Τα όμορφα λόγια

«Δεν αντέχω τα όμορφα λόγια να βγαίνουν από τα στόματα παλιανθρώπων».

Η φωνή ήταν γυναικεία, ηχηρή και αγανακτισμένη. Γύρισα το κεφάλι μου να δω. Στο βάθος της πλατφόρμας του μετρό ξεχώρισα την κοπέλα που προχωρούσε προς την πλευρά μου μιλώντας φωναχτά. Να ήταν στο κινητό; Μέχρι πρότινος όταν κάποιος μιλούσε μόνος του στο δρόμο ήξερες με τι είχες να κάνεις. Τώρα πρέπει να βρεθείς δίπλα στον άλλο για να καταλάβεις αν έχει κάτι στο μυαλό του και μονολογεί παραληρηματικά ή κάτι στο αυτί του και συνομιλεί τηλεφωνικά.

Δεν συνέβαινε τίποτα από τα δύο. Συζητούσε τελικά με μια φίλη της που δεν φαινόταν πριν μέσα στον κόσμο.

Στο μυαλό μου όμως είχε κολλήσει η φράση. Ως συνήθως η μία σκέψη έφερε την άλλη, η άλλη την επόμενη και ούτω καθεξής. Τα όμορφα λόγια που βγαίνουν από τα στόματα των παλιανθρώπων. Ω, ο μέσος άνθρωπος, ω, εσύ κι εγώ, ω, η καθημερινότητα, τι ποιητική κρύβει μέσα της! Όταν οι σκέψεις διακόπηκαν, βρέθηκα να είμαι όρθιος σε ένα βαγόνι εν -ταχυτάτη-κινήσει. Tις διέκοψε μια φωνή που μετά από λίγο συνειδητοποίησα ότι ήταν η ίδια φωνή που είχε βάλει εμπρός το μετρό των συνειρμών μου.

Οι δύο φίλες κάθονταν αντικρυστά. Κρατούσαν και διάβαζαν η μία στην άλλη κάτι κόλλες άλφα τέσσερα γεμάτες εκτυπωμένες γραμματοσειρές και χειρόγραφες σημειώσεις.

Λίγο το ότι επαναλάμβαναν από πέντε φορές την κάθε πρόταση με διαφορετικό κάθε φορά στυλ και τονισμό της φωνής, λίγο ο στόμφος στην εκφορά του λόγου τους, η θεατρικότητα στις κινήσεις τους, η ένταση στη φωνή τους, λίγο περισσότερο το ότι στην συζήτηση τους αναρωτιόντουσαν πόσα δουκάτα χρωστάει η μία στην άλλη και κατόρθωσα να οδηγηθώ στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για φοιτήτριες δραματικής σχολής, εμβαπτισμένες στα νάματα της εξωστρέφειας και γαλουχημένες με την πεποίθηση ότι όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή, την οποία ανά πάσα στιγμή πρέπει να κερδίσουν, ει δυνατόν παταγωδώς.

Αυτές μπερδεύουν τη ζωή με μια κραυγαλέα εξωστρέφεια, εγώ μπερδεύω τη ζωή με μια κραυγαλέα εσωστρέφεια, αλλά τελικά εκείνο που επιζεί δεν είναι ούτε δικό τους ούτε δικό μου. Τα όμορφα λόγια που βγαίνουν από τα στόματα των παλιανθρώπων χρησιμοποίησαν το στόμα της φοιτήτριας ως μέσο, χρησιμοποίησαν το ποστ αυτό ως μέσο, αφού γράφτηκαν από κάποιον που θα έχει ήδη πεθάνει αλλά συνεχίζουν το ταξίδι τους στο χρόνο και το χώρο, προξενώντας εσωστρεφείς σκέψεις και εξωστρεφείς απαγγελίες, αντιδράσεις τόσο διαφορετικές και τόσο όμοια θνησιγενείς.