Η εικόνα

Κατηγορούσε ανέκαθεν τον εαυτό του με μεγάλη ευκολία.

Μέχρι το βράδυ που σε ένα μπαρ συνόψιζε την τελευταία έκδοση του κατηγορητηρίου σε φίλο του αδελφικό, κι εκείνος όχι μόνο συμφώνησε αλλά προσαύξησε κιόλας.

Τότε στράβωσε κι ένιωσε βαθιά προσβεβλημένος.

Ώστε αυτή την εικόνα είχε ο φίλος του για αυτόν;

«Αν με βλέπεις έτσι, γιατί εξακολουθείς να είσαι φίλος μου;», τον ρώτησε μετά από ώρα.

«Αν σε βλέπεις έτσι, γιατί εξακολουθείς να είσαι έτσι;», του απάντησε αμέσως.

«Άντε και γαμήσου», του ανταπάντησε καπάκι και σηκώθηκε και έφυγε· τον ζήλευε ο παλιομαλάκας και είχε βρει επιτέλους την ευκαιρία να του την πει.

Το άλλο πρωί το μετάνοιωσε, ένιωσε αυτός πολύ μαλάκας για τον τρόπο που φέρθηκε, και έτσι προσέθεσε στο κατηγορητήριο την χθεσινοβραδυνή του συμπεριφορά, την έλλειψη ανοχής στην κριτική, έχοντας μάθει πάντως το μάθημά του, καθώς αποφάσισε να κρατά εφεξής τα κατηγορητήρια κατά του εαυτού του για τον εαυτό του, που ήταν λαρτζ τύπος και που κατά βάθος πάντα τον κοιτούσε με κατανόηση, παρά τα όποια τρωτά του, τα οποία δεν μπορούσαν σε καμία περίπτωση να αναιρέσουν την γενική εικόνα.