Η αναστολή
Το είχε στρώσει μετά από χρόνια. Εκτός από εξαιρετικά σπάνιο το τοπίο τού φάνηκε και εξαιρετικά γαλήνιο. Αποφάσισε να κάνει μια βόλτα. Διαπιστώνοντας στη βόλτα του τον ενθουσιασμό των παιδιών για το χιόνι, διαπιστώνοντας την όχι απρόθυμη συμμετοχή των μεγάλων στους χιονοπολέμους, βλέποντας τις μεγάλες ποσότητες χιονιού απλωμένες παντού και διαθέσιμες σε όλους, αναρωτήθηκε πώς δεν το είχε σκεφτεί ποτέ ως τότε.
Όπως και να ΄χε, δεν ήταν καιρός για αυτοκριτική αλλά καιρός για δράση: έκανε μια έρευνα αγοράς, τα αποτελέσματα ήταν περισσότερο από ενθαρρυντικά και μπήκε φουριόζος στη διαδικασία της εμπορίας τυποποιημένου χιονιού.
Έκλεισε συμφωνία με τις μεγαλύτερες αλυσίδες σουπερμάρκετ και το προϊόν κατέκλυσε την αγορά: ημερομηνία λήξης, πιστοποιητικό ποιότητας, bar code, τηλέφωνο γραμμής καταναλωτή, συστατικά, καθαρό βάρος, μα πάνω απ' όλα πιασάρικη συσκευασία και ονομασία προϊόντος. Καμία σχέση με το χυμαδιό του στρωμένου στους δρόμους χιονιού, τους κινδύνους του, την μη ελεγξιμότητά του.
Από το χύμα χιόνι ποιός δεν θα προτιμούσε ένα χιόνι με υπογραφή;
Σύντομα γιγαντώθηκε και δεν δυσκολεύτηκε να κυριαρχήσει απέναντι στους ανταγωνιστές που έσπευσαν να μιμηθούν την ιδέα του με παρεμφερή προϊόντα.
Τα πάντα άλλαξαν όταν στην έδρα της εταιρίας του ένα δικόγραφο αγωγής δεν έπεσε από τον ουρανό, αλλά του επιδόθηκε με δικαστικό επιμελητή και ενάγοντα τον ουρανό.
Με την αγωγή ο ουρανός όχι μόνο απαιτούσε να σταματήσει την εμπορία χιονιού, αλλά του ζητούσε και μια αποζημίωση που αν επιδικαζόταν θα τον διέλυε εντελώς οικονομικά και θα έχανε ό,τι είχε και δεν είχε.
Καλώς ή κακώς η δίκη θεωρήθηκε ιστορική και συμβολική: φύση εναντίον ανθρώπου.
Δια των πληρεξουσίων δικηγόρων της η φύση ανακοίνωσε ότι πρέπει επιτέλους να καταρριφθεί ο συκοφαντικός μύθος της εκδικητικής φύσης.
«Η φύση δεν εκδικείται», τονίστηκε στην ανακοίνωση, «η φύση δεν παίρνει το νόμο στα χέρια της, η φύση σέβεται την έννομη τάξη και το μόνο που διεκδικεί είναι ο πλήρης σεβασμός των δικαιωμάτων της».
Η αγωγή δεν μπορούσε παρά να γίνει δεκτή, αφού τα στοιχεία υπέρ του ουρανού ήταν καταλυτικά.
Γλυκαμένη από τα κέρδη, η φύση αποφάσισε την αναστολή όλων των θερμοκηπιακών διαδικασιών και τον προσανατολισμό της προς δικαστικές διόδους.
Η μεταβολή του κλίματος και η παγκόσμια υπερθέρμανση ήταν σενάρια που δεν έπλητταν άμεσα τα κέρδη των πολυεθνικών. Το μπαράζ από αγωγές όμως, ναι.
Ή θα έπρεπε να μεταβληθεί ριζικά η δομή της παγκόσμιας οικονομίας ή η παγκόσμια οικονομία θα κατέρεε.
Μπροστά στον επικείμενο κίνδυνο της οικονομικής καταστροφής οι χθεσινοί εφιάλτες της οικολογικής καταστροφής φάνταζαν αστείοι. Αν οι αγωγές εκδικάζονταν όλα θα είχαν τελειώσει.
Ο συμβιβασμός ήταν η μόνη διέξοδος, μολονότι το ύψος του ήταν πρωτοφανές.
Για να αντέξουν το βάρος του οι εταιρίες δεν είχαν άλλη επιλογή απ' το να μετακυλήσουν τη ζημιά τους στη λιανική τιμή των προϊόντων.
(Κείμενο γραμμένο για το «Εxodos»)
19 Comments:
Πανέξυπνο μα... δε συνεχίζεται;
την καλημέρα μου
σωστός...άντε καλημέρα!
Έγραψες.
Είμαστε δικαστικό έθνος και εμείς, αλλά par excellence είναι οι Αμερικάνοι. Είναι η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν γιατί είναι η κυρίαρχη εξουσία στο δημοκρατικό σύστημά τους.
πόσος συμβιβασμός της φυσικής αθωότητας έναντι του πληθωρικού μεγαλείου των εταιρειών...
αυτοπαραπέμπομαι στον Σαχτούρη για τη γνώση του ουρανού...
"ένας μπαξές γεμάτος αίμα
είν'ο ουρανός
και λίγο χιόνι
έσφιξα τα σχοινιά μου
πρέπει και πάλι να ελέγξω
τ'αστέρια
εγώ
κληρονόμος πουλιών
πρέπει
έστω και με σπασμένα φτερά
να πετάω..."
με εκτίμηση
καλημέρα
Tώρα... διπρόσωπο κτήνος (ή τέρας είχες αυτοχαρακτηριστεί;) αν πω ότι τα κείμενα του Exodos διαφέρουν από τα υπόλοιπα και μάλιστα μ' έναν ενδιαφέροντα τρόπο όπως είχε επισημάνει και παλιότερα κάποιος, θα φανώ σχολαστικός; Αν ναι, ορθώς θα φανώ σχολαστικός, διότι είμαι! :-) (Καλοπροαίρετος σχολαστικός όμως.)
...και την ωρα που ειχε το χαρτι της αγωγης στα χερια του και το διαβαζε, γυρισε προς τον ουρανο και αρχισε να φωναζει:ουρανε...οχι ,δεν θα πω το ναι!
Να προσωποποιείς τη φύση, ναι.
Να "φυσικοποιείς" τον άνθρωπο, φάουλ πονηρέ!
:)
Πέραν αυτού ωραίο παραβολικό κείμενο.
Προς γεράσιμο:
δεν ξερω αν αυτό συμβαίνει, δεν εχω παρακολουθήσει τόσο παλιά, αλλα εαν ναι, τότε γιατί πρέπει να σημαίνει διπροσωπία; Σκέψου φίλε εναν δημοσιογραφο ή συγγραφέα. Αλλο είναι το βιβλίο, η είδηση, το σχόλιο, έστω η παραβολή που απευθύνεται σε ένα κοινό χ τύπου που επιλέγει, αγοράζει, κι άλλο ύφος επιλέγει κανείς σε έναν ιστοχώρο, όπου δημοσιοποιεί μασκαρεύοντας και "αλλοποιώντας" , πολλές φορές, την εικόνα του εσωτερικού του ανθρώπου. Κι αυτό δεν το γραφω για τον ολντ μποι αλλα το σημειώνω γενικότερα.Ενα θέμα εδώ είναι η επιλογή η μη της επώνυμης έκθεσης. Πχ σε ιστοχώρους λογοτεχνών, τα λόγια είναι πιο προσεγμένα. Ξέρεις εαν κάποιος εξ αυτών έχει κι ένα βλογ σαν "νάιτ γουόκερ" πχ κι εκεί, ενώ συνήθως δεν βρίζει, εκτονώνεται μιλώντας για καραπουτανάρεζζζζ;
:)
(σορρυ ξέφυγα, μη βαράτε συνδίκτυοι)
Γεράσιμε, λέγοντας «διαφέρουν» τι εννοείς; Εξήγησέ μου και θα σου απαντήσω. Όσο για το ότι είσαι καλοπροαίρετος είναι γνωστό :)
Εννοώ ότι δεν γράφονται, απ' ό, τι κατάλαβα, για το blog αλλά για το Exodos. Και αυτό, αν ΕΓΩ (πρόσεξε πώς τόνισα το εγώ, το τόνισα ε;) έγραφα για ένα περιοδικό θα με έκανε να τα "χτενίσω" λίγο διαφορετικά απ' ό,τι τα άλλα του blog που μπορεί να τ' άφηνα κι εντελώς αχτένιστα. Αυτό μόνο. Αλλά απ' την αρχή μπορει και να έκανα λάθος και να μη διαφέρουν σε τίποτα. Άλλωστε δε δήλωσα ποτέ γραφολόγος-ολντμποϊλόγος. :-)
nomad τα 'διπρόσωπα κτήνη (ή τέρατα;)' του οικοδεσπότη αυτοχαρακτηρισμοί ήταν. Ουδεμία ευθύνη φέρω.:-)
Koίτα, τα άλλα ποστ είναι σαν το χύμα χιόνι, ενώ τα κείμενα για το περιοδικό είναι σαν το τυποποιημένο χιόνι ;)
Για να σοβαρολογήσω ένα φεγγάρι που έγραφα στη Λάιφο θεωρούσα απόδειξη θάρρους «να την λέω» στον έναν ή τον άλλον.
Αλλά αυτό ήταν τέλη του 05 αρχές του 06.
Τέλη του 07 αρχές του 08 δεν νοιώθω ότι έχω την ανάγκη να αποδείξω την «ατρομητοσύνη» μου μέσα από έναν οδηγό πόλης.
Μπορώ να είμαι παλικαράς και μέσα από το μπλογκ μου.
Αλλά και πάλι δεν είναι τόσο συνειδητή απόφαση. Δεν αποκλείω δηλαδή αν μου την βιδώσει ένα θέμα να είμαι Αδυσώπητος Τιμωρός κι από το περιοδικό ;)
καλημέρα και συγχωρήστε την ευθύτητά μου μα εδώ και μέρες θέλω να το πω...
το blog σας είναι ουσιαστικό και προσωπικά, αντιλαμβάνομαι την νευραλγικότητα και το καίριο των ανησυχιών σας,μα μοιάζει περισσόττερο με "θέατρο μάχης" του "ολντμποϊσμού" ενάντια στον "γερασιμισμό"(και πάλι ζητώ συγνώμη για τις αδόκιμες πιθανώς λέξεις...)
όλοι οι υπόλοιποι είμαστε απλώς κομπάρσοι...
Old Boy, αυτό σου έδωσε έμπνευση για το παρόν μονόστηλο;
Πολύ ωραίος.
Wohlwollend!
Niemandsrose, όχι, το «παρόν μονόστηλο» ήταν γραμμένο από τη Δευτέρα.
Φαίδρα Φις, δεν θεωρώ ότι δίνω καμία μάχη, κυριολεκτική ή μεταφορική, και φαντάζομαι ότι την ίδια γνώμη έχει και ο Γεράσιμος.
συγνώμη τότε,εγώ θα έκανα λάθος εκτός και αν είναι τόσο αψίκορα τα "ταμπεραμέντα" σας...
Mπα, το πρόβλημα με τον γραπτό λόγο είναι πάγιο: πώς είμαστε σίγουροι για το τι εννοεί ο άλλος, για το αν μιλά θυμωμένος, ψύχραιμος, κεφάτος ή απογοητευμένος; Η παρερμηνεία είναι στατιστικά αναπόφευκτη :)
έχετε δίκιο,να μη ζητήσω ξανά συγνώμη και επαναληφθώ απολογητική...
αλλά είναι παρερμηνεία???
σας πειράζω...
Το βραβείο οσκαρ σεναρίου στο παλιόπαιδο
Δημοσίευση σχολίου
<< Home