Θα τον κοιτάς κατάματα με αγάπη

Διαβάζω για αυτήν την ιστορία με τις «δωρεάν αγκαλιές».

Έχει εξαπλωθεί σε διάφορες χώρες, ήρθε και στην Ελλάδα: οι συμμετέχοντες μαζεύονται σε κεντρικά σημεία των πόλεων και αγκαλιάζουν περαστικούς ή ζητούν από τους περαστικούς να τους αγκαλιάσουν, ως εκδήλωση θετικής ενέργειας και ως αντίδοτο στην αποξένωση.
Εφόσον όμως οι αγκαλιές είναι από καταβολής της ανθρωπότητας ούτως ή άλλως δωρεάν, με τον όρο δωρεάν εννοείται συνειδητά ή υπονοείται ασυνείδητα, ότι οι συγκεκριμένες είναι αγκαλιές που δεν διέπονται από την ανταλλακτικότητα των ανθρωπίνων σχέσεων, αγκαλιές που τις δίνεις και τις δέχεσαι χωρίς να σου ζητούνται δεσμεύσεις ειλικρίνειας, αφοσίωσης, θυσιών: αγκαλιάστε – αγκαλιαστήκατε – τελειώσατε.
Αλλά όσο εκ πρώτης όψεως ελκυστικό φαντάζει το να απολαμβάνεις την θαλπωρή μιας αγκαλιάς χωρίς να απαιτείται από σένα η παραμικρή συναισθηματική συμμετοχή, άλλο τόσο άχαρο και αμήχανο είναι να αγκαλιάζεις κάποιον που βλέπεις πρώτη και τελευταία φορά.
Γιατί λοιπόν στο κίνημα των δωρεάν αγκαλιών να μην αντιταχθεί ένα αντικίνημα επί πληρωμή αγκαλιών; Γιατί να μην συνδυαστούν τα προτερήματα των πατροπαράδοτων με αυτά των δωρεάν αγκαλιών, απαλείφοντας ταυτόχρονα τα μειονεκτήματά τους, σε μια διαδικασία όπου ο αγκαλιάζων αφενός δεν θα μπορεί να σε πληγώσει και αφετέρου δεν θα σου ζητά τίποτα που δεν θες εσύ να δώσεις, παρά μόνο το φιξ χρηματικό αντίτιμο;
Αγκαλιάζων επί πληρωμή: κάνεις έναρξη επαγγέλματος στην εφορία, βγάζεις μπλοκ απόδειξης παροχής υπηρεσιών, έχεις τον χώρο σου («αγκαλιαστήριο»), αλλά μπορείς να κάνεις και κατ’ οίκον επισκέψεις (με αυξημένη βέβαια χρέωση).
Οι υπηρεσίες σου δεν θα περιορίζονται στην ξερή αγκαλιά. Θα ακούς κιόλας. Ο αγκαλιαζόμενος θα έχει τη δυνατότητα να σου λέει, να σου λέει, να σου λέει. Όσα θέλει. Θα απαγορεύεται δια ροπάλου να απαντάς. Οι απαντήσεις, ο διάλογος, η ανταπόκριση είναι επικίνδυνα πράγματα που θα οδηγήσουν σούνερ ορ λέιτερ στα αδιέξοδα των σχέσεων από τα οποία ο αγκαλιαζόμενος αποτάθηκε στις υπηρεσίες σου για να ξεφύγει.
Οι υπηρεσίες σου δεν θα περιορίζονται στην ξερή αγκαλιά. Θα χαϊδεύεις το κεφάλι του αγκαλιαζόμενου. Θα τον κοιτάς κατάματα με αγάπη. Το βλέμμα σου θα είναι παγίως αγαπητικό και ποτέ επικριτικό. Ό,τι κι αν σου λέει. Μέχρι εκεί. Θα απαγορεύεται δια ροπάλου να φιλάς. Τα φιλιά είναι επικίνδυνα θάματα που θα οδηγήσουν σούνερ ορ λέιτερ στα αδιέξοδα των σχέσεων από τα οποία ο αγκαλιαζόμενος αποτάθηκε στις υπηρεσίες σου για να ξεφύγει.
Και μετά, αν κάνεις γκελ στην αγορά, να δεις που θα έρθουν και οι διαφημιστές. Θα φοράς τις μπλούζες τους και ο αγκαλιαζόμενος θα πέφτει ταυτόχρονα στην αγκαλιά την δική σου και του προϊόντος.

Η αγκαλιά σου: ένας παρθένος χώρος για διαφήμιση.

Πώς να μην σπεύσουν κοντά σου οι επίδοξοι χορηγοί της αγκαλιάς σου;

(Κείμενο γραμμένο για το «Exodos»)