Present Time

Σε ταινίες που διαδραματίζονται στο παρελθόν ή στο μέλλον, πάντα μου άρεσε η στιγμή που, με το πρώτο πλάνο τους, έπεφτε στο κάτω μέρος της οθόνης η λεζάντα για τον χρόνο στον οποίο βρισκόμαστε. Το εφηβικό και μετεφηβικό μου όνειρο ήταν να κάνω ταινίες. Αντ΄αυτών κάνω ποστ. Μπορεί να ακολουθεί πολύ μικρό ποστ αντί πολύ μεγάλης ταινίας, μπορεί να μην διαδραματίζεται ούτε στο παρελθόν ούτε στο μέλλον αλλά ούτε ακριβώς στο παρόν, το πρώτο πλάνο του πάντως ξεκινά με χρονική λεζάντα:

17 Νοεμβρίου 2007

Η τριακοστή τέταρτη επέτειος του Πολυτεχνείου, συμπίπτοντας σχεδόν χρονικά με το πέρας των εσωκομματικών εκλογών του ΠΑΣΟΚ, έφερε στο ίδιο τηλεοπτικό στούντιο έξι πολιτικούς, που μέχρι πριν λίγες μέρες βρίσκονταν σε αντίπαλα στρατόπεδα, αλλά το 1973 είχαν βρεθεί στο ίδιο. Σε φορτισμένο συγκινησιακά κλίμα μίλησαν για την δραματική εκείνη νύχτα ο σκληρός ρόκερ Διομίδης Κομνηνός, ο διανοούμενος συγγραφέας Βασίλης Φάμελλος, η πρώην αρχηγός του Συνασπισμού Βασιλική Μπεκιάρη, ο νυν πολέμιος των εκδοτικών συμφερόντων και υπερασπιστής της αυτονομίας της πολιτικής Γιώργος Σαμούρης, ο πρώην της αριστεράς και της προόδου Μιχάλης Μυρογιάννης, ο εκσυγχρονιστής πρώην τσάρος της οικονομίας Μάρκος Καραμανής.

Εκτός όμως από τους εξαργυρωτές της νεανικής αντίστασης, υπάρχουν και οι άλλοι, οι αγνοί, οι νεκροί, οι αμνημόνευτοι, εκείνοι που δεν αναφέρθηκαν ούτε σε αυτήν την εκπομπή, ήρωες όπως ο Κώστας ο Λαλιώτης, ο Μίμης ο Ανδρουλάκης, η Μαρία η Δαμανάκη, ο Στέφανος ο Τζουμάκας, ο Νίκος ο Μπίστης, ο Νίκος ο Χριστοδουλάκης.