Κυριακή, Οκτωβρίου 28, 2007

Παραχάραξη

Aς πούμε πως είσαι ο Μουστάκας. Γνωρίζεις ότι ο θάνατος δεν είναι πολύ μακριά. Σου προτείνουν να παίξεις έναν μεγάλο ζωγράφο σε μια υπερπαραγωγή. Γνωρίζεις ότι η ερμηνεία σου θα είναι κάτι σαν κύκνειο άσμα. Γνωρίζεις ότι ως ηθοποιός έχεις κατηγορηθεί για σπατάλη του ταλέντου σου, για την παρουσία σου σε ευτελείς βιντεοταινίες και σε παρακμασμένες επιθεωρήσεις, όπου έπαιζες ευτελή κείμενα ατάλαντων ανθρώπων. Ευκαιρία να δείξεις το άλλο σου πρόσωπο. Ευκαιρία να είσαι σοβαρός. Πώς αλλιώς; Το απαιτεί άλλωστε κι ο ρόλος.
Κι όμως: αντί να υποδυθείς τον Τισιάνο, υποδύεσαι ξανά τον Μουστάκα. Δεν θα πας εσύ να βρεις τον ζωγράφο, θα έρθει αυτός να βρει εσένα. Προλαβαίνεις μέσα σε δύο λεπτά να κάνεις τις γνωστές σου μούτες, το γνωστό σου πνιχτό γελάκι, να έχεις το γνωστό σου σπινθήρισμα στο βλέμμα, να μας μπάσεις στη γνωστή συνενοχή που οδηγεί στο ευφρόσυνο· αλλιώς φαίνεται δεν βολευόσουν.
Στην αρχή στραβώνω: εδώ είναι ατελιέ ζωγραφικό και τριγύρω σου αριστουργηματικοί πίνακες. Δεν μπόρεσες να πειθαρχήσεις τον εαυτό σου ούτε εδώ; Έπρεπε κι εδώ να προσπαθήσεις να κλέψεις τη σκηνή; Έπρεπε κι εδώ να μεταφέρεις το επιθεωρησιακό ήθος;
Μετά το ξανασκέφτομαι: ο Τισιάνο σου αντί να έρθει σαν μετανοημένη γριά που ανακαλύπτει τα Θεία λίγο πριν το τέλος και να πει «Συγγνώμη, έφταιξα - συγγνώμη, πήρα τη ζωή μου λάθος - συγγνώμη, είμαι πολυσύνθετος ηθοποιός - συγγνώμη, αν είχα δεύτερη ευκαιρία θα έκανα άλλες επιλογές», έρχεται να τιμήσει και να δικαιώσει το θεατρικό είδος που υπηρέτησες, έρχεται να πει ότι «Όχι, είμαι άνθρωπος χωρίς απωθημένα - όχι, δεν έχω απωθημένα ποιότητας και σοβαρότητας, όχι - έκανα αυτό που ήθελα στη ζωή μου και είμαι υπερήφανος γι' αυτό - όχι, δεν θέλω να με θυμάστε σαν Τισιάνο, γιατί αυτό θα ήταν παραχάραξη».
Σαν Μουστάκα θέλω να με θυμάστε· και να γελάτε ακόμα και στο «Εl Greco».

14 Comments:

At 10/28/2007 04:55:00 μ.μ., Blogger vasikos metoxos said...

Μόλις ετοιμαζόμουν ν' ανεβάσω κάτι αντίστοιχο....

ο Μουστάκας απέδειξε σε κάθε περίπτωση ότι ήταν σπουδαίος ηθοποιός...

 
At 10/28/2007 06:03:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

poly oraio sxolio

 
At 10/28/2007 06:18:00 μ.μ., Blogger η ψυχη μου το ξερει said...

Κι ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο είναι το ίδιο "γνώριμος" σε όλες του τις ταινίες κωμικές και δραματικές.Θεωρείται ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς του αιώνα.
Μήπως ο ζωγράφος, ο γλύπτης, ο συγγραφέας είναι λιγότερο "αναγνωρίσιμοι" μέσα στα έργα τους;
Και τελικά, τι είναι αυτό που μπορεί να ορίσει έναν καλλιτέχνη μεγάλο,μοναδικό, "τεράστιο";

 
At 10/28/2007 07:13:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

ήθελα να πάω να το δω, τώρα θα πάω σίγουρα!
εξαιρετικό post όπως πάντα

 
At 10/29/2007 01:27:00 π.μ., Blogger angelos said...

polu swstos..

 
At 10/29/2007 10:22:00 π.μ., Blogger mplim-mplom said...

Έτσι ακριβώς.(Αν κ στη συγκεκριμένη ταινία εγώ γελούσα με τη Ματσούκα..)

 
At 10/29/2007 10:49:00 π.μ., Blogger squarelogic said...

κλασικη old-boyική 2η αναγνωση...
Το προβλημα εντοπιζεται πιθανως στο
- πως φανηκε στον Σμαραγδη η διακηρυξη του "Μουστακισμου" στο προσωπο του Τισιανο

-και πως θα φανει στα ματια του ξενου θεατη της ταινιας(μια και προοριζεται και για διεθνη καριερα),που δεν θα δει με συμπαθεια τον αγνωστο ΄σ'αυτον Μουστακα.

Παντως η τυποποιηση των τηλεοπτικων ηθοποιων κανει πολυ δυσκολο(και σ'αυτους και στο κοινο) να τους δει κανεις μ'αλλο ματι.Ο Λαζοπουλος δηλ.σας φανηκε πειστικος?

 
At 10/29/2007 11:10:00 π.μ., Blogger fpboy said...

Έχοντας δει και την ταινία και το making of του mega , έχω την εντύπωση ο κάθε ηθοποιός έκανε του ''κεφαλιού'' του. Και δεν το λέω με κακή έννοια.Για να υπάρχουν τόσο ''άνισες'' ερμεινίες μάλλον θα υπήρχε μεγάλη αυτονομία του τύπου ''Είσαι ο τάδε , προχώρα μόνος σου''.Αυτή την εντύπωση έχω .

 
At 10/29/2007 03:19:00 μ.μ., Blogger Jason said...

1) "old-boyική"; Αναγνωρίζεται πλέον ο "old-boyισμός" ως ξεχωριστό λογοτεχνικό-φιλοσοφικό ρεύμα; Αυτά είναι... :)
2) Το "πως φανηκε στον Σμαραγδη η διακηρυξη του "Μουστακισμου" στο προσωπο του Τισιανο" είναι όντως το ζητούμενο, αν και ο Σμαραγδής φάνηκε ότι ήθελε να κάνει μια καθαρά εμπορική ταινία, επομένως μάλλον το σημαντικό γι' αυτόν ήταν πως του χάρισε ο Μουστάκας το κύκνειο άσμα του.
3) Πράγματι, θα είχε ενδιαφέρον ίσως πώς φαίνεται ο Μουστάκας-Τισιάνο στον ξένο θεατή.
4) Η Ματσούκα δεν ήταν τόσο κακή όσο συνήθως ρε παιδιά, απλώς τα αγγλικά της ήταν αστεία. Όπως και των περισσότερων στην ταινία. Πράγμα που σημαίνει πως και ο σκηνοθέτης πρέπει να είναι ψιλοάσχετος με τη γλώσσα, αλλιώς θα είχε κόψει τις μισές σκηνές.
5) Συμφωνώ με το post, παρ' όλα αυτά είναι κρίμα να πηγαίνει τόσο ταλέντο χαμένο...
6)Γενικώς, πολύ κακό για το τίποτα η ταινία. Σιγά δηλαδή.

 
At 10/29/2007 04:13:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

τα κείμενά σου είναι πάντα ερεθιστικά, της διεισδυτικής ματιάς ένεκα την ικανότητα. είναι αυτό που λένε και οι προλαλήσαντες ο ολντμποϋστικός τρόπος σκέψης.

ο Μουστάκας μπορεί να μην είχε την ερμηνευτική παλέτα που προϋποθέτει η μετακίνησή του από τα επιθεωρησιακά τερτίπια στην ερμηνεία του Τιτσιάνο (ό,τι κι αν απαιτεί η τελευταία, δεν παύει να είναι μετακίνηση).
ο Μουστάκας μπορεί να θεωρούσε ντε και καλά πως αυτός θα ήταν ο τελευταίος του μεγάλος ρόλος (πρώτα πεθαίνει ο άνθρωπος και μετά η ελπίδα, ως γνωστόν).

τέλος, είθισται να λέμε κλέβω την παράσταση και ουχί κλέβω την σκηνή, το αντίσκηνο ή το πετρογκάζι, όταν πρόκειται για θεατρική παράσταση.

 
At 10/29/2007 04:53:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Καλά, θα σκεφτώ να ανοίξω ΙΕΚ ολντμποϊκής μπας και βγάλω κάνα φράγκο. Μπορεί να το ονομάσω ΙΕΚ Ξυνός.
Δεν νομίζω ότι είχε καμία αντικειμενική δυσκολία ο Μουστάκας να πει πέντε φράσεις «σοβαρός». Δεν ήταν κάποιος ρόλος με ερμηνευτικές απαιτήσεις για να σκεφτούμε ότι ίσως δεν είχε τη δυνατότητα να τον παίξει αλλιώς. Νομίζω ότι εκείνο που δεν είχε ήταν την επιθυμία να τον παίξει αλλιώς. Νομίζω ότι ήθελε να βάλει τη σφραγίδα του σε πέντε απλές λέξεις. Το οποίο είναι σαφώς πιο δύσκολο από το να τις έλεγε απλά. Το οποίο ελάχιστοι θα μπορούσαν να πετύχουν. Το οποίο είναι βέβαια αμφιβόλου λειτουργικότητας και που είναι όντως άγνωστο πώς θα φανεί στον ξένο θεατή. Αλλά χαλάλι. Όσο για τον Λαζόπουλο νομίζω ότι σε αντίθεση με τον Μουστάκα πειθάρχησε. Τέλος, για την Ματσούκα αν κάτι με χάλασε ήταν όταν ήταν καλόγρια γιατί μου θύμισε μια διαφήμιση σοκολάτας (ΙΟΝ - Λάκτα, δεν θυμάμαι ποιάς).
Ακόμη πιο τέλος, για τον προβληματισμό περί της «σπατάλης» του ταλέντου του Μουστάκα είχα γράψει αυτό: http://old-boy.blogspot.com/2007/06/blog-post_7699.html

 
At 10/29/2007 09:31:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Re pekti, apaikte, bravo

 
At 10/29/2007 10:32:00 μ.μ., Blogger palestine said...

Το τι ανατριχίλα με έπιασε με τη σύγκριση Ντε Νίρο-Μουστάκα μόνο η ψυχή μου το ξέρει..

Ήταν η ίδια ανατριχίλα που με έπιασε πριν χρόνια, όταν άκουσα τον ίδιο τον Μουστάκα να υπερασπίζεται τον εαυτό του απέναντι στις κριτικές για την έλλειψη γνήσιου και αληθινού ταλέντου στην υποκριτική του με τη φράση "..είναι άσχετοι. Εγώ χρησιμοποιώ τη μέθοδο Στανισλάβσκι όταν παίζω.."

Όσοι ήξεραν το όνομα - και τη μέθοδο - θα ένιωσαν την ίδια ανατριχίλα..

Σταματώ εδώ και δεν προχωρώ σε δεύτερη ανάγνωση (γιατί ήθελα να στα γράψω αυτά τότε που τον θεοποίησες στο επικήδειο που του αφιέρωσες, ολντ μπόι), σεβόμενος τη μνήμη του.

υγ
Για τον ατάλαντο Λαζόπουλο όμως μπορώ να ξεσπάσω όσο θέλω:)

Παιδιά, η Ελλάδα διαθέτει εξαιρετικούς ηθοποιούς παγκοσμίου επιπέδου. Κάντε μια βόλτα στα θέατρα. Είναι σχεδόν άγνωστοι στο ευρύ κοινό. Οι γνωστοί και διάσημοι είναι κατά κανόνα υποπροιόντα της υποκουλτούρας του σταρ σύστεμ της τηλεόρασης.

 
At 10/29/2007 11:12:00 μ.μ., Blogger Jason said...

Μάλλον για πλάκα το είπε αυτό για το Στανισλάβσκι.
Ο Μουστάκας είχε τόση σχέση με το Στανισλάβσκι όση και με τον Τισιάνο.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home