Συγκάτοικος

Στη φωτογραφία υπάρχει κάποιος που μπορείς να τον πεις και γραφικό ή μπορείς να χαμογελάσεις με συμπάθεια για την άκακή του λόξα. Ίσως να είναι ο τέταρτος όρθιος από δεξιά, ίσως πάλι να είναι ο πέμπτος όρθιος από αριστερά, που ακόμη και σε αυτήν την φωτογραφία δεν αντέχει να μην κρατά στα χέρια του το φαλλικό σύμβολο της ισχύος και του πλούτου του.

Ήθελα να γράψω και για τον Βουλγαράκη κάτι, για το πόθεν έσχες και τις μπίζνες του, αλλά θα προτιμήσω να αντισταθώ αυτήν την φορά στον πουριτανικό μου φασισμό, αφού πιθανότατα ο Γιώργος ανήκει και στις μειονότητες που συστηματικά στοχεύω, οπότε ας πω κάτι πιο ανάλαφρο, ας αναρωτηθώ ας πούμε πόσο άθλιο είναι το δεύτερο πρόσωπο της Δύσης όταν έχει τα χαρακτηριστικά της Έλεν Μίρεν, ας αναρωτηθώ για τη διαλεκτική σύνδεση μεταξύ της (ναρκομανούς - πουταθέλειοκώλοςτης) Έλεν Μίρεν με τους ιμπεριαλιστικούς πολέμοι.

Τέλος να αναφέρω ότι προχθές το βράδυ στο φανάρι ακουγόταν από ένα σιέλ γκετζ τζαζ, γεγονός που με έκανε να σκεφτώ ότι δεν είναι καθόλου μα καθόλου συχνό να ακούς σαξόφωνα σε αθηναϊκά αυτοκίνητα, κι αν με ρωτήσεις τι σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά μεταξύ τους, είναι προφανές ότι καμία, αλλά διεκδικώ που και που μερικά ακραία δικαιώματα, όπως το να είμαι χύμα και να γράφω χύμα, γνωρίζοντας βέβαια ότι ένας τέτοιος χύμα λόγος πόρρω απέχει από την θεσμική υπευθυνότητα που θα έπρεπε να έχω ως μπλόγκερ, γνωρίζοντας βέβαια ότι όλο αυτό το χυμείο εκκολάπτει κι αυτό με τον τρόπο του (τις ασάφειες του, τα διφορούμενα νοήματά του, την μη τεκμηρίωση των αναφορών του) το αυγό του φιδιού.

Συγκάτοικος είμαι όλος στην τρέλα.