Μισό - Μισό
Ξεκινάμε από την Βρετανία, όπου η συγγνώμη φαίνεται ότι έπαψε να είναι η δυσκολότερη λέξη, κι ας λέει ο Έλτον Τζων. It's sad, so sad, it's a sad, sad situation, είπαν με μια φωνή οι τέσσερις τραπεζίτες, αλλά δυστυχώς παρά τη συγγνώμη τους οι ακρότητες και οι λεκτικοί τραμπουκισμοί δεν έλειψαν: Ο εκπρόσωπος των Φιλελεύθερων Δημοκρατών της αντιπολίτευσης, Βινς Κέιμπλς, έφτασε να γράψει στη «Μail on Sunday» για τους τραπεζίτες: «Έχουν τύχη που οι Βρετανοί δεν έχουν απόθεμα από γκιλοτίνες»! Μπορεί οι Βρετανοί να μην έχουν απόθεμα από γκιλοτίνες, αποδεικνύεται όμως ότι όχι μόνο ο Βρετανός αλλά γενικότερα ο μέσος Δυτικός πολίτης έχει ανεξάντλητα αποθέματα αυτόματης σκέψης: ό,τι έμαθε να θεωρεί φυσιολογικό εξακολουθεί να το θεωρεί φυσιολογικό, ό,τι έμαθε να θεωρεί νομιμοποιημένο εξακολουθεί να το νομιμοποιεί, αφού κατά βάθος δεν πιστεύει ότι είναι εκείνος που νομιμοποιεί καταστάσεις και συστήματα, αφού κατά βάθος πιστεύει ότι όλα αυτά (οι Διεθνείς Συνθήκες, τα Συντάγματα, οι Νόμοι) έρχονται από κάπου έξω από αυτόν, ότι έτσι είναι κι αλλιώς δεν μπορεί να είναι.
Συνεχίζουμε με μια σύντομη στάση στην Ιταλία, η οποία διχάζεται πάνω από το νεκρό σώμα της Ελουάνα Εγκλάρο. Έγραφα παλιότερα ότι το συντηρητικό μισό των ΗΠΑ πιστεύει στην ιερότητα της ανθρώπινης ζωής αμέσως μετά τη σύλληψη αλλά όχι και αμέσως μετά τη γέννηση. Το έμβρυο είναι ιερό - ο γεννημένος άνθρωπος όχι. Προφανώς έκανα λάθος, αφού το συντηρητικό μισό της Ιταλίας έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι τα όπου γης συντηρητικά μισά στεγάζουν κάτω από την ιερότητα της ζωής και τους γεννημένους ανθρώπους, αρκεί αυτοί να βρίσκονται μερικά χρόνια σε κώμα. Γενικά το μόνο που μπορεί να θεωρηθεί ιερότερο από τη ζωή των εμβρύων και των σε κώμα είναι η συνταγματική κατοχύρωση των κερδών: άπαξ και κερδίσεις κανένας νόμος δεν επιτρέπεται να σου ζητήσει τα χρήματα πίσω. Ό,τι κέρδισες είναι δικό σου, το κοντέρ μηδενίζεται και το πολύ πολύ -αν φτάσουμε σε ακραίες εποχές όπως η σημερινή- να ζητήσεις μια βαθιά κι απεριόριστη συγγνώμη, συνεχίζοντας βέβαια μετά τον υποβιβασμό σου να βγάζεις νόμιμα όσα 36 τραπεζικοί υπάλληλοι.
Και κλείνουμε τη σύντομή περιήγησή μας με την Ελλάδα. Κούνεβα την Δευτέρα οι Φάκελλοι, Κούνεβα την Τρίτη ο Τσίμας, η Κούνεβα είναι το χοτ τηλεοπτικό πρόσωπο των ημερών και ίσως αφού τώρα η τηλεόραση την αγάπησε είναι καιρός να της δείξει και το άλλο, το γενναιόδωρο πρόσωπο της χώρας, σε ένα πρόγραμμα που θα φέρει δίπλα - δίπλα το λάιφ στάιλ μισό με το αριστερής ευαισθησίας μισό της πατρίδας μας: Κωνσταντίνα Κούνεβα, το όνειρό σου μπορεί να γίνει πραγματικότητα.
7 Comments:
Mar Adentro.
Ριψοκίνδυνο το ακροβατικό σου αλλά καλό
Έγραφα παλιότερα ότι το συντηρητικό μισό των ΗΠΑ πιστεύει στην ιερότητα της ανθρώπινης ζωής αμέσως μετά τη σύλληψη αλλά όχι και αμέσως μετά τη γέννηση. Το έμβρυο είναι ιερό - ο γεννημένος άνθρωπος όχι.
Χαριτωμένο --αλλά λείπει μια πληροφορία.
Ότι τα έμβρυα δύσκολα διαπράττουν δολοφονίες και λοιπά εγκλήματα στους εκτελεστές των οποίων το "συντηρητικό μισό των ΗΠΑ" πιστεύει ότι πρέπει θανατική ποινή --και όχι σε όλους γενικώς και αορίστως.
Φαντάζομαι ότι ένα έμβρυο με πολλαπλές δολοφονίες στο ενεργητικό του δεν θα είχαν αντίρρηση να το εκτελέσουν στην (μίνι) ηλεκτρική καρέκλα. Ειδικά αν ήταν μαυράκι.
Ιερά και ανίερα:
[...] Οι σύγχρονες κοινωνίες υποτίθεται πως απάλλαξαν το ανθρώπινο σώμα από τα μεταφυσικά θρησκευτικά δεσμά, όχι για να το αφήσουν ακόμα πιο έκθετο στους επίγειους εξευτελισμούς αλλά για να το αποκαταστήσουν θετικά στην «υλικότητά» του. Φυσικά τούτο σήμαινε, επίσης, την παράδοση του σώματος, ως καθαρής πλέον «ύλης», ζωντανής ή νεκρής, στην έρευνα. Όχι άνευ όρων, παρόλα αυτά, ούτε και σε κάθε λογής «έρευνα».
Υπήρχε, φαίνεται, ακόμα ζωντανή η υποψία της ανθρώπινης δεινότητας, ή κάποια στοιχειώδης συναίσθηση της ανάγκης για μια έσχατη οριοθέτηση της κερδοσκοπίας. Έτσι ο ανθρωπιστικός σεβασμός της ανθρώπινης ακεραιότητας δεν συναινούσε στην περιφρόνηση του, συναφούς με αυτήν, σεβασμού του σώματος· ακόμα και του νεκρού. Γι’ αυτό το λόγο οι σύγχρονες κοινωνίες αποφάσισαν, σωστά, να επιτρέπεται η χρησιμοποίηση νεκρών ανθρώπινων σωμάτων μόνο εφόσον θα τηρείται μια σειρά αυστηρών δεσμευτικών προϋποθέσεων: αποκλειστικά για την ιατρική έρευνα και μέσα στα οριοθετημένα πλαίσια αυτής και της διδασκαλίας της, η οποία δεν αποσκοπεί στη «γνώση» γενικά και αφηρημένα ― που, έτσι, δεν διαφοροποιείται ποιοτικά από την απλή (έως και νοσηρή) περιέργεια ― αλλά πολύ συγκεκριμένα στη θεραπεία ασθενειών, και ολοκληρώνεται με τον περίφημο «όρκο του Ιπποκράτη» και τις ανθρωπιστικές δεσμεύσεις του.
Το σημείο αυτό είναι καίριο και αφορά το στοιχειώδες ανθρωπιστικό θεμέλιο των σύγχρονων κοινωνιών, διότι δηλώνει πράγματι μια ριζική πολιτισμική συμφωνία: ότι, έξω από αυτό το θεσμοθετημένο ιατρικό-θεραπευτικό πλαίσιο, η επεξεργασία και η περιεργασία νεκρών σωμάτων δεν προάγει ούτε τη γνώση, ούτε κάποια αισθητική ποιότητα (όπως ισχυρίζονται οι διοργανωτές και οι υποστηρικτές της έκθεσης), αλλά την αναισθητοποίηση βασικών αντανακλαστικών του πολιτισμένου ανθρώπου και την ύπουλη εισαγωγή στο βάθος της προσωπικότητάς του μιας εκλεπτυσμένης νάρκωσης απέναντι στη φρίκη. [...]
http://dangerfew.blogspot.com/search/label/bodies
Γνωμοδότη, αν θες να πεις ότι το έμβρυο είναι «αθώο» φυσικά και δεν θα διαφωνήσω. Επίσης δεν είμαι αυτός που θα πει ότι η έκτρωση είναι το φυσικότερο πράγμα στον κόσμο, ούτε εκείνος που θα πει ότι η ευθανασία είναι το φυσικότερο πράγμα στον κόσμο. Για να το πω έτσι σε έναν κόσμο διαφορετικό από αυτόν, σε έναν κόσμο που δεν θα πέθαιναν από λιμούς, σε έναν κόσμο που δεν θα ήταν χωρισμένος σε πρώτο, δεύτερο και τρίτο, σε έναν κόσμο που θα υπήρχε ένα μίνιμουμ ευζωϊας για όλους, τότε θα έπαυε να μου φαίνεται υστερική η μανία της ευαγγελικής δεξιάς των ΗΠΑ για τις αμβλώσεις ή το πάθος του Μπερλουσκόνι για μια κοπέλα που δεν είναι 5 μέρες αλλά 17 χρόνια σε κώμα.
Νοbodies, για την έκθεση, δεν μπορώ να πω ότι έχω διαμορφωμένη εκ των προτέρων γνώμη. Θέλω μάλλον να την δω για να κρίνω και επίσης να μάθω όλες τις απαραίτητες πληροφορίες που πολλές φορές κάνουν τη διαφορά (είναι π.χ. πολύ βασική παράμετρος ο τρόπος με τον οποίο έχουν δοθεί και ληφθεί τα σώματα).
Αλλά γενικά για τους Happy Few, το blog τους και το site τους, έχω διαμορφωμένη γνωμη και είναι η καλύτερη :)
ΟΒ
αφού θέλεις, πήγαινε να δεις τα πτώματα ... όμως άκου την καρδιά σου εκείνη την ώρα.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home