Η Γελένα ξεφεύγει απ' το Μάτριξ
Τα υπόλοιπα αγωνίσματα της μέρας έχουν τελειώσει. Μόνο εκείνη συνεχίζει. Επιλέγει τότε να κρυφτεί από τα στραμμένα επάνω της βλέμματα του πλανήτη. Κάθεται κάτω και κουκουλώνεται ολόκληρη με ένα άσπρο σεντόνι. Εκεί που οι κάμερες δεν μπορούν να την ακολουθήσουν. Εκεί που τα μάτια δεν μπορούν να την δουν. Λες και είναι κοριτσάκι και κρύβεται από τον κόσμο για να παίξει μόνο του. Λες και είναι υπερπρωταθλήτρια και ο κόσμος για αυτήν δεν υπάρχει, δεν υπάρχει οτιδήποτε άλλο παρά ο εαυτός της. Μια κουκκίδα ιδιωτικότητας πριν το μεγάλο άλμα. Και να μην τα καταφέρει τι έγινε; Είναι ήδη πρώτη, είναι ξανά νικήτρια, είναι ξανά ολυμπιονίκης. Γιατί ακριβώς διψάει; Ίσως γιατί έχει πάψει εδώ και πολλά χρόνια να ανταγωνίζεται οποιαδήποτε άλλη, οπότε αν δεν τα καταφέρει τελικά δεν θα έχει κερδίσει. Εδώ και πολλά χρόνια η μόνη αντίπαλός της είναι η ίδια και όσες αθλητικές, τεχνικές ή ψυχολογικές ανεπάρκειές της την εμποδίζουν να υπερβεί το εκάστοτε ύψος - στόχο.
Το κουκούλωμα της Γελένα κάτω από το σεντόνι μας υπενθυμίζει ότι ο πρωταθλητής έχει μια ψυχολογική πλευρά απάτητη από εμάς τους φυσιολογικούς. Αν αρκούσε το ταλέντο, η τεχνική υπεροχή, η σκληρή δουλειά, η σωματοδομή, θα ήταν πιθανότατα και πάλι η πρώτη. Για να μετατραπείς όμως από μια ακόμα πρώτη σε Ισινμπάγεβα χρειάζεται και κάτι ποιοτικά διαφορετικό. Κάτι που θα σε κάνει να εξακολουθείς να τα δίνεις συνέχεια όλα, ενώ μπορείς να κερδίζεις τα πάντα και με ένα κλάσμα αυτών. Κάτι που θα σε κάνει να φέρνεις τον εαυτό σου στα δικά του όρια. Που κάθε φορά τα έχεις πάει και λίγο πιο πέρα.
Ακόμη πιο πέρα: πέντε μέτρα και πέντε εκατοστά. Στους Ολυμπιακούς της Κίνας που λατρεύει το οκτώ, η Ισινμπάγεβα με το εικοστό τέταρτο παγκόσμιο ρεκόρ στην καριέρα της αποτίει φόρο τιμής στο πέντε. Tην ώρα που η Γελένα τα έλεγε με την Γελένα κάτω από το σεντόνι, ο Λούης Τσάτουμας εξηγούσε στην ΕΡΤ πώς κατόρθωσε να ξανακάνει τρία άκυρα σε μεγάλη διοργάνωση. Και στα όσα έλεγε και στον τρόπο με τον οποίο τα έλεγε καταλάβαινες τους λόγους όχι μόνο των παλιών και των τωρινών, αλλά και των μελλοντικών του άκυρων αλμάτων. Νά λοιπόν ένας χώρος έξω από την ντόπα. Ποτέ δεν οφείλονται όλα στη ντόπα. Πάντα θα υπάρχει και κάτι άλλο, κάτι που θα συμβαίνει κάτω απ' το λευκό σεντόνι ερήμην μας (ερήμην των ματιών μας και ερήμην της ικανότητας μας να το κατανοήσουμε πλήρως): η πνευματική προετοιμασία ενός κατορθώματος.
Και την συγκεκριμένη προετοιμασία την είδα από σπόντα. Γιατί δεν έχω πια καούρα να δω στίβο, αφού το αθλητικό κατορθώμα έχει δηλητηριαστεί στον πυρήνα του. Tρέχει ο άλλος 9,69, με συμπεριφορά τσιριτίρι τσιριτρό στα τελευταία μέτρα. Πες μου φίλε, τι θες να κάνω; Να σε θαυμάσω, να γελάσω ή να σιχαθώ; Είσαι θαύμα της φύσης, τέρας της χημείας ή και τα δυο;
Σε μια κλασική σκηνή του «Μάτριξ» ο Μορφέας λέει στο Νίο ότι έχει να επιλέξει ανάμεσα στο μπλε και στο κόκκινο χαπάκι. Με το μπλε θα ξαναγυρίσει στην πίστη του ότι ο κόσμος του Μάτριξ είναι ο αληθινός, με το κόκκινο θα εξακολουθήσει να έχει συνείδηση ότι το Μάτριξ είναι ψευδαίσθηση. Δώστε μου το μπλε χαπάκι. Και αν τυχόν καταστρέψετε το αναβολικοκρατούμενο Μάτριξ του αθλητισμού, ξυπνήστέ με. Αν όχι αφήστε με να κοιμάμαι, βγάλτε με από το δηλητήριο της αμφιβολίας, βγάλτε με από εκεί που ο πρώτος είναι ο υποπτότερος όλων.
Αν πάλι μου δώσετε το κόκκινο χαπάκι, θα έχω για παρηγοριά δυο ακλόνητες βεβαιότητες: αφενός ότι ο Σγουρός, ο Σεβαστής και ο Κυριακού είναι ένα εκατομμύριο σκαλοπάτια πιο κάτω στου κακού τη σκάλα από τη Χαλκιά, τον Παναγιωτόπουλο και τον Τζέκο και αφετέρου ότι ο αθλητισμός διασώζει πάντα ένα χώρο ολόδικό του, ένα χώρο άθικτο, ένα χώρο όπου μαζί με την Γελένα κουκουλώνεται για να αυτοσυγκεντρωθεί και πετυχαίνει εκεί τη μερική του κάθαρση από τα κουκουλώματα του διπόλου ντόπινγκ - αντιντόπινγκ.
(Κείμενο γραμμένο για το «SMS» της «SportDay»)
17 Comments:
uparxoun athlhmata (opws h gymnastikh) opou h dopa den beltiwnei thn epidosh, mono auta tha eprepe na epitrepontai ston prwtathlitismo!!
wraio post
Πολύ σωστός Ολδβόυ! Πολύ σωστός! (Ακόμα τραβάω τα μαλλιά μου με τον Τσάτουμα!)
...και στα υπόλοιπα, διάνα.
Η Γέλενα βέβαια έχει κάνει 25 παγκόσμια ρεκόρ και θα κάνει άλλα τόσα, κάθε φορά ανεβαίνοντας έναν μόνο πόντο, ενώ στην προπόνηση έχει πηδήξει είκοσι πόντους παραπάνω. Κάθε φορά με την υπολογισμένη θεατρικότητα πριν και μετά, τά δάκρυα, την ευγνωμοσύνη στον προπονητή, κάθε φορά με την τρίτη προσπάθεια -δεν την βλέπεις ήδη στο Λονδίνο σε τέσσερα χρόνια; Ακριβώς όπως έκανε ο τσάρος των αιθέρων, ο οποίος χρέωνε ταρίφα το παγκόσμιο ρεκόρ στα μήτιγκ. Να με συγχωρείς, η Γέλενα είναι λογίστρια των ρεκόρ, είναι στην καρδιά του Μάτριξ. Βέβαια είναι ωραία κοπελιά...
Αυτό είναι το κόκκινο χαπάκι.
Ότι είναι -κατά τα πρότυπα του Μπούμπκα- λογίστρια των ρεκόρ, όπως λες, καμία αντίρρηση ή αμφιβολία.
Υπό αυτήν την έννοια πράγματι ίσως κακώς την χρησιμοποίησα ως παράδειγμα. Για την ακρίβεια όμως με κέντρισε η σκηνή που την είδα να κουκουλώνεται για να αυτοσυγκεντρωθεί. Και αυτή θεωρώ ότι είναι μια αυθεντική σκηνή. Ακόμα κι αν το είχε το 5,05, θα συμφωνείς κι εσύ ότι δεν θα της ήταν εύκολο να το κάνει. Ακόμη κι αν το είχε στην προπόνηση θα μπορούσε κάλλιστα να το ρίξει στον τελικό των Ολυμπιακών. Εστίασα λοιπόν στην ελεύθερη ντόπας ψυχοπνευματική παράμετρο του πρωταθλητισμού, στο κουκούλωμα, στο πως θα φέρει τον εαυτό της στην κατάσταση ώστε να αποφύγει το λάθος.
Τέλος, ξέρω ότι οι περισσότεροι έχουν άλλη γνώμη, αλλά δεν τη θεωρώ τόσο ωραία.
Δηλαδή αν μιλήσουμε για ομορφιά τι να πει κι η Βλάστιτς τότε :)
Χωρίς να το ξέρει, τον πάντρεψαν με έναν άντρα σχεδόν 40 χρόνια μεγαλύτερό του. Ο λόγος για ένα 8χρονο ιστολόγο από τη Σαουδική Αραβίδα, που τώρα ζητά από το διεθνές αξιόποινο δικαστήριο να πάρει διαζύγιο. Σύμφωνα με την τοπική εφημερίδα Αλ Μπόυ, ο Βλάσσης Μπονάτσος, χρόνια φίλος του ιστολόγου τον πάντρεψε με έναν άντρα μέσα στο υπουργείο πολιτισμού, ερήμην του. Η μητέρα του μικρού φασίστα λέγεται ότι είναι αυτή που πιέζει για να ακυρωθεί ο γάμος, αλλά ο Βλάσσης Μπονάτσος δεν είναι σύμφωνος. Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται γάμος με τόσο μεγάλη διαφορά ηλικίας. Μόλις τον Απρίλιο, στη γειτονική Υεμένη, ένας επίσης 35χρονος ζήτησε και κατάφερε να πάρει διαζύγιο από την Εύη Τζέκου. Οι οργανισμοί για την προστασία των ντοπαρισμένων φασισμών, λένε ότι αυτή είναι μία συνηθισμένη προβληματική στα ιστολόγια της Σαουδικής Κίνας, αφού υπάρχει η αντίληψη ότι ο φασισμός προστατεύει τους άφρονες από το να συνάπτουν παράνομες σχέσεις με την πραγματικότητα.
Ωραία το εστιάζεις Old Boy.
Η ικανότητα να υψώνει κανείς φράγματα σιωπής για τον εαυτό του όταν και όπου τα χρειάζεται, ακόμα και στα πιο απίθανα μέρη, μάλλον είναι πρωταθλητισμός από μόνη της. Χρειάζεται πολύ μεγάλη θέληση.
ωραίοοοο ποστ!
δεν κατάλαβα τι ακριβώς ήθελες να πείς, τώρα στα σχόλια μου έγινε πιο καθαρό, αλλά αυτή η αναφορά στην πιο ωραία σκηνη του ματριξ...και το μεταφυσικό της ρωσίδας που κουκουλώθηκε...κρίμα που δεν το είδα...βλέπεις εγώ έχω πάρει το κόκκινο χαπάκι στον αθλητισμό...δεν τους εμπιστεύομαι...κανέναν...ίσως το τζαμαικανό λίγο..γι αυτούς(στο μυαλό μου και με τις παραστάσεις από μάρλει)η φυσική ντόπα είναι φυσικό πράμα
διαβάζω πάντως το a new earth του εκχαρτ τόλε και λέει πολλά περί Εγώ και του πόσο κακό μας κάνει(μέχρι και βιολογικά)αυτή η αναγκη να ξεχωρίζουμε κι έτσι να ορίζουμε την ταυτότητα μας...κι είμαι σ αυτό το μουδ...οπότε ξανά ξανά ξανά:i ll take the red pill
Η Ελλάδα εξελίσσεται σε μια χώρα η οποία, όσο παρακμάζει, τόσο βυθίζεται σε έναν ιδιότυπο ολοκληρωτισμό. Απ' τη μια, οι προκάτ όπως αποδείχθηκε επιδόσεις μέχρι και το 2004 των Ελλήνων ημίθεων του αθλητισμού. Απ' την άλλη, ο διαρκής, όλο το καλοκαίρι, βομβαρδισμός των νεοελλήνων από τα δελτία ειδήσεων των ΜΜΕ με 'προκλητικές δηλώσεις' 'αδιάλλακτων', εχθρικών γειτόνων, προκειμένου να ξεχνάνε την απάνθρωπη καθημερινότητα στην οποία ζουν. Σε μικρογραφία, μου θυμίζει λιγάκι ΕΣΣΔ της δεκαετίας του '50...
τι να 'ναι χώρας παρακμή άραγες
H παρακμή των ανθρώπων της...
μα τι είναι η παρακμή τ' ανθρώπου της
παρακμή τ' ανθρώπου κατά ολντμπόη είναι ο γνωστός έλεγχος των πεποιθήσεων δηλαδή να πιστεύει ο άνθρωπος ότι υπάρχει και πρέπει να υπάρχει και να υφίσταται να νιώθεται η έννοια δημοσιογραφική αντίληψη
πώς λέει θάνατον ο τριανταφυλλόπουλος στις φράσεις: "αντιλαμβάνεσθε" ή "ο Δημοσιογράφος"
είναι η παρακμή τ' ανθρώπου σαν ψυχολογικός έλεγχος Γεράσιμε παιδί μου;
Poly kalo re sy....
Γαμάτη γραφη και καυστικοτατη.
;))
@seymour
ο Ολδμπου είναι opinionist και οχι δημοσιογραφος
δεν μπορεις να τον κρινεις λοιπον ως 'κακο δημοσιογραφο ' που επιβαλει σε ολα 'δημοσιογραφικες εννοιες'
και τελοσπαντων, υπαρχουν τοσοι και τοσοι δημοσιογραφοι αλητες ο Ολδμπου σε φταιξε;
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
@seymour
ο Ολδμπου είναι opinionist και οχι δημοσιογραφος
δεν μπορεις να τον κρινεις λοιπον ως 'κακο δημοσιογραφο ' που επιβαλει σε ολα 'δημοσιογραφικες εννοιες'
και τελοσπαντων, υπαρχουν τοσοι και τοσοι δημοσιογραφοι αλητες ο Ολδμπου σε φταιξε;
Δημοσίευση σχολίου
<< Home