Να μας θάψετε μαζί

«Να μας θάψετε μαζί».

Σιγά μην σας θάψουν μαζί. Απαγορεύεται. Όπως τα ναρκωτικά που παίρνατε, πρεζόνια. Κακώς αποφασίσατε να πεθάνετε. Περάσατε με κόκκινο. Υπήρχε το κίτρινο του αυτοκτονικού ιδεασμού να σας σταματήσει. Γιατί δεν σας μπήκε ο ιδεασμός; Γιατί απευθείας στην πράξη; Και γιατί να σας θάψουν μαζί; Τι σημαίνει αυτό; Ότι αγαπιόσασταν; Τι σόι αγάπη είναι αυτή; Πού ξέρετε εσείς τι σημαίνει αγάπη; Πού ξέρετε εσείς τι θυσίες απαιτεί η πραγματική αγάπη και τι συμβιβασμούς; Δεν αγαπηθήκατε στ΄αλήθεια. Όλα μέρος των παραισθήσεών σας ήταν. Όλα μέρος της ευκολίας σας. Την ευκολία αγαπούσατε. Την πρέζα. Την κοινή σας αδυναμία. Την κοινή σας κατάπτωση. Την κοινή σας φυγή. Και την πήγατε την φυγή ως το τελευταίο άκρο της. Άλλο να φύγετε δεν έχει. Παρανόμως φεύγατε - παρανόμως φύγατε. Είστε νεκροί και δεν μπορούμε να σας προφυλακίσουμε. Να σας προφυλακίσουμε όσους ιδεασμούς κι αν θέλατε να ισχυρισθείτε. Να σας προφυλακίσουμε ώστε να πεθάνετε όπως είναι το πρέπον: από πρέζα στη φυλακή. Από πού κι ως πού επιλέξατε εσείς τον θάνατό σας; Κι από πού κι ως πού θα επιλέξετε εσείς και την ταφή σας; Όχι. Τουλάχιστον σε αυτήν δεν σας πέφτει λόγος. Επιλέξατε τις εξαρτήσεις σας, επιλέξατε τα ταξίδια στις ουσίες σας και τον έρωτά σας, επιλέξατε τον τρόπο που θα ζήσετε, επιλέξατε τον τρόπο που θα πάψετε να ζείτε, αλλά κάπου εδώ οι επιλογές σας τελείωσαν.

Θα σας θάψουμε χώρια.