Έντεκα χρόνια σινεμά

Από «το ρεύμα του αυτονόητου» στη φιλοδοξία δημιουργίας εσωκομματικού αντιπολευτικού ρεύματος μεσολαβεί εν πάση περιπτώσει η πλήρης αδυναμία αναστροφής επί 50 ημέρες του «ρεύματος του υπαρκτού», όπως αυτό αποτυπωνόταν και γιγαντωνόταν από δημοσκόπηση σε δημοσκόπηση. Και η αδυναμία χειρισμού μιας δύσκολης κι απρόβλεπτης κατάστασης, η αδυναμία να ελιχθείς μπροστά στην επερχόμενη καταστροφή, είναι ο ορισμός της πολιτικής αδυναμίας.

---

Ενός λεπτού σιγή κρατήθηκε στην έναρξη της σημερινής «Ανατροπής», από τον Γιάννη Πρετεντέρη και τους συνεργάτες του για τον αδόκητο χαμό του Βαγγέλη Βενιζέλου. Από τους καλεσμένους της εκπομπής ακούστηκαν ρηξικέλευθες απόψεις για τα αληθή αίτια της μεγάλης ήττας, τα οποία ομαδοποιήθηκαν σε δύο βασικές κατηγορίες: α) νοοτροπίες παρελθούσης εικοσαετίας («Εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν η νοοτροπία και η κατάσταση του αγωνιστικού χώρου. Μας εξήγησαν οι άνθρωποι ότι χάλασε η μηχανή που κουρεύει το χόρτο. Γνωρίζω καλά τι έχει συμβεί, αυτά όμως γίνονταν προ εικοσαετίας») και β) μη τήρηση του fair play από την ομάδα Παπανδρέου και αθέμιτη αποδοχή της τακτικής της από το διαιτητεύον εκλογικό σώμα («Μία ομάδα δεν την ενδιέφερε να παίξει και ο διαιτητής το αποδέχτηκε, οπότε δεν υπήρχε παιχνίδι»).

---

Τέλος -και δεν είναι αστείο- στην βραδυνή εκπομπή της ΝΕΤ ο Στέφανος Τζουμάκας δήλωσε, ότι εκείνος από το 1974 μέχρι το 1981 και από το 1989 μέχρι το 1993 δεν μπόρεσε να πάει ένα σινεμά, καθώς ήταν συνεχώς στον αγώνα για την εκλογή και επανεκλογή αντίστοιχα του Ανδρέα Παπανδρέου. Ειδικοί εκτιμούν ότι ο Στέφανος στάθηκε διπλά άτυχος, αφού στα έντεκα αυτά χρόνια έχασε από τον «Ελαφοκυνηγό» και τον «Ταξιτζή» μέχρι την «Διπλή Ζωή της Βερονίκ» και το «Μπάρτον Φινκ».