Σάββατο, Οκτωβρίου 20, 2007

Όλα τα πρωινάδικα του κόσμου

(Κείμενο γραμμένο για το «Exodos»):
- Η πρώτη βροχή. Όταν έπεσαν στο κεφάλι μου οι πρώτες στάλες, είχα ξεσυνηθίσει τόσο, που σήκωσα ενστικτωδώς το κεφάλι να δω από πού έσταζε. Παραδόξως ήταν από το κλιματιστικό του ουρανού.
- Όλα τα πρωϊνά του κόσμου είναι χωρίς επιστροφή, λέει μια εξαιρετική γαλλική ταινία. Όλα τα πρωϊνάδικα του κόσμου επιστρέφουν όμως απαράλλακτα κάθε πρωινό, επαναλαμβάνονται κάθε πρωινό, σε ένα σύμπαν καφκικού Πύργου της σάχλας, όπου όλα τα κουμπιά του τηλεκοντρόλ οδηγούν στο ίδιο χάχανο, τον ίδιο πανελίστα, την ίδια καλή χαρά.
- Όταν κινείσαι με το μετρό έχεις φύγει από την πόλη, έχεις κρυφτεί από την ασφυξία της κουκουλωμένος μέσα στη γη. Η πόλη είναι η ακινησία της κίνησης. Το μετρό είναι η ιλιγγιώδης ταχύτητα στο σκοτάδι. Σαν κλικ από ιστοσελίδα σε ιστοσελίδα.
- Μια μέρα θα πάω σε ένα από τα μαγαζιά που φτιάχνουν στάμπες στα τι – σερτ και θα ζητήσω να μου βάλουν τη φάτσα από την περίφημη φωτογραφία του Τσε πάνω στο σώμα της Μέριλιν από την περίφημη φωτογραφία της με το σηκωμένο λευκό φόρεμα στον αεραγωγό. Η επανάσταση του Μπιλ Γκέιτς πέτυχε, η επανάσταση του Τσε όχι, αλλά αφίσα και τραγούδι δεν γίνεται ο Γκέιτς. Αφίσα, τραγούδι και μέσο προώθησης πωλήσεων αυτοκινήτων γίνεται ο Τσε. Η αιώνια νιότη κατακτάται μόνο αν προλάβεις να πεθάνεις πριν τη φθορά. Όχι απαραίτητα την ηθική φθορά, όσο τη φθορά του χρόνου. Ένας γερασμένος Τσε δεν θα γινόταν ποτέ εμπορικό προϊόν κι αν διαφωνείς δείξε μου αφίσες με τον Νέλσον Μαντέλα όπως είναι σήμερα.
- Η Μάριον Τζόουνς ομολόγησε. Η λογική των πραγμάτων λέει ότι τα δάκρυα της στα σκαλιά του δικαστηρίου θα ακολουθήσουν τα δάκρυά της στην Όπρα και στον Λάρυ Κινγκ και ότι τα τηλεοπτικά της δάκρυα θα ακολουθήσει το αυτοβιογραφικό βιβλίο της με τίτλο «Why I Lied». «Γιατί είπα ψέμματα». Μα δεν είπες, Μάριον. Όλοι εμείς λέμε. Η κινητήριος δύναμη πίσω από την έκδοση του βιβλίου της είναι η ίδια κινητήριος δύναμη πίσω από αυτούς που την ντόπαραν, είναι η ίδια κινητήριος δύναμη πίσω από τις διαφημίσεις με τον Τσε, είναι εν τέλει η ίδια κινητήριος δύναμη πίσω από τις λέξεις που διαβάζεις αυτή τη στιγμή. Ωστόσο: η Μάριον ήθελε να κερδίζει, εγώ να γράφω κι ο κάθε νέος θέλει ένα άφθαρτο σύμβολο στον τοίχο του υπνοδωματίου του. Απλά από ένα σημείο και ύστερα, ό,τι μπορεί να γίνει αντικείμενο εμπορίου θα γίνει αντικείμενο εμπορίου. Το ζήτημα είναι πάντα οι όροι και οι προϋποθέσεις, και αν οι ζωντανοί μπορούν να τους διαπραγματευθούν, οι πεθαμένοι παρακολουθούν αμήχανα την εικόνα τους να εμπνέει μεν, να γεννά συνεχώς λεφτά δε.

16 Comments:

At 10/20/2007 10:34:00 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

 
At 10/21/2007 01:33:00 π.μ., Blogger ΔΙΟΝΥΣΟΣ said...

Στην κυριαρχία της αγοράς πουλάει ότι δεν έχει κληρονόμους και απογόνους, έτσι οι έμποροι ιδεών και οι διαστρεβλωτές και σφετεριστές των πανανθρώπινων ιδανικών φαίνεται να κερδίζουν στο κυνήγι μαγισσών(απαλάσονται από οφειλόμενα δικαιώματα) αλλά εγώ προσωπικά πιστεύω χάνουν στη διατίμηση του χρηματιστήριου της Ιστορίας.

 
At 10/21/2007 01:35:00 π.μ., Blogger talos said...

Ένας γερασμένος Τσε δεν θα γινόταν ποτέ εμπορικό προϊόν κι αν διαφωνείς δείξε μου αφίσες με τον Νέλσον Μαντέλα όπως είναι σήμερα

Δεν είμαι σίγουρος ότι εννοείς ακριβώς αυτό, αλλά αφού το αναφέρεις:
Results 1 - 18 of about 28,600 for Nelson Mandela Posters

 
At 10/21/2007 02:04:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

E, σιγά τη διαφωνία. Ούτε 30.000 δεν είναι ;)
Εν πάση περιπτώσει για να ισοφαρίσω τις εντυπώσεις επαναδιατυπώνω: «δείξε μου αφίσες με τον Νέλσον Μαντέλα όπως είναι σήμερα σε τι-σερτ και διαφημίσεις της VW».
Και τώρα θα βρεις και διαφήμιση κάτι μου λέει :(

 
At 10/21/2007 03:33:00 π.μ., Blogger talos said...

Κοίτα, νιώθω άσχημα γιατί σου γαμάω ένα εξαιρετικό ποστ, αλλά, ρίξε μια ματιά σε αυτή την σειρά φωτογραφιών που συνοδεύει αυτό το άρθρο (δηλαδή ο Μαντέλα ειδικά είναι πολύ κακό αντιπαράδειγμα). Σκέψου επίσης και τον γέροντα Άινσταϊν σε πόσα μπλουζάκια και διαφημίσεις είναι...

 
At 10/21/2007 03:34:00 π.μ., Blogger talos said...

Συμπληρώση: Στην σειρά φωτογραφιών που λινκάρω από πάνω, δες ειδικά την έκτη, ξέχασα να συμπληρώσω...

 
At 10/21/2007 11:12:00 π.μ., Blogger Elias said...

Μικρό σχόλιο υπέρ ψευτών.

Κάποτε μια παρέα με έψησε να παίξω σε μια στο θέατρο. Κατάλαβα τότε τη δύναμη που το κρατά ζωντανό τόσες χιλιάδες χρόνια. Στη σκηνή λες ψέματα, δεν είσαι ο "εαυτός σου", ο χαρακτήρας σου είναι πάντα νέος και πεθαίνει με την αυλαία, αλλά, και αυτό είναι το σημαντικότερο, υπάρχει συγκίνηση. Ο ψεύτικος αυτός εαυτός σου αποκτά δικιά του προσωπικότητα και δικά του συναισθήματα. Πιστεύω ότι δεν είμαστε ένα άτομο αλλά πολλές προσωπικότητες εν υπνώσι κατοικούν μέσα μας. Εχω αρχίσει ακόμα να πιστεύω ότι όλη αυτή η ιστορία με την αυθεντικότητα είναι μια προσπάθεια την κοινωνίας να μας κατηγοριοποιήσει.

Πάντα οι ηθοποιοί ήταν ανυπόληπτοι στις κοινωνίες, αλλά για να μην ξεχνιόμαστε, σύμφωνα με τον Αλεξανδρινό, ο Αντώνιος ένιωσε την εξουσία του να κλυδωνίζεται όταν τον εγκατέλειψε ο θίασος του Διονύσου.

 
At 10/21/2007 12:32:00 μ.μ., Blogger Thrass said...

Σκέψου επίσης και τον γέροντα Άινσταϊν σε πόσα μπλουζάκια και διαφημίσεις είναι...

Εντάξει, ο Αϊνστάιν δε χρησιμοποιείται τόσο σαν είδωλο, όσο σαν καρικατούρα.

 
At 10/21/2007 12:34:00 μ.μ., Blogger vasikos metoxos said...

Ας μου επιτραπεί η παρέμβαση στα σχόλια του Τάλως. Πριν από 15 χρόνια περπατώντας στην Τραφάλγκαρ Σκουέαρ στο Λονδίνο με τον άγγλο φίλο μου και τον 6χρονο τότε γιό του, άκουσα άναυδος τον μικρό να λέει ότι ο Νέλσων στην ομώνυμη στήλη της πλατείας ήταν ο Νέλσων Μαντέλα. Ήταν ο μοναδικός διάσημος Νέλσων που γνώριζε ο μικρός !!!

Σπουδαίοι άνθρωποι ο Τσε και ο Μαντέλα. Σημάδεψαν τη γενιά μας. Όρισαν με τη ζωή τους τις έννοιες του ασυμβίβαστου και του μαχητή της ελευθερίας. Η συζήτηση όμως δεν μπορεί να στραφεί στο ποιόν από τους δύο εκμεταλλεύτηκε καλλίτερα η βιομηχανία της διαφήμισης. Γιατί τότε πρέπει να σκεφτούμε τον Γκορμπατσώφ ο οποίος έγινε μόνο του ρεντίκολο με τις πίτσες ακυρώνοντας την συμμετοχή του στην παγκόσμια ιστορία. Την προηγούμενη εβδομάδα σχολίασα στο μπλογκ του Ολντ για τον Τσε ότι ο νεκρός είναι ανυπεράσπιστος. Αυτό όμως που θίγει ο ολντ μπόυ σήμερα είναι αναμφισβήτητο. Η εικόνα που δεν μπορεί να φθείρει ο χρόνος φλερτάρει ευκολότερα με την αθανασία. Τα παραδείγματα πολλά. Το πιο χαρακτηριστικό στην Ελλάδα ο Νίκος Ξυλούρης. Σχεδόν είκοσι οκτώ από την αναχώρησή του υπάρχει μόνιμα ένας δίσκος του στα ευπώλητα.

 
At 10/21/2007 12:48:00 μ.μ., Blogger οι σκιές μιλάν said...

Έπρεπε να δεις χθες τον Μαντέλα, λίγο πριν την έναρξη του τελικού του παγκοσμίου κυπέλου ράγκμπυ (Ν. Αφρική - Αγγλία)...!

 
At 10/21/2007 12:57:00 μ.μ., Blogger Thrass said...

Btw, μ' αρέσει το κείμενο, αν και ίσως θα το προτιμούσα χωρίς "σημεία" (δηλ. με κανονική ροή).

Τι δουλειά έχει ο Λουί ο 14ος στην κορυφή του;

 
At 10/21/2007 05:02:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

OK, Tάλω, υποχωρώ με το κεφάλι μου ψηλά και την ψυχή στα πόδια. Το έσχατο επιχείρημα που μου έχει απομείνει είναι ότι η εμπορευματοποίηση της εικόνας του γέροντα Μαντέλα είναι τοπική, ενώ του Τσε παγκόσμια.
Τhrass, δεν είναι ο Λουι, είναι σκηνή από εδώ: http://www.imdb.com/title/tt0103110/

 
At 10/21/2007 08:42:00 μ.μ., Blogger Λωτοφάγος said...

Έχεις δίκιο, Oldboy. Ας μην κολλάμε στις λέξεις. Η ευτυχής αλλά και η δυστυχής συγκυρία για τον Che είναι ότι πέθανε νέος, ωραίος και επαναστάτης! Σε όποιο φύλο κι αν ανήκεις, όποια ηλικία κι αν έχεις, κρυμένο κάπου στο βάθος της ψυχής σου ένα ρομαντικό παιδί βλέπει στο ωραίο πρόσωπο με το ονειροπόλο βλέμμα έναν ήρωα καθόλου χάρτινο όπως οι άλλοι! Έναν ήρωα που καιγόταν από κάτι άγνωστο στους πολλούς σήμερα: από πάθος!

 
At 10/22/2007 02:44:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ο Φρόυντ, ο Αϊνστάιν, ο Μαρξ δεν εμφανίζονται ως τζόβενα σε τρέντυ πόστερ και τι σερτ...
Όπως είχε πει και η Λιλή Ζωγράφου σε μια συνέντευξη, οι άντρες μπορούν να γκομενιάζουν ως τα γεροντάματά τους,επειδή στερούνται το θείο δώρο της μητρότητας. Που θα πει πως αν αισθάνεστε ήδη όλντ αν και μπόυ, μη ψάχνετε παρηγοριά στο πρόσωπο -κυριολεκτικά- του Νέλσον Μαντέλα γιατί δε τη χρειάζεστε.
Σκεφτείτε αν ποτέ η φάτσα γριάς γυναίκας θα κοσμούσε τι σερτ και φοιτητικά πόστερ, και τα ξαναλέμε. :(

 
At 10/22/2007 01:01:00 μ.μ., Blogger lazopolis said...

"Όπως είχε πει και η Λιλή Ζωγράφου σε μια συνέντευξη, οι άντρες μπορούν να γκομενιάζουν ως τα γεροντάματά τους,επειδή στερούνται το θείο δώρο της μητρότητας."

Αυτή είναι πραγματικά η μεγαλύτερη (αντι-)φεμινιστική μ***κία που άκουσα τον τελευταίο μήνα. Συγχαρητήρια στη Λιλή Ζωγράφου.

Χριστιανικό παράρτημα, μή το πάρεις προσωπικά - για την αντιγραφή και μόνο κερδίζεις ένα τι-σερτ με τον Πάμπλο (Πικάσο) που "γκομένιαζε" μέχρι το παρα πέντε.

 
At 10/28/2007 11:11:00 μ.μ., Blogger Λωτοφάγος said...

Η Ρίτα (Χέιγουορθ, όχι η άλλη του Αντρέα) είχε πει ότι οι άντρες κοιμούνται με τη "Ρίτα και ξυπνούν με μένα". Το πρόβλημα με τις γυναίκες, νομίζω, είναι ότι μπερδεύουν την εξουσία ή τη φήμη με τον φορέα τους και δεν απογοητεύονται ποτέ όταν ξυπνούν δίπλα στο ραμολιμέντο! Τώρα αυτό αν δεν είναι χαζομάρα τι άλλο είναι; Τι βρίσκανε ας πούμε στον κοντοστούπη ασχημάντρα Πικάσο; Που ήταν και κωλοχαρακτήρας, λένε!

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home