Πακέτο Αθανασίας

Ο Νικήτας Κακλαμάνης τραγουδούσε σε τσακίρ κέφι το αγαπημένο του τραγούδι: «Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο, τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο». Αναρωτήθηκε για πολλοστή φορά πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκουν αυτά τα λόγια μελαγχολικά κι ονειρεύτηκε για ένα νανοσεκόντ μια υψικάμινο Κύπρου και Πατησίων γωνία. Ήταν πραγματιστής όμως και ήξερε ότι στη χώρα της οικολογικής τρομοκρατίας και του ΣτΕ κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο. Έβγαλε όλη την συσσωρευμένη αγανάκτησή των τελευταίων μηνών στο θριαμβευτικό ρεφρέν, κάνοντας ταυτόχρονα άσεμνες χειρονομίες: «Κοιμήσου, Περσεφόνη, στην αγκαλιά της γης, στου κόσμου το μπαλκόνι ποτέ μην ξαναβγείς».
Και επειδή εκτός από τη φύση τα κενά απεχθάνονται και τα μπαλκόνια των Γκάτσου – Χατζιδάκι, νά που την ορφανή θέση της Περσεφόνης καταλαμβάνει η αθανασία: «Τι ζητάς, αθανασία, στο μπαλκόνι μου μπροστά;» διερωτάται εύλογα ο Νικήτας και η αθανασία του απαντάει ότι ζήλεψε την τύχη που είχε η ευθανασία στην Ιταλία.
Και η τύχη που είχε είναι γνωστή: μια γυναίκα βρισκόταν εδώ και 17 χρόνια σε κώμα. Η ιταλική Δικαιοσύνη δικαίωσε το αίτημα της οικογένειάς της να διακοπεί η τεχνητή της σίτιση. Τότε η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι προσπάθησε να σταματήσει νομοθετικά την ευθανασία της, αλλά δεν τα κατάφερε, με αποτέλεσμα η γυναίκα να πεθάνει.
Αν λοιπόν εκεί νομιμοποιείται η ευθανασία, εδώ γιατί να μην νομιμοποιηθεί η αθανασία; Αθανασία θα σημαίνει ανάγκη για περισσότερες θέσεις πάρκινγκ, περισσότερα Mall, περισσότερη ανάπτυξη. Ο Νικήτας σπεύδει να μεταφέρει την ιδέα στον Πρωθυπουργό, ο οποίος τη συζητά με τους Υπουργούς του. Εκδηλώνονται αντιδράσεις και προβληματισμοί. Τι επίπτωση θα έχει η παροχή αθανασίας στο ασφαλιστικό μας σύστημα; Στο ποσοστό της ανεργίας; Την θέση και την αντίθεση ακολουθεί διαλεκτικά η σύνθεση και προκρίνεται η σκέψη ότι οσοδήποτε εύλογοι κι αν είναι αυτοί οι φόβοι, αυτά είναι μελλοντικά ζητήματα, πρέπει να παραμείνουμε προσγειωμένοι, να έχουμε το μυαλό μας στην επόμενη δημοσκόπηση και μόνο και να κοιτάμε κάθε δημοσκόπηση ξεχωριστά.
Πράγματι η ανακοίνωση του νέου πακέτου Καραμανλή (του επονομαζόμενου «Πακέτου Αθανασίας») κάνει θετικότατο γκελ στην κοινή γνώμη, όσο κι αν το ΠΑΣΟΚ σπεύδει να απαξιώσει τα μέτρα λέγοντας ότι σημασία έχει η ποιότητα της ζωής και όχι η ποσότητά της.
Οι θρίαμβος της Κυβέρνησης κρατάει όμως ελάχιστα. Η νομιμοποίηση της αθανασίας προξενεί έντονο συναίσθημα αδικίας στους νεκρούς, που νιώθουν σαν τα κορόιδα της υπόθεσης. Αρχίζουν να διεκδικούν την άμεση νομιμοποίηση της ανάστασής τους, αίτημα που η Κυβέρνηση υπόσχεται να εξετάσει. Το γεγονός προκαλεί την άμεση αντίδραση της Εκκλησίας, η οποία υπενθυμίζει στο Κράτος ότι το ζήτημα της ανάστασης νεκρών ανήκει στην αποκλειστική δικαιοδοσία της. Η Κυβέρνηση φοβούμενη το πολιτικό κόστος από μια κατά μέτωπο σύγκρουση με την Εκκλησία κάνει πίσω.
Την απαγόρευση ακολουθούν πρωτοφανείς κινητοποιήσεις των νεκρών. Οι πρώτοι νεκροί (που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις πετάχτηκαν από τα κοιμητήριά τους το βράδυ της περασμένης Κυριακής στο άκουσμα της ουρανομήκους κραυγής «Λουκάς Βύντρα οέ – οέ - οέ») ξεσηκώνουν και τους υπόλοιπους και κλείνουν με τα φέρετρα τις Εθνικές Οδούς. Η χώρα κόβεται στην μέση, στην άκρη, παντού. Οι Κρήτες νεκροί ναυλώνουν πλοία, όπου σε συνεργασία με τους Κρήτες αγρότες επανακαταλαμβάνουν το λιμάνι του Πειραιά, που γεμίζει τώρα τρακτέρ και φέρετρα αντάμα. Τα ΜΑΤ επεμβαίνουν ξανά, αλλά τα δακρυγόνα σταματούν μόνο τους αγρότες και τους φρεσκοπεθαμένους, αφού στους παλαιότερους νεκρούς δεν έχουν απομείνει πλέον μάτια για να δακρύσουν.
Οι παλαιοί Κρήτες νεκροί κατευθύνονται προς την Αθήνα. Φτάνοντας στο Γκάζι τους πλαισιώνουν τα σώματα από την έκθεση «Bodies» και όλοι μαζί κατευθύνονται προς τη Βουλή, όπου τους πλαισιώνει ο Άγνωστος Στρατιώτης, ο οποίος και τίθεται επικεφαλής. Βλέποντας ένοπλο στην κεφαλή της πορείας, η Αστυνομία πανικοβάλλεται και αρχίζει να πυροβολεί μαθητές και σεκιουριτάδες, οι οποίοι ευτυχώς δεν παθαίνουν τίποτα λόγω του Πακέτου Αθανασίας.

(Κείμενο γραμμένο για το «SMS» της «SportDay»)