Το Ντίμερ

Υπάρχει ένα δημοσιογραφικό-πολιτικό-επιχειρηματικό οικοσύστημα που παίζει νυχθημερόν το εξουσιαστικό του παιχνίδι. Καταλυτική σημασία στο παιχνίδι αυτό, που θα μπορούσε να ονομαστεί και «οι κυνηγοί του κρυμμένου σκελετού», είναι η ανεύρεση αληθινών, αληθοφανών ή και εντελώς ψεύτικων σκελετών στην ντουλάπα του άλφα πολιτικού, του βήτα επιχειρηματία, του γάμα ανταγωνιστή δημοσιογράφου. Λογικό κι επόμενο ήταν το παιχνίδι αυτό να μην αφήσει αναξιοποίητο τον χώρο των μπλογκ και να παιχτεί σ' αυτόν με πολύ πιο χύμα κανόνες. Ακριβώς επειδή για το παιχνίδι αυτό η ανωνυμία δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα πρώτης τάξεως μέσο για την αποφυγή των συνεπειών του νόμου.

Το πρόβλημα δεν είναι ο ύποπτος κόσμος των ανώνυμων μπλογκ. Ο ύποπτος αυτός κόσμος μια χαρά λειτουργούσε, αφού η ανωνυμία τον απελευθέρωνε ψυχολογικά για να εκφράσει σκέψεις και συναισθήματα που ίσως δίσταζε να εκφράσει με όνομα κι επίθετο.

Το πρόβλημα είναι το ύποπτο δημοσιογραφικό-πολιτικό-επιχειρηματικό οικοσύστημα που είδε φως και μπήκε.

Και που αφού μπήκε και τα έκανε χάλια, τώρα θέλει να μας κλείσει και το φως ή έστω να ρυθμίσει την έντασή του.