Μarangopoulou Report

(Aλίκη «Precoq» Mαραγκοπούλου σε όραμα)

Γι’ αυτό έχουμε προτείνει από το 2007 σχέδιο άρθρου του Ποινικού Κώδικα (189 Α) το οποίο καθιστά ιδιώνυμο αδίκημα την προσέλευση «κουκουλοφόρου» σε δημόσια συνάθροιση (διαδήλωση, πορεία κ.λπ.) πριν αυτός προλάβει να δημιουργήσει ταραχές και διαπράξει εγκλήματα. Η σύλληψη και μεταφορά των ενόχων στο αυτόφωρο θα είναι πολύ αποτελεσματικότερη, παρόλο που προβλέπεται ποινή ελαφρά (φυλάκιση 2 μηνών ώς 1 χρόνο).

Εννοείται ότι αν ο αστυνομικός δεν προλάβει να συλλάβει τον «κουκουλοφόρο» πριν τελέσει κάποιο έγκλημα του Π.Κ., ο δράστης θα τιμωρηθεί κατά συρροή για την παράβαση της παρ. 1 του άρ. 189 Α και για την άλλη αξιόποινη πράξη. Υπενθυμίζουμε ότι, κατά την ψυχολογία του όχλου, και λίγοι επιθετικοί και βίαιοι ταραχοποιοί μπορούν να ξεσηκώσουν πολυάριθμη ομάδα. Επιπλέον, η σύγχρονη εγκληματολογία ρίχνει το βάρος στην πρόληψη (και όχι στην καταστολή), πράγμα στο οποίο το προτεινόμενο άρθρο στοχεύει,
μπερδεύοντας ενδεχομένως την πρόληψη με την προληπτική καταστολή, τα αυγά με τα πασχάλια και τα σκυλιά με τους ροκάδες.
Aλλά, εν πάση περιπτώσει, με αντικατάσταση μιας λέξης το άρθρο μπορεί να διαβαστεί και ανάποδα:
Το φαινόμενο της απόκρυψης του προσώπου, δηλαδή της ταυτότητας, κάθε άλλο παρά πρωτοφανές είναι στην ανθρώπινη ιστορία. Στις διάφορες εποχές είχε διαφορετικούς γενεσιουργούς παράγοντες, περισσότερο βαθείς απ’ όσο κοινώς νομίζεται, και ποικίλες εκφάνσεις.

Ανθεί σε εποχές κοινωνικο-οικονομικής, ηθικής και πολιτικής κρίσης, ιδίως σε απολυταρχικά καθεστώτα ή εθνικά ανώμαλες περιόδους. Στους νεότερους χρόνους το κράνος χρησιμοποιείται συχνά σε συνδυασμό με βία. Η οργάνωση τέτοιων κινήσεων ευοδώνεται ευχερέστερα όταν η κοινωνική αδικία επικρατεί στον κόσμο, συνδυασμένη με ευρύτατα διαδεδομένη κατάργηση των ηθικών αξιών.

Το πρόβλημα συνίσταται στο ποια είναι η επιτυχής αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων. Και ειδικότερα αν η δράση των σημερινών κρανοφόρων μας είναι επωφελής για τη βελτίωση της βαθιάς πολύπλευρης σημερινής κρίσης ή αντιθέτως συντελεί στην επιδείνωσή της.

«Κρανοφόρους» αποκαλούμε όλους τους με οποιοδήποτε τρόπο αποκρύπτοντες ή αλλοιώνοντες το πρόσωπο ώστε να μην αναγνωρίζονται. Η σχετική φαινομενολογία, ιδίως η πρόσφατη, είναι γνωστή ιδίως από τις πρόσφατες δημόσιες εκδηλώσεις.

Βασική διάταξη για το θέμα αποτελεί το άρθρο 11 του Συντάγματος που καθιερώνει το δικαίωμα του συνέρχεσθαι (συναθροίσεων, διαδηλώσεων κ.λπ.), υπό δύο όμως όρους: ήσυχα και χωρίς όπλα. Οι «κρανοφόροι», μετά την εμφάνισή τους στη διαδήλωση, δημιουργούν κατά κανόνα βαριές ταραχές που καταλήγουν σε βλάβες διαφόρων βαθμών κατά αντικειμένων ή προσώπων.
Οι πράξεις αυτές είναι αξιόποινες (φθορά ξένης ιδιοκτησίας, εμπρησμοί, τραυματισμοί προσώπων, προσβολή ζωής) και αποτελούν συγχρόνως προσβολές διεθνώς αναγνωρισμένων Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Δ.Α.).