοιότυπες.
ισως λοιπόν μεγαλύτερο ενδιθαφέρον απο την υποτιθέμενη αυτοδικία θα είχε το θέμα της πραγματικής προσχώρησης στο στρατόπεδο του εχθρού, όπου "εχθρός" ο οπαδός της θανατικής ποινής, οταν η υπόθεση απο γενικού ενδιαφέροντος γίνεται ειδικού.
Αν εωβαζα τίτλο θα ηταν "ιδεολογία vs πάθους". Αλλα αυτό είναι μια αλλη κουβεντα.
Αυτα, εφυγα, υγ: το ντιουν με τίποτα, οντως δε βλεπεται.
:Ρ
To Dune είναι ο μόνος Λυντς που δεν έχω δει. Υποτίθεται ότι άλλη ταινία ήθελε να κάνει και του την σφάξαν οι παραγωγοί στο μοντάζ, αλλά όντως η γενική συναίνεση είναι ότι πρόκειται για καραπατάτα.
Λοιπόν στον προβληματισμό που θέτεις δεν έχω μια γενική απάντηση. Ασφαλώς δεν είμαι υπέρ της αυτολογοκρισίας εάν ο λόγος της αυτολογοκρισίας είναι η δικαίωση του αντίπαλου ιδεολογικού στρατοπέδου. Όχι, αυτό δεν είναι έντιμο και υπό αυτήν την έννοια καλά κάνεις και το λες και ακόμη καλύτερα κάνεις που το λες αν το λες για να καταλάβεις κι εσύ ο ίδιος καλύτερα τι είναι αυτό που νιώθεις.
Ωστόσο είμαι υπέρ της αυτολογοκρισίας όταν δεν γίνεται για λόγους ιδεολογικούς, αλλά όταν ομοιάζει με το «μερικές σκέψεις τις κρατάω για τον εαυτό μου γιατί δεν ωφελούν κανένα να τις μάθει». Όπως δηλαδή αυτό που συμβαίνει μέσα στο κεφάλι μας είναι τελικά και ο χώρος της ύστατης ελευθερίας μας και κανείς δεν μπορεί να διαβάσει τις σκέψεις μας, όλο αυτό από ένα σημείο και ύστερα μου φαίνεται σαν να ανοίγουμε εκουσίως το κεφάλι μας και να το παραδίδουμε στον κάθε μαλάκα που θα το παρεξηγήσει.
Θέλω δηλαδή να πω ποτέ και κανένας άνθρωπος δεν έχει πει ή γράψει ό,τι μα ό,τι έχει σκεφτεί. Μερικές σκέψεις είναι τόσο προσωπικές και τόσο μύχιες που τις έχει κρατήσει για εκείνον. Και κρατώντας τες για εκείνον δεν γίνεται υποκριτής, αφού στον φυσικό τους χώρο μένουν και αυτό είναι: σκέψεις.
Δηλαδή για να πω τι θέλω με παράδειγμα αντίστοιχο αλλά αντίστροφο. Πες ότι εγώ είμαι ιδεολογικά κατά της παιδοφιλίας ταυτόχρονα όμως διαπιστώνω ότι έχω ορέξεις που δεν μπορώ να κουμαντάρω για πεντάχρονα, επτάχρονα, εννιάχρονα. Το να τις συζητάω δημόσια προάγει τον διάλογο και μας φέρνει πιο κοντά στην γενικη αλήθεια; Ίσως το να το πω μια φορά σε πλαίσιο σχετικής συζήτησης, ναι. Αν το λέω και το ξαναλέω όμως, παύει τότε να γίνεται όργανο αναζήτησης της αλήθειας ή έκφραση ειλικρίνειας και μετατρέπεται σε κάτι διαφορετικό.
nomad ,σε νιωθω απολυτα ειχα κανει αμετρητα βραδυα τις ιδιες σκεψεις,οταν η κορη μου ηταν πιο μικρη.δεν τις εκμυστηριευτηκα ποτε σε κανεναν αλλα, πιστεψε με, με τη φαντασια μου τιμωρουσα φριχτα οποιον τολμουσε να της κανει κακο!
σιγουρα οποιος δεν εχει παιδι δεν μπορει να καταλαβει και σιγουρα δεν μπορει να κανει τετοιες σκεψεις οταν το παιδι ειναι πολυ μικρο και ειναι απολυτα προστατευμενο απο το οικ.περιβαλον.τα δυσκολα αρχιζουν μετα ...
κατα τα αλλα δεν μπορω να πειραξω ουτε μυγα!
Α.Γ.
Ίσως στην αυτοδικία όταν αφορά σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου και δη παιδιού, να ενυπάρχει και μία κραυγή.
Μια κραυγή που δηλώνει πως δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στην ευνομούμενη πολιτεία με τα θεσμικά της όργανα ότι ο δράστης θα τιμωρηθεί πραγματικά και δίκαια για την πράξη του
Ότι πιθανόν όταν ξαναβγεί από τη φυλακή θα ξανακάνει ή θα επιχειρήσει εκ νέου μία παρόμοια πράξη σε ένα άλλο παιδί
*Επίσης σε περίπτωση σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκου ο γονιός πάντα θα αναρωτιέται: το πρόσεξα όσο έπρεπε, όσο μπορούσα;
Εάν μάλιστα αυτό το «άρρωστο πλάσμα», ο παιδεραστής είναι κάποιος του φιλικού ή οικογενειακού περιβάλλοντος του ανήλικου παιδιού (που είναι και το πιο συνηθισμένο) το πρόβλημα είναι πολύ πιο σύνθετο.
Εκλείπει πια και το αίσθημα της εμπιστοσύνης, στοιχείο απαραίτητο για να ενταχθεί κάποιος μέσα στην κοινωνία.
*Αλλά και αργότερα ο έρωτας και η ίδια η ερωτική πράξη θα παίξει τον απελευθερωτικό και αναζωογονητικό του ρόλο στη ζωή του παιδιού; (η σεξουαλική κακοποίηση δεν είναι μία τσάντα που απλά κάποιος την αρπάζει…)
Αυτή δεν είναι μία απώλεια εις το διηνεκές;
*Έτσι η κακοποίηση του παιδιού οδηγεί πολλές φορές σε μία αυτοκαταστροφική στάση του ίδιου του γονιού που περνά και μέσα από την τιμωρία του δράστη αλλά και του ίδιου του γονιού για την πιθανή «αμελή» στάση του (όπως ίσως ο γονιός την αντιλαμβάνεται και όχι όπως αντικειμενικά είναι)
*Και τέλος υπάρχει στην περίπτωση αυτοδικίας του γονιού απέναντι στον παιδεραστή-βιαστή, (ιδιαίτερα όπως ο nomad την σκιαγράφησε) και δήλωση παραίτησης της συμμετοχής σου από έναν κόσμο στον οποίο το παιδί σου δεν μετάσχει με τις ίδιες εικόνες, εμπειρίες και αναφορές όπως οι συνομήλικοι του αλλά βαθύτατα τραυματισμένο.
…………………………………
Τα παραπάνω εξηγούν εν μέρει, αλλά δεν επιχειρούν να δώσουν το ιδεολογικό υπόβαθρο θεσμοθέτησης της βαρβαρότητας για την οποία συμφωνώ μαζί σας ότι δεν μπορούμε (ή πρέπει να αντισταθούμε) να συναινέσουμε.
Ωστόσο ο "πειρασμός" της αυτοδικίας είναι τεράστιος και για μένα (μητέρα ούσα).
………………………………..
Όσο για το ότι :«μερικές σκέψεις τις κρατάω για τον εαυτό μου γιατί δεν ωφελούν κανένα να τις μάθει» ισχύει κατά περίπτωση.
Υπάρχουν περιπτώσεις που η εξωτερίκευση της σκέψης μας, μάς δίνει τη δυνατότητα να δούμε με ποιο τρόπο λειτουργεί έξω από το κλειστό και ανήλιαγο δωμάτιο του εγκεφάλου μας ή ακόμα και εάν λειτουργεί.
«Προστατευμένες» μέσα μας ίσως απλά είναι νεκρές σκέψεις και εμείς το αγνοούμε.
Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
… I agree with the second part
Χτες το βράδυ διάβαζα 'δω χάμου τη συζήτηση. Μετά πήρα το τέκνο μου αγκαλιά και αποκοιμήθηκα. Στον ύπνο μου είδα πάλι όραμα τον Άη Αισχίνη τον Παιδολάγνο. Ήρθε λέει στο όνειρό μου ξυπόλητος -γιατί είχα σφουγγαρίσει, να μη μου λερώσει- και ρακένδυτος. Είχε κάνει δηλαδή ράκος ψυχολογικά ένα γονέα που του βιάζανε το παιδί και τον φόραγε. Με πιάνει λοιπόν την ώρα που θήλαζα το μωρό μου και μου λέει: "Μπα; Θηλάζομεν;Θηλάζομεν;" "Θηλάζω Άη Αισχίνη μου. Γιατί μου το λες έτσι άγρια;" του απαντώ εγώ. "Και σ' αρέσει ε;" "Πώς δε μ' αρέσει να θηλάζω το σπλάχνο;" απαντάω με ταπεινοφροσύνη. "Ανώμαλη!" μου λέει και τρέχει κατά την πόρτα. Όπως τον βλέπω να εξαφανίζεται, αφήνω το παιδί στη σκάφη και τρέχω να τον προλάβω. Ανοίγω την εξώπορτα και τι να δω; Ο Άη Αισχίνης είχε γίνει ένα τεράστιο συντριβάνι όπου αντί για πήδακες νερού σχηματιζόνταν κάτι τεράστιοι φαλλοί απ'τους οποίους κρέμονταν παιδάκια απαγχονισμένα. Εκείνη την ώρα ακούω το κλάμα ενός μωρού και τρέχω στο σπίτι γιατί είχα αφήσει το παιδί μου μόνο του. Μπαίνω μέσα και τι να δω; Ο γιος μου είχε γίνει μεσήλικας και ασελγούσε σε ένα κοριτσάκι! "Τι κάνεις εκεί;Θα σε σκοτώσω!!" του φωνάζω . Και αυτός μου απαντάει "Μαμά, περνάω παιδική αρρώστια! Είμαι άρρωστος!" Τότε εγώ του έφτιαξα ένα τσαγάκι και κάθισα κοντά του κρατώντας του το χέρι "Αν αρρώστησες αγόρι μου, τότε γάμα τα!" του είπα και μετά ξύπνησα.
Ψάχνετε για εκδότη NIEMANDSROSE;
Kατερίνα σ-Μ, όχι. Με έχει ήδη βρει εκείνος. Γιατί;
Old Boy είπε...
"...θα πω ότι αν βλέπαμε παντού αστυνομικούς να περιπολούν, πάλι θα τσινούσαμε και θα διαμαρτυρόμαστε (για την αστυνομικοποίηση της πόλης κλπ κλπ)."
Δεν το κατάλαβα;;
(εκτός και αν έχετε "περίεργες" δραστηριότητες..;))
Η δουλειά της "καλής" αστυνομίας είναι να βρίσκετε κοντά στον πολίτη. (αρκεί να μην ενδιαφέρετε για το ποιά εφημερίδα διαβάζει φυσικά....)
Αλλιώς γιατί να την πληρώνω;
Να διευκρινίσω οτι αναφερομαι σε βιασμό παιδιού, δηλαδή παιδιού, δηλαδή ΠΑΙΔΙΟΥ. Και μονο. Αν μου βιαζαν τη μανα δεν θα τους γαμουσα το παιδι δηλαδή.
Δηλαδή η διατίμηση της αξίας ενός ανθρώπου είναι αντιστοίχως ανάλογη της ηλικίας του;
Και ο Αττίλας ο Ούνος παιδί υπήρξε...
αντιστρόφως
Εχμ, με συγχωρείτε αλλά ο ευνουχισμός, χημικός ή άλλος, δεν καταστέλλει τις επιθυμίες, καταστέλει τη δυνατότητά τους να υλοποιηθούν. Και αν υπάρχει κάτι χειρότερο από έναν τύπο που φαντασιώνει μωρά, αυτό είναι ένας τύπος που όχι μόνο φαντασιώνει μωρά αλλά έχει κι ένα τεράστιο σύμπλεγμα επειδή ξέρει ότι δεν μπορεί να υλοποιήσει τις φαντασιώσεις του. Και τότε, μήπως πάρει μαχαίρι και είν΄ακόμα χειρότερα;
ΥΓ δεν έχω παιδί, σκύλο έχω...
Σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου είναι:
• Η επαφή καθ’ οιονδήποτε τρόπο με τα γεννητικά όργανα του παιδιού από ενήλικα και το αντίστροφο.
• Η διείσδυση με οποιονδήποτε τρόπο στο στόμα, τα γεννητικά όργανα ή τον πρωκτό του παιδιού.
• Η έκθεση του παιδιού σε πορνογραφικό υλικό οπτικά ή ακουστικά.
• Η παρακολούθηση ενός παιδιού χωρίς ρούχα από ενήλικα ή το αντίστροφο.
• Ο βιασμός.
………………………………………
Ειπώθηκε το ερώτημα :
«Δηλαδή η διατίμηση της αξίας ενός ανθρώπου είναι αντιστρόφως ανάλογη της ηλικίας του;»
Μέχρι 12 ετών ονομάζεται π αι δ ί,
Μέχρι τα 18 αποκαλείται έφηβος,
Μετά τα 18 είναι ενήλικος
Όλοι μας συμμετέχουμε στον κύκλο της ζωής, όπου υπάρχουν κ ο ι ν έ ς π α ρ α δ ο χ έ ς.
Έτσι μαθαίνουμε μεγαλώνοντας πως οι άνθρωποι γεννιούνται - ζουν – πεθαίνουν.
Ότι οι γονείς πεθαίνουν πριν από τα παιδιά τους, γι΄ αυτό και στην περίπτωση που αυτό δεν συμβεί ο πόνος είναι ανείπωτος.
Γνωρίζουμε ότι οι γονείς τουλάχιστον μέχρι και την ηλικία που τα παιδιά τους είναι ανήλικα είναι υπεύθυνοι για να τους παράσχουν ένα ασφαλές, πριν από όλα, περιβάλλον.
Γνωρίζουμε ότι ένα παιδί λοιπόν στην ηλικία μέχρι 12 ετών σωματικά, συναισθηματικά δεν είναι ώριμο ακόμη να μετάσχει της σεξουαλικής δραστηριότητας.
Στις ηλικίες αυτές πιο συγκεκριμένα:
• Η επαφή καθ’ οιονδήποτε τρόπο με τα γεννητικά όργανα του παιδιού από ενήλικα και το αντίστροφο.
• Η διείσδυση με οποιονδήποτε τρόπο στο στόμα, τα γεννητικά όργανα ή τον πρωκτό του παιδιού.
• Η έκθεση του παιδιού σε πορνογραφικό υλικό οπτικά ή ακουστικά.
• Η παρακολούθηση ενός παιδιού χωρίς ρούχα από ενήλικα ή το αντίστροφο.
θεωρούνται για τα ανήλικα παιδιά ως μη συμβατά με την ηλικία τους, γι΄ αυτό και στα παραπάνω είναι π ε ρ ι τ τ ό να συμπληρώσει κάποιος την έκφραση: χωρίς τη συναίνεση του 7χρονου π.χ. παιδιού.
Δηλαδή δεν θα πούμε:
Η διείσδυση με οποιονδήποτε τρόπο στο στόμα, τα γεννητικά όργανα ή τον πρωκτό του 7χρονου παιδιού, χωρίς τη συναίνεσή του, συνιστά σεξουαλική κακοποίηση.
Υπονοώντας σαφώς ότι σε αυτήν την ηλικία ότι δεν νοείται συναίνεση του παιδιού στη σεξουαλική πράξη, αφού εκλείπει το στοιχείο της ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑΣ του τι είναι ακόμη η σεξουαλικότητα, μορφές και τρόποι που αυτή εκφράζεται.
Έτσι λοιπόν ενώ δεν υπάρχει διατίμηση της αξίας ενός ανθρώπου ανάλογης της ηλικίας του υπάρχει μία απόλυτη και χωρίς εννοιολογικούς προσδιορισμούς, προστασία του εννόμου αγαθού της παιδικότητας που φέρει κάθε άνθρωπος έως 12 ετών.
Με λίγα λόγια είσαι παιδί;
Μπορεί να μην έχεις να φας γιατί ο μπαμπάς σου είναι άνεργος, μπορεί να μη πηγαίνεις σχολείο και να αναγκαστείς να δουλέψεις για να φας, αλλά δεν νοείται να σε κακοποιούν σεξουαλικά .
Τόσο απλά και απόλυτα.
Το έννομο αγαθό της σεξουαλικότητας του παιδιού διαφυλάσσεται γι αυτό και η σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου και δη παιδιού συνιστά ε π ι β α ρ υ ν τ ι κ ή περίπτωση στα εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας του Ποινικού Κώδικα.
…………………………………….
«Και ο Αττίλας ο Ούνος παιδί υπήρξε...»
Και;
Τι σημαίνει αυτό ότι υπάρχουν παιδιά που εν δυνάμει είναι κακά;
Και θα έπρεπε ίσως να τα σκοτώναμε ή να τα φυλακίζαμε από κούνιας;
……………………………………………..
Κάποιου -όπως στο όνειρο της niemandrose – το παιδί βιάζει, και κάποιου άλλου το παιδί βιάζεται.
Kάποιος που το παιδί του βίασε ένα άλλο παιδί είναι συντετριμμένος και δεν μπορεί να αρθρώσει λέξη, αισθάνεται ένοχος και ο ίδιος
Κάποιος που το παιδί του βιάζει, δε θέλει να το πιστέψει και αρνείται να το δεχτεί και μονολογεί: «Αποκλείεται το δικό μου παιδί να έκανε κάτι τέτοιο. Ρωτήστε όσους το γνώριζαν, μόνο καλά λόγια έχουν να πουν για το παιδί μου…»
Και συμπληρώνει σχεδόν πάντα μονότονα: « Αυτά δεν τα λέω επειδή είναι παιδί μου…»
Κάποιος άλλος γονιός, γνωρίζει αλλά σιωπά –δεν παροτρύνει όπως στο όνειρο, αλλά σιωπά- που σημαίνει ότι είναι ως να αφήνει να συνεχίζεται η κατάσταση.
Όμως η αγάπη για τα παιδιά δεν εξαρτάται από την αγάπη και το ενδιαφέρον που δείχνουμε στα δ ι κ ά μ α ς παιδιά.
Δεν φτάνει όταν γίνεσαι γονιός στα μάτια του παιδιού σου να βλέπεις μόνο το παιδί σου.
Επιβάλλεται να «βλέπεις» και τα άλλα παιδιά που δεν είναι τελικά και τόσο «ξένα»
…………………………………
NIEMANDSROSE said: Kατερίνα σ-Μ, όχι. Με έχει ήδη βρει εκείνος. Γιατί;
Γιατί στο ποστ σου είδα μια "επίδειξη" γραφής, κάτι που δεν ταιριάζει με το ύφος αυτού του ποστ. Και που δεν με βοήθησε να καταλάβω τη θέση σου στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Ωστόσο, έκανα μια βόλτα στο μπλογκ σου, είδα ότι επαναλαμβάνεις κι εκεί το ίδιο σχόλιο, αλλά διάβασα και τη θέση σου. Τώρα την ξέρω, κι αυτό έχει κάποια σημασία για μένα, μιας και κρίνω υψηλότερης σπουδαιότητας τις απόψεις των γυναικών.
διόρθωση:
αντί "Γιατί στο ποστ σου", διάβαζε "Γιατί στο σχόλιό σου"
Οι οποιοιδήποτε ασκούν την οποιαδήποτε μορφή βίας, λεκτική, συναισθηματική, ωμή, νόμιμη, παράνομη, «ηθική» ή ανήθικη, ανήκουν στον ίδιο ευρύτερο κύκλο της βίας, συνιστώντας μέρη του, ως ομόκεντροι κύκλοι του. Και η πράξη αυτού που βιάζει βρέφη και η πράξη αυτού που ευνουχίζει βιαστές βρεφών αποτελούν ομόκεντρους κύκλους που ως παραμόνιμο και διαρκές κέντρο τους αναγνωρίζουν, αποδέχονται και νομιμοποιούν ο καθένας για τους δικούς του, δικαιολογημένους ή αδικαιολόγητους λόγους, τη βία. Η απόσταση που κάθε κύκλος απέχει από το κέντρο, το μήκος της ακτίνας κάθε κύκλου της βίας, μπορεί να είναι διαφόρων και απείρων μεγεθών. Οι γενεσιουργίες αιτίες των πράξεων της βίας, διαφόρων και απείρων ποιοτήτων. Αναγνωρίζουμε π.χ. ως ήρωες του έθνους μας ανθρώπους που κυκλοφορούσαν με αρμαθιές από εκατοντάδες κομμένα αυτιά Τούρκων κατακτητών στο ζωνάρι τους. Που έκτιζαν τείχη από πτώματα σφαγιασθέντων Περσών κ.ο.κ. Οι γενίτσαροι που μας έσφαζαν κάποτε, ήταν δικά μας παιδιά γαλουχημένα στο όνομα μιας ιδέας άλλου έθνους, όπως ακριβώς κι εμείς είμαστε γαλουχημένοι σε ιδέες του πολιτισμού που αναγνωρίζει ο καθένας μας για τους δικούς του λόγους ως ‘δικό μας πολιτισμό’.
Η μόνη εξουσία που θα ήταν ηθικώς επιβεβλημένη και θα αποτελούσε ομόκεντρο κύκλο των ελευθέρων δράσεων και σκοπών και όχι της βίας, θα ήταν η εξουσία που θα αντιμετώπιζε τη βία με τη μη βία. Η εξουσία που ως ελεύθερο αξίωμά της θα αναγνώριζε πως η εξασθένιση της βίας δεν μπορεί να στηρίζεται στην άσκηση της βίας. Που θα πρέσβευε (με το να το πράττει) πως χρειάζεται βομβαρδισμός παιδείας, ευγένειας, ευαισθησίας και τρυφερότητας προκειμένου να μετριαστούν και να εξαφανισθούν οι βίαιες συμπεριφορές. Το να νομίζουμε πως ‘δαμάζουμε’ τη ζωώδη φύση των ανθρώπων με το μαστίγιο και τα ηλεκτροσόκ, όπως κάνουν οι θηριοδαμαστές στα άγρια θηρία, δεν μας οδηγεί πουθενά αλλού παρά στην διαιώνιση της κοινωνίας-τσίρκο που όλοι βιώνουμε γύρω μας.
Θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε πως η μαζική ή κατά περίπτωση βία που έχει ασκηθεί νομίμως είτε καταχρηστικώς καθ’ όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας από τις επίσημες εξουσίες όλων ανεξαιρέτως των εθνών του πλανήτη μας, είτε προς αλλοεθνείς πολέμιους, είτε προς ομοεθνείς παραβάτες πάσης φύσεως, ένοχους ή αθώους, δεν συγκρίνεται σε μέγεθος και βαρβαρότητα με κανένα ποσό βίας που έχει ποτέ ασκηθεί κατ’ ιδίαν από «άρρωστα» υποκείμενα.
Θα πρέπει οι φυλακές μας να γίνουν κολλέγια, χώροι ουσιαστικής αναψυχής που θα τιμούν ως ανθρώπους όλους όσους βρίσκονται όχι μόνο μέσα αλλά και έξω από αυτές.
Ωστόσο ζούμε σε μια κοινωνία, που όχι μόνο οι φυλακές μας, αλλά και τα σχολεία και τα νοσοκομεία μας, θυμίζουν περισσότερο κοτέτσια, στάνες και κρεματόρια, παρά κοινωνικά ιδρύματα που απαυγάζουν κάποιο ελάχιστο επίπεδο πολιτισμού.
«Θα πρέπει οι φυλακές μας να γίνουν κολλέγια, χώροι ουσιαστικής αναψυχής»
Αναψυχής;;;;
«Και αν υπάρχει κάτι χειρότερο από έναν τύπο που φαντασιώνει μωρά, αυτό είναι ένας τύπος που όχι μόνο φαντασιώνει μωρά αλλά έχει κι ένα τεράστιο σύμπλεγμα επειδή ξέρει ότι δεν μπορεί να υλοποιήσει τις φαντασιώσεις του»
Σκύλε, ένα ενδιαφέρον σχετικό άρθρο (μέσω Rakasha) καταλήγει: Το να ευνουχίζεις σεξουαλικούς εγκληματίες είναι τόσο αποτελεσματικό όσο το να κόβεις τα χέρια σε κλεπτομανή
Mετά από 4 χρόνια μπλόγκιν κατόρθωσα να βάλω λινκ και σε σχόλιο. Είμαι τεχνολογικό τέρας :))))
αναψυχή η : ανάπαυση, ξεκούραση πνευματική ή ψυχική, ευχαρίστηση ψυχική, ψυχαγωγία, αγωγή ψυχής
Kαι υποστηρίζετε ότι αυτό πρέπει να είναι οι φυλακές;
Ναι, ασφαλώς. Όπως επίσης υποστηρίζουμε πως αν οι όποιες θέσεις (όπως π.χ. οι παραπάνω που αναφέραμε) γίνονται κατανοητές δίχως να προκαλούν την οποιαδήποτε έκπληξη (ευχάριστη ή δυσάρεστη) τότε μόνο θα έχουμε διαφύγει από το αδιέξοδο του τρέχοντος πολιτισμού.
Kατερίνα σ-Μ είπε:
"Ψάχνετε για εκδότη NIEMANDSROSE;"
Και εκδότη να έψαχνα εδώ θα τον γύρευα; Τι είναι εδώ μεσα; Το "να η ευκαιρία";
"Γιατί στο ποστ σου είδα μια "επίδειξη" γραφής, κάτι που δεν ταιριάζει με το ύφος αυτού του ποστ."
Άλλη φορά να βάζει ο οικοδεσπότης ταμπέλα "απαγορεύεται το χιούμορ" να ξέρουμε κι εμείς πώς να φερθούμε.
"Και που δεν με βοήθησε να καταλάβω τη θέση σου στο συγκεκριμένο ζήτημα."
Μα γιατί όχι; Ρωτούσε κάποιος το Nomad άμα ήταν πατέρας ενός παιδεραστή πώς θα ένιωθε κλπ. Ε, εγώ το είχα απαντήσει πριν απ' αυτή την ερώτηση στο δικό μου το μπλογκ.
"Ωστόσο, έκανα μια βόλτα στο μπλογκ σου, είδα ότι επαναλαμβάνεις κι εκεί το ίδιο σχόλιο, αλλά διάβασα και τη θέση σου."
Βλέπετε πως το να είναι κανείς προπετής δεν είναι ζηλευτή αρετή...
"Τώρα την ξέρω, κι αυτό έχει κάποια σημασία για μένα, μιας και κρίνω υψηλότερης σπουδαιότητας τις απόψεις των γυναικών."
Για ποιο λόγο γίνεται αυτή η διάκριση;
(Ολντ Μπόη, οπως βλέπεις, εκμεταλλεύομαι την παροιμιώδη ανεκτικότητά σου και καταχρώμαι τον χώρο. Eπίσης άμα με ψάξει πάλι κανένας εκδότης, πες του πως αυτό τον καιρό δεν προκάνω).
Σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου είναι:
• Η επαφή καθ’ οιονδήποτε τρόπο με τα γεννητικά όργανα του παιδιού από ενήλικα και το αντίστροφο.
• Η διείσδυση με οποιονδήποτε τρόπο στο στόμα, τα γεννητικά όργανα ή τον πρωκτό του παιδιού.
• Η έκθεση του παιδιού σε πορνογραφικό υλικό οπτικά ή ακουστικά.
• Η παρακολούθηση ενός παιδιού χωρίς ρούχα από ενήλικα ή το αντίστροφο.
• Ο βιασμός. Εγώ έχω μια μάνα η οποία όταν ήμουν σε ηλικία μικρότερη των 12 δεν καταλάβαινε τι εστί ισονομία στο ρουχισμό ακόμη και μπροστά σε συγγενείς, δεν ήξερε προφανώς πως στα καταστήματα πωλούνταν και παιδικά ρούχα. Δεν αποκλείεται βέβαια να ήταν ή να είναι ακόμη οπαδός της επαφής με τη φύση, ποιός ξέρει, σε εμένα δεν κατόρθωσε να μου δώσει μια ικανοποιητική εξήγηση. Ο πατέρας μου δε, δε δίσταζε να φέρνει στο σπίτι το playboy καθώς πολύ άντρας με ανάγκες βοηθημάτων, όπως και να αφήνει την πόρτα της τουαλέτας ανοιχτή όποτε κατουρούσε. Γενιά "τόλμη και γοητεία", "Ολυμπιακός", "Κλικ", καμιά μαλακία σε τσόντα στο νεοεισαχθέν τότε στα σπίτια τέως filmnet, νυν internet, nova, και τα τοιαύτα. Εν ολίγοις κατά λάθος γονείς, κατά λάθος μαζί - να μια εύστοχη απόδοση, στο εξής θα τους αποκαλώ "οι κατά λάθος". Στη δική μου απαίτηση προς επεξήγηση νορμαλιτέ σε τέτοια ελαφράς μορφής ασελγείες οι οποίες ωστόσο ποτέ δεν ξεχνιούνται ως εικόνες και λόγια, εξέλαβα τη συνήθη τακτική "θα πάθω εγκεφαλικό", "ο πατέρας σου έχει πρόβλημα με την καρδιά του", "δεν μπορώ τώρα, βλέπω Ολυμπιακό", "θα πέσει φωτιά να μας κάψει", "δεν κάνει να λες τέτοια λόγια", "ο αδερφός σου έχει πονοκέφαλο" και τα σχετικά της γενιάς των "κατά λάθος ελλήνων Κινέζων" που έκανε την Ελλάδα το "μπουρδέλο" της, κάμποσοι μεταμοντέρνοι απόγονοι πουλάνε τη μαλακία ως διεθνώς πρωτοποριακό γραπτό σουρεαλισμό στα έντυπα και βεβαίως για όλα φταίνε πια οι πολιτικοί. Η δική μου απάντηση βεβαίως δεν ήταν και δεν είναι άλλη από την έλλειψη εμπιστοσύνης σε δυνητικά κατά λάθος παππού και γιαγιά στα εγγόνια τους οι οποίοι κάλλιστα θα έκαναν τα ίδια, αν όχι και τίποτε χειρότερο λόγω γεροντικής ανοίας. Όχι πως δεν συμβαίνουν πολύ χειρότερα σε σπίτια με γονείς να κυκλοφορούν γυμνοί μπρος στα ανήλικα παιδιά τους, να γαμιούνται ή να μαθαίνουν ανατομία στα γεννητικά τους όργανα. Ωστόσο, εγώ διακρίνω και τις ευχάριστες πλευρές. Μια από αυτές είναι η μη ισόβια συνύπαρξη αυτού του πράγματος που καλείται ζεύγος και έγγαμος βίος, μια άλλη είναι η απουσία από κάθε είδους εκδήλωση παρουσία συγγενών, μια τάδε είναι η σταδιακή επιστροφή στους γονείς του χαρτζηλικώματος 2 δεκαετιών, οπότε ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Καληνυχτίζω, πάω σε κανά porn-site να τραβήξω καμιά μαλακία μην τυχόν και μου 'ρθει να γράψω κι εγώ καμιά σεξομαλακία χάριν πρωτοποριακού σουρεαλισμού της γενιάς Γεωργελέ. Όσοι γράφετε ανάλογα σε έντυπα, στο διαδίκτυο ή/και πρωταγωνιστείτε σε τσόντες, εγώ ευχαριστώ εκ των προτέρων για την έμπνευση. υγ: για μένα, όλες οι καθηγήτριες είναι καλές και πιασμένες.
Φυλακές ως χώροι ουσιαστικής αναψυψής λοιπόν. Όχι, τώρα που το ξανασκέφτομαι είναι πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση. Η φυλάκιση ως επιβράβευση, η φυλακή ως κίνητρο. Γιατί όχι;
σκέφτομαι πως επίσης, είμαι βέβαιος πως η άρνηση σε γονείς να γίνουν παππούς και γιαγιά σε δικά μου παιδιά, ακόμη κι όταν δόθηκε η "ευκαιρία" (ο Χριστός και η Παναγία), όπως και η σταδιακή επιστροφή των χρημάτων που εδόθησαν προς βέλτιστα δικά τους γηρατειά, συνιστούν μια δίκαιη συναλλαγή γιου και γονέων. Περί μεταβίβασης ακινήτων ή/και μετρητών τι να προσθέσω παρά το αυτονόητο, πως για εμένα, όσο οι δικοί μου γονείς βρίσκονται εν ζωή, δεν μπορεί παρά η όποια περιουσία τους να είναι ουσιαστικά δική τους ως προς τη διαχείριση κι εκμετάλλευση, καθώς δικός τους κόπος και μόχθος, κι ας είναι οι μεταβιβάσεις να αποτελούν νομικούς διακανονισμούς για λόγους φορολογίας. Γι' αυτό δεν έχω αμφιβολία πως αποτελεί εντιμότητα και συμπεριφορά ευσυνειδησίας. Στα ΜΜΕ αυτά θίγονται από δημοσιογράφους ευθαρσώς, "έμμεσα", με γαλιφιές ακαδημαϊκού χαρακτήρα και λογοτεχνικών αναφορών, π.χ. Ευγένιος Αρανίτσης, nicoxy, και πάμπολλοι ακόμη, ωστόσο είναι δική μου γνώμη, άποψη, θέση, πεποίθηση, στάση, πως αποτελεί μέγιστη "πουτανιά" και κακοηθέστατη νοοτροπία η μετατροπή σε ιδεολογία τέτοιων ζητημάτων στο συλλογικό ασυνείδητο ως αφορμές προς κοινωνικές - και πόσο μάλλον ενδοοικογενειακές εκρήξεις - δίχως να έχει προηγηθεί προσωπική κατάθεση με το "εγώ" στην αρχή των προτάσεων. Αποτελεσματική η πρόφαση κάλυψης των "μοίχειων σκέψεων" μέσω ακαδημαϊκής "αντιεξουσιαστικής" προσέγγισης, ανώνυμα στο διαδίκτυο; Μήπως περιχαρής; Μπα..
Αγαπητέ Old Boy
Οι απόψεις μας για τις φυλακές προϋποθέτουν μια άλλη διάσταση πολιτισμού από την κατεστημένη.
Ζούμε ήδη σε μια κοινωνία, που και έτσι όπως είναι τώρα οι φυλακές, ενδεχομένως να λειτουργούν για κάποιους, αν όχι ως κίνητρο και επιβράβευση, τουλάχιστον ως άσυλο, αφού μέσα στις φυλακές, ξέρουν πως θα βρουν μια κάποια στέγη και λίγη τροφή, δίχως να είναι υποχρεωμένοι να μετέχουν σε όλο αυτό το αίσχος ντροπής, που μετέχουμε όλοι εμείς οι ‘ελεύθεροι’, προκειμένου να μπορούμε να στεγαζόμαστε και να τρεφόμαστε. (Γι’ αυτό εξάλλου και για χρέη, κανείς δεν θέλει να σε χώσει μέσα. Όλοι σε θέλουν έξω για να μπορείς να δουλεύεις και να τους πληρώνεις – φαντάζεσαι αν όλοι οι δανειολήπτες της χώρας έλεγαν πως προτιμούν τη φυλακή από το να ξεπληρώνουν τα δάνειά τους; - ποιος νομίζεις πως θα τους ήθελε ‘μέσα’;)
Ωστόσο, έχουμε δει (σε κινηματογραφικές ταινίες…) πως μέσα στις φυλακές υπάρχουν βιβλιοθήκες, πως μορφωμένοι φυλακισμένοι διδάσκουν οικιοθελώς αμόρφωτους και πως πολλοί έγκλειστοι, ακόμα και μέσα από τις φυλακές, καταφέρνουν να αποκτήσουν μέχρι και κάποιους τίτλους σπουδών (ως το ελάχιστο) ή ουσιαστικές σχέσεις και φιλίες ζωής (ως το μέγιστο). Με λίγα λόγια, η απλούστατη ιδέα μας έχει να κάνει με το ότι ενώ ενδέχεται να μπει κάποιος στη φυλακές ως ‘κτήνος’, να του παρέχεται ωστόσο η δυνατότητα από την πολιτεία, να μπορεί να βγει απ’ αυτές ως ‘άνθρωπος’.
Αλλά και αν δεν έχει τη δυνατότητα να βγει ποτέ απ’ αυτές, ως αθεράπευτος, να μπορεί τουλάχιστον να ζήσει για πάντα εκεί μέσα ανθρώπινα, με ευθύνη της πολιτείας.
Στις μέρες μας αντιθέτως, ως κτήνος ενδέχεται να μπαίνει κανείς στις σχολές των πανεπιστημίων (όχι στις φυλακές) και ως κτήνος να βγαίνει. Όσα περισσότερα μεταπτυχιακά και διδακτορικά και αν αποκτά, τόσο πιο αδίστακτος να γίνεται.
Οι φυλακές επομένως που ελεύθερα οραματιζόμαστε μέσα στα πλαίσια της δημόσιας επικοινωνίας μας εδώ, προϋποθέτουν και ένα άλλο όραμα για την ίδια την κοινωνία και την παιδεία μας. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν υποστηρίζουμε πως αν κάποιος σύγχρονός μας σκοτώνει, βιάζει και κλέβει, θα πρέπει εμείς να τον στέλνουμε σε μια εξωτική παραλία με κοκτέιλ και παιδούλες, προκειμένου να ‘διορθωθεί’ – αν αυτό νομίζεις πως πρεσβεύουμε. Νομίζουμε όμως , πως θα πρέπει να εξαντλούμε όλα τα περιθώρια που έχουμε εμείς ως άνθρωποι, να αρθρώνουμε την ‘ανθρώπινη γλώσσα’ απέναντι σε ό,τι μη ανθρώπινο. Όπως νομίζουμε πως τα περιθώρια αυτά δύνανται να είναι ανεξάντλητα. Πιστεύουμε πως μια κοινωνία ανεξάντλητης ανθρωπιάς, θα θεράπευε την όποια ανελεύθερη και κτηνώδη τάση έχουμε, είτε είμαστε εντός των φυλακών είτε εκτός.
Οι άνθρωποι, όπως και τα βρέφη, αντιλαμβάνονται και αρθρώνουν τη γλώσσα με την οποία τους απευθυνόμαστε. Αν τους χτυπήσουμε όταν κάνουν λάθος, δείχνοντάς τους πως αυτό είναι το ‘δίκαιο’, λογικό δεν είναι να περιμένουν και το δικό μας λάθος για να ανταποδώσουν το κτύπημα που τους έχει εντυπωθεί ως δίκαιη ανταμοιβή;
Eντάξει, έτσι να συμφωνήσω. Απλά άλλο ανθρώπινες συνθήκες στις φυλακές και μακριά από τις φυλακές κολαστήρια και άλλο να γίνουν και τόποι αναψυχής.
συγνώμη εκ των προτέρων για το πλήθος σχολίων, αλλά γέλασα πολύ με το σχόλιο του nomad, να 'στε καλά nomad, καιρό είχα να γελάσω με τέτοια ένταση. Παρόλο που κι εγώ έγραψα το μαύρο κι άραχλο χιούμορ μου, η αλήθεια είναι πως η αυτοδικία, ακόμη και σε περιπτώσεις βιασμού παιδιού στερεί τη δυνατότητα θεραπείας - πρόκειται για ασθενείς κι όχι εγκληματίες - και περαιτέρω κοινωνικής προσφοράς κατόπιν ένταξης, ενώ ο πόνος ενός π.χ. γονέα, δεν απαλύνεται, ούτε με την αυτοδικία, ούτε με εκδικητική τιμωρία κι ας είναι με την εύνοια του νομοθέτη. Τα υπόλοιπα είναι αρκετά εύθραυστα, καθώς τα ήθη κι έθιμα ποικίλλουν κατά τόπους, ο γονικός έλεγχος πόσο εύκολο είναι να εφαρμόζεται λόγω έλλειψης χρόνου κι αδυναμία επιτήρησης σε λογής τεχνολογικά gadgets, pc, παιχνιδομηχανές, whilst σιγά μην πείσεις με ενημέρωση τους γονείς-απογόνους παιδιών των λουλουδιών να φοράνε μαγιό στα παιδάκια τους στις παραλίες τα καλοκαίρια. Ε, ότι ένα ζευγάρι συνετό είναι να κρατά τις ερωτικές του περιπτύξεις ιδιωτικές, να ντύνει τα παιδιά του εκτός ώρας καθαριότητας, όπως και να αποφεύγεται η επιδειξιμανία από τους ίδιους μπρος στα παιδικά μάτια και αυτιά, δε χρειάζεται να το επιβάλλει νομοθέτης, μα ούτε και να ενημερώσει ειδήμων πως η σωματική επαφή περιορίζεται στις απολύτως απαραίτητες ενέργειες μέχρις ότου αυτά αυτονομηθούν ως προς την φροντίδα και υγιεινή τους. Σε γενικές γραμμές υποστηρίζω πως τα παιδιά δεν χρειάζονται ούτε πολλά αγαθά, αλλά ούτε και υπέρμετρη προσοχή προκειμένου να μεγαλώσουν αρμονικά, δίχως να συμφωνώ με την ελαφράς μορφής βία την οποία θεωρεί ως φυσιολογική π.χ. ο "πιτσιρίκος" και να καταντήσουν δημοσιογράφοι σαν κι αυτόν, πάτοι σε ένα ιστολόγιο επί σειρά ετών, υπέρβαροι "αναρχικοί" παλιμπαιδιστές εγκλωβισμένοι σε μια ανοικονόμητη εικονική πραγματικότητα λόγω της σφαλιάρας με το τσουβάλι στα παιδικά τους χρόνια.
NIEMANDSROSE: Βλέπετε πως το να είναι κανείς προπετής δεν είναι ζηλευτή αρετή
Πού ακριβώς διέκρινες προπέτεια; Η ερώτησή μου δεν διατυπώθηκε με αυθάδεια, και μαζί σου (τουλάχιστον) ήμουν ευγενής. Όσο για την διάκριση, σε ό,τι με αφορά, κρίνω πιο ενδιαφέρουσες τις απόψεις των γυναικών.
υ.γ.
Το χιούμορ το εκτιμώ πολύ, αλλά με κάποια ζητήματα, όπως είναι αυτό που ανέκυψε, δεν μπορώ να αστειευτώ. Μπορώ όμως να γελάσω, όπως γέλασα, με τις ανεκδιήγητες απόψεις των "Ανώνυμων", που δεν είναι τίποτα περισσότερο από ...σοβαροφανείς ηλιθιότητες.
Κατερίνα σ-Μ
Χαιρόμαστε που σε κάναμε και γέλασες με τις σοβαροφανείς ηλιθιότητές μας.
θα σου ευχόμασταν πάντως, αν σου τύχαινε κάποτε να προβείς στο να ξαπλώσεις νεκρό, προσχεδιασμένα και εν ψυχρώ κάποιον που θα έβλαπτε το δικό σου παιδί, όπως χαρακτηριστικά είπες, στη φυλακή που θα σε έκλειναν για την παράνομη πράξη σου, να τύχαινες της μεταχείρισης σοβαροφανών και ηλίθιων δεσμοφυλάκων σαν κι εμάς, που θα πίστευαν ανοήτως στη συγχώρεση των εγκληματιών, στην κατανόηση της δύσκολης θέσης τους και στην προσπάθεια απάλυνσης του ανθρώπινου πόνου τους.
Καλύτερα δεν θα ήταν να μπορείς τουλάχιστον να γελάς, με τις σοβαροφανείς και ηλίθιες απόψεις των δεσμοφυλάκων σου, απ' το να είχες να αντιμετωπίσεις δεσμοφύλακες που θα σου συμπεριφέρονταν όπως θες κι εσύ να συμπεριφερθείς τώρα, σε αυτούς που θεωρείς ανάξιους οίκτου;
Γι' αυτό, όταν βρεθείς μέσα στο λάκο της εξουσίας του άλλου, να εύχεσαι να είναι σοβαροφανής ηλίθιος σαν κι εμάς Κατερίνα σ-Μ και να μπορεί να σε κάνει και αυτός να γελάς όπως τώρα.
Άστε το το Katerinio να βαυκαλίζεται. Αυτό κάνει τόσα χρόνια στη μπλογκόσφαιρα. Γριά, άσχημη και ατυχής.
Γεια σου κυκλοθυμικό stalker μου, mοnos anavelteriou! Δεν κουράστηκες ακόμα να λαχανιάζεις ξοπίσω μου; Τόσο αξέχαστη σού έχω γίνει πια; Γιατί δεν προσπαθείς να γιατρευτείς από την εμμονή σου;
Αλλά βρε παιδί μου, μέσα σε δυο χρόνια καμμία γυναίκα δεν γίνεται "γριά, άσχημη και ατυχής" από "νέα, ωραία και ευτυχής" όπως έγραφες ΕΔΩ, ότι ήμουν. Ξεχνάς, επαναλαμβάνεσαι και καρφώνεσαι. ;-) Να φροντίσεις να ξεκουράζεσαι, γιατί το αλτσχάιμερ χτυπάει τους ταλαιπωρημένους.
(Οld boy, σόρρυ που ξεφεύγω, αλλά put the blame on "Mόνος Αναβελτερίου". Δεν γίνεται να μην τον βοηθήσω αφού με εκλιπαρεί)
Καλοί μου ανώνυμοι, η κατάχρηση εξουσίας που ανακατεύετε στην θεωρητικολογία σας, είναι διαφορετική συζήτηση. Να είστε βέβαιοι ότι δεν θα βρείτε κανέναν να την υποστηρίξει. Δεν αναφέρθηκα στην κατάχρηση εξουσίας. Οι προθέσεις μου – σκοπίμως υπερβολικές - ήταν για τους βιαστές ανηλίκων. Δεν έχω άλλο τρόπο να δείξω την αποστροφή μου. Αυτούς δεν τους θεωρώ μόνον ανάξιους συγχώρεσης αλλά και ανάξιους να ζουν - ακόμα και αν επρόκειτο να ανακαλύψουν το φάρμακο για τον καρκίνο. Θα ένιωθα πανευτυχής αν ένα φονικό τσουνάμι χτύπαγε επιλεκτικώς τα κονβόι των παιδόφιλων που συρρέουν στις ασιατικές χώρες με σκοπό να βιάσουν, κατ’ επανάληψη, τα λιμοκτονούντα ανήλικα.
Για το συγκεκριμένο έγκλημα – του βιασμού ανηλίκων – και για τους καθ' έξιν εγκληματίες βιαστές - έχετε να πείτε κάτι; Ή μόνον προσπαθείτε να στηρίξετε τους παιδόφιλους με παπαροθεωρίες; Aρκετά πια με την προσπάθεια να μας κάνετε οικείο το έγκλημα και συμπαθείς τους εγκληματίες τους είδους τους. Σιχάθηκα να διαβάζω στα μπλογκς διάφορους παπάρες που αποκλειστικώς και μονίμως χαρίζουν όλη τους τη στοργή σ' αυτή την συνομοταξία θυτών.
υ.γ.
Αναρωτιέμαι ποιος αρρωστημένος εγκέφαλος ξεφτίλισε έτσι τη λέξη "φίλος" βάζοντάς την ως συνθετικό σε μια εγκληματική διαστροφή.
Είμαστε σε καλό δρόμο.
Απ' ότι διαβάζω σήμερα, έχει ήδη στηθεί στο σωφρονιστικό ίδρυμα του Κορυδαλλού ελικοδρόμιο για τους VIP κρατούμενους!
Old Boy το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον.
Δε σας έφταναν τα δικά σας trolls, πλακώσανε κι αυτά των σχολιαστών...
Κατερίνα σ-Μ
Νομίζουμε πως η αποστροφή μας προς την εγκληματική δράση, δεν είναι ευθέως ανάλογη του τρόπου με τον οποίο ονειρευόμαστε ο καθένας από μας, να τιμωρήσουμε τους όποιους ενόχους.(Αν δλδ δεν θέλω να εκτελέσω κάποιον που σκωτώνει, δεν σημαίνει πως είμαι υπέρ του φόνου που διέπραξε). Αυτός που απεχθάνεται το ψέμα, δεν είναι αυτός που λέει ψέματα στους ψεύτες, όπως και αυτός που απεχθάνεται τη βία και το φόνο δεν είναι αυτός που βιάζει και φονεύει τους βιαστές και τους δολοφόνους. Αν ίσχυε αυτή η ‘λογική’, θα έπρεπε να οδηγηθούμε στο συμπέρασμα πως όσοι είναι υπέρμαχοι της κατάργησης της θανατικής ποινής, το κάνουν επειδή είναι υπέρ των πάσης φύσεως εγκλημάτων και εγκληματιών. Ή πως εσύ που είσαι υπέρμαχος της θανάτωσης μόνο των βιαστών ανηλίκων, αυτό σημαίνει πως είσαι υπέρ των βιαστών ενηλίκων και όλων των υπολοίπων εγκληματιών, αφού σε αυτούς αναγνωρίζεις τουλάχιστον το δικαίωμα να ζουν, όπως αναγνωρίζουμε κι εμείς το ίδιο δικαίωμα σε όλους ανεξαιρέτως.
Η ‘λογική’ από την άλλη, που πρεσβεύει πως «ή είσαι μαζί μας, και βγαίνεις δημοσίως να βρίσεις, να λοιδορήσεις και να βασανίσεις τους βιαστές παιδιών ή αν δεν κάνεις αυτό, τότε είσαι κι εσύ ανώμαλος ή φίλος των ανωμάλων και επομένως ανάξιος να ζεις ή να μιλάς» ( η ‘λογική' δλδ της μεσαιωνικής ιεράς εξέτασης, της οικογένειας Μπους και τόσων άλλων ομοϊδεατών τους, οικογενειών, εκκλησιών και λοιπών συγγενών…), μόνο ως λογική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, αφού ούτε λίγο ούτε πολύ μας λέει πως δέχεται σαν δόγμα αληθείας, μόνο το ότι ‘δύο και δύο κάνουν τέσσερα’ και πως το ‘δύο επί δύο’, το ‘έξι μείον δύο’, το ‘οκτώ δια δύο’ αλλά και κάθε άλλη από τις απειράριθμες πράξεις που έχουν ως αποτέλεσμα το ‘τέσσερα’, είναι παράλογες και καταδικαστέες. Αν τους πείς μάλιστα πως το τέσσερα, είναι η τετραγωνική ρίζα του δεκαέξι, σε νομίζουν για παπαρολόγο, ψιλοανώμαλο που του αρέσουν μάλλον τα μικρά παιδάκια για να λέει τέτοιες αρλούμπες...
Το ότι μέσα στο κεφάλι σου, έχεις ανακαλύψει πως μόνο ‘δύο και δύο κάνουν τέσσερα’, δε σημαίνει πως η λογική, σου παραχωρεί ακρίτως το δικαίωμα να βλαστημάς και να θεωρείς ανώμαλους ή ‘φίλους των ανώμαλων’ όσους προσεγγίζουν διαφορετικά το ίδιο ζήτημα. Διότι τότε, μάλλον εσύ είσαι που βιάζεις και διαστρεβλώνεις τις απόψεις όσων δεν συμφωνούν μαζί σου, προκειμένου να ανακουφίσεις το 'πάθος' σου για δικαίωση, όπως ακριβώς και οι βιαστές των παιδιών κακοποιούν τα θύματά τους προς ‘ανακούφιση’ του δικού τους πάθους.
Το δικαίωμα βέβαια του να λέει (και όχι να πράττει) ο καθένας μας ό,τι θέλει, αποκαλύπτοντας έτσι δημοσίως και τις όποιες αντιληπτικές ή άλλες δυνατότητες ή πάθη του, το έχουμε όλοι μας ανεξαιρέτως και γι' αυτό θα είμασταν οι τελευταίοι που θα θέλαμε να σου στερήσουμε αυτό το καταφύγιο που βρίσκεις στο να μας βρίζεις. Το οτι κατέφυγες δλδ στο να μας ταυτίσεις με τους εγκληματίες, και 'μαχόμενη' εναντίον μας, να μας θεωρείς και να μας κατονομάζεις με τρόπο που να σε ανακουφίζει κάπως και να σου προσφέρει μια προσωρινή διέξοδο, απ΄ το συναισθηματικό αδιέξοδο και την απόγνωση που δικαίως σου προκαλούν τέτοια εγκλήματα, όπως αυτό του βιασμού ενός παιδιού.
Ωστόσο, πέρα από αυτή την εκτόνωση του ιστολόγου στο φάιτ κλαμπ των ιστολογίων, μπορούμε παράλληλα να προσπαθούμε να επικοινωνούμε ελεύθερα και δίχως λογοκρισία, προκειμένου να ‘βασανίζουμε’ κριτικά και αυτοκριτικά, από κοινού, τους όποιους συλλογισμούς μας, υβριστικούς ή μη, και να οδηγούμαστε κάποια στιγμή σε διανοητικό ‘ξέφωτο’. Γι αυτό εξάλλου και μπήκαμε στη διαδικασία να σου απαντήσουμε, γιατί δεν θέλουμε να νομίσεις πως σε απαξιώνουμε επειδή απλώς έτυχε να μας βρίσεις χωρίς να το δικαιούμαστε!
Τώρα αν εσύ, Κατερίνα σ-Μ, αντιλαμβάνεσαι πως όλα αυτά στα λέμε επειδή είμαστε σοβαροφανείς ηλίθιοι, παπάρες, και φίλοι των βιαστών των ανηλίκων, όπως έγραψες, και προσπαθούμε εδώ να κάνουμε με τα γραφόμενά μας, οικείο το συγκεκριμένο έγκλημα και συμπαθείς τους εγκληματίες αυτού του είδους, μην περιμένεις από μας, για να σου αντιστρέψουμε την άποψη, να βγούμε αφρίζοντας απ' το κακό μας, με καλάσνικωφ και φαλτσέτες στην πλατεία του Συντάγματος, για να κυνηγήσουμε και να λιντσάρουμε σε κοινή θέα και μέχρι θανάτωσής τους, αυτούς που θα μας υποδείξεις εσύ και οι ομοϊδεάτες σου ως απεχθείς ενόχους…
Απεχθής ένοχος, μπορεί να είναι και ένας οποισδήποτε δημόσιος ή ιδιωτικός, μητροπολιτικός ή τραπεζικός υπάλληλος ή 'λειτουργός', με τον τρόπο που 'λειτουργεί' ώστε να οδηγεί στην απόγνωση δεκάδες, εκατοντάδες ή και χιλιάδες συμπολίτες του, καθώς και τις οικογένειές τους, για να τα οικονομήσει, ή απλώς να γλείψει τους ανωτέρους του. Δε σημαίνει αυτό πως δικαιώνεται όμως η όποιας μορφής, αυθεντικής ή μη, τρομοκρατία, όσο και αν φαντάζει σαν η μόνη διέξοδος κάποιες φορές.
Ως πότε θα θέλουμε να βασανίζουμε τους 'αρρώστους' που χρειάζονται άμεσα τη βοήθεια όλων μας, προκειμένου να γλιτώσουν και αυτοί και εμείς, από την κόλαση που ζουν μέσα τους και προκαλούν γύρω τους; Ως πότε θα τους μεταχειριζόμαστε σαν αποδιοπομπαίους τράγους των δικών μας, λιγότερο αηθών καθώς νομίζουμε, δράσεων;
Ως πότε ο ανθρωπισμός μας δεν θα είναι τυφλός, ως εκ της ελεύθερης βουλήσεώς μας οφείλει να είναι; Ως πότε ο ανθρωπισμός μας θα είναι ανεμοδείκτης των αδυναμιών και των σκοπιμοτήτων μας;
Είμαστε κατά των αποτρόπαιων δράσεων και όχι κατά των προσώπων ή των ζώων που εσφαλμένα ή από φυσική καταβολή, συνειδητά ή ασυνείδητα, τις υιοθετούν.
Ωστόσο, στις 'φυλακές' που αναφερθήκαμε σε παραπάνω σχόλιό μας, εμείς θα θέλαμε να συλλαμβάνονταν και να έμπαιναν άμεσα, από έναν μεγάλο ηλεκτρονικό αδελφό, προγραματισμένο σύμφωνα με τους νόμους της ελεύθερης ανθρώπινης βούλησης, ακόμα και όσοι λένε απλώς ένα αθώο ψεματάκι ή θα φοβέριζαν τον μικρό Γιαννάκη για να ξεμπερδεύουν μαζί του και να δουν το σίριαλ με την ησυχία τους. Και αν δεν κατανοούσαν εμπράκτως πως δεν είναι ηθικό το να δρουν όπως δρουν, έναντι του μικρού Γιαννάκη, ας ζούσαν εκεί μέσα για πάντα, και ας ήταν οι φυλακές τους όσο πιο ανθρωπιστικές μπορούσαν. Με πισίνες και νεροτσουλήθρες, αρκεί να είναι προστατευμένος εδώ έξω, ο μικρός Γιαννάκης. Αυτό σημαίνει προστασία του μικρού Γιαννάκη, πριν απ' όλα, και όχι το να λιντσάρουμε εκ των υστέρων κάποιον από τους χιλιάδες βιαστές του.
Κατανοούμε όμως απόλυτα την αγανάκτηση σου απέναντι σε αυτό το ιδιαίτερα αποτρόπαιο έγκλημα, που αρθρώνεις κάπως υπερβολικά - καθώς είπες - αν όχι ομοίως αποτρόπαια με ό,τι αποστρέφεσαι.
Αλλά, αν θέλεις, προσπάθησε κι εσύ να καταλάβεις από τη δική σου πλευρά, πως μιλώντας έτσι όπως μιλάμε εδώ, θέλουμε κι εμείς να εκφράσουμε την ίδια και περισσότερη ίσως αποστροφή και κριτική αυτηρότητα απ' όση εσύ, προς οποιοδήποτε ανεξαιρέτως έγκλημα (ακόμη και προς το πιο ανεπαίσθητο που εσύ νομίζεις) που στρέφεται με οποιονδήποτε τρόπο κατά της ελεύθερίας της ύπαρξης και της έκφρασης του άλλου και όχι μόνο προς ορισμένα 'κραυγαλέα' εγκλήματα, όπως ο βιασμός των παιδιών έτσι όπως μόνο τον ορίζει ο τρέχων νόμος, που ξέρει να αφήνει τα παράθυρα ορθάνοιχτα σε αδίστακτους κερδοσκόπους να μας βιάζουν και να πίνουν ανενόχλητοι, μέχρι κορεσμού, το αίμα μας.
Δεν μιλάμε από την οπτική γωνία των μαγαζατώρων και των αδίστακτων όσο και δύστυχων,
κοινωνικοπολιτικών ταγών μας, που θα εξοργιστούν και θα πάρουν το νόμο στα χέρια τους, μόνο μόλις δουν να καίγεται το δικό τους μαγαζί, ενώ παράλληλα αδιαφορούν αν ο κόσμος βι-άζεται σωρηδόν μέχρι θανάτου από την περιρέουσα αήθεια, ή θα σκίζουν τα ιμάτιά τους σαν τον Καϊάφα, όταν βι-αστεί σεξουαλικώς από ξένους (και όχι συναισθηματικώς και φραστικώς μόνο από τους ίδιους), το δικό τους το παιδί.
Επιθυμητή για μας είναι η πλήρης απελευθέρωση της ανθρώπινης διάνοιας και του ανθρώπινου θυμικού από τα δεσμά της ιδεοληψίας, της συναισθηματικής ακαμψίας, και του διανοητικού πρωτογονισμού, που μας οδηγούν εναντίον του οποιουδήποτε αθώου ή ένοχου, αδύναμου ή δυνατού, άμοιρου ή τυχερού, άρρωστου ή υγιούς... συνανθρώπου μας.
Σε ευχαριστούμε.
Η Κατερίνα και ο Αρτουά είναι τα mega-trolls της μπλοφκόσφαιρας. Μη σε ξεγελάνε oneichman.Εχουν όνομα βαρύ σαν ιστορία..
Ανώνυμοι (12:26) μια χαρά τα λέτε.
Πριν αποφασίσει ο καθένας να απελευθερώσει από μέσα του το κτήνος ας αναλογιστεί τι σημαίνει βιασμός παιδιού (νομικά, ψυχολογικά, συναισθηματικά, πρακτικά, πολιτισμικά κλπ). Αν τα βάλουμε όλα στον ίδιο τορβά φοβάμαι ότι πλησιάζουμε απειλητικά τον κόσμο όλων εκείνων που κάποιο στιγμή στη ζωή μας μας αδίκησαν, μας ισοπέδωσαν και μας μείωσαν νομίζοντας ότι γνώριζαν για τι πράγμα μιλούσαν.
"Ανώνυμοι",
είναι προφανές ότι αναζητάς πεδίο προβολής για τις θεωρητικολογίες σου και άμβωνα για τα κηρύγματά σου, αλλά επιχειρείς διαστρεβλωτική τακτική για να στηρίξεις τις θέσεις σου. Όσα γράφεις για θανατικές ποινές, ιερές εξετάσεις, ανακαλύψεις αριθμητικών πράξεων -εφτά και πέντε δώδεκα και τρία δεκαπέντε-, προθέσεις λιντσαρίσματος, είναι αποκυήματα της φαντασίας σου και όχι δικές μου απόψεις. Ό,τι ήθελα να "πω" το έγραψα καθαρά. Τίποτα λιγότερο ή τίποτα περισσότερο από αυτά δεν εννοώ. Αν εσένα σου αρέσει να βάζεις σάλτσες σε όσα γράφουν οι άλλοι, και αντί να γράφεις τις θέσεις σου προτιμάς να κάνεις κηρύγματα και ευχολόγια, μάθε ότι είμαι πρακτικός και προσγειωμένος άνθρωπος και βρίσκω εξαιρετικά βαρετά και τα κηρύγματα και τα ευχολόγια, που επιγραμματικώς τα ονομάζω "σοβαροφανείς παπαριές". Να και δύο, ανάμεσα τις πολλές σου, για να σου δώσω να καταλάβεις: "Ως πότε θα θέλουμε να βασανίζουμε τους 'αρρώστους' που χρειάζονται άμεσα τη βοήθεια όλων μας, προκειμένου να γλιτώσουν και αυτοί και εμείς, από την κόλαση που ζουν μέσα τους και προκαλούν γύρω τους;"
"το 'πάθος' σου για δικαίωση, όπως ακριβώς και οι βιαστές των παιδιών κακοποιούν τα θύματά τους προς ‘ανακούφιση’ του δικού τους πάθους. " Aκόμα κι αν νομίζεις ότι πρόκειται περί "πάθους για δικαίωση" (που δεν είναι έτσι), κάνε τον κόπο να χρησιμοποιήσεις το μυαλό σου και εξήγησε στον εαυτό σου (μην κάνεις τον κόπο να εξηγήσεις σ' εμένα), πώς συγκρίνεται η εγληματική διαστροφή των παιδόφιλων και των βιαστών που για το "πάθος" τους καταστρέφουν για πάντα τη ζωή ενός παιδιού με την όποια αντίδραση των θυμάτων προς στον εγκληματία θύτη τους;
Και, βέβαια, με το τελευταίο σου σχόλιο, δίνεις ρεσιτάλ ισοπέδωσης και διαστροφής εννοιών και λέξεων. Ε, όχι καλό μου, υπάρχει χαώδης διαφορά ανάμεσα στο κακούργημα του βιασμού ανηλίκου και στο πλημμέλημα της κερδοσκοπίας όσων "πίνουν το αίμα μας", που επανορθώνεται με χρηματική ποινή. Όπως και μεταξύ του "πάθους του θύματος για τιμωρία του θύτη" και του "πάθους (=εγληματικής διαστροφής) του θύτη που πηδάει βρέφη, νήπια, μικρά παιδάκια". (Ξέχασες να βάλεις στη μηχανή του ιδεολογικού κιμά σου, και το πάθος για δημιουργία και δικαιοσύνη! Χαχα.) Αυτό είναι διανοητική ανεπάρκεια, αν δεν μπορείς να το καταλάβεις. Φρόντισε να κάνεις κάτι με την σύγχυσή σου.
Όσο για τους "ομοϊδεάτες" μου, αν εννοείς όσους έχουν την ικανότητα να ξεχωρίζουν τα ανεπανόρθωτα, και εκ προθέσεως, εγκλήματα κατά των παιδιών, από τα αδικήματα που "επανορθώνονται", χαίρομαι που με κατατάσσεις μ' αυτούς και όχι με τους δικούς σου "ομοϊδεάτες" που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν έναν ελέφαντα από έναν ψύλλο. Καλά ξεμπερδέματα σού εύχομαι.
- - - -
Peggy Koyzina,
όσα κλειδωμένα ή ακλείδωτα νικ και αν αλλάξεις, όσα προφίλ και αν κάνεις, όσα hate μπλόγκς κι αν δημιουργήσεις και όσες πλαστογραφήσεις μπλογκς κι αν κάνεις, εσύ θα είσαι το τρολ. Η Κατερίνα σ-Μ. και ο "Artois", κλειδωμένοι και κάτω από συγκεκριμένο προφίλ γράφουν ό,τι γράφουν.
Στο επαναλαμβάνω, απαλλάξου από την εμμονή σου και χρησιμοποίησε δημιουργικά το όποιο ταλέντο σου. (γιατί διακρίνω πως έχεις κάποιο...). Με προσωπική προσπάθεια ή με επιστημονική βοήθεια. Καλή επιτυχία!
jeff: Ανώνυμοι (12:26) μια χαρά τα λέτε.[...] Αν τα βάλουμε όλα στον ίδιο τορβά φοβάμαι ότι πλησιάζουμε απειλητικά τον κόσμο όλων εκείνων που κάποιο στιγμή στη ζωή μας μας αδίκησαν, μας ισοπέδωσαν και μας μείωσαν νομίζοντας ότι γνώριζαν για τι πράγμα μιλούσαν.
Mα αυτό ακριβώς κάνει ο "ανώνυμοι 12.26". Όλα στον ίδιο τορβά: θύτες μαζί με θύματα, εγκληματικά διαστροφικούς ίσα κι όμοια με τους συναισθηματικά "παθιασμένους", κερδοσκόπους και πλημμελώς εργαζόμενους υπαλλήλους το ίδιο εγκληματίες με τους σεξουαλικούς βιαστές βρεφών, νηπίων και παιδιών. Όλα ίσωμα.
Το να μπορούμε να κρίνουμε απολύτως ελεύθερα, τον οποιονδήποτε για την οποιανδήποτε πράξη του, είτε αυτή είναι ο βιασμός ενός παιδιού, είτε είναι η συγγραφή ισοπεδωτικών σχολίων όπως τα δικά μας, είναι ένα αναφαίρετο δικαίωμα όλων μας.
Μπορεί ο καθένας μας να λέει ό,τι θέλει. Πως ο βιαστής είναι μπήξε και δείξε και ανάξιος ή άξιος να ζει. Άλλος θα τον έσφαζε, άλλος θα τον έπνιγε, άλλος, όπως οι 'ανώνυμοι', θα τον εξομοίωνε με όλους τους υπόλοιπους, πλησιάζοντας έτσι "απειλητικά τον κόσμο όλων εκείνων που κάποια στιγμή στη ζωή μας μας αδίκησαν, μας ισοπέδωσαν και μας μείωσαν νομίζοντας ότι γνώριζαν για τι πράγμα μιλούσαν"...
Πλάι βέβαια σε αυτές τις κρίσεις, μπορούν να υπάρξουν και χίλιες δυο άλλες σχετικές ή ακόμα και άσχετες...
Ωστόσο, αυτό που είναι απολύτως ισωπεδοτικό ως προς όλες τις απόψεις και κρίσεις που γράφονται εδώ ή είναι δυνατόν να γραφτούν, και αφορά αυτά που συζητάμε, είναι η σαφήνεια του Συντάγματός μας στο συγκεκριμένο ζήτημα:
Ο βασανισμός και η θανάτωση ανθρώπων, δεν επιτρέπονται για οποιονδήποτε λόγο και σε οποιαδήποτε περίπτωση. Ο νόμος δεν ξεχωρίζει ελέφαντες και ψύλλους στο ζήτημα. Ως προς τον βασανισμό δε, το Σύνταγμά μας, από το 1985 και μετά αν δεν κάνουμε λάθος, απαγορεύει ακόμη και την ψυχολογική ή φραστική βία έναντι στον οποινδήποτε, χωρίς πάλι να αναγνωρίζει καμία εξαίρεση ανάμεσα σε ψύλλους και ελέφαντες, βάζοντάς μας πάλι όλους στον ίδιο ντορβά. Δεν επιτρέπει δλδ ούτε καν να προσβάλεις έναν βιαστή.
Ο νόμος είναι σαφής και ισοπεδωτικός και ως προς το γράμμα του και ως προς το πνεύμα του. Ο βασανισμός και η θανάτωση του οποιουδήποτε, ακόμα και του μεγαλύτερου κακούργου, είναι βαρβαρότητα που απαγορεύεται.
Το αν και πόσο εφαρμόζονται βέβαια οι νόμοι στη χώρα μας, είναι ένα άλλο ζήτημα. Το τι εννοούν όμως, είναι απλό και σαφές, όσο και αν φαντάζει σε κάποιους ισοπεδωτικό ή σε άλλους, δεν μπορεί να χωρέσει καν στο μυαλό.
Υπάρχουν ωστόσο πολιτείες στον νότο της Αμερικής ή στις χώρες του τρίτου κόσμου, που επιτρέπουν και τους βασανισμούς και τις θανατώσεις και τους δημόσιους πετροβολισμούς, κατά περίπτωση, και δεν τους βάζουν όλους στον ίδιο ντορβά. Σε αυτές τις χώρες ή πολιτείες ξέρουν να ξεχωρίζουν τον ψύλλο από τον ελέφαντα και δεν πλησιάζουν "απειλητικά τον κόσμο όλων εκείνων που κάποια στιγμή στη ζωή μας μας αδίκησαν, μας ισοπέδωσαν και μας μείωσαν νομίζοντας ότι γνώριζαν για τι πράγμα μιλούσαν", όπως κάνουμε εμείς που δεν ξέρουμε για τι πράγμα μιλάμε.
Δυστυχώς όμως για κάποιους από τους συμπολίτες μας, που ξέρουν για τι πράγμα μιλούν, ζούμε στην Ελλάδα, που το Σύνταγμά της στα θεμελιώδη άρθρα του, δείχνει πως δεν ξέρει για τι πράγμα μιλάει, και μας αδικεί όλους κατάφορα, αφού απαγορεύει τους βασανισμούς και τις θανατώσεις ανάμεσά μας και για κάθε περίπτωση.
Κατερίνα σ-Μ: δεν συμφωνώ ότι η ανάλυση των "ανώνυμων" ισοπεδώνει τα πράγματα. Το αντίθετο. Οπότε κρίνω ως ατυχή την προσπάθειά σου να χρησιμοποιήσεις την φράση μου υπέρ σου.
Κάθε ορισμός εγκλήματος ανταποκρίνεται σε συγκεκριμένες ιστορικές και πολιτισμικές συνθήκες. Αν δεν συνέβαινε αυτό, θα χάναμε σήμερα τη χαρά της θέασης κινηματογραφικών ταινιών με θέμα την πυρπόλιση των θεωρούμενων ως μαγισσών του μεσαίωνα. Κι επειδή μπορεί να παρεξηγηθώ διότι το παράδειγμά μου αναφέρεται σε χρονική απόσταση - κι έτσι μπορεί κάποιος να θεωρήσει ότι πιστεύω στη γραμμική πρόοδο, ότι συμφωνώ με την πεποίθηση ότι κάθε στάδιο του ανθρώπινου πολιτισμού είναι ανώτερο από το προηγούμενο - θα δώσω και το σύγχρονο παράδειγμα της ανθρωποκτονίας μέσω πετροβολισμού σε κάποιες ισλαμικές χώρες για το - πάντα γυναικείο - έγκλημα της μοιχείας.
Αν μέχρι στιγμής έχω αναπτύξει τη σκέψη μου σωστά και μπορώ να γίνω κατανοητός, μπορεί κάποιος να καταλάβει ότι τόσο ο σύγχρονος ορισμός του βιασμού ανηλίκων, όσο και η θεωρούμενη σοβαρότητά και η εναντίον του αντίδραση (για την οποία συζητάμε εδώ αν δεν κάνω λάθος), δεν μπορούν να χαρακτηριστούν από μια αδιαμφισβήτητη οντολογία. Είναι προϊόντα συγκεκριμένων ανθρώπινων διαδικασιών και πεποιθήσεων. Το ίδιο θα μπορούσα να ισχυριστώ και για την πράξη την ίδια.
Πιστεύω ότι κάθε κρίση για να είναι όσο το δυνατόν πιο δίκαιη γίνεται απαιτεί πολλή εγκεφαλική δουλειά και όχι επένδυση σε συναισθηματισμούς. Έτσι διαλέγω να υποστηρίξω εκείνον που φαίνεται διατεθιμένος να δουλέψει παραπάνω.
Ας με βοηθήσει κάποιος γιατί αισθάνομαι (μπορεί και να'μαι δλδ) εντελώς ηλίθια. Αλλά ο/η artois είναι η Κατερίνα σ-Μ??????
Κατερίνα σ-Μ είσαι ο αρτουά;
:-$
jeff
Ενώ επιμένουμε κάποιοι να συνομιλούμε, ακόμη και μ’ εκείνους που προφανώς από άγνοια, προτείνουν δημοσίως, παράνομες αλλά το σημαντικότερο, ανήθικες δράσεις, αυτοί οι τελευταίοι, μας ζητούν μέσω ύβρεων να απολογηθούμε για την ‘ανικανότητά’ μας να ενστερνιστούμε τις ιδιωτικές απόψεις τους, ως πανανθρώπινες ‘αλήθειες’.
Τη σαφή θέση μας, την ελεύθερη δλδ επιλογή των όποιων από εμάς, να μη θέλουμε να βρίζουμε, να βασανίζουμε και να θανατώνουμε τον οποιονδήποτε, ανεξάρτητα απ’ το τι έχει κάνει και πρεσβεύει, την εκλαμβάνουν άλλοι, ως αποδεικτικό στοιχείο δικής μας ανωμαλίας και μας ταυτίζουν με τους εγκληματίες.
Έτσι δυστυχώς επιμένουν να ξεχωρίζουν τους ψύλλους από τους ελέφαντες...
Ωστόσο εμείς θα επιμένουμε να επιδιδόμαστε στο επικοινωνιακό άθλημα, με τρόπο που να προσπαθεί να τους υπενθυμίζει πως διαθέτουν μέσα τους αστείρευτες πηγές, ώστε να μπορέσουν να καλύψουν τη συναισθηματική και διανοητική ανεπάρκεια που τους εμποδίζει να πλησιάζουν και να συνδέονται με ό,τι ανθρώπινο (και πανανθρώπινο) και να απομακρύνονται από ό,τι κτηνώδες και ανελεύθερο.
Αφού όμως τους διαβεβαιώσουμε πως κι εμείς, προσπαθούμε να κάνουμε διαρκώς το ίδιο, χωρίς να τα καταφέρνουμε πάντα. Αυτό που πραγματικά μας συντρίβει, είναι όταν διαπιστώνουμε ότι φερόμαστε σαν κτήνη, απέναντι στον οποιονδήποτε. Ακόμη και στους βιαστές ανηλίκων, ή στους υβριστές μας.
Όσο και αν ακουγόμαστε σαν ιεροκήρυκες που ψάχνουν άμβωνα, θα τολμήσουμε να σημειώσουμε πως όταν λέμε πως δεν υπάρχει παιδεία ή αγωγή δίχως πόνο, δεν εννοούμε το δικαίωμα του παιδαγωγού να τιμωρεί ή να ασκεί βία στο μαθητή του.
Εννοούμε αντιθέτως εκείνον τον πόνο και τον φόβο της απώλειας του ίδιου μας του εαυτού, αφού, προκειμένου να ωριμάσουμε, είμαστε υποχρεωμένοι να διαλύσουμε τις παγιωμένες εκείνες βεβαιότητες που πολλές φορές συνθέτουν μέσα μας και σε μεγάλη έκταση, την μέχρι τώρα ταυτότητα και συνείδηση του εαυτού μας.
Το να διαχειριζόμαστε τους φόβους μας, σημαίνει να μπορούμε να τους ξεχωρίζουμε ως διαφορετικές οντότητες από μας. Ούτε φοβικοί ούτε λάγνοι, απέναντι στον πόνο και στο φόβο μας. Απλώς, ελεύθεροι και δημιουργικοί συνομιλητές τους.
Eπι του θέματος δεν θα ηθελα να επανέλθω.
Θα ηθελα μόνο να πω στους φίλους ανωνυμους και τζεφ οτι δεν αντιλεγω σε οσα λενε, οπως, εξ όσων τουλαχιστον καταλαβα, δεν αντελεξε και η ΚΣΜ (τι είναι το αρτουα βρε παιδια; πειτε και σ εμας τους ασχετοι πλιζ καποιος)
Ομως επίσης νομίζω οτι, όπως κι αλλοι φίλοι, διαπραττετε ενα σφάλμα λογικής οταν ερμηνευετε αυτό που είπα εγω και αλλοι όπως το ερμηνευετε.
Τουλαχιστον σε οτι με αφορά εχω πλήρη επίγνωση της ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΠΡΟΠΟΙΗΣΗΣ, ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΤΗΤΑΣ, ΒΛΑΚΕΙΑΣ, ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΧΩΡΙΣ ΣΚΟΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗΣ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ, ΜΙΚΡΟΤΗΤΑΣ, ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ κλπ, που ενέχει η πράξη της αυτοδικίας.
Πως να το εξηγήσω βρε παιδιά ομως; ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ!
Αναγνωρίζω το ποσο λίγος είμαι, οταν για χάρη του ΔΙΚΟΥ μου παιδιού θα πράξω κατι που δεν θα επρατα αν βιαζαν το παιδί του αλλου.
Συνεπως αφού το αναγνωρίζω -υποθέτω και η ΚΣΜ, ας μας πει η ίδια ομως- τότε είναι αστοχο να μου λετε για τις συνθήκες φυλακής και τον ποθο ολων μας για μια υγιή, καλύτερη κοινωνία. Το ξερω, το αποδεχομαι, απλα δήλωσα ότι μερικά πράγματα δεν αποφασίζονται με βαση τη λογική, αλλα το συναισθημα.
Συνεπως οσο κι αν καταλαβαίνω τι λετε, δεν μπορώ, είναι πανω απο μενα να μην σκεφτομαι ετσι για τετοια εγκλήματα, γιαυτό και αποδέχομαι την τιμωρία.
Το να μου λετε οτι είναι λαθος να σκοτώσω το βιαστή του παιδιού μου δεν ειναι κατι που δεν ξερω ηδη. Ναι λαθος ειναι και ναι, αναλαμβανω αυτό το λαθος ατόφιο, αλλα δεν πρόκειται να μην το πράξω εαν ω μη γεννοιτο, λυπαμαι.
Τελος για τον φίλο που κανει μια κριτική της παιδεραστίας ανα τους αιώνες, θελω να πω οτι γνωρίζω πολύ καλα πως η παιδεραστία εχει ιστορία και οτι ειδικά στη χωρα αυτή λειτούργησε και ως παιδευτική διαδικασία μεταξύ ερώμενων, μεντορα και νεου.
Ομως αυτή η αρχαική παιδεραστία, δεν είχε καμιά σχέση με το σημερινό βιασμό παιδιού και τις ομαδικές εκπορνεύσεις για χαρη του φιλοθεάμωνος δυτικού κοινού που γίνονται στην ασία. Κατ αρχήν ξεκίναγε λίγο πριν την εφηβεία (ποτέ κατω απο τα 12) και γινόταν ΠΑΝΤΟΤΕ με όρους εμπνευσης, συναίνεσης και ερωτα, οχι πειθαναγκασμού και βιας.
Αλλο τόνα, αλλο τ' άλλο.
Ανώνυμοι: με ποιο τρόπο μπορεί κανείς να κάνει κοινωνία μαζί σας;
Πάσχω από τεχνολογική άγνοια, αλλά επιθυμώ να την υπερβώ με λίγη βοήθεια από την πλευρά σας, για να μην βασιστώ μόνο στην τύχη να σας ξανασυναντήσω κάπου να σχολιάζετε. Υπάρχει δυνατότητα επικοινωνίας μαζί σας;
(ελπίζω οι υπόλοιποι να μου συγχωρήσουν το φλερτ)
Jeff,
Πατώντας πάνω στο "ανώνυμοι" που υπάρχει στην αρχή κάθε σχολίου μας, θα συνδεθείς αυτόματα με το ιστολόγιό μας.
Ευχαριστώ για την αποφυγή του "πόνου".
Στην ανάλυσή σας διακρίνω την κλασική έννοια unheimliche του Freud και την πιο σύγχρονη προέκτασή της από την Julia Kristeva. Παρόλο που φαίνεστε πιο ειδικοί, πέρα από την αναγωγή του Έτερου στο Ταυτόν, δεν υπάρχει και η υπονόμευση του Έτερου προς όφελος του Ταυτού (δηλαδή μια περισσότερο λογοκεντρική προσέγγιση που στη σύγχρονη μορφή της απορρέει από τον Derrida, που με τη σειρά του μπορεί και να εμπνέεται από τον Kant); Επιπλέον, μας καλύπτουν αυτές οι δυο διαφορετικές φορές ή απαιτείται η σύνθεσή τους προς μια διακριτική ερμηνευτική της Ετερότητας (διάβασα όσο πιο προσεκτικά μπορούσα τον Kearney);
jeff said: ...κρίνω ως ατυχή την προσπάθειά σου να χρησιμοποιήσεις την φράση μου υπέρ σου.
Aτυχέστατη ήταν η δική σου κρίση πως χρησιμοποίησα οτιδήποτε "υπέρ μου". Έχω τη δική μου άποψη, δεν έχω ανασφάλειες και ως εκ τούτου δεν μου χρειάζονται τονωτικές ενέσεις από τρίτους. Στην πραγματικότητα δεν με ενδιαφέρει ούτε o "διάλογος" πάνω σε ζητήματα που έχω ξεκαθαρισμένα. Και πολύ περισσότερο δεν με ενδιαφέρει ο διάλογος με όσους έχουν την ίδια αντίληψη μ' εσένα, δηλαδή "διάλογος" με οπαδούς και εξέδρα "υπέρ" ή "κατά".
Αν ξεκινάς τώρα την ενασχόλησή σου με τα μπλογκς, φρόντισε να αποφύγεις την οπαδοποίηση για να έχεις ελεύθερη κρίση.
jeff said: Κάθε ορισμός εγκλήματος ανταποκρίνεται σε συγκεκριμένες ιστορικές και πολιτισμικές συνθήκες. Αν δεν συνέβαινε αυτό, θα χάναμε σήμερα τη χαρά της θέασης κινηματογραφικών ταινιών με θέμα την πυρπόλιση των θεωρούμενων ως μαγισσών του μεσαίωνα.
Όταν αντιγράφεις κλισέ, καλό θα είναι να τα προσαρμόζεις και καταλλήλως. Γιατί δεν πρόκειται να συμβεί αυτό που περιμένετε εσείς όλοι που παραλίγο "θα χάνατε" τις ταινίες που σας αρέσουν, ώστε να απολαύσετε και τη "χαρά της θέασης κινηματογραφικών ταινιών με θέμα" τον βιασμό νηπίων από τους θεωρούμενους ως βιαστές του μεσαίωνα, του σήμερα και του ΠΑΝΤΑ. Ατυχήσατε! Προσπαθείστε να βολευτείτε με Γκουζγκούνη.
NIEMANDSROSE said: Ας με βοηθήσει κάποιος γιατί αισθάνομαι (μπορεί και να'μαι δλδ) εντελώς ηλίθια. Αλλά ο/η artois είναι η Κατερίνα σ-Μ?????? Κατερίνα σ-Μ είσαι ο αρτουά;
Γιατί πρέπει να αισθάνεται ηλίθιος κάποιος επειδή δεν γνωρίζει τα προφίλ των τριάντα χιλιάδων ελλήνων μπλόγκερς;
Ή, ξέρουν όλοι, ας πούμε, ότι ο Άρης Σάρτας είναι ο Φώτης Γεωργελές; Ότι ο Πρόδρομος Σαββίδης είναι ο Μηνάς Χατζησάββας; Ότι ο Δημήτρης Γληνός ήταν και ο Δ. Μήτσος και ο Λ. Καλλέργης και ο Δ. Αλεξάνδρου; Και όποιος δεν το γνωρίζει γιατί πρέπει να νιώθει ηλίθιος;
Σε ό,τι με αφορά, πάντως, το προφίλ Κατερίνα σ-Μ. είναι προσωπικό για τα βιβλιοφιλικά μπλογκς, και το artois είναι συνεταιριστικό και δεν ανήκει μόνον σ' εμένα. Αυτό δεν είναι μυστικό - φανερά γίνεται, το έχουμε γράψει δημόσια εδώ και τρία χρόνια - μην δίνεις σημασία στον πολυώνυμο "χαφιέ που με ακολουθεί".
Επίσης, "artois", δεν είναι κάποιο ανδρικό όνομα, αλλά ράτσα κυνηγετικού σκύλου. Ελπίζω να μην αισθανθείς ηλίθια αν δεν ξέρεις και όλες τις ράτσες των σκύλων. :-)
Nomad said: Συνεπως αφού το αναγνωρίζω -υποθέτω και η ΚΣΜ, ας μας πει η ίδια ομως- τότε είναι αστοχο να μου λετε για τις συνθήκες φυλακής και τον ποθο ολων μας για μια υγιή, καλύτερη κοινωνία. Το ξερω, το αποδεχομαι, απλα δήλωσα ότι μερικά πράγματα δεν αποφασίζονται με βαση τη λογική, αλλα το συναισθημα.
Σόρρυ, αλλά δεν με ενδιαφέρει να απολογηθώ σε μηχανές του κιμά και σε μύλους του πουρέ που συμβαίνει να φαντασιώνονται ότι διαλέγονται. Και απορώ στ' αλήθεια που νιώθεις την ανάγκη να το κάνεις εσύ.
ανώνυμοι said: ...επιμένουμε κάποιοι να συνομιλούμε, ακόμη και μ’ εκείνους που προφανώς από άγνοια, προτείνουν δημοσίως, παράνομες αλλά το σημαντικότερο, ανήθικες δράσεις...
Aνήθικη δράση, "ανώνυμοι", είναι αυτό που κάνεις εσύ: Να λογαριάζεις ίδιο το πάθος των διεστραμμένων βιαστών με το πάθος των θυμάτων τους. Να θεωρείς ίσο αδίκημα αυτό της κερδοσκοπίας μ' αυτό του βιαστή νηπίων. Μην κλείνεσαι πολύ σε εσωτερικούς χώρους για να γράφεις κηρύγματα στο ίντερνετ - βγες έξω τώρα που κάνει και κρύο, μπας και σε χτυπήσει κρύος αέρας κι αρχίσεις να ξεθολώνεις.
ανώνυμοι said: Το να μπορούμε να κρίνουμε απολύτως ελεύθερα, τον οποιονδήποτε για την οποιανδήποτε πράξη του, είτε αυτή είναι ο βιασμός ενός παιδιού...
...μόνο που μέχρι τώρα όσο "μελάνι" ξόδεψες, το ξόδεψες για να κρίνεις αυτούς που ξεχωρίζουν το πάθος του διεστραμμένου βιαστή από το πάθος του θύματος. Για την ταμπακιέρα θα πεις κάτι; Θα "κρίνεις ελεύθερα" τους βιαστές νηπίων; Τους παιδόφιλους και τους παιδεραστές;
Περιμένω με ...αγωνία.
Σημειώνω μια κινηματογραφική ταινία, to Jar City, το οποίο εκτυλίσσεται στην Ισλανδία και θίγει εύστοχα παρόμοια ζητήματα. Θυμήθηκα για άλλη μια φορά το "Χαμένο Κέντρο" του Ευγένιου Αρανίτση, αλλά και την προσφώνηση χρήστη στο φόρουμ στο διαδικτυακό τόπο αθηνόραμα "ψάξε να βρεις τον πατέρα σου" - δεν ξέρω αν πρόκειται για ενήλικη ή ανήλικη χρήστη στο διαδίκτυο. Σε συνδυασμό με το ότι είμαι εκπαιδευτικός σε λύκειο και με μια πολιτική διαβούλευση η οποία προσδιορίζει τους μαθητές των πρώην ΤΕΕ (νυν ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ) στην πλειοψηφία τους ως μαθητές κατώτερων κοινωνικών τάξεων (και την οποία σήμερα διάβασα), "μαζεύτηκα" κάπως, φοβήθηκα για λόγους ευνόητους καθώς και δύσκολοι οικονομικά καιροί. Πόσο απίθανο είναι στις μέρες μας να σου φορτώσουν κανά βιασμό ή κανά ..εξώγαμο(!) μαθητές ή μαθήτριες με βιοποριστικές ανάγκες π.χ. χωρισμένων γονιών ή διωγμένοι από την οικογενειακή εστία; Το σχόλιο με αφορμή κι ερώτηση φέτος από "μαθήτρια" αν είμαι ο πατέρας της, εκτός από τόσα "σου γαμώ τη μάνα" τα οποία έχουν γραφεί στο διαδίκτυο και υπονοούνται στην εγχώρια τηλεοπτική αγορά.. Όπως έχω ξαναγράψει ευλογημένη η μαλακία, μεταφορικά και κυριολεκτικά, άσε τους άλλους να κάνουν σεξ και να γαμιούνται όσο, όπου κι όποτε θέλουν.
Κατερίνα σ-Μ, παρέλειψες να προσθέσεις ότι ο Κ.Χ. Μύρης είναι ο Γεωργουσόπουλος, ο Καραγάτσης ήταν ο Δ.Ροδόπουλος, ο Τέλλος Άγρας ήταν ο Σαράντος Αγαπηνός, ενώ ο Paul Celan, to add some spice, ήταν ο Paul Antschel.
Λοιπόν τυχαίνει να έχω ερωτευτεί πολύ προσφάτως, μια-δυο μέρες πριν ο πολυγραφότατος οικοεσπότης αναρτήσει τούτο δω το ποστ, έναν εκ του γένους των Αρτουά. Εξ ου και η έκπληξις.
Χαιρετίζω τη ράτσα σας: γαβ! :)
Jeff
Δεν ξέρουμε ‘πώς’ σου φαινόμαστε ως ειδικοί, μια και από τα ονόματα που ανέφερες, έχουμε μελετήσει σε όσο βάθος έχουμε μπορέσει να φτάσουμε μέχρι στιγμής, μόνο τον Καντ. Δεν μπορούμε επομένως να ξέρουμε τι από τα λεγόμενά μας, συμπίπτουν και κατά πόσο με άλλους, αλλά ούτε και μας νοιάζει και τόσο, μια και το ενέργημα της σκέψης μας, παρά τα όποια διαβάσματα ή μελέτες μας, δεν αποσκοπεί τόσο στο να διαπιστώνει δεσμούς με το ήδη γνωστό, όσο να κατασκευάζει σκάλες προς εκείνα τα σημεία που μόλις τα φτάνεις, πρέπει την σκάλα που τόσο καιρό κατασκεύαζες και μόλις έχεις ανέβει, να την πετάς (…Wittgenstein).
Για να συζητήσουμε ωστόσο τα ερωτήματά σου, θα μπορούσες αν ήθελες, να μας κάνεις πιο σαφείς τις έννοιες που χρησιμοποίησες, μια και δεν γνωρίζουμε δυστυχώς τη διάσταση με την οποία νοούνται από τους συγγραφείς που αναφέρθηκες.
Να σημειώσουμε εδώ για τα πρακτικά (…!) πως η Μήδεια και η Αγαύη, νοούνται ως ποιητικές, τραγικές μορφές και μας αρέσει να παρακολουθούμε ξανά και ξανά τα παθήματά τους στις τραγωδίες, όχι επειδή αρεσκόμαστε στο να βλέπουμε άλλους να κατασπαράζουν τα παιδιά τους ή στο να τρώμε εμείς τα ίδια μας τα παιδιά. Ωστόσο ανάμεσα στους θεατές ή εκτιμητές των αρχαίων τραγωδιών, μπορεί να υπάρχουν και πολλοί τέτοιοι…
Όποιος θέλει βέβαια (Κατερίνα σ-Μ), μπορεί να εισηγηθεί δημοσίως την απαγόρευση των αρχαίων τραγικών ποιητών, επειδή περιγράφουν ανωμαλίες και είναι γραμμένες για τις βλέπουν μόνο όσοι θα βολεύονταν και με Γκουσγκούνη!!!
Nomad
Η θέση σου κατά τη γνώμη μας είναι αν μη τι άλλο σαφής. Δεν στρέφεσαι κατά των όποιων έχουν διαφορετική θέση από τη δική σου και δεν τους καταδεικνύεις ως ανώμαλους, επειδή πρεσβεύουν πως καλό θα ήταν να μην διαιωνιζόταν η βία στον αιώνα τον άπαντα. Αναγνωρίζεις και κατανοείς την αντίθετη θέση, όσο δηλώνεις πως αποδέχεσαι τις ηθικές και νομικές συνέπειες της δικής σου, στην περίπτωση που αυτή θα σε οδηγούσε και στην ανάλογη πράξη. Αυτό διαπιστώνουμε, αν δεν σε παρανοούμε.
Ωστόσο νομίζουμε, όχι σε αντίθεση με σένα ή όποιον άλλο πρεσβεύει τις όποιες απόψεις του πάνω στο ζήτημα, πως το τι θα έκανε ο καθένας από μας, αν είχε στα χέρια του αυτόν που είχε βιάσει το παιδί του, του γείτονά του το παιδί, ή ακόμα και του εχθρού του, είναι κάτι που δεν το γνωρίζουμε εκ των προτέρων, ό,τι και αν εικάζουμε εδώ. Εμείς, π.χ. που αυτοπαρουσιαζόμαστε ως υπέρμαχοι της μη βίας, δεν ξέρουμε πως θα λειτουργήσουμε σε ανάλογη περίπτωση, αν δεν μας τύχει να την αντιμετωπίσουμε ως πραγματικό γεγονός. Λέμε απλώς πώς θα θέλαμε να λειτουργήσουμε, βάσει της πρότασης πολιτισμού που θέλουμε να διαφαίνεται από τα λεγόμενά μας.
Ενδεχομένως, να σάλευε το μυαλό μας εκείνη τη στιγμή, να ξεχνούσαμε όλα όσα λέμε εδώ, και πριν προλαβαίναμε καν να σκεφτούμε το οτιδήποτε άλλο, να τρώγαμε ζωντανό αυτόν που τώρα υποστηρίζουμε πως δεν έχουμε το ηθικό δικαίωμα να κακοποιήσουμε. Ενδεχομένως μάλιστα, να τον μαγειρεύαμε και να τον ταΐζαμε και σε όποιους σαν κι εμάς εδώ, τώρα, λένε πως καλό θα ήταν να μην δινόταν συνέχεια στον κύκλο της βίας. (Το αντίθετο δλδ από ό,τι έκανε η Έλεν Μίρεν στην ταινία «Ο μάγειρας, ο κλέφτης, η γυναίκα του και ο εραστής της», που προκειμένου να δείξει στον άντρα της, τι ακριβώς εννοούσε όταν απειλούσε σε όλη την ταινία πως θα σκότωνε και θα έτρωγε ψητό όποιον πήγαινε με τη γυναίκα του, εκείνη, μαγείρεψε και με την απειλή όπλων, τάισε τον δολοφονημένο εραστή της στον έντρομο σύζυγό της, που κατάλαβε έτσι δια ζώσης, το ‘νόημα’ των όσων έλεγε μέχρι εκείνη τη στιγμή).
Εσύ από την άλλη, Nomad, ή ακόμα και η Κατερίνα σ-Μ που αυτοπαρουσιάζεται ως πιο αιμοβόρα και κατασταλαγμένη, ενδεχομένως να ανακαλύπτατε εκείνα τα ψυχικά αποθέματα που θα σας οδηγούσαν τελικώς στο να φερθείτε στον εγκληματία πιο ανθρώπινα απ’ ό,τι εμείς. Ενδεχομένως να τρομάζατε και να δειλιάζατε να εκτελέσετε το ιερό για σας και απεχθές για εμάς καθήκον, της αφαίρεσης μιας ανθρώπινης ζωής. Κανείς μας δεν μπορεί να ξέρει πώς θα λειτουργούσε κάτω από τέτοιες συνθήκες, όταν και αν θα ξυπνούσε το κτήνος μέσα του, όπως και τι δυνατότητες θα είχε αυτό το κτήνος, ανεξαρτήτως του τι γράφουμε τώρα όλοι μας, ή πιστεύουμε για τους εαυτούς μας, χουχουλιασμένοι στη ζεστασιά του γραφείου μας. Απλώς κάποιοι από μας λένε πως θα σκότωναν και άλλοι πως δεν θα σκότωναν. Όπως πολλοί το παίζουν γύρω μας τουρκοφάγοι και εθνικιστές και άλλοι φιλειρηνιστές και διεθνιστές, και μόλις ξεσπάσει πόλεμος με τους Τούρκους, οι εθνικιστές να ‘φύγουν για σπουδές στο εξωτερικό’ και οι φιλειρηνιστές να μείνουν να υπερασπιστούν τα πάτρια εδάφη. Ο κάθε δυνατός συνδυασμός μπορεί να συμβεί.
Αυτά όμως είναι αυτονόητα καθώς νομίζουμε…
Κατερίνα σ-Μ,
Εμείς φοβόμαστε πως αν σκοτώναμε τους βιαστές του παιδιού μας, επειδή έτσι θα θέλαμε εκείνη τη στιγμή κι επειδή αυτό θα ήταν το πιο δίκαιο για μας και αδιαμφισβήτητο αίσθημα, ενδεχομένως να χάναμε μετά το μέτρο και να αρχίζαμε να σκοτώναμε αδιακρίτως τον όποιον δεν μας γουστάρει. Να θεωρούσαμε όλους όσους δεν θέλουν να σκοτώνουν βιαστές παιδιών, ανώμαλους, όπως εσύ εμάς, και να αρχίζαμε να σφάζαμε και να τρώγαμε ζωντανούς και αυτούς, για να καθαρίσει ο τόπος από τα μιάσματα. Φοβόμαστε, μήπως γίνουμε αυτόκλητοι σταυροφόροι της αρετής. Φοβόμαστε μήπως γίνουμε κανίβαλοι αν ξαμολήσουμε τις όποιες ορέξεις μας ανεξέλεγκτα, απέναντι σε ότι θεωρεί ο καθένας μας ‘ανήθικο’. Και το ζητούμενο τότε ανάμεσά μας θα είναι ποιος θα ‘χει τα πιο κοφτερά δόντια και όχι ποιος θα ξέρει να αρθρώνει σαφέστερα και πειστικότερα δια του λόγου, το επίπεδο ελευθερίας της βούλησής του.
Προτιμάμε να μη σε πείσουμε ποτέ για την αξία της δικής μας θέσης και να μας θεωρείς παπαρολόγους στον αιώνα τον άπαντα, παρά να σου βίαζαν το παιδί και να σε βλέπαμε μετά να σκοτώνεις τον βιαστή του παιδιού σου. Δεν ξέρουμε όμως αν σου γινόμαστε κατανοητοί με αυτά που λέμε.
Απεχθανόμαστε πάντως την όποια προσπάθεια άσκησης εξουσίας, ως έκφραση βίας. Ακόμα και εκείνη που θα πήγαζε από τα όσα γράφουμε, προκειμένου να επιβληθούμε των απόψεών σου. Γι’ αυτό και θέλουμε να αποκηρύξουμε ως ανήθικους λόγους, τα όσα από τα γραφόμενά μας έχουν λειτουργήσει με ηθελημένη ή αθέλητη διάθεση από πλευράς μας, να εξουσιάσουμε ή να βιάσουμε συνειδήσεις. Προσπαθούμε να γράφουμε ‘ευάερα και ευήλια’ και όχι εξουσιαστικά.
Επομένως σου απαντάμε, πως Ναι! Ανεξαρτήτως του τι λέμε τώρα, μπορεί να μας έβλεπες και να μας θαύμαζες, στο πώς θα κατασπαράζαμε τον βιαστή ενός παιδιού και πως μια τέτοια πράξη, όπως ο βιασμός ενός παιδιού, είναι από τις πιο αηδιαστικές για μας πράξεις. Αφού μας ζητάς να κάνουμε ομολογία πίστεως, για να μας ‘εξετάσεις’ και να ελέγξεις το ηθικό μας υπόβαθρο, λες και οφείλουμε στην ηθική αυθεντία σου κάποια ομολογία, σου παρέχουμε απλόχερα την ομολογία μας, να την έχεις, μια και δεν καταλαβαίνεις από τα λεγόμενά μας τίποτε άλλο.
Απλώς η εκ των προτέρων θέση μας, ανεξαρτήτως του πώς θα λειτουργούσαμε αν μας τύχαινε να θέλουμε να εκδικηθούμε κάποιον, όπως εσύ τους παιδεραστές, ,είναι πως θα πρέπει να περιθάλπουμε τον όποιο εγκληματία με ανθρωπιά, αν θέλουμε να έχουμε δράσει όντως πολιτισμένα! Και ανθρωπιά για μας όπως και χιλιάδες άλλους ανθρώπους, αλλά προφανώς πιο αδύναμους πολιτικά από τους υπόλοιπους κίλερς, σημαίνει στην προκειμένη περίπτωση, εκείνη η συμπεριφορά, επικοινωνία και κοινωνία, που θα απέκλειε δια παντός το ενδεχόμενο της άσκησης της οποιασδήποτε βίας από τον οποιονδήποτε.
Τι πιο απλό; Τι πιο αυτονόητο; Μέχρι και τα παιδικά παραμύθια του 1800 και παλιότερα, είναι γεμάτα με τέτοιες απλές ‘αρετές’ και ‘νουθεσίες’. Ακόμα και κάθε σοβαρή θρησκεία, μιλάει για την αγάπη στον εχθρό, ανεξαρτήτως του πως το εκλαμβάνουν και το ‘εφαρμόζουν’ αυτό οι οπαδοί τους και τα έννομα κράτη που τους εκφράζουν… Το νόημα της ζωής μας, δεν είναι δυνατόν να περιορίζεται στο να υπάρχουμε για να σκοτώνουμε παιδεραστές και να τιμωρούμε τους υπόλοιπους κατά πώς ξέρει να ‘τιμολογεί’ το μπακάλικο πνεύμα μας τα ‘πράγματα’.
Δηλαδή, πώς πιστεύουμε πως δεν θα ξαναϋπήρχε ποτέ παιδεραστής πάνω στον πλανήτη, ή πως θα υπήρχαν όλο και λιγότεροι; Αν είχαμε τη δυνατότητα να σκοτώσουμε όλους τους παιδεραστές με ένα φονικό τσουνάμι, όπως λες εσύ, ή αν είχαμε τη δυνατότητα να αναπτύξουμε μια κοινωνία πάνω στη παιδεία της μη βίας; Η παιδεία της βίας, γεννάει τους βιαστές παιδιών, δεν γεννιόνται από μόνοι τους έτσι. Σε ποια περίοδο της Ιστορίας της Ανθρωπότητας, η θανάτωση των παρανόμων, οδήγησε στην οριστική εξαφάνισή τους; Εσύ πιστεύεις δλδ Κατερίνα σ-Μ, πως ενδεχομένως ο Ιησούς ή ο Γκάντι ή τόσοι και τόσοι άλλοι που πρεσβεύουν τη μη βία σε κάθε περίπτωση, ήταν εραστές του εγκλήματος; Ισοπεδωτικός ο Ιησούς, που όταν τον ρώτησαν πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε τους μοιχούς ή τους βιαστές, απάντησε πως πρέπει να βγάζουμε τα μάτια μας, αν τα ‘συλλάβουμε’ να κοιτάνε κάπου πονηρά; Τι ήθελε να πει με αυτό; Να εξισώσει τον βιαστή, με όποιον απλώς βάζει πονηρές σκέψεις στο μυαλό του; Όταν είπε να ρίξει πρώτος τον λίθο ο αναμάρτητος στην πόρνη, σώζοντάς την, το είπε μήπως επειδή ήταν πουτανιάρης και για να εξισώσει τις όποιες ‘αμαρτίες’ των παρευρισκομένων, με την πορνεία ; Δεν το νομίζουμε πως αυτό πιστεύεις… και όχι από φόβο μην πας κόντρα με τους χριστιανούς (μια και πολλοί απ’ αυτούς, παρά τα όσα είπε εκείνος που αναγνωρίζουν σαν θεό τους, επιμένουν να κυνηγάνε ανελέητα τους συνανθρώπους τους, ομόθρησκους ή μη) αλλά επειδή απλώς θα ήταν παράλογο αν το πίστευες.
Αν βλέπουμε κάποιο νόημα στην ύπαρξή μας, και δεν θέλουμε να επινοούμε υπερφυσικές οντότητες (θεότητες, ιδεολογίες ή ηθικότητες, για να τις λατρεύουμε ως οπαδοί, κυνηγώντας διαρκώς μάγισσες) αυτό εδράζεται στις επιταγές της ελεύθερης βούλησης, έτσι όπως διαρκώς αναπτύσσονται από την κριτική (μη μονολογούσα) φιλοσοφία - αλλά και από πολλές θρησκευτικές διδασκαλίες (όχι όμως και από τις επικρατούσες και μισαλλόδοξες εκλαϊκευτικές μορφές τους) που στοχεύουν στο ειρηνικό πνεύμα, την ήρεμη συνείδηση και τη γαλήνη της ψυχής. Μια τέτοια δημιουργική διαδικασία στην αναζήτηση του νοήματος, που βασίζεται στην ανθρώπινη σχέση και εμπιστοσύνη, δεν επιβουλεύεται – υπακούοντας - την εξουσία καμιάς ‘ανώτερης’ διάνοιας, ούτε δέχεται να ασκεί εξουσία εκεί που μπορεί (σε κατώτερες και απεχθείς διάνοιες που ούτως ή άλλως, δεν αναγνωρίζει), αλλά αρθρώνει δια ζώσης, τη δυνατότητα του ελεύθερου ανθρώπινου πνεύματος, να συνυπάρχει στη φύση με τους άλλους νόες, αυτόνομα.
Κατερίνα σ-Μ: Αναγνωρίζω το λάθος μου, ως λάθος διατύπωση, που σου έδωσε την αφορμή να με κρίνεις με όρους γηπεδικούς. Έχω την πεποίθηση ότι το σκάκι είναι ένα υπέροχο παιχνίδι και εσύ μόλις μου επισήμανες μια λάθος κίνησή μου.
Τα υπόλοιπα όμως που γράφεις, θεωρώ πως στην καλύτερη περίπτωση διαστρεβλώνουν αυτά που συνεισφέρω στον διάλογο. Ακόμα κι αν έχω το μεγαλύτερο άδικο, τουλάχιστον κρίνε αυτά που έχω γράψει και όχι τους συνειρμούς που σου δημιουργούν, διότι για τους δεύτερους δεν είμαι εγώ υπεύθυνος.
Θεωρώ πως ο τρόπος με τον οποίο αντιπαρατίθεσαι στα επιχειρήματα των άλλων - αν και δεν το έχεις ανάγκη όπως λες - είναι αυτό που στην Κοινωνική Ψυχολογία ονομάζουμε "Ψυχολογιοποίηση". Δεν σε ενδιαφέρει αυτό που λέμε, άλλα προσπαθείς να μειώσεις το συνομιλητή σου επικαλούμενη προσωπικά χαρακτηριστικά που "ψαρεύεις" - μπορεί και αυθέραιτα - μέσα από τα λεγόμενα του καθενός. Με αυτό τον τρόπο, ο ένας γίνεται γηπεδικός, ο άλλος υπερασπιστής βιαστών, ο άλλος ισοπεδωτικός και κάποιος άλλος γκουσγκουντίστας. Καταλαβαίνεις τώρα το νόημα της φράσης "φοβάμαι ότι πλησιάζουμε απειλητικά τον κόσμο όλων εκείνων που κάποια στιγμή στη ζωή μας μάς αδίκησαν, μας ισοπέδωσαν και μας μείωσαν νομίζοντας ότι γνώριζαν για τι πράγμα μιλούσαν";
Ένα άλλο θέμα είναι η "χαρά της θέασης κινηματογραφικών ταινιών με θέμα...". Ένα από τα μειονεκτήματα του γραπτού λόγου είναι ότι χάνονται οι διαστάσεις της μη λεκτικής επικοινωνίας. Παρόλα αυτά, σε διαβεβαιώ ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που μπορούν να αναγνωρίσουν το ειρωνικό ύφος κάποιου, απλά διαβάζοντάς τον (πρόσεξε: η ειρωνία μου δεν είχε στόχο εσένα, περισσότερο αποτελούσε αυτο-σαρκασμό - μιας και πρέπει να απολογούμαστε για τα αυτονόητα όπως επισημαίνουν και οι 'ανώνυμοι').
Μου δίνεις την εντύπωση ανθρώπου που θα έκαιγε χωρίς δεύτερη σκέψη όλα τα έργα του μαρκήσιου Ντε Σαντ. Θα ήταν κρίμα, γιατί χωρίς ένα από αυτά τουλάχιστον η Διαλεκτική του Διαφωτισμού (Adorno-Horkheimer) δεν θα μπορούσε ποτέ να ήταν τόσο συναρπαστικό ανάγνωσμα (το ένα σημείο αναφοράς τους είναι "Η φιλοσοφία του μπουντουάρ" και το άλλο η "Οδύσσεια" του Ομήρου). Τώρα που ανέφερα τον θείο μαρκήσιο, θυμήθηκα ένα διήγημά του από την ελληνική έκδοση "Τα εγκλήματα του έρωτα". Ένα συνοπτικό αλλά πλούσιο δείγμα της ανθρώπινης τραγωδίας-μεγαλοσύνης (για κάποιους αυτά τα δυο είναι οι δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος). Σε αυτό το διήγημα υπάρχουν πέντε χαρακτήρες: ο πατέρας του γιου, ο γιος, η μέλλουσα γυναίκα του γιου, ο πατέρας της κοπέλας, και ο βασιλιάς-δικαστής που τους γνωρίζει όλους. Ο πατέρας του γιου στέλνει το γιο μακριά, βιάζει και σκοτώνει την κοπέλα. Θέλοντας να κρύψει τα ίχνη του γίνεται αιτία να σκοτωθεί και ο γιός του. Η πλεκτάνη αποκαλύπτεται πέρα από κάθε αμφιβολία και ο βασιλιάς ζητά από τον πατέρα της κόρης να αποφασίσει την ποινή του εγκληματία. Εκείνος δεν ζητά τίποτα, με τη λογική ότι κάποιος που έχει χάσει τα πάντα δεν μπορεί να χάσει περισσότερα. Η ομορφιά των κειμένων του Ντε Σαντ υπάρχει στο ότι η κρίση του πατέρα της κόρης αφορά και τους δυο. Βρήκα ότι αυτή η ιστορία ταιρίαζει στη συζήτησή μας.
Τέλος θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για τις συμβουλές σου - ο παλιός νουθετεί το νέο. Θα κάνω ό,τι και με τις υπόλοιπες συμβουλές που προέρχονται από ανθρώπους που κάποια στιγμή στη ζωή μου με αδίκησαν, με ισοπέδωσαν και με μείωσαν νομίζοντας ότι γνώριζαν για τι πράγμα μιλούσαν.
ανώνυμοι: για τις θεωρητικές προσεγγίσεις της ετερότητας θα επανέλθω. Θα μπορούσε ίσως να γίνει και εκτός αυτού του διαλόγου.
Η NIEMANDSROSE είπε: Κατερίνα σ-Μ, παρέλειψες να προσθέσεις ότι ο Κ.Χ. Μύρης είναι ο Γεωργουσόπουλος, ο Καραγάτσης ήταν ο Δ.Ροδόπουλος, ο Τέλλος Άγρας ήταν ο Σαράντος Αγαπηνός, ενώ ο Paul Celan, to add some spice, ήταν ο Paul Antschel.
Λοιπόν τυχαίνει να έχω ερωτευτεί πολύ προσφάτως, μια-δυο μέρες πριν ο πολυγραφότατος οικοεσπότης αναρτήσει τούτο δω το ποστ, έναν εκ του γένους των Αρτουά. Εξ ου και η έκπληξις.
Χαιρετίζω τη ράτσα σας: γαβ! :)
Προτίμησα λιγότερο γνωστές ταυτοπροσωπίες. Για την Πανδώρα τι λες;
Αν έχεις ερωτευθεί αυτόν τον artois που υποψιάζομαι, - και που, όντως, είναι αξιέραστος - δεν νομίζω να έχεις τύχη, καθότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί για διάφορους λόγους. Αν, όμως, είναι ένας άλλος, παλιός αρτουά, οk, θα βοηθήσω κι εγώ. Καλό παιδί, αν και κάπως κυκλοθυμικό.
Και αχόρταγο όταν είναι κρυολογημένο!
Aνώνυμοι, βιάζομαι τώρα, δεν προλαβαίνω να απαντήσω στο διδακτορικό σας. Θα προσπαθήσω αύριο.
jeff, παρομοίως.
Ελπίζω μόνον να μην γράψετε νέα σχόλια με φαντασιώσεις περί των προθέσεών ή συνηθειών μου. Και αν θέλετε, μπορώ να σας δανείσω την εξαντλημένη από πολλών ετών Φιλοσοφία του Μπουντουάρ, σε μια σπάνια έκδοση.
Κατερίνα σ-Μ,
Θα θέλαμε να σεβαστείς την παράκλησή μας, να μην αναλώνεσαι πλέον σε ερμηνευτικές προσπάθειες που μας αφορούν επί προσωπικού, διότι ένα τέτοιο επίπεδο επικοινωνίας δεν μας αφορά, και θα θέλαμε να σου ζητήσουμε συγνώμη, άν ένοιωσες ότι τα σχόλιά μας είχαν ως απώτερο στόχο κάτι ανάλογο. Θεωρούμε ότι είναι σαφής τουλάχιστον η πρόθεσή μας, αν όχι και το ίδιο το περιεχόμενο των σχολίων μας.
Ας μη καμωνόμαστε, όμως, πως διαλεγόμαστε, όταν γίνεται φανερό εκ του αποτελέσματος, ότι τελικώς, δεν στοχεύαμε στην ανώνυμη δημιουργική επικοινωνία, αλλά σε μια στείρα αντιπαράθεση αυταρέσκειας.
Σε όποια περίπτωση μας απαγορεύεται άμεσα ή ακόμη και έμμεσα, να μιλάμε ως ανώνυμα ελεύθερα υποκείμενα που στοχεύουν στη σαφήνεια των εννοιών και όχι στην αντιπαράθεση των φορέων τους - η οποία μπορεί να περιλαμβάνει και μορφές άσκησης βίας, όπως λόγου χάρη οι ύβρεις ανάμεσα στους συνομιλητές - χάνουμε το όποιο επικοινωνιακό έρεισμα, ενώ ταυτόχρονα απεχθανόμαστε τους ίδιους μας τους εαυτούς για την όποια εμπλοκή μας σε τέτοιους «διαλόγους», όχι για κάποια άλλη αιτία, παρά μόνο διότι αναγκαζόμαστε να αυτοαναιρούμαστε ολοκληρωτικά, προκειμένου να μετέχουμε σε αυτούς.
Αγαπητέ jeff,
Αντιλαμβάνεσαι, ασφαλώς, από τα παραπάνω, ότι είναι φύσει και θέσει αδύνατο για εμάς να συνδράμουμε με τις απόψεις μας, στην κατηγοριοποίηση του όποιου συνομιλητή μας, εδώ ή οπουδήποτε, για προφανείς, σε εσένα, λόγους. Μας προκαλεί βαθειά θλίψη το τεράστιο επικοινωνιακό κενό, και ψυχική κόπωση το ανυπέρβλητό του.
Εις ένα υποτυπωδώς πολιτισμένο επανιδείν, λοιπόν.
www.arelis.gr
περιεχει ερωτονομικον που σοκαρε την ελληνικη κοινη γνωμη με το σεξουαλικο του περιεχομενο
Δημοσίευση σχολίου
<< Home