Άλλοτε εναντίον άλλοτε

(Η μουσική που σε πάει από το πουθενά εκεί - η μουσική που σου στερεί το λόγο, μόνο και μόνο για να μιλήσεις μετά τις διαφημίσεις, εκτός ροής κι εκτός προγράμματος, μόνο και μόνο για να σε θυμούνται ακόμη περισσότερο)

H παράδοση ήταν σχεδόν αδύνατο να σπάσει και φέτος. Και φυσικά δεν έσπασε: και πάλι βρέθηκαν οι νικητές των όσκαρ που χρησιμοποιήσαν στο λόγο τους την ατάκα περί ονείρων που γίνονται πραγματικότητα.

Τα όνειρα: Ποιός είναι αυτός που θα πει ότι αρκούν από μόνα τους; Ποιός είναι αυτός που θα πει ότι μπορεί χωρίς αυτά; Χωρίς να είναι ικανή, τα όνειρα είναι πάντως αναγκαία συνθήκη. Πάντα θα ονειρεύεσαι κάτι: αν ζεις σε συνθήκες πολέμου θα ονειρεύεσαι την ειρήνη, αν ζεις σε συνθήκες ένδειας θα ονειρεύεσαι να μπορείς μια μέρα να ζεις χωρίς οικονομικά προβλήματα, αν είσαι άρρωστος θα ονειρεύεσαι να γίνεις καλά. Ακόμη όμως κι αν εκπληρώσεις μια μέρα τα όνειρά σου, ακόμη κι αν βρεθείς με το χρυσό αγαλματίδιο στο χέρι και πάλι θα συνεχίσεις να ονειρεύεσαι: θα ονειρεύεσαι ότι οι επόμενες ταινίες σου θα είναι καλύτερες, θα ονειρεύεσαι ότι θα αναγνωριστούν οι παρεξηγημένες σου δουλειές.
Νευρική ανορεξία ως προς τα όνειρα δύσκολα απαντάται και όταν απαντάται η απάντηση μάλλον δεν είναι η συμφιλίωση με τον εαυτό μας αλλά η δυστυχία μας.
Για πολλά χρόνια ονειρευόμουν να βρεθώ μια μέρα στα όσκαρ με μια ταινία μου. Μέχρι που πήρα κάποτε μια βιντεοκάμερα και την χρησιμοποιούσα μόνο στις διακοπές.
Αλλά γιατί να πάψω να ονειρεύομαι με ορίζοντα το σινεμά; Γιατί να πάψω να ονειρεύομαι ότι μια μέρα θα πάρω το αγαλματάκι; Μπορεί να γράψω ένα σενάριο. Μα δεν έχω ξαναγράψει σενάριο. Μα τι γραφικότητες είναι αυτές; Σκασίλα μου. Μπορεί να αρχίσω να γράφω κι όπου με βγάλει.

Κι αν όχι με τον θείο Όσκαρ στο χέρι, πάντως με ένα σενάριο μου στην οθόνη (τι καλύτερο από το να βλέπεις κάτι από σένα στο σινεμά;).

Κι αν ούτε εκεί, πάντως με ένα σενάριο τελειωμένο (τι καλύτερο από την ολοκλήρωση ενός έργου δικού σου, που σε εκφράζει και σε αντιπροσωπεύει;).
Κι αν ούτε εκεί, πάντως με μια ημιτελή απόπειρα σεναρίου (τι καλύτερο από το ταξίδι που σου έδωσε η Ιθάκη;).

Κι αν ούτε εκεί, απλώς με ένα όνειρο (τι καλύτερο από την ασφαλή και ανεπίληπτη αρτιότητα ενός ονείρου που δεν τα έβαλε ποτέ με την πραγματικότητα;).

Τα όνειρα: άλλοτε το ναρκωτικό άλλοθι για την αδράνειά μας - άλλοτε η κινητήρια δύναμή για το τίναγμά μας προς τα μπρος.

Αν στο ανθρώπινο γονίδιο είναι γραμμένη η πληροφορία των ονείρων, αν μας είναι αδύνατο να μην ονειρευόμαστε, αν τα όνειρά μας δεν εξαρτώνται από μας, από τον καθένα μας εξαρτάται πάντως η διαχείρισή τους, από τον καθένα μας εξαρτάται αν μέσα στα όνειρά μας θα κρύψουμε το κεφάλι μας και θα κλείσουμε τα μάτια μας ή αν τα όνειρά μας θα τα κυνηγήσουμε, θα τα απομυζήσουμε και θα αναμετρηθούμε μαζί τους για να δούμε αν είμαστε αντάξιοί τους.

(Κείμενο γραμμένο για το «Εxodos»)